Cookies

Kind vlucht voor jeugdzorg

(recht)s (recht)s (link)saf en dan weer recht-door en terug. De jeugdzorgelijke rechtsgang van een jeugdige.© Joep Zander

Zie ook toegevoegd commentaar en vragen onderaan dit blog

Je wordt jarenlang door je moeder opgevoed. Je mag je (Joodse) vader niet zien. Door problemen van de moeder wordt je een tijd door je joodse grootouders verzorgd. Dan komt jeugdzorg en hun psychiater die het toch wel extreem en uitzonderlijk gek vinden dat je niet meer naar je moeder wilt. Daarom moet je maar de pleegzorg in onder bezielende leiding van iets wat jeugdzorg heet maar toch vooral bekend staat om maffia-achtige praktijken variërend van razzia’s, seksueel misbruik, verdachte vastgoedpraktijken en bij de rechter blijven zitten na afloop van de rechtszitting.

Weglopen is het enige antwoord dat rest nadat een rechter in eerste aanleg jeugdzorg gelijk had gegeven. Juist op dat moment wordt in tweede aanleg de jongen wel een voorlopig verblijf bij de grootouders gegund.
Maar nu worden de grootouders ervan beschuldigd te hebben meegewerkt aan ontvoering.
Dus nog een keer bot vangen.

Het AD en de Stentor berichtten afgelopen week over de zaak. Toevallig weet ik een heel klein beetje meer van de achtergronden, zonder te durven beweren dat ik de hele zaak helemaal doorzie. Wat me opvalt is dat de aanwezigheid van een vader geheel buiten beschouwing blijft in de media.

In de jaren zestig en zeventig was het heel gebruikelijk dat Jac, Release en Soosjale Joenit jongeren hielpen die weg wilden van huis (te makkelijk soms). Uit die tijd stamt de speciale regeling in de wet die bepaalt dat hulp bij onderduiken van kinderen mag als er sprake is van een zekere nood. Het overgeleverd worden aan Jeugdzorg acht ik in het huidige tijdsgewricht al een dusdanige vorm van nood dat ik dit artikel van toepassing vind. Misschien zijn er wat nieuwe Soosjale Joenits nodig om deze uitwijkmogelijkheid nieuw leven in te blazen.

Het Algemeen Dagblad hierover

Het laatste bericht van de Stentor
discussie op slachtoffers justitie

Dit blog was een belichting van het probleem van het betrokken kind vanuit het perspectief van zijn belang van goede relaties met zijn ouders, grootouders en eventuele andere relevante opvoeders.

Op deze post is zeer uitgebreid gereageerd. Uiteindelijk leidde dat tot een onoverzichtelijke discussie. Deze heb ik in eerste instantie afgesloten met vragen aan de partijen in dit conflict. Daarna was het een tijd behoorlijk stil. Daarna werd me door de moeder van het betreffende kind gevraagd de naam van haar kind en andere betrokkenen buiten beeld te brengen. Ik ben daar in dit soort gevallen, waar ook de pers uitgebreid over heeft bericht, niet altijd toe bereid. Omdat op dat moment ook beide partijen geen verdere duidelijkheid wensten te verschaffen leek het me op dat moment beter deze reacties op deze blog vooralsnog te verwijderen. Dit met uitzondering van mijn laatste reactie.

Nieuwe reacties die expliciet reageren op mijn vragen bleven welkom. Ik riepo daarbij met succes op daarbij geen namen voluit meer te nomen. Verder bleef ik bereid om waar dienend aan de discussie oude reacties uit de prullemand te vissen. Het aantal is te groot om ze stuk voor stuk door te werken. Ik vroeg daarvoor uw begrip.

Mijn originele post vind ik nog steeds verantwoord, maar ik raad een ieder aan om daarbij dus wel mijn commentaar/vragen te lezen; zie hieronder.

openstaande vragen:

– Wat is de positie van de vader in casu, en wat kan er worden gedaan om hem weer bij de opvoeding en zorg van zijn zoon B te betrekken. En waarom is dit punt nog niet opgepakt.
– Is er een onterechte belastering van de moeder door de grootouders? Er werd gesproken over dreigen. Kunnen we dat opnieuw op een rijtje zetten? Is het terecht om de kwalifikatie Borderline te gebruiken? En is dat ook nodig?
– Is het ingrijpen van Jeugdzorg gebaseerd op een diagnose van ouderverstotingssyndroom wat hier eerder min of meer werd gesuggereeerd? Is er in deze ook de vervreemde positie van de vader bekeken?
Was dat syndroom, indien aanwezig zorgvuldig en door iemand met kennis van zaken gediagnosticeerd?
En zo ja, was het zo ernstig (3de graad) dat het kind op deze manier bij zijn grootouders moest worden weggehaald?
En zo ja; wat is de deskundigheid van het tehuis waar B verblijft in deze?
– Wat is de positie van jeugdzorg. Is er voldoende geprobeerd om tot ander vormen van begeleiding over te gaan?
Is het optreden van jeugdzorg in vorm vergelijkbaar met dat van de Gestapo? Is het optreden van jeugdzorg legitiem? Is het wettelijk en mensenrechtelijk in verband te brengen met dat van de Gestapo?
Is het gebruik van de term Gestapo een belediging voor Jeugdzorg of een terechte vergelijkende kwalificatie die ons alert maakt op de ernst van de situatie?
– Werkt het optreden van Jeugdzorg wederzijdse agressie en belediging in de hand tussen moeder en grootouders? Vergroot dit het probleem of is het onoverkomelijk?

Inmiddels zijn er weer bijna honderd nieuwe reacties binnengekomen. Er werd me steeds meer duidelijk over het conflict en ging me daar ook wetenschappelijk voor interesseren. Hieruit vloeide voort dat ik aanbood deze case mee te nemen in mijn promotieonderzoek. Na aanvankelijk hoop te hebben gehad dat dit mogelijk zou zijn ben ik tot de slotsom moeten komen dat dit vooralsnog niet op een verantwoorde wetenschappelijke wijze mogelijk is.  Ik ga op deze kwestie niet al te diep in, maar ik zal me uiteraard op de daarvoor gepaste plek verantwoorden.