Cookies

Kiezen

wie gaat er scheiden? een ouder of een kind?

De aardige zandpaadjes van het Brabantse groene hart tussen Den Bosch, Eindhoven en Tilburg zijn met behulp van veel regen maar vooral van die onmenselijk grote draken van landbouwmachines verworden tot onbegaanbare moddertrace´s.

Alle aardige manieren waarmee we proberen als mensen tot mekaar te blijven verhouden, ook na scheiding, ook als gemotiveerde hulpverleners mensen als mensen willen blijven benaderen, lijken soms vast te lopen in de modder van een familierechtsbedrijfstak. Een bedrijf dat soms als een draak van een machinerie over menselijkheid heen rolt. Het laatste wat we dan moeten doen is met de ontstane modder te gooien. We blijven begaanbare paden zoeken.

Kiezen voor kinderen is kiezen voor ouders. Dat was ongeveer mijn centrale leus bij de bemoeienissen met de opleiding van KIES-coaches. In principe wisten ze dat al. Maar iedereen mag terecht bang zijn dat het KIES-programma de dynamiek volgt die ook advocaten en scheidingsbemiddelaars vaak zijn gevolgd  toen duidelijk werd dat er vooral veel geld kon worden verdiend aan scheidingen.

In mijn lezing vrijmiddag voor een aantal coaches viel me op dat ik de ruimte kreeg om die gevaren te laten voelen zonder dat het vervelend werd. Integendeel zelfs over Spruijt zijn gedachtegoed kon ik het hebben zonder dat er iemand, inclusief ondergetekende in een spasme terecht kwam. Deze scheidingscoaches zijn gewend om met tegenstrijdige opvattingen om te gaan en denken vooral aan het punt waar het weer samenkomt, niet perse in het midden maar wel aan de horizon.  Ik denk veel aan de grenzen die dienen te worden gesteld. Mijn gehoor af en toe meer aan het masseren van de weerbarstige praktijk.

Hoe het ook zij, we hebben gemeen dat we aan beide kanten het kind als referentiepunt nemen. Het kind in ons zelf, het kind dat we opvoeden, het kind dat hulp nodig heeft. Het kind dat niet van zijn ouders mag worden gescheiden .

Dus  niet een goedkoop, maar duurverkocht “belang van het kind” maar het inzetten van ons zelf voor de integriteit van het ouderschap. Integriteit als woord voor de onverbrekelijkheid van het ouderschap als  geheel, maar ook integriteit als de morele gids die ons stuurt en de innerlijke heelheid van onze persoon zou kunnen weerspiegelen.

Site van het KIES-programma

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “Kiezen”

  1. Een mooi geschreven laatste alinea waar ik het helemaal mee eens ben.
    Echter om werkelijk integer werk te kunnen leveren is het in eerste instantie van belang om eigen normen, waarden en werk-, en zienswijze onverbloemd naar voren te brengen.
    Als ik de website van Kies bestudeer komt daarin hoegenaamd niets naar voren anders dan enkele algemeenheden. Het grote pluspunt is voor mij het stukje over PAS. Verder weet ik niet hoe ik als kritische ouder ertoe zou kunnen neigen om met hen in zee te gaan. Per slot van rekening zijn Spruijt en integriteit niet echt synoniemen, hiermee verwijzend naar de diverse commentaren van Spruijt op de website.
    Dus coaches van Kies; openheid graag en een nadere invulling van uw theoretische achtergrond, doelstellingen, werkwijzen en uw morele kaders.
    Bent u integer?

  2. Hoi Henri,

    Inderdaad dat stuk over ouderverstotingssyndroom is een mooi onderdeel van die site. Zelf heb ik ook een stuk over ouderverstoting geschreven voor hun opleidingsmap.

    Dat is dus een goede zaak. Er is natuurlijk meer dan de website alleen. Je hebt gelijk dat er een aantal dingen beter kunnen op de site.

    Ik vind zelf wel dat hun keuze voor twee ouders helder en duidelijk is en ik heb ook heel positieve reacties gehad op mijn vraag om erg scherp te letten op de voorwaarden die de scholen waar ze werken creëren voor een gelijkwaardige behandeling van beide ouders. Daarin proef ik een andere sfeer dan bij Spruijt himself. We waren het er over eens dat je pas goed in een school kunt werken als aan die voorwaarden is voldaan.

    Verder proefde ik een behoorlijk kritische houding naar het familierechtbedrijf. Maar je hebt gelijk dat de vinger stevig aan de pols zou moeten blijven.

  3. Laat ik het anders zeggen; Uit de info die ik bestudeerd heb over Kies blijkt op geen enkele wijze dat zij zich kunnen onderscheiden t.o.v. elk ander initiatief t.b.v. het belang van het kind.
    Dit is louter een gevolgtrekking.

    Uit jouw sites kan ik opmaken dat je welzeker het kind als referentiepunt neemt. Bij Kies is dit niet het geval zodat de vraag gerechtvaardigd is; Onderscheidt Kies zich t.o.v. andere initiatieven?
    Het antwoord is nee.

    Het is absurd om het belang van het kind als referentiepunt te nemen zonder je hierin te verantwoorden.
    Zonder verantwoording zet je een organisatie neer die vatbaar is voor elk zuchtje wind in hetzij de politiek, de cultuur, de economie, de eigen organisatie.
    Je impliceert hiermee dat het belang van het kind iets is wat in ieder geval zijn definitie vindt in iets wat buiten het kind ligt, m.a.w. het kind is geen referentiepunt!
    Ik hoef niet duidelijk te maken welke andere organisaties en machten dezelfde strategie hanteren.

    Dit is inderdaad de vinger stevig aan de pols houden en nogmaals; louter gevolgtrekking.

    Een beetje cynisch tot slot; Gaat Kies het debat aan of heeft zij dezelfde strategie als Spruijt?
    Of is dit een gevolgtrekking die ik pas over enkele dagen kan maken?

    1. Hoi Henri,
      Tsja, ik heb me de laatste tijd in allerlei documentatie van KIES verdiept. En nog niet perse de hele site bekeken. Ik zal je dus zeker niet direct tegenspreken mbt hun site. Ook voor het overige is veel kritiek mogelijk.
      Onderscheidend is in ieder geval zeker dat ze wel het debat aangaan. Anders hadden ze mij niet uitgenodigd om een artikel en een aanbeveling te schrijven en een lezing te geven lijkt me.
      En ik ben bepaald een welwillend en actief discussiërend publiek tegengekomen. Maar uiteraard zijn er wel punten waarop we het niet helemaal eens zijn. Nou ja wat is we in dit geval. Er was een grote diversiteit aan opvattingen.
      Ik heb bij KIES nog niet speciaal de aandacht gevraagd voor dit blog. Misschien dat ik dat nog wel doe. Ik heb sowieso pas net de aankondiging van dit blog wijder verspreid dan mijn vaste volgers.
      Afin dit vraagt om meer verdieping en een uitgebreidere discussie. Ik denk even na. Je hebt voor een groot deel gelijk.

      1. Beste Joep. Je stelt: ..anders hadden ze mij niet uitgenodigd etc. Hoe kom je daar nu bij?
        Als je kunt konkluderen kennellijk dat bijvoorbeeld de materie passyndroom bij duizenden gevallen aanwezig en momenteel stijgende, door beslissingen gedaan door rechters zelf,
        niet in die zin als belangrijkste wordt genomen,
        dan begrijp ik echt niet dat je nog steeds een soort vertrouwen hebt in dit “kies”gebeuren.
        Je stelt. Er was een grote “diversiteit” aan opvattingen.
        Beste Joep zolang gezag wordt gegeven klakkeloos aan mensen vaak moeders met ernstige geestesstoornissen en verklaringen gedaan door zulke klakkeloos op papier worden gekwakt, daarNA kinderen in de ellende zijn gekomen en komen,
        en daarNA bijvoorbeeld “kies” er is,
        blijft het boter na de vis, het paard achter de wagen, te LAAT. De patiëntjeskwekerij Nederland waar de kinderpsychiatrie en ggz weer goed mee zijn, inzake opgedane stoornissen ernstige bij vele kinderen, ga maar kijken wat er zit zou ik zeggen in de instellingen totaal verziekt.
        Kies of geen kies. Kopprojekten vol.
        En omstanders, vaders-verwekkers vele duizenden die ze laten barsten plus die kinderen.
        Preventie 0,00

        1. Dag Bart,
          Als ik wordt uitgenodigd om wat te vertellen en er wordt me geen strobreed in de weg gelegd om precies ook dat te vertellen wat ik altijd vertel. Dat ik mensen regelrecht voor de voeten kan gooien dat ze zelf een bedreiging kunnen zijn voor een oplossing van het probleem als ze zich teveel op curatie richten in plaats van preventie. Als daarbij mijn boeken worden uitgedeeld en gelezen, dan geloof ik wel dat ik iets zinvols sta te doen. Bovendien vind ik dat te waarderen aan hun opstelling, en dat geeft enig vertrouwen. De meeste mensen die in eerste instantie wat van me willen horen schrikken terug als ze mijn denkbeelden tot zich door laten dringen.
          Je kan me toch moeilijk verwijten dat ik van alles zou hebben gedaan om in een goed blaadje te komen. Je leest mijn blog, dus je kent mijn voorbeelden waaruit je kunt opmaken dat ik dat niet doe. Maar goed niets menselijks is mij vreemd, dus hou me maar in de gaten. Vandaar dat ik het ook meld op dit blog.

          Maar maak niet de vergissing dat er maar niet gepraat moet worden. Er moet met scheidingskinderen worden gepraat en er moet met alle andere betrokkenen worden gepraat. Ook met hulpverleners , advocaten etc. Als dat tot conflicten en confrontaties leidt dan moet dat. En zo ga ik er mee om.

          1. Dat klopt Joep. In deze omgeving heb ik ook diverse malen de hele materie aan de orde willen stellen. Doch de laat ik zeggen “interesse” is er niet of nauwelijks. Heb daar wel mijn eigen idee over nu. En jij ook wel denk ik. Die is dat in vele zaken nu en dat is al gebleken die dan allang betrokken “hulpverleners of hulpverlening” voornamelijk ggz en huisartsen, en ook verloskundigen, totaal of niet samenwerken, zelfs met politie niet dat bleek in gevallen, of dat er een angst zit gelijk al te worden betrokken in familierechtzaken. Zag de valse rapportages voorbijkomen, en tussen vier muren in gesprekken met een hulpverlener die het nogal eens tegenkomt, blijkt ook uit zijn antwoord al, dat instellingen welke dan ook echt niet gaan beginnen aan die broodnodige samenwerking ook al zeggen ze van wel. Nota bene, kortgeleden werd wederom een hulpverlener door tuchtcollege aangesproken en kreeg (en dat is volkomen waanzin) straf, op grond van afgelegde verklaringen door een borderliner wederom. Ze staan echt niet te springen. Hij gaf wel aan ook dat hij het eens is…tussen vier muren ja.
            Doch angstvallig houdt personeel de mond maar, (je weet het toch Bart, hoe het werkt hier zei een goede psychiater, ze durven niet en anders kan ik vertrekken), met als gevolg dat het zo niet gaat veranderen. Ook niet voor kinderen. De eigen stoepjes zijn belangrijker. Dit land glijdt en gleed af van de corruptie letterlijk bovendien waarbij het rad voor ogen wordt gedrasaid door je eigen famnilierechtspraak wat jij weet, en de betrokken Jeugdzorg, AMK’s en ga zo maar door. Men weet allang als politiek ook dat als ze het aanpakken de familierechtspraak zal moeten worden aangesproken.
            Wat ze niet gaan doen, omdat “het systeem overeind” moet blijven. Een systeem wat faalt, niet werkt of hoe je het ook wilt noemen. Zelfs aan Europese mening of wetgeving hebben ze sch..t hier.
            Voor de rest laten ze fijn personeel onderling “discussiëren”.
            Zal hen worst zijn.
            Waar zit de “macht”?
            Juist Joep. Bij machthebbers die hele andere belangen hebben. Zoals de bonussen bijvoorbeeld.
            Media is de enige methode wellicht.
            En zeer zeker heb ik geen kommentaar op je manier van doen en de wijze waarop je alle moeite doet.
            Denk niet dat iemand daaraan twijfelt. Zelfs Hoefnagels kreeg niks voor mekaar en Spruijt wenst gewoonweg met jou niet te zitten ook toen niet overigs. Die andere gedragsdeskunbdige Raad KB, Groenhuijsen , de feministe, zit er ook omheen te lullen.
            Vrouw. Zelfde idee als de advokate die ik sprak waar het eerste antwoord was “ik verdedig geen mannen”.
            Zonder uitleg. Tja en als zo één dan een borderlinemoeder de handen boiven het hoofd blijkt te houden met haar onzinverhalen als kenmerk van borderline dan is kind de klos in eerste instantie al.
            Die kinderen vind je nu terug in psychiatrie jaren later beschadigd, verziekt door manipulatie wat wordt toegelaten, (bijzonder curatoren die nergens naar kijken of onderzoeken, slechts afgaan op de pot verf die ze op gezicht brengen en de mooie verhalen die ze krijgen van zulke figuren die alles aan mekaar liegen als kenmerk ervan).
            Zo erg is het en dat is aan de orde. Duizenden Joep.
            Ook ongediagnosticeerden of waarvan de ggz gewoonweg handen terugtrekt,
            “te moeilijk” zeggen ze dan of “die lui zijn toch onbehandelbaar” als ze de zrog mijden en therapie.
            Miljarden verlies die ze kunnen besparen wanneer preventief wordt ingegrepen.
            Geen gezag meer geven eenzijdig aan zulke in realiteit ernstig geestesgestoorden.
            Geval Savanna en toentallen kinderdodingen zijn genoeg nietwaar. net als de duizenden verziekte kinderen erna na die procedures familierecht waar alleen aan verdiend werd en wordt.
            Tot zover Joep.
            Succes en nogmaals we doen allemaal “ons best” voor der zaak, meer niet. Alleen je hebt geen moer te vertellen, men zegt te luisteren en doet niks. Dat gaat de uitkomst worden. Dat bleek al jaren.

  4. Mijn vader leerde me alweer bijna twintig jaar geleden: de belangen van kinderen kun je niet los zien van de belangen van hun ouders. Zo kernachtig gezegd. een leek, die met zijn common sense de hele praktijk van de justitiele jeugdzorg en de psychologen onderuit haalde. Jij zegt het net iets anders: ook goed: kiezen voor kidneren is kiezen voor ouders

  5. Hoi Wouter,

    Het woord kiezen gebruikte ik uiteraard bewust omdat het terugslaat op de naam van het KIES-project.
    Bovendien is de centrale leus van het KIES-project gericht op het kind (kies voor kinderen) terwijl uit hun documentatie wel blijkt dat ze daarmee zeker ook bedoelen kiezen voor beide ouders (voor het kind). Maar daar mag wel iets meer de nadruk op liggen. Vandaar dus.

  6. Vraag: na een peperdure procedure met advocaten, heb je eindelijk (althans op papier) als vader een omgangsregeling, leuk!
    Maar dan gaat de ex (meestel de moeder) ongestraft de omgangsregeling niet nakomen en dwarsbomen, alle advocatenkosten voor niets dus, mijns inziens een geval van legale oplichting, een omgangsregeling niet nakomen.
    Misschien een thema voor t.v programma tros opgelicht, of rondom 10?
    Kiezen voor een kind is de loyliteit van het kind naar BEIDE(!) ouders toe respecteren, en niet alleen dansen naar de pijpen van de moeder (en haar manipulerende nukken en kuren met het kind als machtsmiddel.

    1. Hierom is het ook nog steeds volkomen nutteloos om te procederen doch voor je kind wil en doe je dat als vader.
      Lijk koste het zo 10.000 Euro tot heden, tien jaar lang, en ik kan niet verder om reden van financiën.
      Ze trekken je gewoonweg leeg.
      En de borderliner die in Nederland als vrouw volop misbruik kan blijven maken van het etiketje zelfs, door verklaringen van zulke dames als zijnde waar door te laten gaan als rechter nota bene, waarbij zelfs niet wordt geschuwd vaders te bedreigen in gevallen door instanties (Jeugdzorg,AMK en ga zo maar even door),
      heeft het voor het zeggen. Omdat in die instanties zelf en de rechtspraak de belangen liggen in het schoonhouden van het eigen stoepje.
      Stel je voor zeg dat het hele familierecht al die zaken duizenden moet gaan heropenen?
      Dan gaan ze als systeem af als een gieter, evenals eventueel betrokken ggz die zulke vrouwen dan “in behandeling heeft” en ook al zitten ze niet in behandeling, dan nog heb ik besproken in een instelling in het Zuiden des lands en de vraag gesteld al vroeg waarom “betrokkenheid voor partners van -verwekkers van kinderen, vaders dus-” werd afgehouden. “Tja dat is de -keuzevrijheid- van clientéle….O. Vandaar de kindermoorden.
      Kort door de bocht? Geenszinds.
      Realiteit. Enige tientallen per jaar. Plus de rest van de duizenden kinderen zonder vaders gezet onterecht. Valse beschuldigen incluis door borderlinemoeders ook duizenden gedaan.
      Waar was de politie dan? Vraag die me werd gesteld.
      Ik heb er nog steeds geen antwoord op en ik krijg het ook niet.
      En als advokaten dit bij toeval lezen even dit.
      Jullie hebt met zijn allen meegedaan (aangezien het allang bekend bleek mij later in prima studies bpdcentral o.a. ook en Gardner ook in overlapping die HIJ allang heeft aangetoond en benoemd!) door in jullie organisatie niets te doen aan deze misstanden die bij velen gewoonweg te crimineel zijn voor woorden door vrouwen gepleegd.
      Dat is jullie als advokatuur te verwijten. Doch….na klachte bij de Orde over een advokaat welke Deken toevallig met pensioen moest werd maar niks gedaan..
      Sta je weer als goedwillende vader.
      Kind ontvoerd onder de plu van een stel walgelijke en ook liegende werkers bij een AMK, jeugdzorg etc. die die materie op een Goudschaal hebben gekregen. Men verdomt het bang voor het eigen hachje en baantje.
      Dat zit er ook achter plus de verdiensten die advokaten opstrijken.
      Controle in dit land, nou dan moet je Mosckoviz hebben misschien die de zaak kan winnen. En die doet …alleen ernstige strafzaken bijvoorbeeld.
      Hoe lang laten vaders zich nog iets voorspiegelen?
      U wordt belazerd aan alle kanten namelijk.
      Door je eigen land, regering, 2e Kamer, advokatuur, rechters en ga zo maar door. O ja en vooral die Raad KB niet vergeten. Vergeet de uitdrukking nooit van heer E. werkzaam te DH, nu dan, die zei “o maar erkenning is helemaal al niet belangrijk meer”.
      Viezerik. Nog een domineeszoon ook begrijp ik.
      Denkt alleen maar aan zijn pensioen. Hierom ook is een Directoraat KB alles te verwijten die dit lieten liggen al jaren overigens.

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.