Ook dit jaar kon ik weer genieten van een eigen vaderdagtrofee van degene waar je hem ook het liefst van krijgt; van je eigen zoon. Dit steekt naast het antwoord van Peter Brons bij Knevel en van de Brink op de vraag of hij na het winnen van de vaderdagtrofee nu met zijn eigen zoon vaderdag gaat vieren, nee dus. In die zin prijs ik me gelukkig; trofee+een echte vaderdag
Ja Joep, dat idee van “dat steekt” ken ik en doet mijzelf soms echt schromen om vrijuit over m’n eigen kinderen te schrijven, maar tegelijkertijd zijn dit soort dingen juist de motor die ons helpt om die andere papa’s te helpen hoor! “waar deed je het ook al weer voor?” kom je met tegenslagen wel s tegen en dan heb je dit echt wel nodig.
Mijn vaderdagtrofee bestond uit een summier briefje, betreffende info omtrent mijn dochter van de moeder eens per kwartaal.
Ik citeer: …..Ze (Anjuli) vindt het nog steeds vreselijk dat er een web-site van haar persoon is en hoopt dat de wederpartij dit ook zal inzien, met name gruwelt ze van de foto`s. Het zou zeer verstandig zijn om haar hierin te respecteren. Ze is een enorm slimme dame die precies weet wat ze wil en vindt het belachelijk dat er geen rekening met haar gevoelens wordt gehouden. Juist door “die engerd”, haar eigen woorden!…..
Mijn dochter heb ik voor het laatst gezien toen ze net nog geen twee jaar oud was. Ze wordt in september acht jaar…
Het proces van vaderverstoting gaat, ondanks mijn verlies van omgang en gezag, nog in alle hevigheid voort.