Afin het was toch een goed idee geweest om de schaatsslijpapparatuur van pa/opa nog te redden uit de weg te gooien boedel van mijn ouderlijk huis. Want zo ingewikkeld was het uiteindelijk niet om zelf je schaatsen te slijpen. Joshua had net twee echte Noorse Vikingen voor een prikje op de kop weten te tikken en huisvriend Ton was in de buurt om te helpen; hij had het tenminste al eens eerder gedaan.
Als je nog nooit hoge Noren met origineel lage schoenen hebt geschaatst is het wel even wennen op de ijsbaan. En die hoek? Ach…scherpslijperij denk ik. Wij slijpen schaatsen en scherp. Linkse schaats, rechtse schaats als je maar geen scheve schaats rijdt. En vannacht bij de nachtmis linkse kerk, rechtse kerk soit, als ze ergens maar eens wat voor vaders gaan doen in plaats van ze gewoon door het ijs te laten zakken. Dat is dan gelijk wel een mooi motto voor het jaar 2011. Dus als ik voor 1 januari niet meer aan een blogje toe mocht komen heeft u de nieuwjaarswens bij deze alvast te pakken.
Opa, vader en zoon; (nog) niet allemaal papa, wel allemaal kind.
Emancipatie van het kind is de kortste weg, mijn nieuwjaarswens voor 2011.
Een hartelijke groet Joep en een transformerend nieuwjaar gewenst.
dank je Henri.