Het ziet er zo anders uit dan mannen op zo’n gemiddelde dwaze-vader-demonstratie. Niet zo treurig. Meer zelfvertrouwen, zelfbewustzijn. Ik had het met Rob van Altena over een NRC-foto bij het bericht van de bezetting van de Raad voor de kinderbahhh te Zutphen op vaderdag 2000.
Vanwege mogelijke copyrightproblemen kan ik hier deze foto niet laten zien. Ik vond snel daarna wel een andere foto die dezelfde sfeer uitstraalde. Een groep oostelijke Dwaze Vaders biedt de Zwolse unitmanager Mr M een spiegel aan (ongeveer 1996). Om zelf eens in te kijken hoe het ermee stond. Met hemzelf en zijn insteek. Om over zijn doodsteken nog maar te zwijgen.
Op de foto zijn onder andere Herman Schiphorst en Jan Hop herkenbaar. De laatste is nog steeds actief, evenals mijzelf. U ziet mij er ook tussendoorkijken.
Dit soort acties bouwen aan de solidariteit. Je ziet ze tegenwoordig niet veel meeer. Vaders voelen zich gedwongen zich stil te houden. En sommige “vader”clubs steken liever een pluim in de reet van een topjuf bij movisie die wat aan vadercentra zou hebben gedaan (maar wat precies blijft in het duister). Of laten pseudowetenschapper Spruijt aan het woord zonder gedegen tegenwoord. Wie de schoen past trekke hem aan. “If you can’t beat them, join them” is vaak het motto. Dat leidt vaak tot afgezakte gezichten, niet tot zelfvertrouwen en waarschijnlijk ook niet tot verandering.
ps. Gerald Tros, ook op de foto, is niet echt oostelijk te nomen. Interregionale solidariteit zal ik maar zeggen.