Cookies

De dubbele bodem van de dubbele moraal

engel met een verbrande vleugel

De sfeer waar in je proeft dat mensen wat anders doen dan ze pretenderen hoog te houden. Priesters en andere vertrouwensfiguren, die kinderen misbruiken, slaan. Niet alleen dat soort daden van fysiek misbruik zelf, maar de sfeer en houding dat het er natúúrlijk helemaal niet om ging om te doen wat je zegt. Dat je maar een slemiel bent als je dat wel probeert. Dat is de onderliggende kloe van deze viezigheid.

Die meester die door de juf in de tweede klas als het dreigbeeld werd voorgehouden, want wee je gebeente werd je met zijn rietje op je blote kont geslagen in het schoonmaakhok van de school. Dat hok was een duister kamertje naast het heilighartbeeld. Een keer moest ik mee. Ik geloof dat er mij toen niets gebeurd is. Maar het beeld zit er goed in. En voordat dit een erg manonvriendelijk stukje dreigt te worden wijs ik er nog maar eens op dat de voor mij meest vertrouwde persoon de juf van klas 2 was. Juist díe leverde mij uit aan een sadist.

Erg pregnant werd die dubbele moraal bij de verkennerij (scouting) waar je ook nog een belofte moest afleggen op een moraal die als dubbele moraal bedoeld was. Zelf richtte ik toen maar een eigen klub op die daardoor wel wat rigide was in de uitvoering van de regels. Dat krijg je dan.

Ooit werkte ik als groepsopvoeder in een internaat waar ik de bedompte sfeer van de dubbele moraal voelde rondzweven. Waar kinderen volgens een structuurmodel werden opgevoed, dus vrij autoritair, door een instituut dat de regeltjes helemaal niet zo nauw neemt. Uiteraard liepen die jongens in die groep voortdurend weg. En zelf ben ik daar ook snel weer weggegaan. Toen een jaar of tien geleden allerlei verhalen de ronde gingen over seksueel misbruik door paters in tehuizen moest ik vaak aan dat internaat denken, waar ik maar een klein half jaar had gewerkt. Zou…… Ik praatte er met een vroegere collega over, die ik in Deventer nog wel eens tegenkom. Of hij wel ooit iets had gemerkt. Er waren toch jongetjes die op vrij vreemde momenten bij de pater-directeur moesten komen. Hij kon er niets van bevestigen. Dus het bleef bij een vage indruk.
Vandaag lees ik in de NRC dat er uit die periode bij het Wezeveld in Twello wél een melding is van misbruik.

De dubbele moraal heeft echter ook nog een dubbele bodem. Nu zijn geestelijken bloot komen liggen. Die geestelijken fungeerden vaak als kinderbeschermers. In die hoek zullen we nog veel verder moeten zoeken. Niet alleen seksuéél misbruik door kinderbeschermers, maar allerhande kindermishandeling door kinderbeschermers en andere justitiebonzen. De ergste dingen komen niet het eerst, maar het laatst, aan het licht. Goed dat we nu die paters flink aanpakken, maar daar moet het niet bij blijven. Nog steeds willen we niet echt zien wat er in het hier en nu nog steeds gebeurt. Door de mensen die, misschien nog wel meer dan religieuzen pretenderen de moraal hoog te hebben, maar in feite de broek laag laten zakken.

Je kunt proberen daar aangifte van te doen. Maar niemand zal het interesseren. Net zo min als het dertig jaar geleden iemand had geïnteresseerd als je aangifte had gedaan van alles, dat nu wel ineens de vraag oproept waarom toen niemand aangifte deed. Als geen ander weet ik uit ervaring dat aangifte in dit soort gevallen leidt tot vervolging van degene die aangifte doet.

Wij worden gedwongen loyaal te zijn aan idioten die geen vertrouwen en zeker geen loyaliteit waard zijn.

Dit blog zou iets met vaderschap te maken moeten hebben? Pater omnipotentum? Eigenlijk het tegenovergestelde van vaderschap dat juist een duiding zou moeten zijn van gezag. En gezag is juist gebaseerd op een samenstel van integriteit en overtuigingskracht.

persoonlijk en politiek verhaal van Peter Tromp
misbruikkaart van NRC
poging tot aangifte, leidend tot vervolging van de aangever
later toegevoegd: dit was vlak voordat ik daar kwam werken

0 antwoorden op “De dubbele bodem van de dubbele moraal”

  1. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De mens is van nature niet zo moraal vast. Misschien de ene wel, maar de ander dan weer niet en weer een ander trekt zich nergens wat van aan. Dan nog die mensen die obsessief en er zelf ernstig aan lijdend een ander beschadigen.

    Joep, je spreekt hier over de instanties die in het kader van Kinderbescherming kinderen juist beschadigen. Willibrord Frequen riep van de week nog luid op de TV dat wat hem betreft niemand aan kinderen mag komen. Dan werd hij woest. Ik ben het met hem eens. Hij bedenkt daarbij vermoedelijk niet dat organisaties als de Raden voor de Kinderbescherming en Bureau’s Jeugdzorg er hun ‘core business’ van gemaakt hebben om aan onze kinderen te komen. Ja, denken we dan, daar zal dan ook wel een reden voor zijn. Gelukkig maar.

    Zo zit het helaas niet in elkaar. Honderdduizenden Nederlanders dachten dat ook en ze raakten op basis van zeer dubieuze gronden hun kinderen kwijt. Kinderen die vervolgens het Ouderverstogings Syndroom ontwikkelden. Een woord wat nu in zwang raakt en vroeger niet bestond. Het Ouderverstotings Syndroom (Engels: PAS) bestond als fenomeen vroeger natuurlijk ook. Alleen werd het destijds niet onderscheiden. De Kinderbeschermers zelf als kindermishandelaars.

    De dubbele moraal waar je over spreekt bestond ook in de Geneeskunde. Onder het hoofdstuk ‘hulp’ werden homoseksuelen nog tot in de jaren zestig in Nederland gecastreerd, mensen die in de war waren kregen n de vijftiger jaren zware verminkende electroshocks toegediend of werd hun twee hersenhelften chirurgisch van elkaar gescheiden. Nu krijgen mensen die in de war zijn of geestelijk lijden psychofarmaca. Ook daarvan zou je kunnen zeggen: dubbele moraal. (Business in plaats van werkelijke hulp)

    Je bespiegelingen brengen mij bij het volgende. Elke tijd had zijn eigen normen en waarden, zijn eigen dubbele moraal. Ik vind het hoopgevend dat het nu ondenkbaar is om een lobectomie (scheiden van hersenhelften) uit te voeren, of dat het een gangbare optie is om homo’s te castreren.

    Het feit dat de normen en waarden en de praktijk van de zorginstellingen aan het tijdsbeeld onderhevig zijn, dat er binnen een periode van een 10 jaar hele nieuwe opvattingen ontstaan vind ik hoopgevend voor het vaderschap.

    Ik zie het voor me. Over tien jaar hebben de raden voor de Kinderbescherming een andere naam, en is het ondenkbaar dat moeders na hun scheiding de kinderen exclusief voor zich opeisen, dan is het ondenkbaar dat rapporteurs van de instellingen selectief discriminerende rapporten schrijven. Over tien jaar zie ik een gelijkwaardig ouderschap wat van alle kanten beschermd wordt tegen uit elkar vallen en een opbloei van het besef van de waarde van vaders.

    Echter, het kan ook anders gaan. Momenteel werken er geen mannen meer in blijf van mijn lijf huizen, worden er nog nauwelijks mannelijke pedagogen opgeleid en dreigt de kinderzorg een exclusieve vrouwenaangelegenheid te worden. Als die trend zich door zet dan dragen alle vaders over tien jaar wollen sokken en zijn ze hun identiteit kwijt.

    Er is dus nog steeds werk aan de winkel.

  2. Het geval wil dat ik nogal wat wollen sokken heb.
    Maar afin, ik snap wat je bedoelt.

    Het is erg hoe nu iedereen over elkaar buitelt over het misbruik in het verleden zonder te willen zien dat er nu ook heel erge dingen gebeuren die we nu niet willen zien.

    Een mooi expose over de geneeskunde. Misbruik van mensen; zeker. Maar was het ook dubbele moraal? Nee dat lijkt me niet. Het was lijkt me gewoon de verkeerde moraal. In de door jouw genoemde gevallen dan.

  3. De dubbele moraal: homo’s werden gecastreerd om hen te ‘helpen’. Zij hadden er zelf geen probleem mee homo te zijn, hun leven was voor velen ondragelijk omdat ze niet als zodanig geaccepteerd werden. Die castratie werd hen in werkelijkheid opgedrongen door de intolerante hetero’s. Wij burgers kennen de psychatrie als ‘hulp’ voor de psychisch geteisderde medemens. Wat niet of minder bekend is dat de American Psychiatric Association in de dertriger jaren van de vorige eeuw besloten heeft in alle geledingen van de maatschappij voet aan de grond te zetten. Met het doel: controle over de medemens te kunnen uitoefenen. Mensen met afwijkend gedrag krijgen nu een pilletje. Of denk aan de vele vaders, die hebben meegewerkt aan psychologische en psychiatrische rapportages welke vervolgens door de rechter werden gebruikt om hen het leven als vader onmogelijk te maken. We kennen toch die veelgebruikte uitspraak: met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid… Zomaar enkele voorbeelden.
    Met dubbele moraal wordt doorgaans bedoeld een dubbele moraal bij gewone mensen. Het geldt evenzeer, zelfs in sterkere mate voor organisaties.

  4. Het is kenmerkend dat de zogenaamde `experts` hun gezag niet ontleden aan kennis en bekwaamheid, maar aan het justitiële bastion welke functioneert op autoritaire wijze die in diepste zin op angst is gebasseerd. De normen die hier gehanteerd worden kunnen in de tijd aan verandering onderhevig zijn, maar over de waarden van het kind hebben ze nooit iets wezenlijks medegedeeld. In die zin pas ik liever een strikte scheiding toe tussen de normen en waarden. Normen als zijnde bepaald door cultuur en wetgeving, waarden als iets universeels en onveranderlijk.
    Het is m.i. zaak om de werkelijke belangenbehartigers van onze kinderen los te maken van alles wat naar justitie ruikt, wat naar autoriteit ruikt en wat naar belangen anders dan die van de waarden van kinderen ruikt. M.a.w. het zou een goede stap zijn om om een alternatief voor de RvdK te gaan bieden.
    Ik kom hier op terug.

  5. Ik kan ervan meepraten Joep. En heb dat ook gedaan op mijn website.

    Zie daarvoor: “Ook Nederlandse Katholieke nonnen, broeders en paters nu beschuldigd van seksueel misbruik” (Vaderkenniscentrum – VKC 441, vrijdag, 26 februari 2010):
    http://vaderkenniscentrum.blogspot.com/2010/02/441.html

    Daar vindt je ook nog foto’s uit mijn pensionaattijd bij de broeders van Maastricht op Pensionaat St. Louis in Amersfoort (vandaag op 7 april 2010 tien misbruikmeldingen op de NRC misbruikkaart, plus eentje waarvan ik weet maar die geen zin heeft om te melden).

    Later ging ik op pensionaat bij de Jezuïten van het Canisiuscollege in Nijmegen (vandaag op 7 april 2010 twaalf misbruikmeldingen op de NRC misbruikkaart).

    Zoals je ziet scoren beiden pensionaten goed in het misbruik van kinderen.

Laat een antwoord achter aan x Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.