Cookies

De autoriteit van de Dikke van Dale

vaderschap in de Dikke

Tien jaar geleden stuitte ik in de encyclopedie Encarta op een, mijns inziens nogal merkwaardige definitie van vaderschap. “De biologische en/of juridische betrekking waarin een man tot een kind staat”. Dat vaderschap een betrekking is tot een kind wilde ik wel aannemen. Maar waarom alleen juridisch en biologisch? Het ligt voor mij, als vader, voor de hand dat er ook een emotionele en sociale component is. Uiteraard is verklaarbaar waarom Encarta deze definitie hanteerde. Een beperkte opvatting van het begrip vaderschap, zoals bijvoorbeeld kenbaar in het begrip “vaderschapsactie” definieert het vooroordeel. De kritiek heb ik vervolgens herhaalde malen geventileerd Bijvoorbeeld in 2000 in een artikel in Trouw. Toen ik Wikipedia ontdekte kwam ik alras op het idee om zelf maar eens (opbouwend!) een passende definitie van vaderschap te maken. Uiteraard keek ik daartoe ook in de Dikke van Dale. Daarin stond iets (de staat van het vaderzijn) waar ik de conclusie uit trok dat de beperking tot het juridische en biologische zonder problemen ook kon worden verlaten. Wel vond ik dat het wat specifieker kon dan in de van Dale. Ook vond ik het niet mooi om het woord vader in de definitie te laten staan zodat eigenlijk vooral de toevoeging -schap werd gedefinieerd. Zodoende dus: Vaderschap is de relatie tussen een man (ook mannelijk dier) en zijn kind.

Onlangs meldde iemand mij dat hij het toch van een vergaande arrogantie vond getuigen om zomaar tegen de Dikke van Dale in te gaan. Zo erg ga ik mijns inziens niet tegen de Dikke in en eerlijk gezegd vind ik mijn definitie net iets beter. Afin er waren ook inhoudelijke argumenten. Bijvoorbeeld dat het semantisch niet zou kunnen. Als ik het goed begrijp slaat dat op de kwestie dat de uitgang -schap alleen een hoedanigheid van het andere woorddeel zou kunnen beschrijven en dus per semantische definitie dan geen relatie met iets anders. Dit wordt weersproken door veel andere woorddefinities van van Dale. Broederschap is bijvoorbeeld volgens van Dale een relatie en waterschap behelst een beheersrelatie met het eerste woorddeel.

Afin zo’n woordenboek kan gevoelig liggen als hij ooit op vaders boeken….schap stond. mmm of was het in mijn geval toch meer moeders veelbelezen boekenplank. Een voormalige kunstdocent memoreerde een keer dat hij een Dikke van Dale tegen zijn hoofd gegooid kreeg door zijn vriendin nadat hij zich daar weer eens op had beroepen. Ik voel hem af en toe nog wel naar mijn kop komen. Of de botsing tussen mijn hoofd en de Dikke de autoriteit van mij of die van de Dikke D onderuit haalt blijft daarmee in het midden.

Vaak ruikt een autoritaire relatie naar vaderschap. En het verzet ziet er mogelijk soms uit als een puberreactie. Ik moet hierbij denken aan een goede vriend van me die het hedendaagse maatschappelijke oproer beziet als een vorm van maatschappelijke puberteit. Dus eigenlijk meer om het gezag uit te dagen zonder een volwassen verantwoordelijkheid te nemen. Ik begrijp dat een heel klein beetje. De volwassen verantwoordelijkheid kan volgen, net zoals die uiteindelijk ook in een goede opvoedingsrelatie volgt. Waar ik de ene na de andere autoriteit vaarwel heb moeten zeggen deed het echter met pijn. Een pijn die uiteraard refereert aan de autoriteiten waar je door en voor bent opgevoed. Nadat mijn vader het als autoriteit had laten afweten duurde het even voordat ik de relativiteit van grote maatschappelijke autoriteiten als de rechterlijke macht doorprikte waarna ik vluchtte onder de paraplu van de Stichting Dwaze Vaders waar … helaas… ook niet alle autoriteit integer bleek. En zo komt de autoriteit hoe langer hoe meer gevaarlijk dicht bij jezelf te liggen. Hoe moeilijk dat ook weer kan zijn.

Het Trouw-artikel uit 2000

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “De autoriteit van de Dikke van Dale”

  1. bedankt Joep, goed geschreven en ik volg je in je mooie definitie, ouderschap is niet te definiëren of met een juridicule c.q. gender-oorlog tot een takenpakketje te reduceren-construeren, waarbij onzinnige vaderschaps-onderzoekjes in verhouding wel worden gefaciliteerd en moederschap als vanzelf buiten beschouwing blijft, bovendien is volgens Tavechio 97% van de ‘wetenschap’ 😉 gebaseerd op de beleving van een selectieve verzameling moeders, het zou me niet verbazen wanneer goeie moeders bij voorbaat niet werden geselecteerd, immers anders had experimenteren geen kans van slagen en zou voor de professionals geen continuïteit bieden. Trouw-ens, bang als ze zijn gemaakt asl slechte moeder te worden gezien en interventie van de overheid zijn moeders tegenwoordig autoritair (onschappelijk) met hun maatschappelijk opgelegde totalitaire dictaten over grenzen&regels onder het mom van preventie, veiligheid en, ‘lieve vrede’, hun ‘onbesproken’ ziekelijke vechtcampagnes tegen vaders en mannen in het algemeen ten koste van kinderen&vaders en, van echte vrijheid&liefde.

  2. plaatje is prima, je schreef een (verwijderde) reactie m.b.t. autoriteit. Autoriteit heeft alles met het kapotmaken van vaderschap te maken ja, maar is slechts een afgeleide zodat beleidsmakers via wetenschap en recht kunnen controleren en interveniëren, bv. om al 50jr de rechter de informeren en hun wetenschap verder uit te werken en zodoende steeds meer te ontvaderen, in tegenstelling tot de relatie tussen vader en kind v.v. is autoriteit slechts een papieren begrip, gekloond van griekse cultuur tot de huidige romaans-christelijke misleidende overheden (U$A-UN), familiecrisis (Friedman <= Naomi Klein) is een opzettelijk geconstrueerde vuile gefeminiseerde homofiele oorlog (familieONrecht) tegen kinderen&vaders, hetero's en normale gezinnen.

    1. Ik reageerde hieronder al; maar dit is een betere plek voor het overzicht:
      @Ad; ik vind je benadering van homoseksualiteit denigrerend en onnodig kwetsend. Ook verder snap ik van je verhaal niets. Je diskwalificeert jezelf. Alleen daarom al ben ik al geneigd het weg te halen, of zal ik het daarom maar laten staan?

      1. De Friedman-doctrine is een mechanisme dat overheden (centrale romeins-christelijke oorlogszuchtige autoriteiten) voorziet in ‘crisis’ als macro-econmisch principe voor meer welvaart zonder verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen (no-fault), om ‘het volk klein te houden, zoals in gebroken familierecht familiecrisis met politiek feminisme-individualisme en schijndiscriminatie (religie&homosexualiteit behoren niet in artikel 1!)wordt ‘gemaakt’. Naomi Klein ontmaskerd deze schandalige praktijken, nu nog ontmanteling van ziekelijke afwijkingen en alle gesol met kinderen, alle gelegaliseerde familieONrecht.

  3. Interessant dat de persoonlijke en emotionele relatie van een vader met zijn kind niet in de Dikke van Dale tot uitdrukking komt en de van Dale slechts spreekt over de biologische en juridische relatie.

    Alleen al om die reden, de reden van de beperkte definitie, is het verklaarbaar, en legitiem (!), dat voortdurend vaderschap na echtscheiding, nog steeds alleen op basis van biologische en juridische argumenten beoordeeld wordt. Want rechtspraak behoort logisch en volgens concrete redenen te verlopen. De rechter moet zich ergens op baseren. Zolang de persoonlijke en emotionele band van een vader met zijn kinderen nog niet erkend wordt en beschreven is in de definitie, waarop moet een rechter zich dan baseren?

  4. @Ad; ik vind je benadering van homoseksualiteit denigrerend en onnodig kwetsend. Ook verder snap ik van je verhaal niets. Je diskwalificeert jezelf. Alleen daarom al ben ik al geneigd het weg te halen, of zal ik het daarom maar laten staan?
    @Wouter, Je je haalt zaken door elkaar. Encarta liet emotioneel en sociaal vaderschap weg. Verder vermoed ik enig cynisme maar weet het niet zeker. Kortom ook moeilijk om op te reageren.

  5. Nee, geen cynisme. Een rechter moet oordelen op basis van wet en rationaliteit. Zo is het geregeld en zo willen wij dat als bewoners van een beschaafd land. De rechter heeft een blinddoek voor.
    Wet en rationaliteit hebben vaderschap nog steeds niet gelijkwaardig aan moederschap, mogelijk zelfs door de definitie van vaderschap. Zie bijv. de door jou aangehaalde Encarta. Een diep geworteld begrip van vaderschap als biologisch en juridisch (en niet iets anders) lijkt mij (mede)oorzaak dat wet en het gebruik van de wet zich dan ook slechts bezig houden met juridisch en biologisch vaderschap en niet met de existentiële band die vader en kinderen met elkaar hebben. Ik vind dat logisch. Ik zou niet willen dat een rechter een persoonlijke inbreng over wat vaderschap is heeft, of zelf invulling geeft aan wat wel en geen vaderschap is. Dan zou je de rechtspraak wel over boord kunnen zetten. Kijk, als we weten te veroorzaken dat vaderschap ook in woordenboeken en encyclopedieën gedefinieerd wordt in termen van persoonlijk, existentieel, emotioneel, betrokken, verantwoordelijk, etc, dan stel ik me voor dat we naar de wetgever kunnen stappen en zeggen: kijk eens, onze wetgeving vertoont gebreken, zie maar, alleen de juridische en biologische aspecten worden momenteel in ogenschouw genomen. En vaderschap gaat over meer. Wellicht is een dergelijke benadering er een die via een omweg vaderschap ook juridisch gelijkwaardig aan moederschap op de kaart zou kunnen zetten. Via een omweg, omdat het zo de onvermijdelijke genderstrijd omzeilt. Per slot van rekening zijn het allemaal conversaties. En in die conversatie mag wat meer respect en begrip voor vaderschap.

    1. Biologisch vaderschap moet in principe inderdaad voldoende zijn om een volledig vaderschap uit te oefenen. En die behelst dan ook juist het emotionele en sociale. Inderdaad daar heeft een rechter dan weer niets mee te maken.
      We moeten opkomen voor een volledig vaderschap, maar niet om op de inhoud daarvan afgerekend te worden. Zo is dat, maar het komt wel precies in de formulering anders lijkt het een paradox.

      1. gezien je link over homo’s en je antwoord Wouter hier, ben je het volmondig eens, kennelijk toch miscommunicatie dan wat ik al die jaren al bevroedt wellicht vanwege de overall defensieve niet fundamentele principiële contra-productieve activiteiten.

      2. @Joep. Je schrijft: Biologisch vaderschap moet in principe inderdaad voldoende zijn om een volledig vaderschap uit te oefenen.

        De vraag is: hoe krijg je een wending in het denken dat dit regel wordt?

        Pas gezien de film: I am Sam, met Sean Penn als een geestelijk gehandicapte biologische vader, die de zorg over zijn dochter wil. Een meesterlijke film met veel stof om over na te denken.

    2. Het definieëren van het belang van het kind volstaat om een genderstrijd te omzeilen.
      Het verschil tussen vader-, en moederschap is een juridische en één die verder enkel voortkomt uit culturele vooroordelen. Dat een rechter praktisch gezien oordeelt op grond van ratio en wetgeving is absurd voor een ieder die in de tentakels van het familierecht heeft vertoeft. Ratio speelt geen enkele rol, waarheid speelt geen enkele rol en de beperkte wetgeving laat zich eenvoudigweg interpreteren op basis van dezelfde culturele vooroordelen.

      Een juiste definitie van het vaderschap moet, om compleet te zijn, vier hoofdcomponenten hebben. Het individuele subjectieve component (alle persoonlijke subjectieve aspecten als ook meta-fysische en spirituele aspecten), het individuele objectieve component (biologisch), het collectieve subjectieve component ( culturele aspecten) en het collectieve objectieve component (alle sociale aspecten waar ook de juridische onder valt). Ga er maar aan staan…
      Een kortere en eenvoudiger weg is het op deze wijze definieëren van het belang van het kind. Per slot van rekening gaat het daar om en wordt de primitieve genderstrijd vermeden. Vanuit zo een definitie is het belang van het vaderschap eenvoudig te duiden mèt alle consequenties die het eventuele ontvaderen met zich mee zou brengen. Moeders èn vaders diskwalificeren zich zelf als ze van hier uit de andere ouder het ouderschap zouden ontzeggen.
      Is zo een weg moeilijk? Nee, wetgeving hoeft niet verandert te worden, rechters hoeven niet plaats te maken, advocaten kunnen blijven zitten… Het enige wat nodig is, is een andere instantie die adviseert inzake het belang van het kind op basis van zo een integrale definitie.
      M.a.w. een èchte kinderbescherming.
      Wordt vervolgd.

      1. Een heel interessante aanvulling op de definitiekwestie Henri!!Analytischer en inderdaad completer. Hoewel voor een eerste duiding in woordenboek of encyclopedie wel weer wat ingewikkeld. Maar het zou zeker in de uitwerking moeten. Ik ga er nopg eens over nadenken.
        Overmorgen mijn expo eerst openen. Ik heb je toch wel uitgenodigd Henri? Mijn adressenverzameling is soms zo’n rommeltje.

      2. @Henri. Je schrijft: ‘Het definieëren van het belang van het kind volstaat om een genderstrijd te omzeilen.’

        Ik zou zeggen: zoek een andere weg en probeer het maar niet ooit ‘het belang van het kind’ te definiëren.

        ‘Het belang van het kind’ is door instanties en rechters tot een soort recht boven het recht verheven, terwijl het begrip niet gedefinieerd is en van alles kan betekenen en dat in de praktijk ook doet. Wellicht is dit begrip daarom zo belangrijk: het is niet gedefinieerd en je kan daarmee alles wat niet door de beugel kan manipuleren, motiveren en goedpraten. De natte droom van elke rechter. Verder kan een kind nooit één belang hebben, namelijk ‘het’ belang, een kind heeft altijd meerdere en tegenstrijdige belangen.
        Dat gegeven maakt dat als je al de illusie koestert dit begrip te willen definiëren je voordat je het weet in een slangenkuil van tegenstrijdige belangen terecht bent gekomen en je mogelijk 50 jaar verder zal beseffen dat dit niet de weg was. Bovendien zie ik niet dat jij of ik in staat zijn om dit belang te definiëren. Het ‘belang’ van ‘het belang van het kind’ is juist dat het niet gedefinieerd wordt. Zo kan de rechter alle kanten uit. Het begrip is momenteel het ultieme breekijzer om ouders en kinderen zonder teveel oppositie van elkaar te kunnen scheiden.

        Zie voor meer inzicht in de werkelijkheid van ‘het belang van het kind’: http://www.vaderseenzorg.nl, dossier ‘belang vh kind’.

        1. @ Wouter. Ik snap je reactie, velen denken er ook zo over.
          Echter bij een volledige integrale definitie van dit begrip zijn er geen tegenstrijdige belangen, enkel complementaire belangen van het kind zelf. Ik vraag je te wachten met vroege conclusies tot dat het (lijvige) werk gedaan is.

          1. @Joep. Welk werk? Wie werkt er aan een definitie?

            Ik meen op voorhand, op puur theoretische gronden te kunnen zeggen dat het niets gaat worden, die definitie.

            Immers, als een rechter een twistpunt beslecht en zich daarbij beroept op het belang van het kind, dan is er sprake van tegenstrijdige belangen, niet van complementaire. Marietje wil een snoepje, mama zegt: nee, dat is niet goed voor je gebit. Twee tegenstrijdige belangen.

            Vervolgens zou je kunnen zeggen: we hebben de dialectiek van Hegel nog! These (stelling), antithese (tegenstelling). En door de interactie van beiden door de tijd heen: synthese, de oplossing waarbij beide belangen gediend worden. Dan kan je achteraf spreken van complementaire belangen. Het is meen oplosbaar probleem.

            Terug naar het omgangsrecht. Mama wil geen OR, papa wel. Er is geen middenweg! Het is of het één, of het ander. Ik zie niet dat je het belang van het kind kan definiëren als een serie complementaire belangen. Want vele zijn m.i. tegengesteld. Vervolgens zie ik ook niet dat, al zou je het ei van Columbus gevonden hebben en je het fantastisch hebben uitgewerkt, dat je voldoende steun krijgt om dit als beleidsbepalende norm ingevoerd te krijgen. ‘Het belang van het kind’ gaat helemaal niet over het kind, het is het belang van de rechter en Raadsmedewerker om snel zaken te kunnen doen. Die privileges geven ze zomaar niet op!

          2. @Wouter. Wel of geen OR is geen tegenstrijdig belang voor het kind maar voor de ouders en daar dient de oplossing gezocht te worden. Het belang van het kind vereist een evenredig aandeel van beide ouders in een adequate ontwikkeling.
            Verder zal je het met me eens zijn dat een definitie van het belang van het kind de natte droom van rechter en raadsmedewerker voorgoed zal voorkomen. De speelruimte die zij nu hebben wordt eenvoudigweg opgeheven door COMPLEMENTAIRE empirische gegevens van vele experts op alle bekende ontwikkelingsterreinen. Een rechter zal zich dienen te houden aan een advies in deze omdat hij een leek is. Als het kind de synthese is tussen these en antithese wordt de synthese het uitgangspunt. Problematiek is eenvoudigweg te duiden, evenals de oplossing. Hiermee zal een vervolg komen op Maarten Legene`s oproep tot emancipatie van het kind en bijbehorende Raad voor de Oudertherapie.

          3. @ Wouter. Ik had het over de definitie van vaderschap niet over de definitie van “Het belang van het kind”. Het nader definiëren van het begrip “belang van het kind” lijkt me wat zinloos werk. Ik beschouw het als een metabegrip ( hierin volg ik Peter Prinsen geloof ik) dat niet meer kan zeggen dan dat het zegt. Elke concrete invulling vind ik denk ik verdacht.

          1. @ Joep,
            OK, de discussie liep even uit de hand richting het belang van het kind. Dus terug naar vaderschap.

            @Henri,
            Je schrijft me: “Verder zal je het met me eens zijn dat een definitie van het belang van het kind de natte droom van rechter en raadsmedewerker voorgoed zal voorkomen.”

            Nee, ik ben het niet met je eens. De logica van je betoog is prima. Woorden en begrippen horen gedefinieerd te worden. Darom is het goed als de woorden vader en vaderschap herzien worden in hun definitie.

            Maar ik vind niet dat je moet proberen ‘het belang van het kind’ te definiëren. Je zult er niet uitkomen. Als je gaat lezen wat ik erover geschreven heb (http://vaderseenzorg.nl/kindbelang.html), en de consequenties hiervan gaat overdenken, dan ga je begrijpen waarom. Volgens mij onderschat je de redenen waarom dit begrip juist niet gedefinieerd wordt. En dat het beter is dat het ook nooit gedefinieerd gaat worden. Het begrip moet gewoon verdwijnen en plaatsmaken voor concrete zaken.

          2. @Wouter. Ik onderschrijf het artikel waar je naar verwijst, ik heb het meermalen gelezen. Ik onderschrijf tevens je laatste zin; Het begrip moet gewoon verdwijnen en plaatsmaken voor concrete zaken. Welnu, dat is precies wat ik van zins ben te doen.
            Het belang van het kind is de cruciale rode draad in het kinderrechtenverdrag en de onbepaaldheid ervan is de reden dat zoveel landen het ondertekend hebben. Dit was een belangrijke eerste stap, maar nu is het tijd geworden dit begrip meer vorm en inhoud te geven. Juist die onbepaaldheid ervan is de reden dat elke rechter of instantie er zijn eigen interpretatie op los kan laten. Let wel, volslagen ondeskundigen mogen er hun interpretatie op los laten. M.i. is het van groot belang ervoor te zorgen dat dit begrip meer `body` krijgt zodat onnozele rechterlijke uitspraken tot het verleden gaan behoren. Ik snap je negatieve insteek t.o.v. dit begrip, probeer te begrijpen dat juist in de onbepaaldheid van dit begrip gerede kansen liggen iets ten goede te veranderen. Verschillende mensen zijn hier nu al mee bezig en ik kan je verzekeren dat dit niet de minste zijn.

  6. @Joep, met gepast respect, dat mag jij vinden van mij, je hebt het allemaal fout om te beginnen over ‘denigrerend’ en ‘onnodig kwetsend’ want dat doe ik helemaal niet, wellicht ben je zelf al te homofiel en gefeminiseerd? Je zegt zelf er nix van te snappen terwijl je toch al zo’n 2 decennia meegaat, je hebt in de loop der jaren meerdere verzoeken een goed gesprek te voeren ‘politiek correct’ afgewimpeld, het laat zich raden waarom. En dan toch een oordeel vellen om mij te diskwalificeren, kijk gerust in de spiegel zou ik zeggen. Overigens ik heb niets over homosexualiteit geschreven maar de samenhang met ontvadering is substantieel! Joep, je laat je wel erg van de verkeerde kant kennen, je autoriteit is bepaald onvoldoende te kwalificeren. O ja, kinderen behoren thuis bij hun beide biologische ouders (hetero’s!) op te groeien, ik heb een sterk vermoeden waarom jij ook dat niet wil snappen ..

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.