Cookies

Poolse toestanden

poolse keien
Mijn laatste vakantie in Polen. Er zitten veel lagen in de werkelijkheid, een opknapbeurtje zou toch niet misstaan

Onafhankelijk is wat anders dan democratisch. Soms heeft het wat met elkaar te maken. In de verhoudingen in de Trias Politicas is er in ieder geval nog een ander heel belangrijk democratisch principe: checks and balances. Als het gaat om de rechterlijke macht ontbreekt daar in Nederland en veel andere westerse landen nogal wat aan. Zelfs zo veel dat rechters hier in staat zijn om op grote schaal de wet aan hun laars te lappen, ook met name als het gaat om hun eigen gedrag.
Het geeft geen pas om de toestanden in de Poolse rechtstaat te beschouwen zonder eens goed naar onze eigen Poolse toestanden te kijken. Ik wilde hier een flinke oekaze schrijven over de simpelheid waarmee wij over anderen oordelen. Over de waanzinnige macht van al die, ook nog eens in Europees verband georganiseerde Raadjes van Rechtspraak. Maar het dreigt een heel artikel te worden en daar leent dit blog zich niet voor.
Ik geef mijn lezers wel de tip mee om de Poolse hervormingen in benoemingsprocedures van rechters te vergelijken met de Nederlandse procedures. Zie hieronder:
Hoe worden in Nederland rechters benoemd?
Is Polen nog een rechtstaat Wat er dreigt/dreigde te veranderen in Polen volgens NRC ( uh ja dat is ook nog maar NRC, erg gecommitteerd aan de Nederlandse Rechterlijke elite maar een goede onafhankelijke bron was moeilijk te vinden)
Wat zeggen ze er in Polen bijvoorbeeld van (PIS partij google translate)
De collaborerende Europese Rechterlijke machten zijn ook tegen
No integrity of Dutch Judiciary
Help me tot translate this video:

Bewaren
Bewaren

Angst

angst voor en na

Toen ik bezig was met mijn Engelse tekst voor mijn speech, bijna een maand geleden, in Bratislava ontdekte ik dat er ook een Engels woord ‘angst’ bestaat dat een van de mogelijke vertalingen is van het Nederlandse woord angst. Maar dan wel angst in een zeer verreikende vorm. Levensbedreigende angst. In het laatste aandachtsstreepje uit dit gedeelte van mijn speech kunt u het terug vinden. Overigens heb ik wegens tijdgebrek een aantal streepjes bij de lezing overgeslagen. Maar ook misschien een beetje uit angst.

—–

– All (as far as we can unravel the secrecy) public sentences in family-law in The Netherlands are undersigned under the sentence: pronounced publicly.

– An organization called ASZM (general secretary of the Judiciary) attracted itself hierarchical powers without any legal status. This illegitimate or even illegal organization firmly limited the constitutionally obligated public pronouncement of sentences.

– No sentence on family law in the Netherlands (as far as known) is physically pronounced in an open session of a court, which on it self is not necessary. About 2 % of the sentences are being published. There is no public pronouncement of about 98 % of the sentences. This is already practiced this way during several decennia and the number of sentences involved are millions.

– There was an evident just decision of the court of Arnhem in 1997 to give insight to sentences that was overruled by the fore mentioned secetary. Apart from the question what title anyone could have to interfere in the autonomy of the judges and the responsibility of courts to facilitate those judges, even the status of this organ on that moment was quite obscure and sinister.

– Considering the checks and balances of the Trias Politica it seems quite obvious that it is precisely a task of the civilian to execute some control on the judiciary. So there is a power structure (almightiness Goudard) assigned to the judiciary institutions without democratic control.

– Members of parliament fear to intervene. Moreover, Some members of parliament are judge themselves.

(- A lot of University law teachers are judges. The now just installed foremen (women) of the The Netherlands Scientific Council for Government Policy (WRR) is a law professor that systematically refuses to debate the situation on public pronouncement although transparency, privacy and so is here core scholarly subject.)

– There is a general knowledge of a fear-culture on the department of justice that is so deep that civil servants even don’t want to speak about this culture of fear so says the work council of this department.

– The former ( till 2012) secretary General of this department was accused of abusing and raping children in among other Turkey and Prague. An investigation was started. Although he lied and was accused of perjury by the public attorney the investigation is still pending. This might not only have harmed children directly, but also indirectly by creating a ministry without integrity and a cult of fear..

– Public and open discussion about these kind of problems is impossible and encounters fear even angst, and well, people just don’t want to know.

(C) Joep Zander Bratislava 2017

Tv Oost zoekt vaders in het oosten van het land

Tv Oost maakt een vervolguitzending over vaders die hun kinderen niet zien. Rechters en Kinderbeschermers worden zwaar onder vuur genomen ( zie: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3%C2%A0 ). Er zijn nog vaders uit het Oosten nodig voor de vervolguitzending. Breek uit de angstcultuur, trek je mond open! Meld je bij Jauke Boerdam: j.boerdam@rtvoost.nl
( He zucht door enerzijds automatische hoofdletters in veel programma’s en anderzijds ander (meer) hoofdlettergebruik in het Engels maak ik veel fouten; sorry)

vanavond tv oost

Vader/familierecht-item met oa Ed vd Werk en mij 12 mei op tv Oost. Na het nieuws van 17 uur en dan elk uur herhaald. Link voor uitzending gemist: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3  Let op: er staat een fout in de aankondiging. Ik heb maar een van mijn twee kinderen, mijn dochter, een tijd gemist. Dus niet meervoud. Ik heb gevraagd om verbetering.
Een paar verdergaande uitspraken van mij, vooral over het gedrag van de rechterlijke macht, zijn er nog uit gebleven. Er komt echter waarschijnlijk nog een vervolg op deze aflevering.

van inquisitie naar poppenkast

Inquisitie?

Al weer zo’n twintig jaar geleden  maakte ik na de zoveelste aanvaring met de zoveelste rechtbank over de vraag of je een vader kunt verbieden met zijn kind om te gaan omdat hij er liedjes mee zong (ja u lacht, maar zo is het, want liedjes zingen is wel leuk maar niet verstandig) maakte ik een schilderij. Dat schilderij heet inquisitie, maar laat een poppenkast zien. Tijdens het schilderen van het schilderij veranderde mijn waarneming van de rechtbank. Eerst was het donker en duister. Dat bleef het. Maar wat je aan het einde van het proces zag waren een paar miezerige poppetjes die mensen onder de tafel drukken en vertrappen. Meer een poppenkast. Tijdens het schilderen verbleven mijn gedachten weleens bij een korte improvisatie die ik met toneelgroep Abigone in Wageningen ooit ten beste gaf. Die schilderde een rechtbank op die manier in toneel. Iets walgelijks waar je toch om kunt glimlachen. even….

Afin. Een paar dagen geleden zag ik dit allemaal nog een keer helemaal bij een echte rechtbank voorbijkomen. Op you-tube dan. Het lijkt komisch als een rechtbank, een rechter precies als een boemerang de eigen idiotie om de oren krijgt geslagen. Maar het is natuurlijk ook bloedserieus. Dat blijkt uit het feit dat de rechtbankpolizisten ondanks het ontbreken van legitimiteit de betreffende rechter niet arresteren. Ik kan me voorstellen dat u niet snapt wat ik hier schrijf. Maar daar is  dit filmpje dan ook voor. Even kijken!

Voor de mensen die technisch handiger zijn dan ik; misschien is het een idee dit filmpje voor de zekerheid ook op je eigen harde schijf op te slaan.

klokkenluider Nico Burhoven Jaspers overleden

Nico Burhoven Jaspers was een van de vechters voor eerlijk recht. Hij stelde samen met anderen een bijbanenregister rechterlijke macht samen en was een van de auteurs  van het rapport Integriteit van de Rechterlijke Macht. Een van de resultaten van dit rapport was dat de nevenfunctieregisters van de rechterlijke macht dor hun zelf bijgehouden en openbaar werden. Voor mijzelf was van bijzonder belang de inkiijk op de betrokkenheid van de Soroptimisten met de rechterlijke stand. Soroptimisten vormen een club die de belangen van vrouwen behartigt, en ook zeer nadrukkelijk aanwezig zijn binnen de magistratuur en de Verenigde Naties. Als ik eerder hiervan op de hoogte was geweest had ik de rechter, die mijn dochter de omgang met haar vader zonder vonnis maar per notulering afnam, kunnen wraken op grond van haar bestuurslidmaatschap van deze club.

Het is  kenmerkend voor dit soort klokkenluiders dat ze relatief onopgemerkt overlijden. Juist de ernstigste misstanden, die in de rechterlijke macht, die de meeste aandacht verdienen worden het meest afgedekt. Ik hoorde pas vandaag van het overlijden, een week geleden van Nico. Een rede te meer om er direct hier aandacht aan te besteden. Misschien dat ik er later nog even op terugkom of dit blog aanvul.

Meer over de Soroptimisten
meer informatie over Nico

bang zijn

“Bang voor Joep Zander” Dankzij google-analytics zag ik onlangs dat iemand op mijn website terecht was gekomen met behulp van deze zoekwoorden. Welke wereld daar achter schuil moet gaan kan ik uiteraard slechts bevroeden. Maar zeker vind ik het heel ernstig als iemand op deze wereld bang voor mij rondloopt. Veel kinderen zijn bang voor een van hun ouders omdat ze dat is ingestampt door de andere ouder en de maatschappij; angst roep je dus niet per definitie zelf op. Maar het zal me een eer zijn om mijn kwetsbaarheid te laten zien aan de mensen die tegen me durven zeggen dat ze bang zijn voor mij.

Rechters zou het ook een eer moeten zijn om hun gezag te laten spreken in plaats van angst in te boezemen. En hun kwetsbaarheid te laten zien. Kwetsbaarheid…openbaarheid dus. En daar ontbreekt het nu juist aan. Vooral waar het familierecht betreft.

Angst voor de rechter is een oud verschijnsel dat via een notie van heksenprocessen en inquisitie diep in het collectieve geheugen geworteld zit. Mensen zijn niet zozeer bang dat ze straf krijgen voor iets waar ze straf voor verdienen, uiteindelijk zal gerechtigde confrontatie de gestrafte een spiegel voorhouden. Angst voor de spiegel is een angst voor zichzelf; niet voor de rechter. Dieper zit de angst voor de willekeur die in een aantal rechtsgebieden wordt ervaren. Wat ook diep zit is de angst dat als je een vingertje opheft naar de rechter je hoofd eraf wordt gemaaid.” schreef ik in 1997 als bijdrage aan een boek voor rechters.

Ik ben bang voor rechters en voor de rechterlijke macht in het algemeen en de stoel waarop de rechtstaat ondanks alles gehesen wordt. Ik ben bang voor de manier waarop elke buitenparlementaire oppositie, met verwijzing naar de vermeende rechtstaat momenteel verdacht wordt gemaakt. Waar actieve buitenparlementaire betrokkenheid jarenlang een erkende functie had, wordt ze nu afgeschilderd als een groot gevaar voor het voortbestaan van een democratie. Terwijl nu juist deze verdachtmakingen het gevaar zijn voor de democratie.

Rechtspreken, buikspreken, linkspreken, kromspreken, uitspreken en tegenspreken; artikel uit 1997

de geromantiseerde rechtsstaat

Actievoerders romantici. Dat bedoelde Femke natuurlijk niet positief. Ze sprak over romantiseren. Romantisch zijn is leuk en kan ergens toe leiden (vaderschap?). Maar romantiseren…
Wat mij opvalt zijn haar eigen romantiseringen van de “democratische” rechtsstaat. Ik zal dat nu de geromantiseerde rechtsstaat noemen. Een koekje van eigen deeg.

Het a priori uitgaan van het aanwezig zijn van een (demokratische) rechtsstaat is gevaarlijk. Een rechtsstaat moet zich kunnen bewijzen.
Mijn optie, en die van meer activisten, is dat deze rechtsstaat maar beperkt bestaat. Natuurlijk wordt er vaak recht gesproken. En meestal zal dat recht misschien iets met récht te maken hebben. Maar veelal is het linkspreken. Veelal zijn rechters gestuurd door stands- en economische belangen, vooroordelen en houden ze zich niet aan de door de wetgever vastgestelde rechtsorde. En dat op belangrijke punten zoals de openbaarheid van uitspraken. Of wat dacht u van dat beruchte formulier waarop vaders bij voorbaat elke kans op zeggenschap over hun kinderen werd ontzegd?  Het gaat te ver om in een column dat allemaal uitvoerig uit de doeken te doen. Daarvoor vind u hier onderaan de nodige links.

Juist als het er om gáát nemen rechters in Nederland een ondemocratisch standpunt in.
In alle minder democratische landen, nu en in het verleden, namen rechters voor het merendeel waarschijnlijke rechtvaardige besluiten. Het gaat om die keren dat ze mensen die actief opkwamen voor mensenrechten, die zich verzetten tegen onrecht, neersabelden.

En ook dan waren er óók altijd politici die meenden de zogenaamd democratische rechtsstaat te moeten verdedigen. Femke bevindt zich in goed gezelschap. Het klinkt bijna als een argumentatie ad Hitlerianum maar dat kan ik dan ook niet helpen.

Om meer te weten te komen kunt u ook mijn andere weblogs daarover nog eens allemaal nakijken. Ik heb ze met dat doel vandaag allemaal nog een keertje opgepoetst.

dossier rechterlijke macht
dossier openbaarheid van uitspraken