Cookies

Tijd

Eens zal de tijd winnen, dan sterft de onderdrukker uit.

Sommige onderdrukkers zijn deel van ons zelf. geworden. Vooral in onderdrukte posities willen sommige mensen wel eens zichzelf onder de duim gaan houden. Of hun directe maten. Ik zie dat in de vaderbeweging herhaaldelijk gebeuren.

De meest irritante vorm treedt op bij sommige, zelfbenoemde buitenstaanders, die zelf slachtoffer zijn. Deze (mannen) willen zo hard níet onderdrukt zijn, dat ze juist mensen die tegen hun onderdrukking in gewéer komen, als losers zien. En ze kúnnen echt niet anders. Want ze willen echt niet zien dat ze zélf misschien wel de grootste loser zijn. De onderdrukker van hun eigen gevoelens, van het gevoel voor de relatie met hun kinderen. Deze mensen zijn het sterkste wapen van de echte onderdrukkers, ze maken zich tot handlangers van rechters en jeugdzorgers. Zij verworden tot de tentakels van het onrecht, de haarvaten van de onderdrukking.

Je komt ze vaak tegen in de vorm van journalisten die evenementen van vaders verslaan en politici die laatdunkend doen over inzichten van vaders. Maar ook bij zogenaamde wetenschappers. Overal eigenlijk. En het ergste is vaak dat ze vaders die dan schrijven over maatschappelijke verschijnselen, zoals ik, verwijten dat ze zelf betrokken zijn bij het gebeuren. Het verschil tussen hun en mij is dat ik ervoor uit kom, en zij daarentegen héimelijk betrokken zijn en dat niet willen weten, en juist daarom zo vervormd schrijven.

Gevecht tegen onrecht is ook altijd een gevecht om om te gaan met je eigen opgelopen deuken, je eigen trauma´s. Maar zonder dat het grote geheel wordt ontzien. Dat combineren is het gevoel dat ik had bij het zingen van het liedje (van Frank Edam) en de clip (hieronder) die ik ervan maakte.

[youtube=http://youtu.be/5hj6VjPtXko]

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Tijd”

  1. Hé papa, je hebt me jaren niet gezien… Waarom was dat?

    Ach kind, dat kwam door de rechter, de Raad, wetgeving en jeugdzorg. Zij allen zorgden ervoor dat ik jou niet heb mogen zien. Dit heeft mij zoveel pijn gedaan kind…

    Maar wat heb je dan geprobeerd papa?

    Oh, ik heb veel geld betaald aan vele advocaten, vele rechtszaken gevoerd tot ik bijna helemaal blut was. Er was echter geen beginnen aan schat.

    En toen?

    Op een gegeven ogenblik heb ik het opgegeven en de hoop uitgesproken dat jij me vast weleens op zou komen zoeken.
    En gelukkig, hier ben je eindelijk… Ieder kind wil weten wie zijn/haar vader is.

    Maar pa, wat heb je verder in je leven gedaan toen je het opgaf?

    Ik ben verhuisd, heb een andere betrekking gevonden als ook een nieuwe partner. Ik heb geprobeerd een zo goed mogelijk en gelukkig mogelijk leven op te bouwen.

    Ja, dat snap ik pa… Maar wat heb je gedaan?

    Lieverd ik heb elke dag aan je gedacht en gewacht op dit moment die, Goddank, onherroepelijk ooit eens plaats zou moeten vinden. Ik heb je zoveel te vertellen…

    Jammer pa, laat maar… Een mens herken je aan zijn daden, niet aan zijn gedachten. Je hebt niets gedaan pa!
    Je hebt je in de slachtofferrol laten duwen om er nooit meer uit te geraken.Wat zou je me kunnen vertellen, wat zou je me kunnen leren? Ik kwam niet op de eerste plaats papa… Je hebt gefaald. Omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat je in een situatie terechtkwam waarin je voor jezelf je prioriteiten in het leven vast moest stellen en je hebt voor jezelf gekozen… Je hebt niet voor mij gekozen pa. Het is me duidelijk. Zelf zal ik nooit accepteren dat ik mijn kind niet zou kunnen opvoeden. Jij wel… Jammer pa, je leven is nutteloos geworden. Het ga je goed…

  2. Hoi Henri,

    Bedankt voor je reactie. Dat inderdaad.
    Ik heb de post trouwens nog wat opgepoetst om nog preciezer te vertellen wat ik bedoelde. Vechten tegen je trauma’s was niet helemaal geod geformuleerd bijvoorbeeld.
    vriendelijke groet
    Joep

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.