Cookies

Weg met de geheime rechtspraak

DSCF3534
Ik sprak gisteren op de jeugdzorgmanifestatie op het Malieveld. Ja die mensen daar kijken even naar iemand met een ondersteunende opmerking. Op de achtergrond het ministerie van VWS

Die rechter zei toen, ‘ja u moet ook geen contact opnemen met Joep Zander’
Ik kende dit soort manipulatie al. Zelf werd me ooit aangeraden om vooral geen contact op te nemen met de Stichting Dwaze Vaders. Dat was in de tijd dat ze nog niet zo braaf ingepast en aangepapt waren als nu. Er waren zelfs kinderbeschermers die dat, bijvoorbeeld in de zaak van Jan Dijkstra, durfden op te schrijven.
De smaak van dit soort uitspraken is: Als u dat toch doet bent u een querulant, want u heeft contact met een querulant. En querulanten hebben dus een afwijking, en die kunnen maar beter hun kinderen niet meer zien, dat is heel slecht voor die kinderen.
Ik weet er dus alles van, maar het is toch weer heel confronterend om te horen hoe mensen tegen elkaar, tegen mij, worden uitgespeeld. En te horen hoe mensen dus in de knel raken tussen de wens hun kinderen te zien en hun mond open te doen en hulp te zoeken bij iets anders dan jeugdzorgers, rechters en angehauchte clubs, die eigenlijk totaal onbetrouwbaar zijn, maar die je dan in hemelsnaam toch maar moet proberen te vertrouwen.
En het is ook vervolgens even nadenken of je het in je blog weer gaat hebben over dat soort manipulaties. Misschien raak ik daarmee die kinderen van die mij onbekende ouder. Dit is kenmerkend voor de dilemma’s waar we in gevangen raken. En inderdaad kies ik ervoor om dit verhaal wel op te schrijven, maar de traceerbaarheid te verminderen. Hoewel ik eigenlijk kennis neem van ernstige strafbare feiten, kan ik daar niets mee doen. En al zou ik aangifte doen. de kans dat ik daarom zelf wordt opgesloten is groter dan de kans dat er wat gebeurt aan de misdaad waar ik mee aan kom zetten. Ik kan ouders dan ook niet altijd aanmoedigen om aangifte te doen tegen rechters en jeugdzorgers, kinderbeschermers. En dat is wrang in een rechtstaat.
En dat hele STASI-achtige gemanipuleer is volgens mij ook een van de belangrijke oorzaken dat, ondanks de grote onvrede, er te weinig mensen op het Malieveld verschenen. Het kan ook zomaar zijn dat een hoop mensen mijn blog niet eens meer durven te bezoeken. Enzo.
En dat gaat dus al decennia zo door. En het wordt niet minder. En dat baart me heel grote zorgen.
Ik was tevreden dat ik mijn toespraak bijna zo uit het blote hoofd kon doen. Dat komt natuurlijk veel beter over dan als je alles van papier opleest. Mocht u het Malieveld gisteren letterlijk dan wel overdrachtelijk niet hebben kunnen vinden dan kunt u hier de voorbereide tekst en de beeldregistratie van mijn optreden terugkijken. Dankzij een moedige journalist stond ik vandaag ook nog behoorlijk uitgebreid in de Stentor.

Het schuldige Berlijn

blauw glas in de Gedächtniskirche
Blauw glas in de Gedächtniskirche; foto Joshua

Waren Joden vaak vooral handig in zaken? Een vraag in het Joods museum in Berlijn bij de expositie ” Die ganze Wahrheit…wass Sie schon immer uber Juden wissen wollten”. Oordelen en vooroordelen vielen te beoordelen door muntjes in een gleufje te gooien. Ja, een beetje in de kapitalistische sfeer zaten ze geloof ik wel schoot door me heen. Veel joden zaten en zitten in het bankwezen. Wat ik niet meer goed wist was dat ze van veel andere beroepen waren uitgesloten doordat ze niet tot de gilden mochten toetreden. In Duitsland zijn de gilden nog heel belangrijk. Ik heb dat ongetwijfeld ooit geleerd op school. Maar mijn zoon gelukkig ook. Hij maakte me weer even wakker.

“Kijk zo ongeveer gaat dat eigenlijk ook met vaders. Sinds ergens eind 19de eeuw moesten die de fabrieken in om brood op de plank te brengen voor vrouw en kinderen. Keuze hadden ze eigenlijk niet. En nu worden ze ervan beschuldigd dat ze niet genoeg voor kinderen zorgen, of dat ze dat niet hebben geleerd.”

Zo moet je omgaan met de waarheid, zo moet je omgaan met de lessen uit de geschiedenis. Je moet ze op iets anders durven toepassen. Mijn zoon had daar geen moeite mee. Veel andere mensen wel vrees ik.
Dat vooroordelen over vaders ook in Duitsland hun vernietigende werking hebben konden we weer een keer horen van mijn collega-vaderkunstenaar Marco Piono. We konden logeren in zijn appartementencomplex. Prachtige locatie, prachtige appartementen, zeer aan te bevelen.

marco bij zijn beeld stella maris
marco bij zijn beeld stella maris

Berlijn is goed in het erkennen van de stad’s schulden aan de menselijkheid. Daarvan getuigen de muur-gedenkplekken, Stasi-museum en de vele monumenten ter nagedachtenis aan joden zigeuners en andere vervolgden. Volgens Marco Piono is de cultuur en invloed van het fascisme nog lang niet weg uit Duitsland en vooral niet uit het justitieapparaat. Dat werkt weer door in de wrongsels van het familierecht.

Wat we, realiseer ik me nu, nog gemist hebben is de gedachtenis aan Benno Ohnesorg (ook een monument) en de ingewikkelde verweving met de reactie daarop (Rote armee en dergelijke)

Ooit zal Berlijn ook de medeschuld aan de vaderdiaspora erkennen. En ik hoop dat Marco Piono’s prachtige Stella Maris beeld tegen die tijd een rol mag spelen in een gedenkplek over de vader-diaspora.

Marco Piono: kunst en appartementen
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=PNRr4iliHTE]

stasi

Jos Lamé, de directeur van het RIAGG Rotterdam moet weg omdat hij vindt dat de jeugdzorg te stalinistisch wordt. Logisch dan wel dat hij dan ook zelf weg moet; immers een bevestiging van zijn stelling.

Stasi, razzia, maffia en nu ook stalinistisch. Dat maakt al 4 ia woorden die met de jeugdzorg zijn te verbinden. En niet alleen Jan Hop doet dat (tot ongenoegen van de betrokken justitiële maffia) maar ook de Trouw had het eerder over Stasi-methodes bij justitie.

Jos ageerde vooral tegen het het “megalomane, absurdistische” elektronisch kinddossier.

Wethouder Geluk die erover gaat vindt het allemaal wel jammer. Geluk gaat vóór luidt de kern van zijn reactie.

ia!

De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt


Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.

De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.

Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.

Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.

een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle