Cookies

Na vaders zijn moeders aan de beurt

Ik interview Karin Jäckel in 2006; klik voor het filmpje
Ik interview Karin Jäckel in 2006; klik voor film

In Duitsland neemt het aantal kinderonttrekkingen (uithuisplaatsingen) zienderoge toe. De bekende schrijfster Karin Jäckel schreef daar een mooi stuk over dat je voor een groot deel zo op de Nederlandse situatie kunt plakken. Ook in Duitsland vindt soms grootschalige politieinzet plaats om kinderen hun ouderlijk huis uit te slepen. Hier in Nederland stuit het op groot onbegrip als mensen als Jan Hop het woord razzia durven te gebruiken voor dit soort praktijken.

De stijgende  contraproductieve bemoeienis van jeugdzorg en kinderbescherming rijst ook hier de pan uit.  Professor Hermanns waarschuwde er nog pas voor.

Nadat jarenlang alleen vaders werden uitgesloten, komen nu ook moeders aan de beurt.

Het artikel van Jäckel
artikel Hermanns

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Na vaders zijn moeders aan de beurt”

  1. fijn dat je het signaleert.
    en griezelig…
    het maakt begrijpelijker hoe Deon v Moorsel zijn dochter beschermde. ik verzet me tegen het idee dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen zaken die zich de naam Bescherming aanmeten.
    heeft het zin om te zorgen dat er een toezicht komt en uitgezocht wordt wie precies het ZBO-status-idee invoerde? er hoeft maar een enkele pief op dat nivo terecht te komen en wie kan die persoon dan iets maken? als dat toevallig de verdachte SG van Justitie is geweest, dan begrijp ik de problemen veel beter.
    ik geloof niet dat men er achter komt, wat in de achterkamers is besproken, of iemand doet toevallig uit gewetenswroeging de mond open. een man, een vrouw.

    maar peventief wil ik toch graag proberen om het soort ellende (richting adoptiehandel), wat je nu signaleert, Joep, hier tenminste te voorkomen.
    Als mn ideaal “RELATIELES” goed lukt , moet dat het effect zijn.

    ik heb die link bij Trouw dagblad omdat ze daar een onderdeel “idealen” hebben.

    Relatieles:
    http://www.trouw.nl/idealen/wedstrijd/nederland/onderwijs/article2804263.ece/RELATIELES.html

  2. Hi Joep,

    De staat programmeert m.i. inderdaad ouderverstoting.

    Als je in Nederland door een rood stoplicht rijdt en je wordt bekeurd, terecht, zo zijn de regels, maar meer nog, de regel snijdt hout, want rijden door een rood stoplicht is levensgevaarlijk, dan weet de staat je te vinden. Betaal je je boete niet, dan gaat de staat naar de rechter, betaal je vervolgens nog niet, dan wordt je opgehaald door de politie en moet je voor elke sanctie een week zitten. Al is die sanctie nog geen €30,-. Nadat je gezeten hebt, a €160,-per dag kosten voor de staat, dan moet je alsnog betalen, anders wordt je nogmaals gegijzeld. Als je echt geen geld hebt, dan moet je zitten. No mercy. Een vriendelijke politieabtenaar kan ervoor kiezen je enig uitstel te geven, maar op een gegeven moment is het op

    Wat doet de staat met een rechterlijk vonnis inzake een omgangsregeling? Niets! Ze wordt door de werkgroep van kinderrechters hierin ondersteunt. Die vindt dat kinderen bij de moeder horen en dat een vonnis niet meer waard is dan een vodje papier. Ik citeer maar weer eens de voormalige secretaris van die werkgroep Mevr. Quik Schuijt. Alhoewel net zo levensgevaarlijk, is er ineens diametrtaal tegengesteld beleid wat wordt toegepast. Niets wordt ondernomen. Wij kunnen geen ijzer met handen breken, wordt er dan verexcuseert.

    De boodschap die hiervan uitgaat is, dat je je niet aan een vonnis hoeft te houden, want toch geen sanctie. Terwijl bekend is en aanvaard wordt dat indien vonnissen worden uitgevoerd, dat dat op een hele groep een preventieve werking heeft.

    Als moeders niet aan aan omgangsregeling meewerken zijn ze bang, boos, nemen ze wraak, vinden ze het lastig, worden ze door familie en vrienden er toe aangezet hun emoties te volgen. Een slachtofferrol heeft nogal wat voordelen. Hij wilde niet luisteren, dan moet hij maar voelen, of hij kan niet voor de kinderen zorgen, niet beseffend hoezeer ze daar hun eigen kinderen mee treffen.

    Maar ook maakt een staat die zich niets van rechterlijke vonnissen aantrekt zich schuldig aan het juist angstig maken van die moeders. Want die leren weer dat de werkelijkheid rechteloos is, en ze halen zich wellicht alleen maar moeilijkheden op hun hals als ze verantwoordelijkheid dragen voor een goed lopende omgangsregeling. Hun ex komt weer in de buurt, hij doet lastig, etc. En moeders weten dat de staat gewoonweg niets doet.

    Het is net met kinderen, en veel volwassenen zijn dat stadium op emotioneel gebied nog niet ontgroeid: als kind mag je best boos zijn, emotie hebben, maar het wordt pas echt onveilig als die emotie niet begrenst wordt, als je die volledig mag uitleven. En dat is de realiteit van de huidige samenleving.

    Groet,
    Wouter

  3. Tsja, klopt wel ongeveer, maar is niet wat ik bedoel. Ik bedoelde dat ze actief zelf verstoting programmeren; niet alleen dat ze het láten gebeuren.
    Dus zelf door negatieve verhalen over vaders in het algemeen en sommige vaders in het bijzonder( via bijvoorbeeld raadsrapporten) verstoting programmeren.

    1. Ja, ze (in heel veel gevallen) creeren gedachten en visie over wat hoe vaders zijn. Absoluut misselijk en ziek makend. Een enkele keer spreek ik eens een professional die er ‘anders’ in staat. En dat voelt ogenblikkelijk verfrissend. In de opstelling horo je dan dat vaders even belangrijk zijn als moeder…een enkele keer..

      1. Hallo Wouter,
        Andersom komt helaas ook voor. Mijn ex-man trekt al 10 jaar zodanig aan de kinderen (13 en 14) dat ze gehersenspoeld zijn en zeggen bij hem te willen wonen. Via een brief aan de rechter werd zonder enig onderzoek en zonder naar mij te luisteren besloten door beide rechters dat beide kinderen bij vader gingen wonen. Een bijzonder curator is voor de jongste inmiddels aangewezen ivm mijn hoger beroep en heeft de rechter geschreven in een verweer dat het beter is voor mijn zoon dat hij niet meer bij zijn moeder komt vanwege de spanningen. Dus deze bijzonder curator werkt m.i. net als de rechters ook mee aan oudervervreemding. Mijn ex werkt niet mee aan mediation. Mijn ex houdt zich ook niet aan de vastgestelde minimale omgangsregeling. Niemand die er iets aan kanof wil doen. Jeugdzorg, de Raad voor de kinderbescherming, het Advies- en meldpunt kindermishandeling… Het heeft de situatie voor mijn kinderen alleen maar schrijnender gemaakt.
        Welke weg kan ik nog bewandelen om mijn kinderen terug te krijgen?
        Een bijna verslagen moeder.

  4. Dat van Prof Hermanns nog niet gelezend hebben, vraag ik me af wat het motief van die toename dan was.
    Staat dat in de film?(Is hij ondertiteld? Nee denk ik) want als dat bekend is, valt het te ontzenuwen.
    De indruk die ik jaren ’90 opdeed hier, was “niks met elkaar te maken laten hebben, dan blijft het ‘rustig’ (bang voor postrelationele herrie, orde en rust) en wat zien we nu voor onrust met veel meer ingrijpende nadelen?
    Zijn die uhp-reacties uit onbegrip over de onrust, dan snap ik het wel. Heel averechts effect en steeds onbeheersbaarder: de kinderen die groter worden en ontdekken hoe hun leven verscheurd is, gaan woedend worden op die “volwassenen”.
    Berg je dan maar. Voor kinderen vliegen we i.h.a. Maar voor boze kinderen slaan we op de vlucht als normale mensen, als de “gezaghebbers” niet ruiterlijk eigen foute inzicht oppakken en meteen corrigeren. Joep je gaf Rob van Altena’s “woorden weer in verpasseerd ouderschap” over de verschillen in rechtscultuur USA/Japan/Hier(Eu) en men doet in het Verre Oosten veel meer met bemiddeling. Ik heb niet gezien/gelezen of dat beter werkt maar de hier toegenomen mediatie zou daar op wijzen.
    Jouw goeie werk al jaren lang zal er zeker toe bijgedragen hebben, in eigen huis maar in EU-verband, ondanks het geringe vertrouwen daarin -behalve als ’t geldzaken zijn- zouden we daar niet veel meer kunnen?
    Waar enig redelijk gesprek bewaard blijft, ontstaat, worden veel kinderen (niet alle) gered van deprimerende verlatenheid (die verder probleemreacties naar de omgeving opleveren.. “Onrust”.
    Als vastgesteld is dat UHP’s vaak niet voldoende gemotiveerd zijn, kan men meer doen met begeleiding. Het lijkt wel of we net als bejaarden, ook kinderen steeds vaker in tehuizen stoppen…en wie betaalt dat.

  5. De invloed van psychologen op de samenleving neemt zorgwekkende vormen aan. Klinische psychologie is een pseudo-wetenschap die op evenveel gebaseerd is als astrologie. Met andere woorden: best boeiend om je eens in te verdiepen, maar laten we het niet als vaststaande feiten presenteren, want dan doen we de meeste mensen een groot onrecht aan. Niemand wordt daar beter van, behalve de psychologen zelf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.