Cookies

Geheime richtlijnen jeugdzorg

richtlijnen schermafdruk richtlijnen inhoudZo, n kleine twintig jaar geleden werden er door de Raad voor de Kinderbescherming wel eens nieuwe richtlijnen (normenrapporten, WOPP S&O) ontwikkeld. Dan werd je daar als cliënten groep of als vertegenwoordiger daarvan nog wel eens bij betrokken. Bovendien was er in die richtlijnen ook nog wel eens wat zelfkritiek te bespeuren.

Nu is er op proef blijkbaar al een nieuwe concept-richtlijn scheiden ingevoerd door jeugdzorg terwijl die blijkbaar nog geheim is. Maar gelukkig was hij met enig zoeken nog boven water te halen. De richtlijn is als bijlage bij dit blog gevoegd. Evenals een invoeringsplan en het laatst vindbare jaarverslag van deze onderneming dat inmiddels net als die andere stukken ook off-line was gehaald, maar nog net met googlecache was terug te halen.

Uit de stukken blijkt ook dat er een erg intieme club met de kwestie bezig is geweest. Zeker geen kritische volgers van Jeugdzorg zo te zien. Kern vormen Ed Spruijt en Inge Valk en mensen van net Nederlands Jeugd Instituut. En natuurlijk mocht Mevrouw Groenhuijsen niet aan dit incrowd-clubje ontbreken. Afin allemaal mensen waarover u op deze mijn sites meer kunt terugvinden.

Ik kan niet genoeg waarschuwen voor de gevolgen van de manier waarop Ed Spruijt zijn macht gebruikt en de manier waarop de wetenschappelijke mores door hem een aantal keren met voeten werd getreden. Ik zette dit gebrek aan wetenschappelijke integriteit nog een keer voor u op een rij.

Hier staan de leden van de werkgroep
Richtlijnen Scheiding
Planning uitvoering  geheel jan14
jaarverslag richtlijnen (mmm deze pdf is mislukt; zie vooralsnog hier: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:XQd2JVNo-HwJ:www.richtlijnenjeugdzorg.nl/richtlijnen/Downlaods/Jaarverslag_RLO_%25202012.pdf)
integriteit Spruijt

2 antwoorden op “Geheime richtlijnen jeugdzorg”

  1. Dit is weer een goed voorbeeld van de postmodernistische differentiatie-woede van de wereld van het kind in ons liberale landje. In het rapport wordt zelfs gepleit voor verdere differentiaties op verschillend terrein. Het wordt complexer en complexer. De doorsnee burger snapt het straks niet meer en het clubje wat de pretentie heeft het allemaal wèl te snappen wordt daarentegen kleiner en kleiner, langzaam uitmondend in een soort van elitaire priesterklasse waar je enkel nog bij op audientie mag na conformatie met deze klasse en het betalen van 300 Euro voor een dagje Utrecht in juni.
    Jeugdzorg begint te lijken op de psychiatrie. Ook hier zijn de machthebbers gezegend met een ongebreidelde autoriteit binnen een muur van zelf- gecreërde culturele immuniteit terwijl ze geen enkele weet hebben over wat geestelijk gezond eigenlijk betekent. Vandaar een woud aan richtlijnen. In de Jeugdzorg is er geen enkel besef over wat het belang van het kind daadwerkelijk betekent vandaar een woud van richtlijnen. Hierdoor kenmerkt werk in deze disciplines zich door het vertrouwen in de richtlijnen en alles conform de richtlijnen zonder enig besef van waarde en waarheid. Er wordt een schijnzekerheid gecreëerd die in werkelijkheid enkel het ontlopen van eigen verantwoording betreft juist omdat er geen enkel besef van een positief gedefinieerd belang van het kind bestaat. Telkens wanneer een case beoordeelt wordt door een `objectieve` onderzoeker volgt hij de richtlijnen en als zijn waarneming niet overeenkomt met die richtlijnen verwerpt hij de waarneming. Informatie die er niet binnen past wordt ontkend. Zien is niet geloven. Geloven is zien.
    Het is niet toevallig dat er binnen de psychiatrie en de Jeugdzorg in hoegenaamd 40 jaar tijd werkelijk niets noemenswaardigs is ontdekt of veranderd. De problemen zijn niet verminderd, integendeel. De problemen zijn in gelijke mate verder gedifferentieerd en gedissocieerd als de instellingen en haar regels zelf. Een beetje het kip en ei verhaal. In de psychiatrie echter komen ze, in weerwil van alle differentiaties, er niettemin langzaam achter dat je in vele gevallen eigenlijk het beste helemaal niets moet doen. Laat de patient met rust, geef hem eenvoudigweg wat tijd. Nu ga ik niet zo ver om dit ook in de Jeugdzorg te propageren, maar het maakt wel duidelijk dat inzicht in het belang van het kind veel zal kunnen bewerkstelligen. In ieder geval een grootschalige integratie van alle extreme differentiaties waardoor ouder en kind weer in een begrijpelijkere wereld terechtkomen. Dit kan enkel en alleen door het belang van het kind handen en voeten te geven en in lijn met het IVRK.
    In dit licht gezien juich ik alle veranderingen binnen Jeugdzorg toe. De overheveling naar gemeentelijke verantwoordelijkheid en de vorming van een priesterkaste binnen de wereld van het kind tesamen met grootschalige bezuinigingen banen de weg voor nieuwe initiatieven waarbij het belang van het kind daadwerkelijk voorop staat, de emancipatie van het kind, binnen structuren die als overeenkomst hebben dat zij niet in handen van de overheid liggen.

    1. Ha Henri,
      Duidelijk. Heel concrete reactie die precies duidt waar het wringt en waar terecht je kwaadheid in doorklinkt. Dagje Utrecht voor 300 euro en priesterklasse dat raakt het goed!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.