Cookies

Risico’s

Joshua tekent het Gipfelbuch op de Grosser Trögler

Eerst zagen we bij een steil stukje bergwandeling een wandelstok zomaar op het pad liggen, een tiental meters verder nog een ónder het pad. Er was maar een conclusie mogelijk; hier was iemand de diepte in verdwenen. Zelf hadden we, ons overigens bewust van de risico’s, geen moment de grip op weg en situatie verloren. Joshua en ikzelf waren supergeconcentreerd en wisten waar we op moesten letten. Op zulke plekken heb je twee handen en twee voeten nodig, zodat je ook als een grip je ontglipt nog meer dan voldoende hebt om stand te houden. Bovendien stond ik nog eens onder hem.

Eerder die week had ik op een Duitse zender iets vaag opgevangen over een Nederlands meisje met toestemming ergens voor. Laura concludeerde ik. Thuisgekomen las ik de berichten erover, inderdaad toestemming. Niet alleen van de rechter, maar ook van haar moeder. Mijn gedachten over de bemoeienis van jeugdzorg en trawanten mogen bekend zijn; vingers af. Wel had ik al eerder kritiek op de aard van de uitdaging; de jongste zijn. Ik ben van mening dat de uitdaging dient te zitten in de techniek, de concentratie, het uithoudingsvermogen, als je daar voldoende van hebt ;ok. Maar niet die push omdat je de jongste bent. Ik moet er niet aan denken dat ik Joshua toestemming had gegeven die berg alléén te nemen onder de noemer dat hij dan de jongste zou zijn. Als hij het zou kunnen, zou willen. en hij zou dan de jongste zijn ok. Maar het gaat er om hoe goed je bent, niet hoe jong je bent.

Vaders nemen dikwijls het voortouw in risicovolle ondernemingen. Het is van belang dat er risico’s worden genomen. En liefst zo dat je ervan leert. Hoe paradoxaal dat ook voelt of klinkt, dat vermindert de risico’s op de lange termijn. Vaders zijn hierin vaak een belangrijk tegenwicht tegenover moeders.
Kinderen klimmen in bomen en nemen risico’s op straat. Ze moeten leren die risico’s zo goed mogelijk te nemen. Ik kan me een moederopstand herinneren tegen een man die zei dat kinderen in de boom bij de kleuterschool (ergens in de Rijnmond) mochten blijven klimmen, ook al was er iemand eerder dodelijk gewond uitgevallen.

Gelukkig neemt het vertrouwen in vaderschap toe. Dat merk ik dicht om me heen en dat merken we uiteindelijk ook in het verloop van de zaak Laura Dekker waar de vader de eerste was die zijn toestemming gaf. Mijn kritiek is dan ook een van vaders onderling; liever toch niet met het motief de jongste te zijn. Maar als ze het aankan prima. Dat zijn vader en dochter, begrijp ik, nu aan het bekijken. Succes ermee Laura!!

Hoewel ook de verdere afloop van onze bergavonturen interessant, en die van onze voorlopers dramatisch is, laat ik het even bij een foto van Joshua die het Gipfelbuch tekent.

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Risico’s”

  1. Hi Joep,

    Wat wij een maand geleden op het Vadersymposium aan de UVA van Prof. dr. Louis Tavecchio hebben kunnen horen, beschermen moeders hun kinderen door voor hen te gaan staan en vaders door achter hen te gaan staan. Moeders bepalen een grens: daar niet buiten, vaders dagen uit. En dat laatste deed jij op de wandeling met Joshua. Kinderen die dit soort dingen met hun vader NIET doen, missen in hun volwassen leven training in zelfvertrouwen en zijn angstiger in hun volwassen leven.

    Of Laura dekker nou wel of niet die tocht rond de wereld moet maken, daar kan ik geen oordeel over geven. Ik zou zeggen: NEE, in Godsnaam niet. Maar ik ben geen zeiler en ik kan het NIET beoordelen. Daarmee weet ik dat het ook niet aan mij is om er een oordeel over te geven. Een dergelijke houding is een houding die node gemist wordt bij instanties, Raden voor Kinderbescherming en Bureaus Jeugdzorg. Handen af, als je er geen verstand van hebt! Respect voor het ouderschap! En respect voor eigen regels!

    De rechter had met Laura afgesproken dat ze aan bepaalde eisen moest voldoen. Moeder was publiekelijk om gegaan en de rechter deed wat hij moest doen: eigen vastgestelde beleid volgen.

    En de Raad spartelde weer tegen. Controlfreaks! Bang om eigen verantwoordelijkheid te dragen en daarom maar kort houden. En ondertussen maar als standaardprocedure beweren dat de ouders verantwoordelijk zijn!

    Het belang van de uitspraak van de rechter vind ik ‘dat de rechter de ouders de verantwoordelijkheid weer terug heeft gegeven’. Dat deze de autonomie van de ouders gerespecteerd heeft en in de uitspraak erkent. Ik vind dat een significante stap, een voorbeeld hoe het zou moeten, ook op het gebied van echtscheidingen: omgang moet! En je er verder niet mee bemoeien. Het gaat om kinderen en hun ouders, laat het dan ook niet om de subsidie gaan die je vangt voor elk kind waar je je mee bemoeit! Laat je beleid dan ook niet gedomineerd worden door de kans dat je een fout maakt, waardoor je kinderen al snel aan hun ouders onttrekt, etc.

    Als laatste wil ik nog iets zeggen over Laura haar voorgenomen reis. Ook dat is allemaal een verhaal. Een opgeklopt verhaal. Tegenslag hoort ook bij het leven en het opgroeien. Het had een nee kunnen zijn. Tegenkracht is ook heel belangrijk. En de Raad moet ook maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Daar mag ze ook voor gerespecteerd worden. Nu nog: hoe gaan ze dat in de toekomst verder doen?

    Los van dit alles: het maakt mij blij dat de Rechter nu eens niet klakkeloos het standpunt van de Raad volgde.

  2. Dat Laura alle overheidsgeweld en bemoeizucht glansrijk heeft doorstaan is duidelijk, en, dat haar moeder de ogen zijn geopend een onverwachte doorbraak. De Bakker van de RvdK werd wederom door ‘de familierechter(s)’ gepasseerd in hun oorlogsspel om kinderen, voor één keertje eens geen slachtoffers van familieONrecht! Alle gesteggel ten spijt, over onacceptabele risico’s gesproken, onze vrijheden worden met preventie&repressie (wiens brood men eet, massale ‘kinderhandel’) op het spel gezet onder het pedo&pseudologische mom van veiligheid&kindbelang. Ook vanuit Europese Unie en UN wordt beleid gemaakt waarmee mensenrechten worden geschonden alsof het niets is (8-3-14-6), fundamenteel echter behoort ouderschap in principe een pre-juridisch recht te blijven, interventie (kinderbescherming) behoort slechts uitzonderlijk plaats te vinden (bij bewezen zwaarwegende redenen). Scheiding is op zich inderdaad een kinderbeschermingkwestie, paradoxaal genoeg is ontoudering (meestal ontvadering!) juist een overheidsbelang. Dus wordt vaderschap gedeconstrueerd om vervolgens te worden gereconstrueerd tot een onacceptabele gereduceerd ‘rolletje’ van ja-en-amen knikkende betalende 2vd14dgn pretpapa, terwijl uitgegaan wordt van onverkort volwaardig autoritair moederschap. Bedenk dit contra-productieve perspectief bij het vaderschapscongres 2010 met betrekking tot de spre(e)k(st)ers Tavecchio-Borghouts-Keizer-Groot. Kinderen horen onder de hoede van hun biologische vader&moeder op te groeien, scheiden is kindmishandeling&oudervervreemding, NL is een leugen. Ontvadering is nooit te tolereren, stop de vuile gefeminiseerde oorlog jegens kinderen&vaders, hetero’s en normale gezinnen. Afgezien van de (onnodige!) risico’s waarmee gescheiden kinderen in principe mee worden behept, Laura het gaat je goed!

  3. Het vrehaal over Laura roept heel wat op vanwege de ontouderingsexpertise bij de kinderbescherming-JZ, ook de op zich vrijheidsberovende leerplicht werd aangegrepen, iemand schreef vandaag: één vader is meer waard voor welzijn&ontwikkeling dan duizend lerar(ess)en. Ik wil nog toevoegen dat interventie juist in het kindbelang tijdelijkheid maximaal dient te respecteren en dus ook systematisch gericht moet zijn op herstel, de verzorgers (pleeggezinnen) moeten daaraan meewerken en niet net doen alsof zij de ouders zijn in een nieuw patchwork-gezin voor het kind, dat is misleidend en brengt kinderen in een valse schijnveilige hechting (Stockholm), bovcendien wordt oudervervreemding (PAS) ingesteld ook al lijkt alles leuk&aardig primair belang en griondrecht is dat kinderen bij hun beide biologische ouders thuishoren.

  4. Ik had in bovenstaande blog in de eerste regel het woord steil per ongeluk vervangen door stijl. Dat kwam omdat het woordbeeld van steil me helemaal niet de fysieke representatie van steil doet denken Stijl doetdat beter. Ik heb het toch maar weer terugveranderd. Zo is het weer van-Dale-correct.

  5. Een kernvraag is wanneer interventie nodig is, dat was altijd duidelijk namelijk bij zwaarwegende bewezen redenen. Dat wordt steil op de helling gezet om een discussie te voeren, om preventief&repressief zelfs achter de voordeur in te grijpen, om onze kinderen zelfs al op de basisschool te uniformeren met neo-liberale pro-choice non-sense, destructief&antisociaal voor eigen richting onder het mom van algemeen belang, kindbelang, beschaving, vrede, en veiligheid. Echte eerlijkheid en vrijheid doen er niet meer toe, NL is een schandalige stijlloze leugen, een onacceptabel niet te tolereren risico voor mensen, menselijkheid en mensheid.

  6. Aardig Joep, om te refereren aan Laura’s uitdaging met zo’n mooie bergtocht.
    Al heb ik het niet zo op landrotten, ik vind het op zee varen veiliger dan moeten verkeren onder de ‘hoede’ (of ‘roede’?) van een RkB die niet ontbloot is van verdenkingen rond een pedofiele secretaris-generaal v Justitie, inclusief de hidden ’top’crew die met hem afgedekt lijkt te worden.
    Volgens mij passen alle adviezen die ik tot nu toe gehoord heb van de kant van de RkB, nogal precies op een onveiligheidsbeleid dat voor pedofielen ideale mogelijkheden biedt en zijn de vele uiterst gefrustreerde vaderreacties die ik tegenkwam, een effect daarvan. Ik zou ook graag willen weten hoe het zit met die 400 verdwenen kinderen uit jeugdinrichtingen.

    Ik was werkelijk zeer oplgelucht te vernemen dat de rechtbank Middelburg een frisse heldere beslissing nam en hun besluit om de ouders beiden serieus te nemen, klinkt goed door en wekt/herstelt wat vertrouwen.
    Middelburg ligt trouwens lekker dicht bij zee…
    Of het multinationaliteitenverhaal bij Laura eea bevorderd heeft, zou ik niet durven beweren of uitsluiten.

  7. Trouwens voor wat beter begrip van de aantrekkingskracht van varen:
    http://www.youtube.com/watch?v=W11RzxkXSec&feature=youtube_gdata (mooie stuk, v 11 mnd oud en ruim 8000x gezien)
    En beseffen dat haar vader en moeder (o.m.) daarmee al ervaring hebben,
    En ja , hoe beoordeel je of leven gevaarlijk is? Wie mag het beoordelen?
    Degeen met de grootste bek? De sluwe vos? De schijtluis? De koele kikker?
    Ik denk de eigen ouders iha. En deze hier kwamen wel goed over op mij.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.