Cookies

Niet van God verlaten

trektocht met de tent door de subarctische Hardangervidda
trektocht met mijn zoon Joshua met de tent door de subarctische Hardangervidda
Imposante steenpartijen, gletschertongen en watervallen. Maar ook nogal eens mist, regen en moeras, De muggen kwamen we gelukkig niet zoveel tegen als gevreesd. Maar mensen kwamen we soms ook twee dagen lang helemaal niet tegen. Tegen mijn verwachting was er bijna nergens bereik met onze mobiele telefoons. Dus ook geen 112 in geval van nood.”Van God verlaten” liet ik me bij thuiskomst tegen een kennis ontvallen. Maar niets is minder waar. Waar GSM zendmasten ontbraken hadden wij het te doen met het vertrouwen in de natuur, ons eigen kunnen daarin en een bekommerende blik van God (hoe die ook mag heten, Donar, Wodan kan ook) alomtegenwoordig vanaf al die bergtoppen waar geen GSM zendmasten aanwezig waren. Op elkaar aangewezen; ploeterend, soms even mopperend, maar vooral genietend en lachend.

In Noorwegen mag je zomaar overal kamperen en kampvuurtjes maken. En het water uit de vrije natuur is gewoon overal drinkbaar. Een ideale omstandigheid voor een hike met de tent op de rug van vader en zoon door de Noorse Hardangervidda. Zo ontdek je mossen die beter branden dan papier. En mossen die zachter zijn dan het lekke slaapmatje. Zo ontdek je af en toe bijzondere mensen, van veel nationaliteiten in de enkele hut die je tegenkomt, die je helpen als het nodig is en die je met plezier ook een helpend handje toesteekt.

En op het eind de zeebonk die ons in het mooie maritiem museum van Bergen op de laatste vakantiedag een mooie terugblik bezorgde. “Kijk daar op die foto, daar in Kvandall, stond mijn geboortehuis.” Hee dat is gezien vanaf Kinsarvik, waar wij de ferry namen. Maar dan op een foto uit de zestiger jaren. “In mijn jonge jaren moest ik 18 maanden van huis de zee op. Dat was niet te combineren met de liefde voor mijn toekomstige vrouw en het opvoeden van mijn kinderen.”
Het leek erop dat zijn, mijn liefde voor vaderschap ons ontmoetingspunt was. Noren zijn niet de makkelijksten om contact te maken, maar ze hebben een ziel die ik op het eind nog even mocht ontmoeten.

foto’s

Kinsarvik, Noorwegen

4 antwoorden op “Niet van God verlaten”

  1. Mooi zeg…
    Zie ’t helemaal voor me zoals jij het vertelt.
    En het is ook zo’n groot land.
    M’n moeder hield er ook van.
    Bergen heeft bij mij nog ’n speciale plek, omdat m’n opa van moeders kant daar ingeschreven was bij zijn geboorte. Zijn vader (en moeder!) voeren nl op zee en Bergen was ’t dichtst bij..

    1. Tsja, eigenlijk moet je dat aan hemzelf vragen. Ik spreek af en toe al teveel voor hem, tersijn hij zelf ook heel aardig zijn mondje roert. Maar ik heb begrepen dat hij er ook zo over dacht als ik. Enigszins was het ook zijn ambitie om dit te doen. Af en toe had hij het zwaar met natte schoenen. Maar hij heeft doorgezet. En lol gehad en genoten dacht ik zo.

  2. MOOI MAN! Goed te lezen… Heerlijk dat jullie genoten hebben in het ruige Noorwegen, welkom weer thuis en geniet er het komende jaar helemaal met volle teugen van, je deze periode herinnerend….ennuh God is inderdaad overal en hij kent jou en Joshua door en door en is er altijd voor je! Hartelijke groeten, Benne

Laat een antwoord achter aan avatoer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.