Toen ik de leeftijd van mijn zoon had kreeg ik van mijn vader wel eens de overgebleven oude multomappen van zijn werk. Met reclame erop. Op een gegeven moment had ik daar genoeg van. Ik wilde mij op school niet vertonen met dat soort mappen en ging op zoek naar een map zonder reclame. Uiteindelijk bleek dat heel moeilijk, omdat ik er een beetje rigide in was. Heel vaak bleek er ergens in een hoekje toch een merknaam te staan.

Sinds mijn puberteit zijn de zaken helemaal omgedraaid. Het is popie om een dikke naam op je kleding te dragen en de mappen zijn al lang niet meer interessant voor reclame. Zo zie ik mijn zoon in een shirt rondlopen vol met reclame, naast een minuscuul Go-Ahead-logo. “Zo betalen ze je daarvoor?” vroeg ik.  Dat was een beetje hard natuurlijk.

Maar dan steun ik wel Go Ahead, was de attente reactie. Het was een aanleiding voor een interessante discussie, en bijbehorende internetspeurtocht over geld en voetbal. Hoeveel procent van de inkomsten van clubs bestaat uit commercie? Ongeveer 30 procent bleek het gemiddelde bij topclubs. Zelf wordt ik horendol van de steeds opdringerigere reclames om ons heen. Vandaar dat speciale shirtje hier rechts.