Al sinds 1995 staat in de wet dat ook niet-omgangsgerechtigde ouders (meestal vaders) recht hebben op gelijkwaardige informatievoorziening over hun kind door, onder andere, scholen en huisartsen. Maar nog steeds is die 12 jaar oude wet tot de meeste scholen niet doorgedrongen. Het ministerie van onderwijs staat er al jaren om bekend dat ze de scholen platspuiten met regelgeving, maar aan zoiets essentieels als gelijkwaardig contact met beide ouders van het kind is nog geen aandacht besteed.
Vooral Vrije Scholen hebben, ondanks het antroposofische uitgangspunt dat een kind ( al in aanleg) zijn ouders heeft gekozen, de reputatie vaders met gemak te negeren. Dat geldt niet alleen voor de vader van een kind, maar dat kan ook voor iedere andere vader gelden die zich daarover dan weer druk maakt.
Zo kwam het dat dat na drie jaar pogingen te praten van mijn kant en diverse excuses van de schoolleiding dat het allemaal nog steeds niet of zelfs helemaal fout geregeld werd, er besloten werd de communicatie met mij te beëindigen. Nogal vervelend want het is wel de school waar ik 3 keer per week mijn zoon breng en haal. En het was natuurlijk vooral daarom dat ik me zorgen maakte over wat daar gebeurde. De formele reden voor de schoolleiding was dat praten alleen maar tot slechte verhoudingen zou leiden. Het omgekeerde is nu aan de hand. De landelijke klachtencommissie gaat een klacht van mij behandelen en de schoolleider wil praten als er een mediator bijzit.
(Deze tekst is lichtelijk herzien om de eventuele mogelijkheden van mediation niet te storen. )
Beste Joep,
ik postte een lang verhaal en blijkbaar ging er een en ander fout toen ik het doorstuurde. Ik heb nu geen tijd om het terug te typen; daarom een korte weergave.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt, maar dat liep nogal uit de hand (mijn drie kinderen voor hun eigen welzijn van de steinerschool moeten halen) Nu kennen wij in België geen externe klachtendienst, dus kan je wel raden…
Ik probeer sinds oktober vorig jaar een soort ombudsdienst voor leerlingen en ouders in steinerscholen op te richten.
Ik heb begrepen dat je de resultaten van de klachtenbehandeling wilt afwachten vooraleer je meer over je probleem met de school naar buiten brengt. Als je van plan bent om iets te publiceren op je blog, zou ik je willen vragen of ik dat dan eventueel zou mogen overnemen op mijn website http://www.antroposofia.be
Vriendelijke groet
Ramon
Hoi Ramon,
Jammer dat dat lange verhaal nu weg is. Ik hoop het nog een keer helemaal te horen. Ik ben momenteel ongeveer op het punt dat ik de verhalen wel naar buiten ga brengen omdat ik heb besloten van verdere klachtenbehandeling af te zien. Dit omdat de school over het gebeuren binnen de mediation naar de klachtencommissie ging klappen wat ze volgens het contract niet mogen en wat bovendien niet de waarheid was. Toch werd dit door de klachtencommissie als verhaal geaccepteerd. De klachtenprocedures hier in Nederland fungeren dikwijls als een zandbak (ik gebruik woorden van een vriend) waarin mensen worden afgeremd om echt wat aan de orde te stellen. Je laat klagers eerst moe procederen in een klachtprocedure waarin de beklaagde zoveel mogelijk dwars ligt (ook geen formeel verweer in wilde leveren).
Ik wil wel overleggen over een paar dagen over het publiceren van een verhaaltje op die site. Er is een probleem mbt de inbreng van ouders op vrije scholen. Naar ik begreep hebben ze ook de formeel (wettelijk) geregelde inspraak van ouders op scholen proberen te frustreren.
Ik word er af en toe doodziek van. Ik hoop nog even van je te horen.
groet Joep Zander
Joep,
Dus als ik het goed begrijp werkt die klachtencommissie ‘even goed’ als de enige mogelijkheid die wij hier in België hebben, namelijk het Steunpunt Onderwijs contacteren. Dat is een dienst van het Ministerie van Onderwijs die de school contacteert en in de meeste gevallen het verhaal van de school voor waar neemt. Conclusie is meestal: meneer X of mevrouw Y is een lastige ouder en voilá, probleem opgelost. Men is daar in mijn geval iets objectiever geweest omdat ik een advocaat bij de arm had genomen. De school is doorgelicht en onderwijsinspectie heeft de reden van mijn klacht bevestigd. De klacht heeft men echter links laten liggen.
Het verbaast me weinig dat er weinig gevolg aan je klacht is gegeven (dat had ik ook al in die mislukte post geschreven). Ik vertoef zelf in antroposofische middens en weet hoe geslepen sommige antroposofen kunnen zijn in het verdoezelen van problemen en het naar de mond praten van de autoriteiten. Ze zetten dan hun meest sympathieke gezicht op. Ik heb zelf nog in het bestuur van een steinerschool gezeten en ik werd daar niet goed van de schijnheiligheid waarmee men buitenstaanders bejegende. ‘Het doel heiligt de middelen’ zei men steeds als ik opmerkte dat het nastreven van waarheid ook in het gesprek met andersdenkenden geen overbodige luxe is. Het vervelende is dat ik nog niet te weten ben gekomen wat ‘het doel’ is. Veel blijft vaag.
Ik probeer een en ander in kaart te brengen, onder andere de schooluitval van leerlingen in steinerscholen die soms oploopt tot 50 of 60% van de totale leerlingenpopulatie (België). Dat valt natuurlijk niet op, want de klassen worden aangevuld. Een ander punt dat ik momenteel aan het bekijken ben, is de leesmethode in de steinerschool. Volgens professor Bus leidt deze tot pseudodyslexie, een leerstoornis die enorm op dyslexie lijkt, maar in tegenstelling tot de fysiologisch bepaalde dyslexie ontstaat door een verkeerde leermethode en dus ook te remediëren is. Ik heb het onderzoek van professor Bus opgevraagd en verwacht het een van de volgende weken. Zelf heb ik in de opleiding tot vrijeschoolleerkracht in Zeist kunnen ondervinden wat er rammelde aan die leesmethode: ze heeft heel weinig inhoud. Niet te verwonderen dat er vorig jaar een artikel in NCR Handelsblad verschijnt waarin staat te lezen dat in een klas van de vrijeschool 18 dyslecten zitten.http://www.nrc.nl/wetenschap/article765161.ece/Revolutie_op_de_Vrije_School
Mijn ondernemingen hebben er wel voor gezorgd dat ik ‘persona non grata’ ben geworden in de steinerscholen in België en mijn opleiding wegens gebrek aan stageplaatsen heb moeten stopzetten. Een brief vanuit de Federatie van Steinerscholen aan de directies waarin stond dat men mij beter niet binnen zou laten, circuleerde en kwam me uiteindelijk onder ogen. Ook kreeg ik twee jaar geleden van het bestuur van een steinerschool een toegangsverbod omdat ik had aangeklaagd dat een juf mijn zoon mishandeld had.
Ondanks alles ben ik nog altijd voorstander van de grondslagen van steinerpedagogie en de toepassing ervan. De steinerscholen kan ik niet meer ernstig nemen. Ik bezocht in 2006 een van de ‘nestors’ van de vrijeschoolbeweging in Nederland: Willem Veltman. Hij zie me letterlijk:’Het kan echt niet beroerder dan hoe het nu toegaat in de vrijescholen.’ Een andere bekende antroposoof en redacteur van het antroposofisch tijdschrift Driegonaal, John Hogervorst, schreef in het laatste nummer van het gelijknamige blad:’ Kwalitatief matig tot slecht onderwijs, gemeten naar de moderne maatstaven – dat is zo’n beetje waar de kritiek van de Inspectie op neerkomt. Kwalitatief matig tot slecht onderwijs, gemeten naar verwachtingen die de Vrije Schoolpedagogie oproept – dat leren concrete Vrije-School-ervaringen.’ [Driegonaal December 2007 (Jrg. 29, nr. 3 + 4)]
In dat laatste nummer van Driegonaal komt ook de rol van ouders even ter sprake. Zelf weet ik hoe men in de steinerscholen over ouders spreekt en denkt. Ouderpaticipatie komt er vooral op neer dat er wordt gepoetst en gebakken. En niet te vergeten: wordt overgemaakt op de bankrekening. De wettelijke ouderparticipatieorganen worden bevolkt met geselecteerde ouders, al wordt dat aangekleed alsof die democratisch zijn aangesteld.
Schoonheid, goedheid en waarheid zijn de idealen waarop het steinerschoolonderwijs zich beroept. Totnogtoe is daar in de steinerscholen weinig van gerealiseerd. Maar het plaatje oogt wel mooi.
Daar ga ik het even bij laten, maar ik voeg je site alvast bij mijn favorieten. Ik ben namelijk momenteel een vader aan het ondersteunen die zijn zoon van de steinerschool wil halen om allerlei redenen, onder andere omdat de school de vader buitensluit en desinformeert (hij is pas gescheiden en zijn vrouw geeft les in de school waar de kinderen zitten).
Je hoort nog van me. Tot later, want de vaderlijke plicht roept: voetbaltrainig voor de jongens.
Vriendelijke groet
Ramon
Bedankt voor je verhaal. Ik kom er op terug.
Inmiddels blijkt trouwens uit een mail van de betreffende klachtencommissie dat de vraag of ze de illegitieme opmerkingen van de school wil meenemen of buiten de orde wil plaatsen, nog in overweging heeft.
Ik weet niet wat ik er verder mee aanmoet. Het probleem blijft hetzelfde. Ik kan niet reageren op illegitieme opmerkingen.
Je hoort van me
Zwijgen is voor school en bezwaarcommissie, of de machthebbende ouder een wapen of een zegen , als naar gelang de goede wil die eraan gekoppeld is:
“Schoonheid, goedheid en waarheid zijn de idealen waarop het steinerschoolonderwijs zich beroept”
(stond in een van de replies zag ik).
Een broer van mijn/ons zoontje is ook op een Vrije School geweest. Nu wil de moeder zo’n school niet meer en gezien de reacties in deze blog, lijkt dat logisch.
Bij mij is er wel contact met school, gerantsoeneerd tot 1x p mnd en als te verwachten, “redelijk” oppervlakkig. Het probleem waardoor voor 1 ouder en tegen de andere ouder gekozen wordt, is doorgaans: angst voor conflict. Maar juist die angst veroorzaakt de problemen en het daaruit volgende zwijgen-als-wapen.
Een mediation moet er op gericht zijn, niet bang te zijn om te botsen en de betrokkenen een “sleur-pak”aan te doen, zoals dat bij politiehondentrainingen gebeurt.
niet alsof de ene ouder een hond is, maar beide ouders hebben wel wat. De keus om een vreedzame coexistentie en overleg , informatieoverdracht te vinden wordt niet bepaald door een agenda maar door het vastleggen van de ruimte waarin die coexistentie kan ontstaan. Zolang men die verhindert, frustreert men de ontrechte ouder en geeft men voedsel aan de angst van de machthebbende ouder (waar de school automatisch voor kiest volgens de gangbare gezagspatronen.)
De vorige school van onze zoon had een heel goede juf/directeur: die spiegelde goed en dat leverde een gezond eb-en-vloed gebeuren op. Zij kon dat ook omdat de functie bij haar apart van het onderwijs was. in de huidige school doet de juf het directieschap ook en zegt, slechts 1 x p maand te kunnen. Dat wringt. evenwel komt de informatie deels van de schoolsite. En voor zover de moeder toevallig zin heeft of haar onwil opzij weet te zetten.
Was het ouderschap gelijkwaardig, dan vonden de ouders veel sneller zelf onderling (al dan niet met hulp) een overlegpatroon en een “afreageer-kanaal” om hun verantwoordelijkheden te kunnen waarmaken.
De clou is dat je ondanks de weerstanden ook ouders die geen goede indruk maken door VERHALEN (inplaats van persoonlijk) moet VERTROUWEN. Ze kunnen het vaak veel beter dan het lijkt. Je kan zelfs stellen dat het ontbreken van de gelijkwaardigheide problemen veroorzaakt die passen in de “verhalen” en ze daardoor juist bevestigen (ziejewel-fenomeen, blokkerend op goede verhoudingen).
Ik wens jullie HET BESTE. tgv de kids!
Bedankt voor deze erg uitgebreide reactie. Het maakt wel wat los. Ik hoop dat nog meer mensen hier hun ervaringen gaan melden.
Joep,
Als je graag enkele ervaringen i.v.m. steinerscholen leest, kan ik je mijn (onlangs vernieuwde) site aanbevelen. je vindt hem op http://www.steinerscholen.com
Ik ben trouwens wel benieuwd hoe je relatie met de school van je zoon ondertussen is. Ik hoop voor jou, maar vooral voor de jongen, dat de spanningen zijn geneutraliseerd.
Groeten
Ramon
Hoi Ramon,
Nee de spanning tussen het hoofd (directeur genoemd) en mij is zeer groot. Ik moet hem bepaald niet tegenkomen want dan voel ik me niet op mijn gemak. Gelukkig kan ik dat grotendeels vermijden. Ik wil nog steeds graag mijn hele ervaring een keer uitschrijven, maar zie, zoals zo vaak dat het een omvangrijk verhaal is geworden waarbij ook de klachtencommissie voor het bijzonder onderwijs en de zogeheten bemiddelaar van de school een zeer kwalijke rol zijn gaan spelen. Hoe meer genuanceerd ik het zelf wilde spelen hoe groteer het belang van de andere partij om er zo’n groot mogelijke soep van te maken, als ik me even populair mag uitdrukken. Ik zal je nieuwe site nu even gaan bekijken. vriendelijke groet
Joep,
Als die situatie al meer dan 3 jaar bestaat en klachtenbemiddeling en mediation niet tot verbetering leidt, lijkt het er sterk op dat je gedoogd wordt tot je zoon van die school is. Houd je dat nog vol? Een jaar of twee op z’n minst toch.
En dat verhaal dat je wilt opschrijven groeit en gaat natuurlijk maar langer en langer worden. Iets dat ik ook nogal eens tegenkom. Tegenwoordig schrijf ik noemenswaardige ervaringen of direct op, of ik berg ze ergens op in mijn langetermijngeheugen in de hoop dat ik er ooit nog iets van terugvind.
Dat klachtencommissies een kwalijke rol kunnen spelen heb ik ook ondervonden. In België is die dienst een departement van het ministerie van onderwijs. Eigenlijk werken er collega’s van de mensen die in de scholen werken (dezelfde broodheer). Die mensen spreken vaak eenzelfde taal. En dan kom je daar als ouder met een ander, eenstemmig geluid.
Groeten
Ramon
Ik kon het doen met éénmaal een afschriftje kopietje van een schoolrapport 1995 van dochter de oudste…..Van zoon sinds 1995 niets die was toen negen en “telde al helemaal niet mee”.
Mijn laatste kind van een borderliner; ervandoor kunnen gaan in 2002 middels valse verklaringen en Beschikking Rechters en al die geen onderzoek wensten in te doen stellen naar toestandsbeeld moeder nota bene terwijl de “ggz-riagg instelling” nota bene van diagnoses etc etc wist en bekend was met gedrag (geef ze maar een oxazepammetje dan blijft ze wel rustig) heb ik nimmer meer kunnen zien. Weet niet eens waar men zou verblijven of niet. Wel werd mij later via een “achterdeurtje” nb door een arts medegedeeld dat mevrouw tot 2005 in behandeling zat (cq opgenomen etc etc) ergens.. Wat ik wil zeggen mensen, nederland is geen rechtsstaat zo laat staan een kinderrechtsstaat. Nederland laat duizenden kinderen opzettellijk vervreemden veelal van vaders eigen roots en afstamming nota bene. In gevallen van niet kunnen erkennen zelfs juridisch als vader omdat moeders dat volgens BW kunnen weigeren en rechters dan niks wensen te ondernemen. terwijl en dat is het ergste men nog kan weten ook dat het kenmerk nota bene al bedrog en manipulatie is…Volgens de zogenaamde APA (American Psychiatric Association). Je kan het niet maken Nederland dat er twee kanten opgegaan wordt…..Je kunt geen gezag geven aan geestesgestoorden (jaja mensen wat dan Klijnsma zegt “[psychische problemen is heeeel wat anders dan een geestesstoornis ernstige zoals o.a. BL er één van is…Vroeger hysterische psychopathie NB geheten..) en ondertussen met droge ogen je verbazen hoe het dan komt dat duizenden kinderen in problemen zitten terwijl die risicogroep volkomen bekend is. In elk geval de cijfers met diagnoses in de ggz, die zich al jaren verschool achter de wet beroepsgeheim en dergelijke. Gewoon meldplicht invoeren (en dat meldrecht nu hebben ze lange na niet genoeg aan dat blijkt nu…) voor die ernstige categorie met name. Immers daar lopen er duizenden gewoon bekend mensen van rond, ook zonder behandeling want het zijn en worden veelal zorgmijders c.q. draaideurpatiënten ook nog eens….Wanneer wilde men dat anders gaan stoppen? De cirkel weer rond wat Gardner allang zei en aangetoond had? Dat door vadervervreemding (lees manipulatie immers, bedrog nota bene van kinderen…) die kinderen ook later in het leven grote problemen hebben velen. Bij eigen relaties en ga zo maar door. Ook genderprobklematiek is er één van wel degelijk….