Cookies

De scharrelkippen van Bovenmeestertje Staat

Kinderen en ouders die de school verzuimen worden strenger vervolgd. Scholen die de urennorm niet halen worden met boetes overladen, zelfs als ze de uren wel, maar op een andere, zinvolle manier, hebben ingevuld. Dat wordt ophokken du, zoals de scholieren dat zelf noemen.

Kinderen aan de staat binden (ook in de jeugdzorg) kan op heel wat meer sanctiebereidheid rekenen als het voorkómen van het uiteenvallen van ouder-kindrelaties. Ergo, het uiteenvallen daarvan wordt door de staat flink bevorderd (zie diverse eerdere posts hier) .

Afgelopen weekend reisde ik naar Groningen. Alsof de mensen die ik daar en onderweg tegenkwam mijn vorige post gelezen hadden kwam het gesprek herhaald op de technocratisering en staatstoeeigening van onderwijs en onderzoek. Een afgestudeerde beleidswetenschapper die een prachtige klus had moeten laten liggen omdat ze het vertikte haar onderzoek bij voorbaat toe te schrijven naar de gewenste uitkomst “De dood van deze kinderen is niet veroorzaakt door slechte zorg van de staat en haar gezondheidsautoriteiten”. Een hoogleraar wiens kritiese onderzoeken over de staatsgrip op het onderwijs, drastisch in de onderste la belandden omdat ze niet beleidswelgevallig waren. Mensen die zich persoonlijk afgeserveerd voelen, die soms niet meer willen kijken omdat het pijn doet om te zien wat er gebeurt. Ik herken dat. Soms wil ik het gewoon niet meer weten, niet zien en niet horen.

Gelukkig zijn er dan nog de kinderen zelf, zoals die pientere 1-jarige die, in de trein naar het noorden, met genoegen op mijn schoot zat en voortdurend met zijn vingertjes naar mijn neus en ogen zat te wijzen. Alsof hij wilde zeggen: wél zien en wél horen. En met genoegen denk ik  aan mijn oud-leraar Frans die zijn lessen vorm gaf aan de hand van Franse chansons. Waardoor ik acuut een veel beter cijfer voor mijn Frans wist te verwerven. Die relatie tussen leerling, leraar en leerstof. Dat is in de praktijk geloof ik een beetje waar we het over hadden daar in Groningen.

In de directe opvoedingsrelaties kan veel meer dan de staat wil of in ieder geval wenst toe te laten. Vadertje Staat als remplacant voor echt vaderschap, voor echt leraarschap.

Bovenmeestertje Staat wil zijn kippen ophokken.
En tegen ophokken helpt soms meer scharrelen. Niet alleen bij kippen.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BU9w9ZtiO8I&rel=0&border=1]

Hierboven zingt Reinhard Mey het liedje Wachsam dat deze post mooi raakt.

En dan de links voor vandaag nog:

kritisch over wetenschap

Zinloos draaien en schieten

meta tinguelyWat moet een kunstenaar die allemaal draaiende dingen maakt met raceauto’s? Een goede vraag van mijn zoon Joshua. Hij raakt direct hét punt waar het om draait bij Jean Tinguely; de zinloos lijkende beweging, of misschien beter gezegd de doelloze beweging. De obsessie van Tinguely voor autosport refereert aan de doelloos draaiende beweging.

Mijn tocht met mijn zoon door Rotterdam eergisteren was ook misschien zo’n doelloze maar zeker niet ledige zwerftocht langs een paar mooie dingen van onze nationale havenstad. Van de kunsthal met Tinguely via euromast en duistere haventerreinen in striemende sneeuwkou tot een pannekoekenhuis in…jawel de pannekoekestraat (het aantal nnn zij mij vergeven). Zo’n tocht met mijn zoon is meer een ervaring (voor hem en voor mij) dan dat het een doel dient hoewel het ondertussen natuurlijk grote opvoedende waarde heeft. Op zo’n manier komt de kunst van Tinguely dicht bij opvoeden.

Met mijn zoon vuurwerk afsteken komt al weer wat dichter bij het randje van zinloos+doelloos, maar toch mooi. Zelfs bij een zicht van 1,5 meter. En er zit ook iets opvoedbaars aan vast. Bijvoorbeeld dat hij nooit bij de kinderen gaat horen die hun eigen ouders met geweld tegemoet treden ( volgens de media vooral zoons) of die een basisschool in brand steken (22 maar liefst dit oud en nieuw). Soms lijkt het of de jeugd zijn opvoeders pakt of daar terugpakt wat ze elders aan waardigheid hebben moeten inleveren. Of is het het voorbeeld van een overheid die zelf zoveel kapot maakt? Of is het vermeende doel te weinig een beleving geworden (het vertechnocratiseerde, en niet op jongens gerichte, onderwijs)

Alles van waarde is weerloos (Lucebert) lazen we onderweg weer ergens op een gebouw in Rotterdam. Zou alles van waarde ook doelloos zij?

kunst en vaderschap
tinguely en de genderverhoudingen

hier ook nog maar een filmpje van iemand anders ingebed. Had zelf ook een aardige film, maar waarom dubbel werk?
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=kaS9QoR3C8U&hl=en&fs=1]