Cookies

presentatie

Senator Guy Swennen bij de presentatie (Foto Vaderkenniscentrum)
Senator Guy Swennen bij de presentatie (Foto Vaderkenniscentrum)

Agelopen zaterdag was de presentatie van het nieuwe boek Verpasseerd Ouderschap, waarin een tiental auteurs de achtergronden schetst van het verschijnsel Ouderverstotingssyndroom.

We maakten dankbaar gebruik van de faciliteiten van het Man-Kind-Centrum Amersfoort.

Aanwezig waren onder andere de Belgische senator Guy Swennen en het Nederlandse parlementslid Jan de Wit.

Zelf vond ik de kennis en begrip van de Belgische senator Guy Swennen met betrekking tot de knel, pijn en martelpunten in het familierecht indrukwekkend. En die anonieme presentatie. De emotie in de getuigenissen.

Meer beeld en tekst over de presentatie van het nieuwe boek Verpasseerd Ouderschap.
Meer over het boek zelf: Verpasseerd Ouderschap
Verslag van de middag door Ghislain

speech van mij

0 antwoorden op “presentatie”

  1. Guy Swennen verwoordde zijn mening, zijn gedachten met bezieling. Hij staat ergens voor en laat dat merken ook.
    Wat een verschil met Jan de Wit… Zijn betoog was inhoudsloos, risicoloos en onbezield. ‘Afwachten wat het ouderschapsplan voor resultaten geeft.’
    ‘We hebben rechters nodig die hopelijk gewicht aan het ouderschapsplan gaan toekennen.’
    Het verschil was tekenend. De Wit als exponent van de nederlandse draaikontencultuur, de beroepspoliticus, de sjacheraar. Neem me niet kwalijk, maar dertien in een dozijn volstaan niet van deze politici. Ik moest sterk denken aan het paradigma-verandering waarover Prinsen in het boek schreef, die pas verandert bij een volgende generatie. De Wit valt daar onder.

    Het ooggetuige-verslag was erg indrukwekkend en zeer emotioneel voor de toehoorders. Mijn pet af voor deze getuigenis.
    Verder spreek ik de hoop uit dat deze uitgave omtrent het ouderverstotingssyndroom een baken mag wezen in de lange weg naar erkenning, voorkoming en bestraffing van dit nodeloze menselijke leed.

  2. Ja, daar kan ik mij van harte bij aansluiten. Ik vond, ondanks mijn band met de Nederlandse SP en mijn waardering voor het amandement van Jan de Wit over gelijkwaardig ouderschap Guy een heel stuk overtuigender. Ik moet nog wel even nadenken over zijn opvattingen over jonge kinderen (tot 3 jaar, iemand in de zaal riep 5 jaar) die niet onder een gelijkwaardig-regime zouden kunnen vallen, en ergo blijkbaar vanzelfsprekend bij de moeder zouden horen…… Mijn opvatting is dat alleen een redelijke borstvoedingstijd nu eenmaal fysiek aan de moeder gekoppeld is. Maar verder begint gelijkwaardigheid al bij de conceptie wat mij betreft.

    1. 2 opmerkingen over hechting/borstvoeding en keus voor wel of niet huwelijk vasthouden:

      De spil is CONTACT. Zonder contact is er vervreemding , wat na enige opgroei niet altijd ‘slecht’ hoeft te zijn.
      Maar een baby die te lang geen contact heeft, gaat gewoon dood. Of dat nu contact met de moeder of de vader is.
      (Ooit was het gewoon om een ‘min’ te gebruiken als de eigen moeder geen Bvoeding kon geven).
      Het EERSTE contact is HUIDcontact (de huid is het grootste orgaan van het lichaam). Binnen het gebeuren van Bvoeding is DAT waar het om draait.
      Dat is levenscommunicatiekanaal 1, de huid.
      (Ogen en oren en luchtwegen -eerste ademhaling, zijn wezenlijk uitbreidingen van de HUID. Aanraking dus.
      Zonder contact kan een kind het risico lopen op tal van zgn psychosomatische aandoeningen als de-realisatie, schizofrenie (eigenlijk een halfdood-schade, allergie, astma, neuroses. Een antropoloog als Alexander Montagu schreef er ooit zeer helder over in “De Tastzin”. De meest gevoelige plekken voor contact kun je op een homunculus zien, een grappig plaatje waarop het lichaamsdeel groter getekend is, naarmate het gevoeliger is (mond, neus, gezicht, vingers, tenen, bilstreek).
      Dat wil niet zeggen dat de voeding (melk) onbelangrijk is, zeker niet, maar de kern is het beleven van de aanraking. ZOWEL de moeder ALS de vader EN meest het Kind.
      Het ontbreken daarvan vergroot de conflictkans. Het klinkt misschien raar maar onze behoefte aan aanraking is eerder een noodzaak dan een vrije keus,
      Om te groeien. Iemand aanraking onthouden (ALS daaraan behoefte is) kan ziekmakend werken op relaties, vooral op kinderen. Het fenomeen “roken” is in mijn beleving ook puur een gecultiveerde vorm van orale fixatie: je rookt omdat je geen of niet genoeg sex (weer: aanraking) krijgt. Tijdens mijn relatie (7 jaar) had ik niet 1 x gerookt. Geen behoefte aan 🙂 Dat ik te maken had met iemand die alleen gelukkig kon zijn met meer dan 1 man, was puur pech.

      Als een huwelijk+kinderen ongelukkig is en men het toch vasthoudt, omdat men dat wil of zich verplicht voelt, zou ik verlangen dat zo’n stel naar de dokter gaat en alles doet wat er te vinden is op gebied van relatietherapie. Ik vind dat een plicht tegenover de kinderen.
      Als je moeilijk poept of moeilijk loopt, moeilijk eet, ga je toch ook naar de dok? Heel simpel. Je kunt natuurlijk ook naar een kwakzalver, analoog aan de reclame voor scheiden omdat dat “beter” is voor de kinderen, reclame voor profiterende gieren, maar GA naar een THERAPIE, probeer het op zijn minst. Getrouwd is voordeliger dan scheiden (behalve als je lijdt aan hebzucht dan).
      Waar een wil is is een weg. Ieders vrijheid krijgt een upgrade voor wie de eigen plichten respecteert!

  3. Hèt belangrijkste voor een baby is een goede hechting. Hierbij speelt de moeder een belangrijke rol, wat niet alleen de borstvoeding betreft.
    Een goede hechting is bereikt op de leeftijd van 2-2,5 jaar. Deze hechting is de basis voor alle toekomstige ontwikkelingen, zelfs inclusief de fysieke ontwikkeling.
    In die zin is het logisch dat een kind in ieder geval de eerste twee jaar bij de moeder verblijft.
    Drie jaar is overdreven en vijf jaar is veel te veel. Of de vertolkers van die mening moeten andere prioriteiten als het hechtingsproces voor ogen hebben, wat dan betekent dat ze het mis hebben,

  4. De voorkeurspositie van de moeder in deze begrijp ik niet en is ook in strijd met de weerlegging van de early-years-presumptiontheorie (zie gescheidenishoofdstuk in het boek). Hechting kan heel goed met moeder én vader plaatsvinden.
    Wat ik me wel goed kan voorstellen is dat je bij een klein kind niet rucksichtloos een week-op-week-af verdeeld ouderschap moet toepassen. Dat zou inderdaad de hechting bemoeilijken.

  5. Even ter herinnering. Jan de Wit is de hele middag aanwezig geweest en niet alleen maar voor zijn praatje gekomen. Hij heeft een ruime schat aan ervaring en mist de ervaring van velen van ons die daadwerkelijk als subject te maken hebben met het feit dat wij onze kinderen niet kunnen zien. Ik deel eveneens zijn mening niet dat kinderen tot drie (5?) jaar alleen en vanzelfsprekend alleen bij de moeder horen. Maar ja, hij zal als eerste kamerlid regelmatig met collega Quik-Schuit spreken. Laten we de positieve kant s.v.p. zien, hem regelmatig informeren en hem niet meteen neersabelen. Dat heeft tot gevolg dat hij alleen maar in het verzet zal schieten. Ik herinner mij nog dat hij alle mails van de nieuwsbrief ontvangt en leest…

  6. Hechting kan inderdaad heel goed met pa en ma plaatsvinden. Dè key-factor echter inzake een goede hechting is voortdurende aanwezigheid van de moeder m.b.t. haar fysiek, haar geur en haar borstvoeding. Een vader kan zeker de eerste 6 maanden van een kind de afwezigheid van de moeder niet compenseren.
    Andersom is dat wel mogelijk.
    Bij een stabiele hechting na ruim 2 jaar is het verschil weggevallen.
    De importantie van borstvoeding wordt nog maar kort geleden weer beseft. Het inzicht hieromtrent staat in de reguliere medische wetenschap nog maar in de kinderschoenen. Borstvoeding is cruciaal voor de ontwikkeling van de darmflora welke op haar beurt cruciaal is voor de ontwikkeling van de hersenen.
    De vrouwen die zo nodig geen borstvoeding willen geven vanwege de esthetiek van hun borsten geven aan geen inzicht te hebben in het belang van hun kind. De vrouwen die zonodig binnen enkele maanden weer full-time willen werken geven aan geen inzicht te hebben in het belang van hun kind.
    De hausse aan allergieën, ADHD, de zogenaamde welvaartsziekten zijn rechtstreeks te relateren aan het toedienen van koemelk aan jonge baby’s, melk wat bedoelt is voor kalveren! Elke baby moet eigenlijk minimaal 1 jaar borstvoeding hebben, wat uit kan lopen naar twee jaar afhankelijk van het kind.
    Teveel mensen missen enig besef inzake kinderen. Als de moeders gewoon hun taak deden t.o.v. hun kinderen wordt het opeens begrijpelijk dat je slechts samen kinderen kunt krijgen en opvoeden! Vrouwen die bam -moeder willen spelen, de spermabank, lesbo`s, etc. zij missen allemaal de boot. Er zit geen greintje liefde bij, enkel eigenliefde voor het ego. Ze willen de natuur foppen, meer is het niet.
    Bedenk de koppen van de pulpmedia over enkele jaren inzake de gevolgen van al deze onnozelheid…

  7. Wouter: Ik ben zo vrij om kritisch te zijn. Jan de Wit heeft gesproken, maar niets verteld. Is dat neersabelen?
    Ik verwacht van een politicus een mening, een standpunt, een strategie, een overtuiging, een zienswijze, iets! Hierbij kijk ik naar kennis, logica, rechtvaardigheid en besef. Tevens of hij gewoon antwoord op een vraag kan geven. Niets van dit alles, slechts afgezaagde rethorische vertelsels. Een man zonder gezicht…

  8. @ Henri: Met betrekking tot de borstvoeding ben ik met je eens. Maar de voortdurende aanwezigheid van de moeder…. Als de vader erg betrokken is, met name de gelegenheid daarvoor krijgt, kan hij zich al tijdens de zwangerschap enigszins bekend maken aan het kind. Verdere achterstand is er vooral om snel in te halen vind ik. Volgens mij is er geen onderzoek waaruit blijkt dat dat ten koste zou gaan van de hechting. Maar afin, ik wil er graag voor open staan. Ik zal Jan Pieter de Man s mailen, want daar refereerde Guy aan. Kijken of hij dat echt vindt en waarom.
    @ Wouter; Nou dat neersabelen, waar gebeurt dat. Mijn bedoeling is dat beslist niet.

  9. Het is weer een onderwerp waarover we makkelijk langs elkaar heen kunnen gaan praten. Want wat zijn de verschillende componenten van een goede hechting?
    Ook hier zijn er verschillende aspecten die al te makkelijk om een, onterechte, voorkeurspositie kunnen wedijveren.
    Biologische factoren zijn ontegenzeggelijk van grote waarde. De moedermelk speelt hierin een cruciale, niet te vervangen rol. De vader blijft in deze buiten beeld.
    Psychologische factoren spelen natuurlijk net zo een grote rol. De mate van invloed van de vader en moeder in deze is te herleiden naar het vermogen van beide om liefde te gèven, de mate van, zoals je aangeeft, betrokkenheid.
    Het is belangrijk te beseffen dat wij onderscheid kunnen maken tussen biologisch en psychologisch plus tal van meerdere vertakkingen daarbinnen. Voor het kind echter tot circa de leeftijd van een half jaar bestaat daar geen onderscheid tussen. De wereld van dat kind is nog ongedifferentieerd, bevindt zich als het ware nog in de oersoep.

    Daarnaast is het ook van belang te weten wat er precies onder hechting verstaan wordt. Het eeuwige reduceren van onze moderne medische wetenschap is debet aan het onvermogen om met het begrip hechting om te gaan. Vele theorieën zijn er ontstaan die alle gemeen hebben dat ze onvolledig zijn. De eenvoudigste uitleg is die van het fundament van het huis. Deze bepaalt of het huis in de toekomst kan bogen op verschillende kwaliteitsbegrippen. Dit vergelijkend met de ontwikkeling van een kind maakt duidelijk dat het begrip hechting enkel op een integrale wijze verduidelijkt kan worden. Elke reductie zal zijn doel missen.
    De meest duidelijke uitleg vindt je uit de chakra-leer, welke niet objectief te bewijzen is, maar enkel ervaringsgewijs. Een goede hechting betekent dat het bewustzijn onbelemmert omhoog is gestroomd door de hart-chakra op zijn reis naar volwassenheid. Een storing in de hechting betekent hier een gebrekkige stroming door het hart-chakra. Zware storing in de hechting betekent het volstrekt negeren van het hart-chakra, het bewustzijn wordt geleid door twee kleinere chakra`s naast het hart, de zon en maan-chakra. Het is duidelijk dat hechting, liefde en hart eigenlijk synoniemen zijn.
    Een hechtingsstoornis wordt in het westen dus als ongeneeslijk beschouwd, wat uitgaande van de chakra`s dus begrijpelijk is. In het oosten heeft men er een remedie op gevonden die echter, praktisch gesproken, wordt omschreven als een hellereis.

    In het westen zijn wij materialisten waardoor de biologie en de natuurkunde altijd het voortouw krijgen. De biologische moeder weegt zwaarder dan de biologische vader. Je kunt ook zeggen dat de materie de geest creeërt.
    Zouden psychologische factoren de overhand krijgen, de materie komt voort uit de geest, dan zou het familierecht er wel eens 180 graden anders uit kunnen zien.
    Dus Joep, naar mijn mening heb je gelijk dat er geen onderscheid is tussen het vermogen van pa of ma inzake hechting van het kind. Naar mijn mening zal de geest (liefde) ten alle tijden triomferen over de materie.
    Echter materialistisch gezien (mama-melk) is de moeder hier onontbeerlijk in.
    Ik vrees dat we gedwongen nog even die laatste visie erop na moeten houden.

  10. Wat heeft het voor nut om te discussiëren over leeftijd? Zolang de hulpverlening en de rechters in Nederland niet willen accepteren dat een ouder maar hoeft te zeggen dat de kinderen geen omgang willen omdat pa of ma de kinderen mishandelt de beschuldigde ouder vervolgeng zijn of haar kinderen de komende jaren niet ziet zal er niet veranderen. Ook een ouderschaps plan heeft in zulke gevallen geen enkele zin. De kinderen willen immers niet en ze zijn immers mishandeld. Dit is allemaal toekomst muziek. Of er ooit verbetering komt is de vraag. Intussen worden er duizenden relaties tussen ouder en kind verstoord en voorgoed om zeep geholpen.
    Zolang dit boek geen verplichte kost wordt voor hulpverleners zal het ook weinig door hen gelezen worden. Het liefst onwijken ze dit onderwerp en wordt het gezien als zwart makerij van de andere ouder.
    De meeste mensen die dit hebben meegemaakt weten een heleboel over ouderverstoting maar hebben geen enkele mogelijkheid dit duidelijk te maken. Zelfs met een psycholoog kun je hier niet over praten. Nooit van gehoord!!!!!

    Sorry voor de inbreuk op de discussie

  11. “Zolang dit boek geen verplichte kost wordt voor hulpverleners zal het ook weinig door hen gelezen worden.” zegt Anny.
    Alle vestigingen van de Raden voor de Kinderbescherming hebben het boek. Nu de rechters nog.
    Doe ze kado aan je eigen rechtbank. Het heeft bewezen te werken bleek onder andere uit een mail van de rechtbank Zutphen naar aanleiding van de ontvangst van het boek Moeder-Kind-Vader een drieluik over opuderverstoting. zie: http://joepzander.nl/formmkv.htm

  12. Tsja….en dan? Als je met goed gevolg de Rechter en de Raad hebt doorlopen, loop je vervolgens tegen het onbegrip van gezinsvoogd en de GGZ aan zodat kinderen onnodig door allerlei therapiën gehaald worden en er na een jaar OTS geen enkele verandering is in de zorgwekkende situatie van de kinderen. Dus gooien we er nog maar een jaartje OTS tegen aan. De mogelijkheid dat het niet aan de kinderen ligt maar aan de moeder komt niet bij hen op en als het al een beetje tot hen doordringt is er niets wat ze eraan kunnen doen. Jeugdzorg is voor het belang van de kinderen en niet voor de ouders. Dat het in het belang van de kinderen is dat zo’n ouder wordt aangepakt zien ze niet. De strijd van de ouders moet worden gestaakt. Juist maar dan moet je wel invloed hebben op die strijd en als je dat niet hebt dan ben je machteloos en is er niets wat je kunt doen.

  13. Beste Joep, ik riep 5 jaar en dat gaat idd niet persé over borstvoeding danwel meer over hechtingsfases met vader&moeder en vanzelfsprekend families, althans in een normale gezonde samenleving.

    Grtz Ad

  14. Daar wil ik nog aan toevoegen dat kinderen vanaf hun 6e jaar realiteitszin gaan ontwikkelen. Overigens behoort e.e.a. geen afbreuk aan gelijkwaardig ouderschap te doen, vaders&moeders zijn qua zorg&opvoeding gelijk, enkel borstvoeding is een biologisch verschil. Daarboven is scheiden kindmishandeling, degenen die anders beweren zijn zelfzuchtig en/of knettergek. Om dan al bij een half jaar te scheiden lijkt slim en ‘minder erg’ maar gaandeweg zal scheidingsschade in welzijn&ontwikkeling zich hoe dan ook min of meer manifesteren, ook al wordt er geen strijd/ruzie gemaakt en het met het burgerkind ‘goed’ zou gaan!

  15. Daarboven is scheiden kindmishandeling, degenen die anders beweren zijn zelfzuchtig en/of knettergek

    Dat vind ik nogal een understatement. Kinderen laten opgroeien in een slecht huwelijk beschadigt hen net zo goed voor de rest van hun leven.

    1. Misschien bedoelde je “kindermishandeling door te scheiden is minder erg dan bij getrouwd+conflicten blijven” ?

  16. Het lijkt me eerder een overstatement. Understatement betekent dat iets meer dan waar is. Jij bedoelt dat het juist te ver voert. En dat ben ik met je eens.

  17. Het is geen mening maar een gegeven hoewel dat ontkent wordt vanwege amorele zelfzuchtige motieven, ook het gemakzuchtig opvoeren van drogredenen&gelegenheidsargumenten zoals een vermeend slecht huwelijk valt onder die dubbele agenda, het gaat niet om jullie mening/beleving maar om kinderen en nogmaals, je kan nog zoveel ontkennen en projecteren, dat getuigt juist van mijn kwalificaties, doe daarom nou maar niet zo gek en wees gezond van hart&geest, beterschap dus. Overigens begreep ik dat er achter mijn rug om kwaad over mijn gesteldheid wordt geschreven, juist door onverbeterlijke scheidingspromotors (KINDMISHANDELING!) in de vaderbeweging! Overigens is scheiding als een sluipmoordenaar en op zich al een vorm van oudervervreemding ook al zijn er vaders&moeders die het wel best vinden.

  18. Het gaat ook niet om een mening maar een ervaring. Ik ben inderdaad 22 jaar in een, zogeheten slecht huwelijk, gebleven tot de kinderen 20 en 18 waren. Ze zijn me daar zo dankbaar voor dat ik ze nu al 8 jaar niet gezien heb en hebben allebei moeite met het aangaan van relaties. Vertel me niet dat zij geen schade hebben opgelopen door op te groeien in een huis met een ruziemakende alcoholist. Je kun niet alles over één kam scheren. Er zijn kinderen met gescheiden ouders die gelukkiger zijn opgegroeid dan de mijne.
    Zolang het PAS niet in het DSM IV is opgenomen en deskundigen er mee aan de slag gaan zal er niets gebeuren door de onwetendheid van die deskundigen.
    Het lijkt mij, persoonlijk, wijzer om daar voor te vechten een discussie aan te gaan over kinderen die nog borstvoeding krijgen.

  19. Ad, als je bedoelt dat scheiden niet goed voor kinderen is, dan kan ik erin komen. Maar eindeloos ruziende ouders of elkaar doodzwijgende ouders is ook niet goed voor kinderen. Amy is in een slecht huwelijk gebleven tot de kinderen groot genoeg waren. Wat dat goed? of was dat slecht? Wie kan het zeggen? Ik beluister een intentie waarbij zelfopoffering van Amy een rol speelde, ten dienste van de kinderen. Als het zou zijn, ik weet het niet, en ze nu zou oordelen dat het toch geen goede beslissing is geweest, dan is dat zuur. En ik ben de laatste om daar een oordeel over te geven. Ten eerste ken ik de ins en outs niet en kan ik niet eens oordelen. Maar los daarvan, wie niet waagt die niet wint, en ouderschap is voor elke ouder een eenmalig experiment. Je kunt winnen en verliezenb , iedere oduer maakt fouten. Hopelijk leer je bij gedurende de tijd. Ik heb mij vroeger laten inspireren door Truus Barendse, ze zei: het gaat er niet om een perfecte ouder te zijn. Het gaat erom dat ouders aan minimale eisen voldoen. Volgens deze regel moeten wij blijvend ouderschap in de wereld zetten. Een ouder die zijn of haar kind verwaarloost of mishandelt, daar moet ingegrepen kunnen worden. En het betekent (helaas) ook dat je van heel veel ouders zou kunnen zeggen dat ze geen goede ouders zijn. Het betekent dat er kinderen zijn die tekort komen of in een zeer vervelende spanning opgroeien, of slechts met een ouder opgroeien. Deze mensen hebben onze steun en bijstand nodig. Niet onze afwijzing, noch onze negatieve oordelen.

  20. Ik bedoel helemaal niets anders dan dat scheiden kindermishandeling is en niets anders. Ik heb helemaal niks met belevingen/keuzes van anderen hoe neo-liberaal en volwassen dat ook schijnt. Ook dat zijn drogredenen&gelegenheidsargumenten en hopelijk leer je daar wat va’. Nogmaals het gaat niet eens om ouders en het is meer dan onbehoorlijk/onbetamelijk om het over de beste ouder te hebben en zo vaderfiguren/rollen goed te praten en fouten te legitimeren. Het gaat er ook niet om dat ouders aan minimale eisen zouden moeten voldoen bovendien is interventie al geregeld, waarom worden kwesties verdraaid zodat die in een straatje passen, jullie gaan al jarenlang mee en waarom wordt de plank al te zwakzinnig misgeslagen, waarom is er geen gelijkwaardigheid, dank je Wouter maar niet ik heb wat bij te leren, en, hier nogmaals gratis gegeven en wellicht weer voor niets: scheiden is en blijft kindmishandeling.

  21. Inderdaad scheiden is en blijft kindermishandeling. analoog is ook het hebben van een tv kindermishandeling. 😉

    Uw inzicht lijkt door emotie ingegeven te zijn in plaats vna door de ratio.

    U denkt dat opgroeien in een dysfunctioneel gezin waarbij wederzijdse vernederingen door hun ouders aan de orde van de dag zijn een goede basis voor het ontwikkelen van een evenwichtige gezondheid is?

    Nee, dan is een in betrekkelijke harmonie voltrokken
    scheiding een betere basis voor de toekomst.

    Natuuurlijk is in een ‘slechte’ scheiding ook een grote kans dat de kinderen ‘mis’ handeld worden.

    Daarom is het ook zo van belang om bij scheiding zoveel mogelijk natuurlijke mechanismen als fundament voor de juridische maatstaven te nemen… Als 1 van biede ouders het gevoel heeft dat hij of zij ernstig benadeeld is (hetzij TE hoge alimentatie, hetzij door de omgangsregeling), zal een conflict niet uit kunnen blijven.

Laat een antwoord achter aan henri Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.