Cookies

Vrede-verbinding

huwelijksbord
Wat God verbonden heeft scheide geen mens; het huwelijk of ouder-kind relaties

“Vecht-scheiding”, alleen het woord al , het  sluipt als gif door Nederland, het legt de nadruk op het negatieve, de gruwelijke barricades. Je zou het woord eigenlijk willen verbieden.

Kijk naar wat je verbindt in plaats van wat je scheidt. Een mooie spreuk die me deze week vaak te binnen schoot. Het laatst in een chagrijnige discussie met een reageerder op dit blog. Natuurlijk gaat deze verbindende vlieger pas goed op nadat je je autonomie hebt bepaald en afgegrensd.  En sommige dingen vragen  om duidelijke grenzen. Tot hier en niet verder. Maar het is vaak verstandiger om de verbinding te zoeken en te benoemen.

Geen vecht-scheiding maar vrede-verbinding dus. Wat je verbindt zijn je kinderen en een paar mooie dingen die je samen hebt gedaan.

Nu even persoonlijk. Dit bord in dat plaatje hierboven dat is van mijn ouders zoals u licht zult begrijpen. Misschien denkt u dat mijn diepste wens is dat ze bij elkaar waren gebleven. Maar dat hoef ik niet te wensen want ze zijn tot de dood bijelkaar gebleven. Vaak heb ik gedacht dat het beter was als ze afstand van elkaar hadden genomen. Om eerst maar weer eens naar hun autonomie te kijken. En zo zag ik het ook toen ik het met de moeder van mijn dochter niet meer goed kon vinden. Maar had ik mij voor kunnen stellen als kind een van mijn ouders niet meer te zien. Nee natuurlijk. Ik was vast vervallen in een heel hechte binding met mijn moeder, maar geen gezonde binding. Onderwerping en afhankelijkheid is niet hetzelfde als verbinding.
En wilde ik mijn dochter niet……………, nee natuurlijk!

Wat deed de Raad voor de Kinderbescherming in mijn dochters geval. Ze pakten precies de paar dingen waar haar moeder en ik het over eens waren, waar we samen lol aan hadden gehad, waar we elkaar van kenden. Gingen dat negatief benoemen.

“Vader heeft op zich wel leuke en kindvriendelijke ideeën zoals liedjes zingen en met zijn dochter op een bakfiets door de stad fietsen. Dit lijkt echter meer te beantwoorden aan zijn eigen behoefte om als vooruitstrevende vader gezien te worden dan dat het past in een verstandige opvoeding van R”

Hoe lachwekkend hun rapport ook was, ik citeerde het begin van de afsluitende passage, het werkte mij als vader effectief de deur uit. Dat is gek met iets dat lachwekkend is; een onwerkelijk gebeuren. Tot deze week had ik me nog niet zo gerealiseerd wat de mogelijke uitwerking van genoemde passage op de moeder van mijn dochter was. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat deze passage door haar is geïnitieerd. Immers we kenden elkaar van het zingen, immers we hadden samen en vakantie bakfietsend in Drenthe doorgebracht. En als zorgende vader had ze het als (meer dan ik) werkende moeder toch ook juist prima voor elkaar. En dat ik een gevoelsmens was was haar misschien wel opgebroken, maar was aanvankelijk toch juist de reden dat ze mij uitkoos. Maar ja om nou te protesteren tegen een rapport waarvan de uitkomst naar je zin is; geen omgang voor de vader? Nee daar moet je heel principieel voor zijn (oef; leest u dit nog een paar keer over).  Kortom als je het goed bekijkt dwong de Raad voor de Kinderbesch…  haar een negatieve passage te adapteren. Kortom hoe erg (sadistisch) kun je het maken als Raad voor de Kinder….

Natuurlijk deze prachtige, walgelijke, lachwekkende passage maakt in een keer duidelijk wat de inzet is van de Nederlandse staat als het gaat om kinderen. Het gevecht organiseren.  En hoewel zelden met zo’n  mooi doorkijkje als bij mij, is er nog steeds niets veranderd.

Alsjeblieft scheidend Nederland kijk ook naar wat je bindt! En doe het zonder die zogenaamde deskundigen.

meer over mij en de Raad

15 antwoorden op “Vrede-verbinding”

  1. Dat zinnetje van de “Raad” maakt mij in deze context opeens weer bewust van de werkelijke functie van de Raad vd Kb: de scheidingsindustrie ondersteunen en zwakke plekken genereren voor kinderen in hun situatie, om de grijpkans voor pedofielen te verhogen. Joris Demmink was immers de superieur van de Raad? En het mocht natuurlijk absoluut niet opvallen…Dan was het spelletje gelijk uit geweest.
    Ik hoop eigenlijk dat ik het me maar verbeeld.. Maar de signalen zijn zo duidelijk.

    1. Je verbeeld het je niet. Behalve dat de bewuste koppeling: ¨ … om de grijpkans voor pedofielen te verhogen” niet precies op die manier aanwezig is. Wel is dat wat per saldo gebeurt en waar weinig tegen wordt ondernomen. En dan bedoel ik vooral dus de pedosexuelen binnen het apparaat die hun macht gebruiken om kinderen te misbruiken.

  2. btw, zingen voor/met kinderen is heel gezond en pedagogisch 100% verantwoord. Kan Spruijt eigenlijk zingen?

  3. ps, onlangs de jannyzeelandblog.wordpress.com stuk gelezen (vechtscheiding). Schrijft goed, al is het ook weer: hoe lang hou je het vol. heel vreemd ook om te zien hoe kennelijk openheid bij aangiften in relatiezaken bij politie lijkt te stoelen op angst voor escalatie van conflicten ipv gezond verstand, Botsen is gezond. Gezag dient beter getraind te zijn in het onderkennen van misbruik van angst.

  4. Zucht. Joep, je hebt me jouw rapport van de RvdKb alweer jaren terug laten lezen. Het liedjes zingen in de bakfiets met Rosa stond in het rapport en moest bekrachtigen dat jij toch echt je vaderschap niet kon uitoefenen. Een aantal jaren later, nu ook al weer jaren geleden, tja de tijd vliegt als het over je vaderschap terugkrijgen gaat, sprak ik op een borrel waar wij beiden waren de directeur van de RvdKb, Arnhem geloof ik, de heer Bavinck. Hij kende je dossier. Zijn antwoord: ‘Ja, maar er was wel wat meer aan de hand…’, en de walm van het magische woord privacy bevroor onze discussie.

    Ik herinner me dat ik mij door de jaren heen talloze malen de mond heb laten snoeren. Ik had er gewoon geen antwoord op. Ook niet op wat Bavinck zei. Stom? Waarschijnlijk wel, maar ook: de absurditeit van het gegeven dat jij je dochter niet mocht zien omdat je liedjes zat te zingen op een bakfiets (je was een niet aangepaste niet normale vader! Foei! Foei!), die absurditeit is van een gehalte die mijn begripsvermogen te boven gaat. Ik begrijp dat gewoon niet. Dat mensen met enige scholing zulke dingen op papier kunnen zetten, dat een officieel staatsorgaan als de RvdKb een dergelijke logica in rapporten bezigt en dat een rechter deze voor zoete koek aanneemt. O, wee, als een vader iets meer is dan die vreemde man die zondag het vlees snijdt en waarvan de tafelgenoten zich afvragen wie dat is. O wee, als je liedjes zingt op een bakfiets, want staan we dat toe, dan is het einde zoek..)
    OK, het was een factor die tot de conclusie leidde om geen omgangsregeling toe te kennen. Rosa mocht haar vader niet meer kennen. Want jij zong liedjes met haar. Wie haalt dat nou in zijn hoofd? Wie bedenkt zoiets?

    En dan Bavinck, de directeur. Met een biertje in de hand en een stuk kaas met een klodder mosterd erop hou je het algemeen. Ik kon het niet laten hem over deze details van jouw rapport toch aan te spreken, en hij antwoordde vanuit een duidelijk voelbare behoefte om er ook antwoord op te willen geven. Meneer Hanhart, wij hebben een moeilijke baan en we willen het echt goed doen hoor! Zoiets. Maar dan dat antwoord: ‘er is wel wat meer aan de hand hoor….’ Ik stond perplex, had geen antwoord en dacht: o, maar natuurlijk, het gaat over privacy gevoelige zaken. Wat zou er dan nog meer aan de hand zijn wat ik niet weet?’ Pas later, soms jaren later valt me dan iets in wat ik had kunnen zeggen. Daarvoor had ik geen clou. Zijn antwoord bleek een zeer effectieve manier om het gesprek hierover te stoppen. Ik was verbijsterd en was met stomheid geslagen. Nu, jaren later, nu je deze blog schrijft en ik me lang heb afgevraagd hoe ik dit gesprek anders zou hebben kunnen voeren, zou ik anders antwoorden. ‘Meneer Bavinck, wat was er dan nog meer aan de hand?’ En wellicht zou hij dan gezegd hebben: ‘Meneer Hanhart, dat zijn privacy gevoelige zaken, daar kan ik (vanuit mijn functie) niets over zeggen.’ OK. Maar dan het volgende meneer Bavinck, ‘ik heb het rapport gelezen en daar staan uiteraard meer dingen in. Geen van die zaken zijn van een gewicht dat een vader zijn dochter niet meer zou mogen zien, geen van die zaken hebben dat gewicht om dat kleine meisje haar vader te ontzeggen, waardoor ze samen niet meer in een bakfiets liedjes kunnen zingen. Maar begrijp ik het dan goed dat die rapporten alleen voor de vorm geschreven worden en dat de redenen waarom vader geen OR kreeg daar uit weggelaten is? Was het zo erg wat u bedoelt met ‘dat er nog meer aan de hand is’? Of bedoelde u met ‘dat er nog meer aan de hand is’ dat de moeder er last van had dat Rosa van haar vader hield en er dan niet van kon slapen? Zo’n rapport is toch bedoeld om vast te stellen of een vader een OR met zijn kinderen zou mogen hebben, of juist niet, en indien niet, dan zouden daar toch argumenten in dat rapport moeten staan? En die zag ik niet. Maar u doet geheimzinnig en u stuurt me echt het bos in. Fraudeert u nou met rapporten of fraudeert u nou met rapporten? Links om of rechts om, het blijft fraude. Een rapport schrijven waarin je niet vertelt waarom vader zijn dochter niet mag zien is fraude, en een rapport schrijven waarin als reden wordt aangegeven dat vader zijn dochter niet mag zien omdat hij liedjes met haar in de bakfiets zingt en daarmee niet voldoet aan de norm van de RvdKb lijkt mij ook fraude.

    Dit rapport zorgde ervoor dat je 20 jaar je dochter niet hebt kunnen zien en je hele carrière eraan hebt opgeofferd om mogelijk te maken uiteindelijk weer vader voor en van haar te kunnen zijn. En gelukkig worden nu de eerste stappen gezet naar herstel van betrekkingen. Gefeliciteerd jullie beiden. Twintig jaar, genoeg om de meeste mensen te breken, tot waanzin te drijven, ernstig ziek te worden. En jij bleef staan. Ik begrijp het nog niet. En misschien moet ik nog eens een afspraak met Bavinck maken om ons gesprek voort te zetten. Met jouw permissie dan natuurlijk. Het gaat er niet om om oude koeien uit de sloot te halen, maar om het gedachtegoed van een directeur van de Raad voor de Kinderbescherming, een gedachtegoed wat leidraad is voor het maken van rapportages, helder te krijgen. Immers, de Raad zou niet onze vijand moeten zijn, de Raad zou zich niet als onze vijand moeten opstellen, het is ook onze Raad. Wij willen namelijk niet dat onze kinderen mishandeld worden.

  5. Wouter bedankt voor je reactie. Liedjes zingen in de bakfiets. Ja ook . Wat er staat is liedjes zingen en bakfiets. Ook los van elkaar was liedjes zingen niet verantwoord. Ik zong vooral liedjes met haar voor het naar bed gaan. Heel onverstandig dus.

    Die uitspraak van Bavinck “er is nog wel meer aan de hand” heeft hij tegen mij ook een keer gedaan, maar dan ging het over Peter Hoefnagels en zijn kinderen.

    Zoals je al zegt; er is altijd veel aan de hand ( vooral met de betrokken raadsmedewerker zou ik zeggen) . En er is ook altijd wel wat aan te merken op een ouder dat terecht is. maar in de verste verte niet zou moeten kunnen leiden tot verbreking van het contact/opvoeding/zorg.

    De toenmalige directeur van de vestiging Zwolle van de Raad ( Zwanikken) vdK was wat dat betrteft eerlijker.
    Hij zei het zo; “Meneer Zander, als we zien dat omgang toch niet meer te realiseren is (oh ja?) dan moeten we daar gewoon een goed verhaal op plakken.” Dat zei ie echt. Helaas heb ik het niet opgenomen. En uiteraard was het vooral het optreden van die figuren zelf die omgang ( opvoeding, zorg) geheel onmogelijk maakte. Met als hoogtepunt dus deze passage.

    Bavinck was heel beducht voor klachten, want daar had ie het volgens hem zelf ook veel te druk mee. Als je dan bij de ombudsman klaagde over de Raad klaagde hij bij de ombudsman dat hem dat allemaal zoveel tijd kostte. Dat leidde ertoe dat hij in het geval van Jan Hop ook ging dreigen dat als die meer klachten zou indienen hij zijn kinderen helemaal niet meer zou zien.

    De huidige ombudsman Brenninkmeijer, die veel beter is dan Oosting destijds heeft dan ook terecht de vinger gelegd op de autistische houding van het justitieapparaat. Nu gaat Brenninkmeijer weg. Ik zou graag de echte redenen willen weten.

    Het contact met mijn dochter is op wonderlijke manier hersteld. En daar genieten we van. Zelf loop ik nog wel met de blaren op mijn ziel rond. Vooral mijn vehouding met deze maatschappij, althans zijn instituten is totaal ziek.

    1. Wat mij dwars zit is dat wij ouders blijkbaar op geen enkele manier verhaal kunnen halen m.b.t. frauduleuze rapporten van een overheidsinstantie als de RvdKb.
      Er is wel een klacht commissie, maar daar strand je, zoals Jan Hop bijvoorbeeld. In jouw geval was als ik het me goed herinner op het rapport niet zoveel aan te merken, maar kon je geen verband tussen de conclusie en de inhoud van het rapport vinden en sloeg de geadviseerde maatregel als een tang op een varken. Net zoals je bij een auto niet de hele motor gaat vervangen als er een lek in de benzineslang is.

      De andere mogelijkheid die er zou kunnen zijn, en waarop Bavinck, mijns inziens zinspeelde, is dat er in jou iets kwaadaardigs aan de hand was, zo erg dat ze het maar niet hebben opgeschreven. Zo erg, dat het niet aan het papier kon worden toevertrouwd. En dat je daarom je dochter niet meer mocht zien en zij zeker niet met jou in contact mocht komen. De realiteit: op straffe van gevangenisstraf voor jou, mocht je toch contact met je dochter proberen te maken! Want Bavnck verweerde zich en zei:’er is wel wat meer aan de hand’, en verdedigde daarmee de conclusie het rapport wat onder verantwoordelijkheid van de RvdKb geschreven was. Maar stel nou dat we het in die richting moeten zoeken, waar is dan een RvdKb mee bezig? Ze schrijven rapporten, maar waar de conclusie op gebaseerd is wordt weggelaten! Vergelijk het met het strafrecht. Jan X is schuldig en moet 20 jaar de bak in (je hebt haar toch zo lang niet gezien?), maar wat de aanklacht is, wat hij gedaan hebt, en waarom dat zo erg is, nee dat is zoooo erg, dat hoort tot het domein van de privacy. U moet er maar op vertrouwen dat we zoiets niet voor niets doen!

      Dit is fraude. Fraude, fraude en fraude en ze komen ermee weg, jaar in, jaar uit. Bij duizenden mensen, wellicht honderdduizenden. En ons lukt het niet om daar een eind aan te maken, ons lukt het maar niet om de politiek en de pers voor dat fenomeen te interesseren.

      Ik herhaal nog maar weer eens wat ik regelmatig elders schrijf: Professor Hoefnagels over de rapporten die hij onder ogen had gezien (Vk, 1999): ‘Ik heb nog geen enkel rapport gezien wat niet ernstig tegen het gezonde verstand zondigde.’ Overal worden fouten gemaakt. Dat is normaal, maar niet normaal is dat hij van alle rapporten die hij had gezien er geen enkel was die niet zondigde tegen het gezonde verstand.
      Prof. Berger, massacommunicatie psycholoog aan de UvA ruim 20 jaar geleden naar aanleiding van het boek ‘The Real World of Child Interrogations’: ‘ik schat dat van alle rapporten die in de sfeer van het familierecht geschreven worden er slechts 1-2% deugen. Van de 98-99 van de 100 rapporten wordt de conclusie niet gedragen door het rapport en is daarmee waardeloos’. Jan Hop legde feilloos de fouten van het systeem bloot. De prijs die hij moest betalen was het niet meer zien van zijn kinderen en op een gegeven moment werd geen enkele klacht van wie hij ook bijstond meer in behandeling genomen. Geheel in overeenstemming met de opvatting van beide professoren.

      Wat jou en Rosa overkwam kun je zien als een incident, en je mag concluderen dat de RvdKb een producent is van dit soort standaard incidenten. Een tot twee procent van hun producties uitgezonderd.

      Misschien mag ik voorzichtig concluderen dat Bavinck zijn werk uitstekend deed. Namelijk het onder het tapijt vegen van dit soort standaard incidenten, het onder het tapijt vegen van de gestandaardiseerde fraude die deze organisatie in vrijwel elk rapport pleegde en nog steeds pleegt. Erger nog, de schuld daarvan ook nog eens bij de ander leggen. Bij de burger die vervolgens zijn of haar kinderen niet meer ziet en gebroken en in totale verwarring achterblijft. Bavinck deed zijn werk goed door de vuile was binnen te houden. Bavinck deed zijn werk goed door ervoor te zorgen dat de RvdKb zijn bestaansrecht steeds weer bevestigde door de subsidiegever zand in de ogen te strooien. Het ging helemaal niet meer om het welzijn van de kinderen zoals de naam Raad voor de Kinderbescherming wel suggereert. Het gaat er om subsidie, macht, controle, terwijl de bevolking iets heel anders verwacht.
      De meeste ouders die een rapport van likmevestje aan hun broek hadden hangen, hadden het helemaal niet inde gaten. Noch de pers, noch het parlement vermoedde deze massale fraude. En wie dat wel vermoedde, werd verboden erover te publiceren. Bedenk, wie nieuwsgierig of kritisch wordt moge voor zijn baan vrezen. Dan pas je niet in het team.

      Wat is er met ons aan de hand dat wij dit soort misstanden toestaan?

      1. Dank Wouter.
        Ja de suggestie die Bavinck ten toon spreidde doet wonderen. Nou ja het omgekeerde dan eigenlijk daarvan.

        Het raadsrapport (en ook het raadsoptreden in mijn geval stond bol van de vreemde insinuaties en draaisels. Zoveel dat ik het gevoel had dat ik bij elke zin 10 klachtzinnen kon formuleren. Misschien was het jou niet opgevallen omdat ze niet zo waren als de eerder genoemde die ook inzichzelf absurd waren.

        Ik heb een hele reeks klachten erover ingediend bij de ombudsman. Toen nog Oosting. Die verklaarde de meest mineure klachten gegrond. Daarna schreef Oosting in zijn jaarrappportage dat dit soort gegronde klachten die hij wel gegrond had verklaard desalniettemin niet bestonden. Ik heb daar de kamer nog voor proberen te interesseren. Singh Varma. Maar die was achteraf bekeken natuurlijk niet de beste keuze.

        Daarna ben ik gestaakt met het indienen van klachten; het is hopeloos. Ik leverde mijn klachten zorgvuldig stuk voor stuk af, telkens eenschots klachten. Daarmee moet je een keuze maken. Je kunt niet 100 klachten tegeljik in dienen.

        Jan Hop pakte dat handiger aan. Die diende ze gewoon in paketten standaard in. Gewoon net zo standaard als het optreden van de Raad standaard fout was. Daar hadden ze niet van terug tot ze hem gewoon op een andere manier hebben fijngemalen. Maar hij is nog steeds actief trouwens.

        Toen ik het probeerde met een aangifte tegen de Raad werd ik veroordeeld wegens lokaalvredebreuk (later vrijgesproken) etc etc. Tot je inderdaad een beetje gek wordt of zo.

        Het is fraude, schijnvertoning gebaseerd op perverse wetenschap. En vooral ver van democratie.

        1. En nog even dit; Er zijn veel meer en wellicht veel ergere dingen aan de hand en aan de hand geweest. Eigenlijk dringt dat nauwelijks tot ons zelf door. Formulieren waarop voorgedrukt moeders alvast het gezag kregen. bijvoorbeeld. En het feit dat dat voorbeeld onlangs van wikipedia is verwijderd.

  6. Verbinding of scheiding, inderdaad Joep.

    Het EVRM en het IVRK gaan over verbinden. De waarde en de waardigheid van de mens, sfeer van geluk, liefde en begrip. Vrede, verdraagzaamheid, vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Het belang van het kind als meta-begrip voor de ontwikkelingen van een kind. Allemaal begrippen die een ieder kan waarderen, begrippen die maatgevend dienen te zijn voor de inrichting, behoud en ontwikkeling van onze samenleving.
    De rechten van de mens en de rechten van het kind, neergelegd als theoretische basis voor de inrichting van de samenleving.

    De praktijk is veelal een ander verhaal.
    Het positieve rechtssysteem dat onderscheid maakt tussen feiten en waarden. Waar de logica niets van doen heeft met de invulling van het recht zoals dat is, de noodzaak van logica zelfs ontkend wordt. Rechtszittingen met gesloten deuren plaatsvinden, rechterlijke uitspraken niet of bijna niet gemotiveerd worden en er onderhand ernstig getwijfeld mag gaan worden aan het legaliteitsbeginsel van de familierechter gezien de teloorgang van de rechtszekerheid in het licht van de groeiende kloof tussen uitspraken en wat sociaal gezien juist wordt bevonden.
    Kijken we naar de inzichten van het legertje rechtsfilosofen en rechtsgeleerden dan zien we een kluwen bekvechtende individuen rollend over straat en discussierend over komma`s voor of na een woordje, ondertussen mensen uit andere wetenschappen betichtend van leunstoelfilosofen, die als belgrijkste overeenkomst hebben dat zij verre van het onderwerp familierecht blijven.
    M.a.w. de normale man in de straat snapt er de ballen niet meer van omdat alles indruist tegen zijn normen en waardenpakket.

    Dit is de realiteit waarin wij leven op het juridische vlak en de realiteit waarin wij leven op menig ander vlak.
    In de sociologie vinden we dezelfde principes terug. Het is niet toevallig dat ons positieve recht voornamelijk ontstaan is vanuit de aanname dat het recht een sociaal verschijnsel is In die zin zou de cynicus kunnen veronderstellen dat rechtspreken een sociologische bezigheid is. Rechter en Spruijt zijn synoniemen.
    Verder kunnen we dezelfde principes terug vinden in alles wat op enige wijze verband houdt met de maatschappij zoals de sociaal-psychologie, de politiek, het onderwijs, maatschappelijke instititen (zie hier het rapport van de wetenschappelijke bureau van het CDA), enzovoort.
    Dit principe is niets anders da het kenmerk van onze huidige post-moderne tijd; verregaande differentiatie van de verschillende waardenstelsels op zo`n wijze dat het pathologisch wordt. Het aantal ongerijmdheden, paradoxen, willekeur, maten van onbegrip en onrechtvaardigheid nemen afschrikwekkend toe waarbij de overeenkomst telkens het gebrek aan waarden is.
    Alles is in onze tijd weg gerelativeerd, uit elkaar gedifferentieerd, versnipperd, uit het lood getrokken en ontkend.
    Onze juridische nachtmerrie is geen gevolg van wetgeving, rechtspraak, RVDK of politiek. Zij is een onontkoombaar gevolg van de post-modernistische nachtmerrie waarin wij leven.

    Echter alles wat versnipperd, ongerijmd en zonder enigerlei waarde is kan geïntegreerd worden. Dat is de integrale benadering, van alle puzzelstukjes gaan we weer een puzzel maken. De uiteindelijke oplossing ligt in verdere ontwikkeling en wel van de post-modernistische nachtmerrie naar het integrale gebeuren.
    Van hieruit ziet de wereld er anders uit, vallen vragen weg en vallen problemen samen met oplossingen. Er schijnt gewoonweg een totaal ander licht waar een oneindig aantal zaken als het ware `gereset` worden, waarbij de grootste winst wel is het gegeven dat transformatie van het familierecht een heel praktisch (!) aanzicht krijgt.

  7. vervolg

    Echter zoals het juridische, of om het even welk kennisgebied ook, zijn eigen jargon kent, kent ook de integrale benadering zijn eigen terminologie.
    Een uitnodiging voor een ieder om daarom als eerste kennis te nemen van wat integraal daadwerkelijk behelst omdat werkelijk baanbrekende initiatieven op het gebied van het familierecht vanuit deze achtergrond zal plaatsvinden.
    Het beste boek als inleiding voor deze materie is m.i. Èen beknopte geschiedenis van alles` van Ken Wilber.
    Een groet.

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.