Het is een klein wonder dat Ouderverstotingssyndroom (Parental Alienation Syndrome) is doorgedrongen tot de recente SIRE-campagne “kinderen in een scheiding”. En de uitspraak op het plaatje hiernaast spreekt terecht boekdelen over de manier waarop vaders worden buitengesloten van de opvoeding. Het is speculatie op een mogelijk geïnduceerde onwil van vaders die juist de reflectie is op de weigerachtigheid van moeders. De meeste vaders willen overigens desondanks een goede opvoedingsrelatie met hun kinderen.
Helemaal tevreden over SIRE dus? Nee niet helemaal. Juist in de afgelopen maand publiceerde ik een artikel in het vaktijdschrift Pedagogiek met de titel: “Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid” waarin ik juist erg de nadruk leg op de manier waarop juist de overheid, instituten, wetenschappers en pers aan vaderbashing doen. In termen van ouderverstoting: denigrerend optreden naar vaders en ouders in het algemeen. Na jarenlange campagnes van SIRE om vaders in een kwaad daglicht te stellen als het gaat om huiselijk geweld, kindermishandeling en opvoeding is het wel wat cru als dan nu de schuld voor het stoken ineens alleen bij de ouders wordt gelegd. De SIRE moet in die zin ook naar zichzelf kijken. En als ze het helemaal goed willen doen moeten ze niet Ed Spruijt als adviseur vragen maar Ed Spruijt vragen om zich publiekelijk te distantiëren van zijn eerdere oproep aan vaders om voor moeders door het stof te gaan. Alleen ouders met genoeg zelfrespect om niet door het stof te gaan, creëren een goede uitgangspositie voor volwaardig ouderschap. Ook dit punt maakte ik in genoemd artikel. Ben benieuwd hoe Spruijt hierop gaat reageren in het volgende nummer van Pedagogiek.
meer over de campagnes voor vaderschap
English summary | de inleiding van het artikel in Pedagogiek