Maar standaard DNA-vaderschapsonderzoek dat betekent bureaucratie en is een schending van de privacy volgens artikel 8 van het Europese verdrag van de rechten van de mens?
Het heeft even geduurd voordat de DNA-paragraaf uit de verklaring van Langeac, de overigens verwachtte, vragen ging oproepen. Het pleit al erg voor de voorstellen van de CDA-fractie over herziening van het erkenningsrecht dat dit soort praktische vragen aan de orde komen in mijn gesprek met een medewerker van de fractie.
Artikel 8 EVRM dat is merkwaardigerwijs het artikel waarin het recht op familylife is vastgelegd, maar tevens elke keer weer het artikel dat daar defacto recht tegen inwerkt. Willen vaders hun verdoemde positie in de geheime westerse rechtsprocessen kwijtraken dan zullen die processen, en zeker althans de uitspraken in die processen openbaar moeten zijn. En dat zijn ze niet… want 8 EVRM.
Willen we vaderschap vaststellen dan zou dat in strijd kunnen komen met de privacybescherming van… 8 EVRM, ook al wordt gegarandeerd dat ze alleen worden gebruikt om het vaderschap vast te stellen en daarna worden vernietigd. Het vaderschap wordt in de moderne rechtspraktijk inderdaad beschouwd als een soort aantasting van de privacy van de moeder.
Afin, de discussie was zinvol en het is duidelijk dat er wat gaat veranderen aan de afstammingswetgeving, als was het maar omdat we hier in Nederland zo achterop lopen.
Na het gesprek bracht ik een bezoek aan het graf van mijn zus, waar de urn van mijn vader is bijgezet.
Vermoedelijk is van zijn DNA nu niets meer over. Begraven resten leveren, weten we, soms nog wél bruikbaar DNA op. Ook soms (nu nog slechts geldig voor lagere levensvormen?) voortplantende resultaten. Gelukkig weet ik dat ik zijn zoon ben en zijn genetisch materiaal (veranderd) verder draag, en dat dat verder wordt gedragen door mijn zoon. Daarnaast draag ik zijn stijl (veranderd) verder.
Het is de essentie van het mensdom. Kinderen en ouders. Een gegeven dat dieper reikt dan de waan van de dag en de langskomende wetsteksten.