Cookies

4 en 5 mei

“We staan er niet meer bij stil hoe vanzelfsprekend het is dat we met onze kinderen op de fiets zitten en ……………………..” Deventer burgemeester Heidema spreekt op de dodenherdenking over ons onbenul van de herkenning van vrijheid. Ik moet hier weer spreken over het onbenul van deze piefen waar het gaat om dingen die juist helemaal niet altijd mogen in een zogenaamd vrij land. Zoals gewoon met je kinderen omgaan.

Zo vergaat het me vaak bij al die officiële stilstaandagen. Op 10 december bijvoorbeeld, dag van de mensenrechten of 20 november; dag van de kinderrechten. Allemaal data waarop we graag memoreren hoe onvrij het elders en ooit kan en kon zijn. Maar ho maar als het gaat om een blik op de terreur naar kinderen. Hoe we als vader dus lang niet altijd de vrijheid hebben om met de fiets op stap te gaan.

Dodenherdenking is wat mij betreft ook een denken aan diegenen die niet dood maar weg zijn. Voor sommigen is dat gevoel erger. Onlangs sprak ik een moeder die durfde te vertellen dat het niet zien van haar kind misschien wel erger is dan de dood van een kind. Een aangesprokene die haar kind aan de dood verloren was viel haar daarop aan; “dat is toch geen vergelijking”. De moeder repliceerde: “Hoe zou jij het vinden als je je dode kind ineens ergens levend zag, maar er wel bij uit de buurt moet blijven?” Ik zou het als vader niet durven zeggen. Maar het is geloof ik wel aardig raak.

foto met dank aan julietteHoe passend dat ik op 5 mei, bevrijdingsdag dan wel met Joshua op stap ging voor een fietstocht Nijmegen- Wageningen (grote bevrijdingsfestival)- Apeldoorn. Maar het bevrijd me niet van mijn misselijkheid over het ontbreken van elke redelijkheid ten aanzien van het contact met mijn dochter, en de manier waarop daarmee is omgegaan. Ik sta er nog een keer bij stil hoe diep dat in mijn  leven ingevreten is en hoe moeilijk daar actief iets mee te doen. Moe. Toe aan een stilstaanjaar in plaats van een stilstaandag geloof ik.

schoutenweg 41 Deventer

0 antwoorden op “4 en 5 mei”

  1. Joep, mijn opa was in de oorlog meegenomen door de Duitsers en moest als dwangarbeider werken in Duitsland, toen hij na de oorlog thuiskwam vernam hij dat zijn jongste zoontje, Frans, was overleden.
    Als geen ander weet mijn familie wat het is afgescheiden te zijn van je bloedverwanten door machtsmisbruik.
    Echter, talloze kinderen zien in ons zogenaamde vrije Nederland hun vader nooit meer omdat de ex uit wrok en frustratie, of vanuit een psychiatrische stoornis (borderline) dat onmogelijk maakt.
    Instanties als jeugdzorg, scholen, ambtenaren en ander grut die iedere zaterdag lekker met hun kinderen op het hockeyveld staan, kan het geen zak schelen dat vele kinderen geamputeerd zijn van hun vader.
    Dag van de kinderrechten, bevrijding, hypocriete flauwekul! want talloze kinderen zijn niet vrij contact te hebben met hun vader in ons zogenaamde vrije land, waar een burgervaders, schoolhoofden en andere volgevreten hoge lieden met een grote glimlach op hun mond een bevrijdingsfeest bijwonen, terwijl het hen geen zak kan schelen dat kinderen hun vader missen, ach meneertje, u stapt maar naar een advocaat…tjongejonge, wat zijn we vrij in Nederland!
    Maar niet dat ventje op die schommel in een speeltuin, eenzaam voor zich uit starend, in de hoop dat pappie weer ooit met hem kan gaan voetballen.

  2. Aan de doden kunnen ze niets meer doen, dat is makkelijk terugdenken. Aan het gemis kunnen wij wel wat aan doen, dat vinden de meeste vast veel lastiger in een tijd waar niemand meer tijd heeft dan 1 minuut stilte. Zoveel vaders die gedwongen worden om levenslang stil te blijven. Van mij mag er een gemisdag komen zodat er gedacht kan worden aan de mensen die niet in de buurt kunnen zijn of mogen zijn. Misschien komt de waardering dan ook…?

    Met vriendelijke groet,

    P.

  3. Dit is op Joep Zander weblog herblogden reageerde:

    Onderstaand blog is al weer 5 jaar geleden. Beseffen we ons wel wat we moeten gedenken, waar we voor moeten waken? Welke tirannie er te verdrijven valt in 2016. Of denken we liever niet teveel erover na en houden een paar minuten onze mond en daarna nog steeds?

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.