Cookies

Banken

fathers for justice op de rechtbank Utrecht, 2005
fathers for justice op de rechtbank Utrecht

Roosjes verwelken,
banken vergaan,
maar onze récht-bank
blijft altijd bestaan.

Dit als antwoord op de vraag naar de overlevingskansen van banken in het algemeen.

Vandaag op stap naar de rechtbank Utrecht waar vaderactivist Dennis voor de rechter kwam versus de moeder van zijn kinderen. De omgangsregeling wordt eigenlijk al sinds 2003 naar willekeur door de moeder uitgevoerd, niet uitgevoerd dus eigenlijk. Nu wil ze hem ook formeel inkorten. Dat is niet gelukt, maar het conflict is nog lang niet uit de lucht. Want ze zorgen wel dat je ze nodig blijft hebben, die rechters.

rustige bank
rustige bank

Van Dennis begreep ik dat zelfs zijn advocaat het niet zag zitten om gelijkwaardig ouderschap te vragen, daar zou ze zich maar belachelijk mee maken, dacht ze. Voorlopig is de eis van de moeder niet toegewezen. Maar als de rechtbank geen duidelijke stappen zet, zoals een boete op niet-naleving, blijft het aanmodderen.

Bij het verlaten van de rechtbank keken we nog even naar de plek waar in 2005 batman omhoog klom om namens F4J te protesteren tegen het falende familierechtbeleid in Nederland. Dennis zelf heeft elders op een brug gestaan.

Geef mij maar een bankje

0 antwoorden op “Banken”

  1. Wat eigenaardig toch steeds weer, een advokaat die, als ik dit mag geloven, niet 100% voor het kind gaat, dwz GELIJKWAARDIG Ouderschap, wat m.i. Toch de kern is: als je als advokaat genderdiscriminatief bezig bent, kan je moeilijl meer dan 50 %?!
    Moeten advokaten niet geregistreerd worden op gendervoorkeur? 🙂 (als dat al niet in het netwerk-circuit gebeurt).

  2. Tja, mijn ex mag nog steeds straffeloos de omgangsregeling frustreren wanneer het haar uitkomt. En daarbij kijken ‘ze’ (de rechter e.d.) het nog een half jaartje aan…

    Terwijl mijn ex heeft elke vorm van overleg met mij als vader keihard geweigerd heeft bij de rechter! Mijn ex had om het één ouderschap verzocht. Die heeft ze nog niet direct gekregen. Maar als over een half jaar blijkt dat de communicatie tussen haar en mij nog steeds niet optimaal is, vertelde de rechter, dan gaan ze daar toe over.
    De missie van mijn ex is nu dus om alles in het werk te stellen om de communicatie te laten mislukken met als beloning voor haar dat ze meer rechten krijgt. Dat is de kat op het spek binden lijkt mij.

    O, ja, opmerkelijk vond ik ook dat alle personen in de rechtbank, de griffier, de beide kinderrechters, de beide leden van de Raad van de Kinderbescherming en de mogelijke begeleider voor de mediation, allen vrouwen waren. Ik was de enige man in de rechtszaal.

    Kortom, mijn ex gaat vrijuit terwijl ze openlijk weigert om met mij te willen communiceren en wordt op geen enkele wijze aangepakt terwijl ze met de regelmaat van de klok de omgangsregeling niet naleeft.
    Het familierecht in Nederland is een aanfluiting.

    Dennis

  3. Dat voelt niet goed. een rechtszaak waarin iedereen behalve de rechteisende,verdedigende van een andere gender is.

  4. Het volgende mailtje heb ik aan de Nederlandse parlementsleden gestuurd. Ook de Vlaamse parlementsleden heb ik van het gesjoemel van de Nederlandse rechters op de hoogte gebracht.
    Misschien is de tekst wat terughoudend, maar anders hoor je niets terug.
    Onderwijl ben ik vreselijk gefrustreerd door de manier waarop je als normale man / vader in Nderland belazerd wordt. Over de Raad v.d. Kinderbescherming binnenkort wat meer. Wat een door-en-door zieke club!

    De mail:

    Geachte meneer / mevrouw,

    Ik vraag politieke aandacht voor het volgende;

    Mijn toenmalige vrouw heeft op 8 maart 2007 onze twee zoons ontvoerd naar Nederland.

    Ons gezin bestond uit vader, moeder en twee zoons.

    Allen Nederlander, woonachtig in België.

    In eerste instantie heeft mijn vrouw geprobeerd onderdak te krijgen bij een opvanghuis in België. In België worden zulke zaken echter serieus behandelt, en is op advies van onze huisarts opname geweigerd.

    Vrouw en kinderen zijn daarna opgenomen in een opvanghuis in Emmen. Een smoes over een agressieve echtgenoot is hiervoor genoeg. De echtgenoot / vader wordt vervolgens totaal onwetend gehouden. Voor mijn vrouw en kinderen is een huis, uitkering, gratis rechtsbijstand en een geheim adres geregeld.

    Verder nog van niets wetend, ontving ik een dagvaarding om voor de rechtbank in Almelo te verschijnen, i.v.m. scheiding en (voorlopige) toewijzing van de kinderen.

    Ter zitting heb ik aangevoerd dat wat betreft de toewijzing van de kinderen de rechter onbevoegd was, omdat het internationale ontvoering betrof. Tevens heb ik aangetoond dat mijn vrouw voor het plegen van diverse misdrijven (financiële fraude / identiteitsfraude / dronken rijden) is gevlucht. Mijn vrouw heeft de feiten ter zitting toegegeven.

    De rechter verklaart zich gewoon bevoegd, en wijst bovendien de kinderen toe aan de moeder, zonder omgangsregeling!

    In Almelo heb ik aangifte willen doen van ontvoering van mijn kinderen.

    De (hulp)OVJ heeft geweigerd de aangifte op te nemen.

    Vervolgens heb ik de Belgische Centrale Autoriteit ingeschakeld. Deze is in het verdere verloop vertegenwoordigd door de Nederlandse Centrale Autoriteit (verder CA).

    De CA heeft in een internationale spoedprocedure bij de rechtbank in Assen op 20 maart 2008 teruggeleiding van de kinderen naar België geëist. Daar dient binnen zes weken uitspraak over te worden gedaan.

    Tot heden is er geen uitspraak.

    De rechtbank heeft uitstel gevraagd, en beroept zich daarbij op het feit dat een door de rechtbank verzocht onderzoek door de Raad van de Kinderbescherming nog niet is uitgevoerd. Er is een rappel naar de Raad gestuurd, en deze vraagt weer 3 maanden uitstel.

    Samenvattend:

    – Een crimineel die kinderen ontvoerd wordt in Nederland geholpen i.p.v. gearresteerd.

    – Vermiste kinderen worden verstopt voor de vader

    – Aangifte van de vader wordt niet opgenomen

    – Internationale, door Nederland geratificeerde, verdragen worden door de rechter genegeerd

    – De rechter houdt zich niet aan de termijnen van een internationale spoedprocedure

    – Mijn twee zoons, met wie ik een hele fijne band had, zitten nu al anderhalf jaar in Emmen bij een verwarde moeder.

    Ik heb ze nooit meer gezien.

    Dit is een verkorte weergave van de feiten. Graag wil ik e.e.a. persoonlijk toelichten.

    De rol van de Raad van de Kinderbescherming is dermate dubieus dat uitleg hiervan hier te ver voert.

    Met vriendelijke groet, M.Visser

    Nieuwstraat 15

    2920 Kalmthout (B)

    06 14658838

    ma@rtenvisser.be

  5. Ik kreeg op dit blog nog de reactie van de tegenpartij in het besproken rechtsgeding. Vanwege privacy zal ik haar naam en tekst niet weergeven, Een stuk uit mijn antwoord aan haar zegt waarschijnlijk voldoende:

    “Bij dat bankje staat mijn eigen zoon …..
    Overigens moet ik zeggen dat ik uw vooronderstelling dat u, u alleen beslist over een mogelijke plaatsing van een foto van uw zoon in het geheel niet deel.
    Als ik uw zoon bijvoorbeeld zóú hebben gefotografeerd terwijl hij bij zijn vader zou verblijven zou ik het beslist voldoende hebben gevonden om van zijn vader toestemming te krijgen. Uw houding in deze geeft te denken. Zou u overigens ook vinden dat indien u of een vriend van u een foto ergens zou laten plaatsen de vader daar eerst toestemming voor zou moeten geven??……..
    Maar dus voor de helderheid: ik heb uw zoon niet gefotografeerd. Leuk dat ie zo op mijn zoon lijkt, wellicht komen ze elkaar hier in Deventer nog eens tegen en kunnen we ze naast elkaar zien. In dat geval zal ik dus zeker géén foto maken omdat ze dan waarschijnlijk onder uw hoede vallen op dat moment en u mij de toestemming om ze op zo’n moment te fotograferen wel kunt ontzeggen denk ik.

    vriendelijke groet

    Joep Zander

  6. Beste Joep,

    Je spreekt jezelf nu wel een beetje tegen. Aan de ene kant wil je dat vaders en moeders evenveel over hun kinderen te zeggen hebben, aan de andere kant vind je nu dat de moeder geen enkele zeggenschap heeft over de publicatie van een foto van een kind op internet. Instemming van de vader zou genoeg zijn. Waarom geldt ‘gelijkwaardig ouderschap en gezag’ nu ineens niet?

  7. @belangstellende: Nee ik spreek mezelf niet tegen. Gelijkwaardig ouderschap betekent niet perse dat alle beslissingen over details gezamenlijk moeten worden genomen. De vader beslist over de tijd waarover hij de hoede heeft en de moeder over de tijd waarin zij de hoede heeft. Daarom schrijf ik ook dat ik geen foto van “haar” kind zal maken als de kinderen onder haar hoede zijn, omdat zij dat niet wil.
    @ overigens: de foto is gewoon door mij gemaakt van mijn eigen zoon hoor! Dus er is geen auteursrechtenkwestie. Er was slechts een (ten onrechte) verondersteld portretrecht. Ouders oefenen voor hun minderjarige kinderen het portretrecht uit. Bij gezamenlijk gezag is dat recht verdeeld. Je zou kunnen beweren dat er altijd gezamenlijk moet worden beslist, maar dat lijkt mij onhoudbaar.

  8. @ Belangstellende: Het hoederecht (de ouderlijke verantwoordelijkheid) is inderdaad altijd gemeenschappelijk, ook al is de hoofdverblijfplaats eenzijdig bij de moeder.
    @Joep: Nee, een zekere spanning en concurrentie tussen ouders is goed. Dat zie je bij een intact huwelijk ook. Maar ik zou nog iets verder willen gaan: Een vader heeft het beeld citaat recht als hij zinvolle, opbouwende uitspraken aan de hand van de foto doet. Bijvoorbeeld over de opvoeding.

  9. De uiteindelijke beslissing van de rechtbank is in mijn bezit en gelezen. Tot mijn grote schrik lees ik dat de rechtbank plotseling heeft bepaald dat de kinderen voortaan op zondag een uur minder bij mij mogen blijven. Daar had niemand om verzocht!! Dat betekent dus weer een uurtje minder per weekend.
    Hoe komen deze falende familierechters hierbij? Waarom hebben deze prutsers dit gedaan?

    Vanaf 2001 is de gelijkwaardige opvoeding door mijn ex-partner onmogelijk gemaakt. Zij heeft de kinderen, tegen alle afspraken in, weggenomen (ontvoerd) naar een andere stad. Dit mag ze als moeder kennelijk straffeloos doen.
    In 2003 heeft zij er voor gezorgd dat de omgangsregeling nog geen 6 dagen per maand meer bedraagt en dat zij als enige mag beslissen over de indeling van de vakanties.
    Nu 2008:
    – Mijn ex weigerde openlijk (heel defensief met haar armen over elkaar) in de rechtbank om in een mediation traject te gaan, verder zonder enige consequentie. De vrouwelijke familierechters zaten er bij en keken erna.
    – Mijn ex wordt niet gestraft voor het niet nakomen van de afspraken over de zomervakantie van 2008. De afgelopen jaren zij de zomervakanties een grote ellende geweest voor de kinderen en mij. We hebben tijden geen contact kunnen hebben door de weigerhouding van de moeder.
    – Mijn ex krijgt geen dwangsom opgelegd, ondanks dat ze al jarenlang aantoonbaar de vastgelegde omgangsregeling frustreert. Ze mag dit dus straffeloos doen van deze falende familierechters.
    Om het af te ronden; de kinderen mogen volgens de nieuwe omgangsregeling nu een uur minder per weekeinde bij hun vader verblijven hebben de falende familierechters uit de hoge hoed getoverd!
    Deze teleurstellende rechtszaak kost me dan ook nog eens honderden euro’s bij elkaar.

    Ik blijf bij mijn stelling dat het falende familierecht een stelletje prutsers zijn die vrijwel altijd in het belang van de moeder handelen. Het boeit ze totaal niet dat de kinderen aangeven hun vader te willen kennen.
    Ondertussen gaat mijn ex-vrouw door met ruzie maken met als doel dat zij, door deze vrouwelijke falende familierechters, dan over een half jaar de kinderen alleen krijgt toegewezen.
    Wat een prutsers.
    Dennis

  10. @ bert: Ja daar zit ook veel in. Portretrecht is niet absoluut. Zeker als andere ouder kunnen er situaties bestaan waarin je foto’s die van de kinderen zijn gemaakt toch zult moeten gebruiken. Nog verder wil ik gaan in gevallen waarin een ouder (meestal moeder geheten) elke omgang frustreert. Dan vind ik dat de vader in dat geval foto’s van zijn kinderen mag nemen, ook al vallen ze niet onder zijn daadwerkelijke hoede. Ik vind ook dat anderen in zo’n geval foto’s mogen nemen van de kinderen om ze aan de vader te geven. In zekere zin vind ik zelfs dat omstanders móeten ingrijpen door dit te doen als er sprake is van geestelijke mishandeling (van kind en of vader). Veel rechters zullen dit dan stalking vinden of schending van portretrecht. Maar dat is dan jammer. Moraliteit gaat in dat geval vóór labbekakkerige uitvoering van mensenrechten. Ik heb zelf gelukkig wel eens van anderen foto’s gekregen van mijn dochter en ook wel voor anderen foto’s gemaakt.

  11. @Dennis
    N.a.v. jouw zaak heb ik beloofd om uitspraken van de rechterlijke macht meer bij te gaan houden. De geanonimiseerde uitspraken zijn openbaar via http://www.rechtspraak.nl.

    Het eerste natuurlijk zocht ik naar uitspraken van de rechtbank Utrecht. Daar gaat het al meteen mis: Van het hele afgelopen jaar bij elkaar zijn maar 26 uitspraken gepubliceerd. En die zijn dan ook nog eens ‘gewoonlijk nogal summier en ondoorzichtig’. Dat is overigens een uitspraak van Prof. Dr. Hans Crombag. Samen met de Wijkersloot en Job Cohen schreef hij het boek ‘Een theorie over rechterlijke beslissingen’.

    In de Engelse tak van Family-4-Justice laten de leiders zich niet fotograferen, maar jij bent bij de rechterlijke macht natuurlijk wel bekend als Robin de Boy Wonder van de Waalbrug. En via je ex proberen die vrouwelijke rechters je terug te pakken. Dat vind ik er van. Mijn naam is Bert Kerkhof.

    Met Jos Aalders ben ik overeengekomen dat bij omgangsproblemen de moeder de rechtskosten moet betalen. Dat zijn dus de gerechtskosten plus de kosten voor de advocaat. Want het is niet normaal dat die omgangsproblemen optreden. Dat hoort niet. Dat is te wijten aan je ex. Daarom moet je advocaat daar om vragen. Als ze dat niet heeft gedaan, is ze een slechte advocaat; ze snijdt zichzelf er mee in de vingers. Ik begrijp van je dat je het gezag over je kinderen hebt en dat al eerder een omgangsregeling is vastgesteld. Dan had nu een boete moeten volgen, en een uitbreiding van het aantal dagen per maand!

    Mijn advies is om in hoger beroep te gaan bij het gerechtshof. Op een korte termijn. Dat is op het moment dan in Arnhem.

    Ik probeer met je in contact te komen. Mijn telefoonnummer is 0592-670206 of 06-52686243. Laat even je nummer weten, dan bel ik terug.

    @Joep
    Rechtsboven in mijn berichten zie ik een vierkantje met daarin een figuur met een zekere spanning. Hoe krijg ik mijn portret daar of een impressie?

    Bedankt voor de video link!

  12. @Bert: Het is helaas zeker niet waar dat alle uitspraken op rechtspraak.nl terug te vinden zijn. In Nederland zijn rechterlijke uitspraken in het familierecht in het algemeen níet openbaar, Dit overigens in flagrante strijd met onze grondwet en nog meer met art 6.1 EVRM. Afin dat heb jij nu dus ook ervaren. Het zou aardig zijn te weten welk deel van de uitspraken openbaar is, percentueel.
    Ik denk dat je je moet registreren bij wordpress om een plaatje te krijgen, maar ik weet het niet precies.

  13. kan iemand uitleggen waarom sommige moeders de omgang blijven frustreren? is het haat, jaloezie of … en waarom doen rechters daar niets aan? procederen voor een habbekrats moesten we maar eens veranderen. waarom komt daar geen enkele politieke partij mee?

    uiteindelijk als kinderen ouder worden, gaan ze op zoek naar antwoorden. opeens willen de kinderen niets meer met mama te maken hebben. beetje sneu dat papa inmiddels 55+ is en de kinderen een groot deel van hun leven papa niet gezien hebben.

    grow the f^%k up

    ik zie het nu weer in mijn omgeving. in het belang van de kinderen mogen wat mij betreft zulke moeders preventief geruimd worden.

    John

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.