Cookies

een bult die de lucht vult

geen bultIk houd me ook nog wel eens met andere dingen bezig dan vaderschap, en toch heeft het er dikwijls weer mee te maken. B&W van Deventer willen zichzelf met hun ambtenaren in een grote bult huisvesten die het aangezicht van de binnenstad nog lang zal bepalen, verstoren eigenlijk.

Hiernaast ziet u een door mij uitgedacht leus die ik, samen met Ilia, eigenhandig op het doek schilderde. Een schilderij van het ongebruikelijke soort dus. Die leus raakt het algehele zelfpromotende gedrag van de overheid de laatste jaren. Ik sprak er al eerder over hieronder. De ongehoorde arrogantie om te denken dat de overheid alles beter doet.

De vele aanwezige SP-ers noodden mij om her en der nog een discussietje te voeren over de verschillen tussen de eerste-kamer en tweede-kamer fractie vcan de partij als het gaat om gelijkwaardig ouderschap. Een discussie die een zekere basis heeft in Deventer als de bakermat van het amendement gelijkwaardig ouderschap. Het viel me mee dat een paar mensen goed wisten hoe de discussie verder aan het verlopen is.

Een etterende puist zit er onder die bult in Deventer en elders. Het lijdt voortdurend tot ongelukkige uitbarstingen om te denken dat zaken wel in orde komen als ze (meer) een overheidstaak zijn. Het is goed dat er deze week weer verdergaande voorstellen zijn om de strafbaarheid van de overheid weer in te voeren. Dat zal de illusie van de overheid als belangeloze dienaar van de burger weer een beetje doorprikken. Wel voorzichtig prikken, want er kan veel etter onder zitten !!!

een schilderij dat zijn werk gaat doen

uitreiking vaderdagtrofee m/v 2007 aan SP-ers Krista van Velzen en Harry van BommelAlsof ik een kind de wereld in stuur. Mijn schilderij als vader(dag) trofee. Het is niet alleen een aardigheidje voor de winnende SP. Dit schilderij gaat de kijker iets duidelijk maken.

Niet dat ik dat allemaal kan uitleggen, en dat heb ik dan ook niet gedaan. Mijn werk als schilder is af. Harry van Bommel en Krista van Velzen namen het schilderij met verve in ontvangst ( zie hiernaast de foto van Mark Schneiders).

Genomineerde Groen-Linksers en VVD-ers waren er nergens te bekennen, dus maar even goed dat juist de SP de prijs heeft gewonnen. Wel slordig dat juist de nacht ervoor SP-senator Quik-Schuijt eventjes de vloer aanveegde met het gelijkwaardig-ouderschaps-standpunt van haar collega’s in de Tweede Kamer. Als we de Blok aan het been-prijs nog ter beschikking hadden had QS een mooie kans gemaakt.

vaderdagtrofee
artikel in spits
blok aan het been prijs
mijn toespraak bij de uitreiking

Quik-Schuijt eruit

De actualiteit noopt tot een snelle post.

Dankzij de SP haalden we gelijkwaardig ouderschap in het wetsvoorstel voortgezet ouderschap van Donner. Dankzij diezelfde SP ( maar dan de senaatsfractie) wordt dit amendement weer onderuit getimmerd. Quik-Schuijt, justitiewoordvoerder van de SP in de senaat vind namelijk dat 50-50 gelijkwaardig recht van het kind op een vader en een moeder die voor hem zorgen geen uitgangspunt moet worden. Tegenstemmen gaat deze dame een stapje te ver. Maar dat hoeft ze ook helemaal niet. De wet is al slap genoeg. Een paar vragen aan de minister die ongetwijfeld op even taktische manier het, door hem niet gewenste, SP tweede-kamer-amendement, zal afvallen en oud rechter Quik-Schuijt heeft het voorelkaar voor haar vriendjes in de rechtszaal die weer vrolijk verder kunnen gaan het leven van vaders, moeders en kinderen in de rechtszaal te verzieken.

Ik begrijp dat u in dit miniatuurtje nog te weinig uitgeschreven argumenten terugvind. Dat kan ook niet in dit weblog. Maar ik vond het van belang hier, ook als SP-lid, snel stelling te nemen.

zie ook: meer over Quik-Schuijt

solidariteit tussen de generaties

Ik pinkte een traantje weg toen Jan Marijnissen sprak over solidariteit tussen generaties. Aanleiding was de aanval op de WAO. Maar toen het ging over kinderen die voor ouderen zorgen en ouders voor kinderen, leek het een verwijzing naar het principe van gelijkwaardig ouderschap. Dat principe wordt inmiddels door de SP ondersteund, zie hiervoor mijn verslag van het SP-congres. Mijn congresgevoel hangt aan een zware slinger. Een gevoel van solidariteit, hier voel ik me op mijn plaats, waardoor ik zelfs met respect naar Anja Meulenbelt kijk, die tijdens het congres al druk bezig is met haar laptop en fototoestel om haar weblog zo snel mogelijk te vullen. Anderzijds de angst dat mensen hier het opkomen voor vaderschap toch zien als reactionair. Dat ik een outlaw ben, en toch een beetje een outcast. Ik begrijp mezelf hierin. Maar ook vreemd als ik mezelf daar een praatje zie maken met de diverse politieke vertegenwoordigers.