Cookies

Vaderdag zoeken en vermijden

beeldje trofee
vaderdagtrofee m/v

Ik wens mijn vele vadervolgers een mooie vaderdag. Du moment ik dit schrijf weet ik dat een aantal vaders nauwelijks nog wil weten dat er zoiets als vaderdag bestaat. Verstoten, verguisd, vergeten, vervreemd. Vaders die het hebben meegemaakt willen het vaak niet meer weten. Hoewel ik een prima en levende relatie heb met mijn beide kinderen vertoon ik zelf ook deels vermijdingsgedrag.
Maatschappelijk voel ik me er ondanks alles buiten staan. Ik vermijd de confrontatie met de uitreiking van de vaderdagtrofee m/v die, als het gegaan is zoals afgesproken, ten dele weer bestaat uit het uitreiken van een door mij ontworpen beeldje. Ik wil ook niet van jullie weten of dat wel gebeurd is of niet. Ik kan er niet meer tegen om er mee om te gaan ten positieve noch ten negatieve. Er is me teveel strijd om geweest, teveel stress, te veel uitsluiting, teveel ….. ach ik wil dat niet eens meer opschrijven.
Ik zie in het groot iets wat veel vaders in het kleiner meemaken, afstand naar iets dat misschien omarmd moet worden, maar misschien ook wel niet omdat de omarming, ondanks het positieve, aan brandplekken doet denken. Ik zie iets wat ik liever niet zie bij mezelf, wat ik velen heb verweten. Zelfs deleuke  Google Doodle over vaderdag, heeft u hem al gezien, riep tegenstrijdige gevoelens op.
Even voelde ik de angst dat ik geen vaderdag zou vieren met mijn kinderen. Mijn zoon teveel aan zijn proefwerkweek bezig, en zou mijn dochter eraan denken? Voelde me bijna verlaten. Maar dat bleek nergens voor nodig. Vanochtend niet de gebruikelijke vaderdagbrunch met mijn zoon, maar wel met mijn dochter. En ik heb er van genoten. een mooi gesprek over verlating, maatschappelijke verantwoordelijkheid en Tarik Z (maar liefst 4 jaar cel?) die mijns inziens, niet helemaal handig, in ieder geval iets dééd tegenover onze Orwelliaanse staatsomroep die ook vadernieuws vaak verzweeg. Niets doen steekt daar misschien toch armzalig tegenover af.
Hart, ziel en hoofd erbij dat is wat telt bij een echte beslissing, deed hij dat? Kan ik dat nog wel? Ik herinner mij een aantal situaties, zoals mijn beslissing, dit jaar alweer 20 jaar gelden, om in hongerstaking te gaan. Daar was ik helemaal bij, en dat werkte.
Straks pannenkoeken eten met mijn zoon. En dan gaan we het vast over heel wat anders hebben. Dus dat komt helemaal goed vandaag!
dossier vaders en censuur
hongerstaking 20 jaar geleden