Cookies

verziekvaderen en wegdiagnosticeren

quichotte querulant?

Na ‘doodgemoederd’ (vorige post) leek dit me wel een mooie titel voor een andere variant op de uitsluiting van vaders. Wegdiagnosticeren.

Het begon eigenlijk met een reactie op mijn eervorige post waarin een reageerster even voor de vuist weg de vader van haar kinderen als narcist neerzet. Op mijn vraag of dat een diagnose is van haar zelf of van een deskundige bleef ze het antwoord schuldig. Tevens weigerde ze te geloven dat in de meeste gevallen het juist moeders zijn die hun kinderen mishandelen en doden. Immers allerlei mensen (God betere het)  zouden haar nou eenmaal hebben uitgelegd dat vaders nou eenmaal vaker zoiets doen. Daarbij werd weer wat impliciet naar dat vermeende narcisme-verhaal verwezen.. Vermeend narcisme bij vaders is een interessante manier om vaders buiten spel te zetten. Ik kwam daarover een mooie passage tegen uit een oud betoog van voormalig vaderactivist Maarten Legene, wat erg mooi aansluit bij mijn eigen constateringen in deze.

Maarten was ooit door het beruchte FORA zijn zogenaamd narcistische plek gewezen met “pre-occupatie met eigen rechten die kunnen leiden tot querulantisme”. Die aangewezen plek heeft Maarten toen niet opgezocht. Hij heeft er destijds terecht ongeveer zijn levenswerk van gemaakt om dit FORA-monster aan te pakken. In mijn overwegingen over de bovengenoemde reactie van een moeder wees ik iemand al eens op de vergelijking met de Goelag Archipel.  Vermeend Querelantisme wordt al decennia aangevoerd tegen vaders en ook hoe langer hoe meer tegen moeders.  Als je als vader aan de alcohol bent, drugs gebruikt of in de gevangenis zit dan dien je een relatie met de kinderen toch te ondersteunen. Op zich zeer terecht. Maar als je een klacht indient tegen jeugdzorg dan ben je een querulant, en dat heet vervolgens een psychiatrische afwijking. Zo ging dat in de Sovjetunie ook. Maar toen kon je in ieder geval ergens in het buitenland er nog over klagen. Waar moeten wij klagen?  Soms, zoals Maarten ook, bereik je wat individiueels bij een klachtencommissie. Maar dan moet je je terechte kwaadheid tijdens de klachtzitting wel even inhouden. Structureel is het nog steeds moeilijk. FORA heeft nog tot voor kort bestaan (is nu gesloten om bedrijfseconomische redenen) en directeur Bullens is nog steeds op zijn post als BIG geregistreerd klinisch psycholoog/psychotherapeut.

Maarten Legene, die destijds ook nog een mooi achtergrondstuk schreef over verpsychiatrisering in het familierecht,  heeft inmiddels de pijp aan zijn spreekwoordelijke naamgenoot en tegenhanger gegeven.

Ondertussen lees ik een verhaal van Nico Mul  waaruit vrij overtuigend blijkt dat de kans op seksueel misbruik onder de regie van jeugdzorg relatief ongeveer 100 keer groter is dan in het eigen gezin.  Ook andere vormen van mishandeling zijn buiten het gezin groter.

En mijn gedachten gaan ook uit naar de omstreden methodes van voormalig vertrouwensarts Pollmann die risicotaxaties maakt. Niet om het risico in de jeugdzorg te meten, maar specifiek juist het risico in gezinnen, bij ouders. Het wordt tijd voor een risicotaxatie; bij jeugdzorg uiteraard. En verder heeft de helft (of meer) van Nederland wel een afwijking. Ook jeugdzorgers. En querulantisme dient uiteraard te worden aangemoedigd. Zijn er nog querulanten die bij jeugdzorg werken eigenlijk?

100 keer groter risico
risicotaxatie bij kindermishandeling
Het Fora-dossier
Het misbruik door de familierechter van de psychologische en psychiatrische wetenschappen (Maarten Legene)
discussie met reageerster

ps: In eerste instantie meldde ik hier dat FORA nog steeds bestaat. Dit blijkt echter niet juist. Ze houden wel merkwaardigerwijs, al weer anderhalf jaar na sluiting, een website in de lucht met een werkende link naar een aanvraagmogelijjkheid.

schoutenweg 41 Deventer

8 antwoorden op “verziekvaderen en wegdiagnosticeren”

  1. Joep
    Of er nog querelanten werken zou ik werkelijk niet weten. Ik vrees het ergste. Geen Querelanter meer. Bij geen enkele instantie vrees ik. Werkers werken zonder na te denken en volgen min of meer blindelings allerlei protocollen op die door hun leidinggevenden zijn bedacht vrees ik. Overigens ken ik Pollman in de schamele tijd dat ik voor BVA Breda werkte. Een triest geval. en daar moet Jeugdhulpverlening op steunen?
    Overigens ben ik bijna klaar met mijn boekje. De titel moet ik nog bedenken, maar dat is werkelijk een klusje van niets vergeleken bij het schrijven over 4 partijen: Kinderen, vaders, moeders en de samenleving. Ik voel wel wat het AD in de weekend bijlage over vaders zegt: Een ontbrekende vader vergroot de kans op problemen met de kinderen!!
    Het ziet er naar uit dat jouw strijd eindelijk vruchten af begint te werpen.
    steef

  2. Jose
    KINDWSG vecht voor haar kinder
    Leo lees dit eens dan kun je lezen wat WSG VOOGD en ook de INSTELLING T,Raayke met mijn dochter doet ik snap het niet dat WSG VOOGD hetgoed keurt dat mijn dochter zo wordt mishandeld ,

    De kalender leeftijd is 14 jaar.
    Deze dag ,is ze verdrietig ,op haar been zijn schaafwonden.
    Die ik krijg te zien.
    Ik huil ,maar niemand ziet mijn tranen.
    Ze heeft pijn ,en waarom ?
    Ze is in de holding gelegd:
    en daarna geïsoleerd in een time-out ruimte.
    Dit is de gewone gang van zaken,als ze over haar toeren is.
    Over haar toeren ,om dat ze de wereld om haar heen ,zoveel onbegrip aan
    haar geeft.
    De wereld die haar boosheid niet begrijpt,en niet op weten te vangen.
    En ik sta machteloos ,en weet haar geen troost te geven.
    Want uit mijn gezinsleven is ze verbannen.
    Ik kan haar tranen niet drogen,op het moment dat ze me nodig heeft.
    Haar opvoeders ,weten wat goed voor haar is.
    IK HUIL MAAR NIEMAND ZIET MIJN TRANEN ,
    EN HAAR TRANEN WORDEN DIE GEZIEN?
    DE HOLDING EN ISOLEER DE TROOST DIE ZE KRIJGT.
    IS DE CAMERA…..ZE MOET IMMERS OP RUST KOMEN.
    (De prik pil werd al op haar 13 jaar gegeven)
    Omdat ze bang zijn dat ze zwanger word van een vriend die ze toen en nu
    nog niet had en nog niet heeft)

    Defence for Children wijst erop
    dat volgens internationale verdragen
    kinderen alleen als uiterste maatregel mogen worden opgesloten.
    “Nederland sluit veel kinderen op”
    Nederland sluit vergeleken met andere Europese landen veel kinderen op.
    Ook worden kinderen in Nederland snel in een isoleercel gezet.
    Dat staat in een rapport van Defence for Children.
    Volgens het onderzoek neemt in alle West-Europese landen het aantal
    opgesloten kinderen toe.
    In Nederland is het aantal plaatsen in justitiële jeugdinrichtingen in
    tien jaar verdubbeld.
    In 2006 werden 4700 kinderen opgesloten.
    Harder gestraft
    Volgens de onderzoekers wordt er steeds harder gestraft
    en lopen kinderen in justitiële inrichtingen grote kans om slachtoffer te
    worden van geweld.

    http://nos.nl/artikel/68599-nederland-sluit-veel-kinderen-op.html

  3. Volgens Bullens had ik een narcistische persoonlijkheidsstoornis waardoor ik zo ver mogelijk bij mijn kind uit de buurt gehouden moest worden. Rechter mevr. Leeser-Gassan zei ter zitting vervolgens tegen mij dat ik het vast beter wist dan professor Bullens zodat zij mij op de mogelijkheid van een contra-expertise wees. Die mogelijkheid sloeg ik per omgaande af; in plaats daarvan diende ik een klacht in tegen Bullens’ psychiater bij het Medisch Tuchtcollege terwijl de rechter mij permanent iedere omgang met mijn kind verbood. Dat tuchtcollege veroordeelde de psychiater en daarmee was Bullens uitgerangeerd. Omdat ik tegen de uitspraak van Leeser in hoger beroep was gegaan, kon het gerechtshof niet anders dan vaststellen dat kind en ik recht van omgang hadden. Wel schakelde het gerechtshof nog een psychiater in om zich een oordeel over mij te vormen, maar deze psychiater was zo wijs om te stellen dat bijna alle ouders psychisch wel iets mankeert zonder dat men de jeugd massaal in tehuizen opvoedt. Verder vond hij mij als vader geschikt.
    Kind en ik hebben al weer langer dan een decennium een goed familieleven.

    1. Deze discussie is vorig jaar ergens in mijn vakantie gevallen. Ik zie nu pas dat Je gereageerd had Maarten. Fijn dat het goed gaat met jou en je kind. ( ook je andere kind?) vriendelijke groet

  4. We leven al een jaar of veertig in een tijd van emancipatie. Veertig jaar lang was dat de vrouwenemancipatie. Uit die tijd stamt de realiteit dat kinderrechters in de praktijk ‘recht’ spraken wat erop neer kwam van: moeders wil is wet. Niet de wet, maar wat moeders (niet) wilden gaf de doorslag. Dat deden ze ook nog eens in ‘het belang van het kind’, een begrip wat niet gedefinieerd is en kan betekenen wat je maar wilt. Veertig jaar lang konden ze ermee wegkomen. M.a.w. rechters verkwanselden het recht ten gunste van de wil van moeder, het niet gedefinieerde belang van het kind en het feministische grondbeginsel dat vrouwen wat in te halen hebben op het gebied van gelijkwaardigheid en dat daarvoor praktijken gebruikt worden die het daglicht niet kunnen verdragen. Ik ben een man, dus verdacht als ik dit opschrijf, maar ik citeer hier Hedy ‘d Ancona en Maaike Meyer, destijds hoofddocente vrouwenstudies aan de Universiteit van Utrecht. En wanneer iets het daglicht niet kan verdragen kijk je de andere kant uit. Een ander mechanisme wat werkte was zoals Joep dat noemt: weg-diagnosticeren. Weg-diagnosticeren is taal gebruiken van en door een deskundige die uitsluitend als deskundige (= betaalde professional van, of ingehuurd door een overheidsorganisatie) gerechtigd is te gebruiken. Het gaat om macht, subsidie, politiek, inkomen en helemaal niet meer over het kind. Als psycholoog (en arts) leer je in het eerste jaar van de Universiteit over allerlei psychologische proefopstellingen. Een van de standaard voorbeelden. Je zet zeven man in een halve cirkel en filmt ze. De eerste zes zitten in een complot en beantwoorden een gestelde vraag aantoonbaar, maar consistent fout. De zevende persoon gaat aan zichzelf twijfelen en volgt in de meeste gevallen de eerste zes aan. Hij liegt in commissie. Zo gaat het ook met onze kinderen. Vaders worden helaas nog steeds massaal weg-gediagnisticeerd, ouders van hun ouderschap beroofd, en geen haan die ernaar kraait. De deskundige zal het wel weten. Hij, of meestal zij is er toch voor opgeleid! Bovendien: geef maar eens tegenspel, dan ben je je kind al helemaal snel kwijt. Bovendien, als ouder handel je in het belang van jouw kind en werk je maar al te graag mee.

    Waar gewerkt word worden fouten gemaakt. Dat is normaal. Maar in het geval van dit soort existentiële zaken als je ouderschap, zowel voor jezelf als ouder, als kind met een ouder zou je toch niet meer dan 2-4% fouten mogen maken. Ik citeer professor Berger, in de negentiger jaren hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam in de massapsychologie nog maar weer eens. Hij verklaarde dat hij verwachtte dat van alle rapporten geschreven door Universitair geschoolde deskundigen ongeveer 97 tot 99% zodanige fouten bevatten dat de conclusies getrokken in die rapporten niet deugden. Der wetenschappelijke wereld zou moeten exploderen over dit soort misstanden, maar wat ze in werkelijkheid deed; Ze draaide zich massaal van zijn uitspraak weg. een onderzoek wat we destijds opzetten werd door de crème de la crème van psychologisch wetenschappelijk Nederland gesaboteerd. Nee, dat gingen ze niet onderzoeken. Is het gek dat zoveel ouders hiertegen protesteerden? Is het gek dat als je een bruine kroeg inloopt en iemand aan de bar spreekt die duidelijk wat teveel op heeft, dat je dan een verhaal te horen krijgt waarin hij vertelt dat zijn kinderen hem niet meer willen zien? En nog steeds zijn dit soort praktijken aan de orde van de dag! Hebben we hier niet te maken met een veel groter en vergelijkbaar wetenschappelijk frauduleus principe dan waar Diederik Stapel zich in Tilburg aan schuldig maakte? Het fabriceren van zogenaamd wetenschappelijk onderbouwde conclusies op basis van verzinsels? Stapel was als eenling aan te pakken. Terecht. Maar al die honderden psychologen, pedagogen die klakkeloos hun protocollen volgen en de boel oplichten allemaal in het belang van het kind? En allemaal bang zich tegen de stroom van fraude te keren? Immers de prijs die je betaalt voor kritisch bewustzijn is je baan en je toekomstige carrière. Wat moeten we daarmee? We weten het, maar wie brandt hier zijn handen?

    1. Het belang van het kind definiëren anders kun je er niet over discussiëren.
      Een alternatief bieden voor het statische maatschappelijke etablissement waar het ware en het goede geen rol spelen.
      Noem het een paradigma verandering, voortgaande evolutie of ontwikkeling, waardering van het intellectuele boven het statische maatschappelijke of gewoon wijsheid.
      Dit levert nieuwe spelregels op waarbij oude zienswijzen simpelweg oplossen.
      .

      1. – Degene met de macht discussieert niet…hoe meer macht hoe minder discussie…
        – Je zou enerzijds kunnen zeggen: ‘het belang van het kind’ is al vastgelegd in het kinderrechtenverdrag. Anderzijds zou je kunnen zeggen: voor veel mensen is dat te juridisch vastgelegd, het belang van het kind willen we ruimer definiëren. In de afgelopen 20 jaar ben ik geen bevredigende definitie tegengekomen. Kinderen hebben tegengestelde belangen, hebben niet een maar meerdere belangen. Ik vrees dat er ook geen definitie te vinden is zonder dat deze weer ernstig bestreden wordt.
        – Nou,dan definiëren we toch niet! De rechters, psychologen, pedagogen en advocaten staan nu al te juichen! het definiëren van het belang van het kind is tegen hun belang. Hun belang: vrijheid van eigen mening, van de eigen positie, en ik moet het toch zeggen in het landje waar alles mooi moet zijn en waar we alles mooipraten…dus is het hun belang geen definitie van dit belang te creëren…
        – Geen strijd, dan ook geen werk….

        1. -Stapel heeft al aangetoond dat je jarenlang door kan gaan op je ivoren torentje zonder dat je een stroobreed in de weg wordt gelegd. Anderen verstaan de kunst om discussies uit de weg te gaan, onze bekende Spruijt is daar een voorbeeld van. Niettemin is dit eenvoudig te verhelpen.
          = Het belang van het kind is zeker vastgelegd en wel op een zuiver juridische wijze. Dit moet uitgebreid worden op zodanige wijze dat de discussies hierover zuiver intellectueel zijn, gespeend van emoties, vooroordelen en waarzeggerij.
          Kinderen hebben geen tegengestelde belangen Wouter. Zij zijn complementair of van verschillende niveau`s als zij tegengesteld lijken. In werkelijkheid is dit niet zo.
          – Advocaten die strijd willen voeren zijn moreel onbekwaam om ook maar iets ten goede van het belang van het kind te duiden.

          Meer kan ik er op dit moment niet over zeggen. The job is still in progress.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.