Cookies

Germanen

De regen viel best mee, maar toch handig zo’n groot blad (hoe heet die plant eigenlijk?)

Hermann de Germaan ging ons voor op het naar hem genoemde pad. Waar hij de Romeinen als een soort Duitse Asterix in de pan hakte leverden wij slag met toch wel af en toe wat hoogteverschillen van over de honderd meter. Maar vooral spectaculair was het gewicht van tent, slaapzakken en matjes dat we op onze rug meevoerden. Ook spectaculair was de vriendelijkheid en behulpzaamheid van al die Duitsers onderweg. Ik moest af en toe onderweg denken aan de moeite die ik, toen ik zo oud was als Joshua nu,  had gedaan om mijn tweedaagse hike afgetekend te krijgen in mijn verkennersboekje (scouting heet dat nu). Joshua is met deze driedaagse hike al vast ruimschoots geslaagd.