Cookies

Machinegeweer of wetenschap

Gebaseerd op een uitspraak van Ed Spruijt

Man gijzelt dochter met machinegeweer/ wetenschap pervers. Deze week kwamen op dezelfde dag 2 bijzondere berichten langs die niet alleen te denken geven maar ook best wat met elkaar te maken hebben als je er even over doordenkt. En doordenken doe ik graag.

Meneer Miedema van de Universiteit Utrecht vindt dat de wetenschap teveel blootstaat aan ‘perverse prikkels’. Bijvoorbeeld bij promoties. Om maar te produceren en geld te vangen van de overheid worden promoties er nog al eens doorheen gesleurd. Een andere belangrijke perverse kwestie zijn de derde geldstromen. Zogenaamde wetenschappers, soms al jaren geleden gepromoveerd verdienen geld voor zichzelf en hun Universiteit door onderzoek voor derden te doen. Liefst een beetje zo dat die derden er een beetje blij van worden. Zo deed Dhr Spruijt onderzoek voor de Raad voor de Kinderbescherming. Daarbij liet hij zich liever niet op de vingers kijken door zijn peers (medewetenschappers). Zijn begeleidingscommissie bestond alleen uit vertegenwoordigers van zijn opdrachtgever. Het is niet onbelangrijk om dit feit deze week nog een keer te memoreren. Soms denken wij namelijk dat alleen de medische wetenschap een kwestie van leven of dood kan zijn. Maar al te vaak speelt rond scheidingen tussen vaders en kinderen hetzelfde. Leven en dood. Ouder-en kind dodingen. Familiedrama’s. En voor onderzoeken daarover moet je bij Spruijt zijn. Althans dat denken de meeste media. Of anders bij mevrouw Groenhuijsen. En wat krijg je dan als die aangestuurd worden door hun eigen perverse (ik neem de term maar even over van Miedema) belangetjes? Dan krijg je dat ouders met zoveel woorden in de grond worden getrapt ze worden gedwongen aan verplichte zelfvernedering te doen (zie links en plaatje), speciaal vaders.

In zijn perverse onderzoek van 2003 schreef Dhr Spruijt, je moet het lef maar hebben, dat Dhr Gardner, de internationaal gewaardeerde duider van Ouderverstotingssyndroom, een ´hired gun’ is, een huurmoordenaar dus. Ik weet niet precies hoe letterlijk Spruijt dat toen bedacht, maar dat inhuren dat laat ie zichzelf nogal doen kun je zeggen. En misschien kun je het na het oplossen van zijn projectie zelfs wel vrij letterlijk uitleggen. Misschien is Spruijt wel het machinegeweer waar sommige ouders mee schieten. Zoiets van; “van meneer Spruijt moet jíj door het stof; nietes jíj moet door het stof. Per saldo besluitend zichzelf dan maar om te brengen. En hun kind. Heel erg en ook verwijtbaar. Maar niet alleen aan die ouder, maar vooral ook, en in multiple vorm aan mensen als Spruijt.

Miedema kan dichtbij, op zijn eigen universiteit het heft ter hand nemen. Zo dichtbij zit Spruijt. Ik probeer deze week een mooie open brief te maken voor Dhr. Miedema waarin ik mijn best zal doen mijn verhaal voor de zoveelste keer nog eens goed te verwoorden. Hopen dat het een keer doorbreekt. En dat daar geen verdere familiedrama’s voor nodig zijn.

Dossier vaders en wetenschap
U kunt de afbeelding bij dit blog kopen als kaart.

Zie ook ons interview met Dhr Spruitjes-van de Wijs

5 antwoorden op “Machinegeweer of wetenschap”

  1. Joep, Ed Spruijt vertegenwoordigt iets wat heel erg in de richting gaat van pseudowetenschap. Lees de Wikipedia er nog maar eens over na. Wel frappant dat de psychologie en pedagogie daar niet bij zijn genoemd. Te heet hangijzer? Maar uitspraken als bijvoorbeeld: ‘het is niet goed voor de kinderen om in een vechtscheiding betrokken te raken’ zijn open deuren, maar de psychologen houden wel zijn boek bij de hand om kracht bij zo’n uitspraak uitspraak te zetten alsof het een wetenschappelijke bewering is. En natuurlijk om te rechtvaardigen dat papa het vermoedelijk wel kan vergeten vader te zijn. Of anders gezegd: ter intimidatie van hun cliënten. ‘Sorry we kunnen er ook niets aan doen, het staat zo geschreven’. Ik heb het natuurlijk over een praktijkvoorbeeld (RvdKb Zutphen)

    Ik houdt er altijd van om met mensen die wetenschappelijk niveau hebben te spreken. De zekerheid die de rapportenschrijvers aan de hand leggen is bij hen ver te zoeken. Het is bevrijdend om met hen ‘de onzekerheden van het bestaan’te exploreren en e.e.a. te relativeren. Elke keer weer, alsof ik wakker wordt, ontwaak in vrijheid. Maar verdienen ze er hun brood mee, dan is die vrijheid verdwenen, dan worden kortzichtig heden als de ultieme en enige waarheid geponeerd. Tja, zei eens een forensisch psychologe die ik in privé sfeer ken: ik moet toch ook eten! Je begrijpt, ik ben er niet tegen in gegaan. Ik ben al genoeg een ‘pain in the ass’ voor mensen met een academische titel.

    Waar jij het over hebt, de belangenverstrengeling en de perverse prikkels, ik heb er niet veel ervaring mee. Ik begrijp het wel, maar toch ook weer niet, zo verlaag je je toch niet als wetenschappelijk geschoold persoon! En tegelijkertijd bemerk ik bij academici vaak een soort zekerheid (oh, wat stom..ze denken nog dat ze iets weten…) die ik vergelijk bij mensen die een eerste cursus alternatieve geneeskunde hebben gedaan: ze kunnen alles! Denken ze. (Ik liep dat traject trouwens ook, ik was zeer gefascineerd…)

    Erger nog vond ik de uitspraken van Prof. Berger en Hoefnagels. Ik blijf ze maar herhalen. Het gaat hier niet over de door jou beschreven perverse prikkels maar gewoon over onderzoeken in de sfeer van het familie recht. Hoefnagels: ‘Ik heb nog geen enkel rapport gezien wat niet verschillende punten zondigde tegen het gezonde verstand’, en Berger: Ik schat dat van alle onderzoeken in Nederland, in de familie rechterlijke sfeer, en gedaan door universitair geschoolde academici (psychologen en pedagogen) er ongeveer 97 tot 99% niet deugt. Voor de niet wetenschapper: wetenschap is meten en meten is weten en in dat meten maak je altijd fouten en dat is normaal. Maar die fouten moeten niet meer dan 3-10% bedragen, anders wordt een onderzoek dubieus. Wel, in de familie rechterlijke sfeer kunnen slechts 1-3% van de onderzoeken door de beugel. En waarom zegt niemand er dan wat van? En waarom kan dat dan nog steeds? Waarom accepteren rechters dat dan nog steeds? Wel, lezer je mag zelf gissen. Onderzoek hebben ze er nog niet naar gedaan. Misschien een volgend blog?

    En waar wij tegenaan lopen is ook beleid. Onlangs hoorde ik het volgende. Het ging om een bijscholing voor beleidsmakers op het ministerieel niveau. Top of the bill educatie. Een weekeind kostte € 30.000,- Daar krijg je dan ook wel wat voor veronderstel je dan. Hij had geleerd hoe je beleid moest doorvoeren.
    Maak duidelijk waar je naartoe wil. Negeer alle kritiek, negeer je opponenten, negeer argumenten en herhaal wat jij wilt. Doe dat minstens drie maal. Hij vond het ook beneden peil. Wel de belastingbetaler betaalt dertig-duizend-euro per persoon, wat je in vijf minuten op het Waterlooplein of de Albert Cuyp kan leren en nog wel voor niets.
    Een suggestie misschien voor ons kabinet om te bezuinigen? De hogeropgeleiden naar de markt sturen om wat te kopen?

    Jammer van die vader en zijn kind vorige week. En jammer is niet het goede woord. Natuurlijk kan ik er geen uitspraken over doen, ik ken de situatie niet, maar ik denk er wel over. Bijvoorbeeld: wat jammer dat de politie geen enkele psycholoog in dienst heeft die enig inzicht heeft in de ongein van het familierecht. Boute bewering, niet onderzocht, maar ik veronderstel dat gewoon op basis van wat ik de afgelopen vijf en twintig jaar in de praktijk heb. Die vader had vermoedelijk geen kans. En ook, noem het maar arrogant: wellicht had die man afgezien van beëindiging van beider leven als ik met hem had kunnen spreken. Ik moet dit niet zeggen, ik ben hier de betere stuurman aan de wal. Ik hoop zo dat ze mensen uit de praktijk als onderhandelaar gaan zoeken. Maar stel nou, ze zouden als onderhandelaar iemand sturen die zelf door het proces van het (disfunctionerende) familierecht en jeugdzorg is heengegaan, bij wie de scherpe kanten eraf zijn, en enige gespreksvaardigheid heeft, hoe zou dat zijn in situaties van dit soort wanhoop. Ik herinner me nog: toen ik zo wanhopig was, was er vrijwel niemand met wie ik kon praten, wie er iets van begreep. En dat maakte het alleen nog maar erger. Ik eindig maar met het citeren van Gordon, die me elke keer weer aan het lachen maakt: ‘en verder heb ik er niets over te zeggen’.

  2. Dag Wouter en andere lezers;

    dank voor je reactie. een lange reactie. Ik kan alleen nog kwader worden als ik dit lees. Niet alleen over je gelijk, maar ook over het feit dat je een hoop dingen die in de afgelopen jaren zijn gebeurd al weer bent vergeten. Er is wel degelijk zogenaamd onderzoek gedaan naar de kwaliteit van rapportages. Door de VU. Maar hoe gaat dat? Ze sturen gewoon een briefje naar alle kinderbeschermingsvestigingen met de vraag om een paar dossiers op te sturen. Je gelooft het niet, maar het stond gewoon in hun onderzoeksverslag. Dus dan zoeken die kinderbeschermers een leuk rapport uit, vast behorende tot die 3 % van de betere rapporten. En dan worden op grond daarvan conclusies getrokken. Al eerder zijn er een keer van dat soort onderzoeken gedaan. Daarbij werd het recht om je case onderzocht te krijgen binnen de vaderbeweging als een soort machtsmiddel gebruikt. Van de stichting Dwaze Vaders mocht ik dus niet meedoen. Toen mocht ik meedoen van Peter Tromp die ook een paar fiches had. Hoe dan ook wordt het zo onderdeel van een verdeel en heerspolitiek. En je ziet wat er van komt en wat je mag verwachten van het Vaderkenniscentrum. Tenzij we heel attent blijven. Maar dat lukt dus helaas niet meer. We lijken met zijn allen platgeslagen. Ik zie jou ook niets ondernemen. Je schrijft in ieder geval nog. Ik heb ook geschreven over bovengenoemde onderzoken, zelfs in het Engels zo dat de hele wereld kan lezen wat hier gebeurd. Maar misschien heeft bijna niemand het gelezen.

    In het laatste onderzoek dat ik noemde werd per saldo ook gezegd door de onderzoekers dat ze maar rekening hadden te houden met hun begeleidingsgroep. Die, je raad het al slechts bestond uit betrokken juridische hotemetoten.

    Wouter, en andere lezers; klik ook even op de link onder het blog naar het vaders-en-wetenschap-dossier. En help me dit verhaal en Wouters verhaal naar die meneer Miedema te brengen, ik heb er de adem bijna niet meer voor. Ik heb geprobeerd met hem te linken op linkedin, verder heb ik nog geen mailadres kunnen vinden.

    mijn engelse artikel: http://joepzander.nl/science.htm en zie ook het hoofdstuk hierover in Gemist Vaderschap

    1. Ja Joep, ik begrijp je helemaal. Als je realiseert wat ik schreef dan kan je wellicht begrijpen dat ik een keuze gemaakt heb om niet meer op de barricaden te staan, en mij beperk in het met de materie bezig zijn. Anderen mogen de fakkel dragen. Mijn gezin en mijn kinderen waren mijn geluk, mijn missie en mijn passie. Voor hen ging ik door het vuur. Voor mij als vader is het dan ook niet te verteren en te verdragen (nee, nog steeds niet!) hoe mijn zorg voor hen uit mijn handen is geslagen, en hoe feministische fanatici niet stoppen voordat het moment daar is dat ik echt uitgeteld ben. En ik pas ervoor hun schietschijf te zijn. Met mijn 61 jaar begin ik wat minder idealistisch en meer pragmatisch te worden. Iets meer in de luwte, ik schrijf nu alleen maar. Zevenentwintig jaar met deze materie bezig zijn, voorwaarden proberen te scheppen voor een door anderen gerespecteerd vaderschap van mij en andere vaders, dat eist zijn tol. Zowel de verbinding blijven voelen als de scheiding ervaren, dat vraagt een grote geestelijke elasticiteit en bandbreedte. Ik werd gek van verdriet en woede. En gelukkig is die conditie en zijn die gevoelens beheersbaar. Geduld is wel een voorwaarde. Ze gaan de richting uit van dat ze op een dag sensor worden voor het onrecht en de onzin die als de waan van de dag regeert. Ik claim nu mijn recht op geluk en ik wordt aar steeds beter in. He he.. even uitpuffen.

  3. De positivistische rechtsgang en de positivistische sociologie gaan goed samen. En dan vooral bij de uitleg als het recht zijnde een sociaal verschijnsel. Dit speelt een cruciale rol in het familierecht.

    Een andere uitleg van het recht is dat het antwoord geeft op de vraag wat te doen. Hier speelt de praktische reden de hoofdrol.
    Deze twee uitleggingen staan stijf tegenover elkaar in de rechtswetenschap.

    Het niet concreet invullen van het belang van het kind als eerste overweging biedt ruimte voor de sociologie als zijnde de tweede overweging. M.a.w. bij concrete invulling blokkeer je de ruimte die de sociologie nu onterecht claimt en komt er weer ruimte voor de praktische reden en beter ontwikkelde intellectuele benaderingen, die per definitie altijd pragmatischer en ethischer uitvallen.

    Sociologisch onderzoek door Spruijt en consorten zijn inderdaad onderzoeken die het predicaat wetenschappelijk niet zouden mogen dragen. De intellectuele capaciteit is zo bedroevend dat je er niet aan ontkomt je af te vragen of dit niet een welbewuste carriere-move is geweest teneinde zich te kunnen profileren in het huidige matriarchaat.
    Niettemin schijnt het een tendens te zijn dat de doorsnee mens dommer wordt. De oplossing moeten we dan maar zoeken in slimmer worden ofwel m.a.w. voortgaande ontwikkeling.

  4. N.a.v. mijn bovenstaande reactie een kleine toevoeging.
    De maatschappij is in ontwikkeling in een ononderbroken proces. Zelfs regressieve tendensen zijn bij een ruimer tijdsbegrip op te vatten als ontwikkeling.
    Dit geldt ook voor de ontwikkeling van het intellect, zoals alles in het universum eigenlijk in ontwikkeling is.
    Tegenwoordig zien we vaak conflicten tussen sociale aspecten, de maatschappij, en rationele aspecten, het intellect. De wereld van het kind is daar een wrang voorbeeld van. Hier gebeuren zaken die zo onlogisch en immoreel zijn voor de rationele mens, echter weer zo duidelijk en helder voor de ideologische `sociale` mens. Dit probleem speelt ook bij de rechtsinterpretatie.
    Maar een maatschappij die de denkbeelden die het voortbrengt op een zijspoor zet, is een immorele maatschappij. Deze maatschappij zal onherroepelijk regressieve tendensen voortbrengen.
    Verbetering en gezonde ontwikkeling van de maatschappij kan enkel plaatsvinden door verdere ontwikkeling van het intellect en niet door sociaal ideologische projekten die voortspruiten uit onze waarden-loze post-moderne wereld.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.