Cookies

Vaderdag zoeken en vermijden

beeldje trofee
vaderdagtrofee m/v

Ik wens mijn vele vadervolgers een mooie vaderdag. Du moment ik dit schrijf weet ik dat een aantal vaders nauwelijks nog wil weten dat er zoiets als vaderdag bestaat. Verstoten, verguisd, vergeten, vervreemd. Vaders die het hebben meegemaakt willen het vaak niet meer weten. Hoewel ik een prima en levende relatie heb met mijn beide kinderen vertoon ik zelf ook deels vermijdingsgedrag.
Maatschappelijk voel ik me er ondanks alles buiten staan. Ik vermijd de confrontatie met de uitreiking van de vaderdagtrofee m/v die, als het gegaan is zoals afgesproken, ten dele weer bestaat uit het uitreiken van een door mij ontworpen beeldje. Ik wil ook niet van jullie weten of dat wel gebeurd is of niet. Ik kan er niet meer tegen om er mee om te gaan ten positieve noch ten negatieve. Er is me teveel strijd om geweest, teveel stress, te veel uitsluiting, teveel ….. ach ik wil dat niet eens meer opschrijven.
Ik zie in het groot iets wat veel vaders in het kleiner meemaken, afstand naar iets dat misschien omarmd moet worden, maar misschien ook wel niet omdat de omarming, ondanks het positieve, aan brandplekken doet denken. Ik zie iets wat ik liever niet zie bij mezelf, wat ik velen heb verweten. Zelfs deleuke  Google Doodle over vaderdag, heeft u hem al gezien, riep tegenstrijdige gevoelens op.
Even voelde ik de angst dat ik geen vaderdag zou vieren met mijn kinderen. Mijn zoon teveel aan zijn proefwerkweek bezig, en zou mijn dochter eraan denken? Voelde me bijna verlaten. Maar dat bleek nergens voor nodig. Vanochtend niet de gebruikelijke vaderdagbrunch met mijn zoon, maar wel met mijn dochter. En ik heb er van genoten. een mooi gesprek over verlating, maatschappelijke verantwoordelijkheid en Tarik Z (maar liefst 4 jaar cel?) die mijns inziens, niet helemaal handig, in ieder geval iets dééd tegenover onze Orwelliaanse staatsomroep die ook vadernieuws vaak verzweeg. Niets doen steekt daar misschien toch armzalig tegenover af.
Hart, ziel en hoofd erbij dat is wat telt bij een echte beslissing, deed hij dat? Kan ik dat nog wel? Ik herinner mij een aantal situaties, zoals mijn beslissing, dit jaar alweer 20 jaar gelden, om in hongerstaking te gaan. Daar was ik helemaal bij, en dat werkte.
Straks pannenkoeken eten met mijn zoon. En dan gaan we het vast over heel wat anders hebben. Dus dat komt helemaal goed vandaag!
dossier vaders en censuur
hongerstaking 20 jaar geleden

6 antwoorden op “Vaderdag zoeken en vermijden”

  1. Ik ben moeder van een kindje met pas. Ze is tien en ik heb haar nu twee jaar niet gezien. Haar vader heeft mij mishandeld en heeft een narcistische stoornis, dit is ook vastgesteld. Ik heb idd ook hele nare vervreemde gevoelens en soms ben ik, hoe onterecht ook, ook boos op haar. Ze wil me niet zien, volgens vader en Jeugdzorg. Maar ik wil haar ook niet dwingen, er is net een onderzoek geweest bij de Raad, ik heb gevraagd om een minimale omgang en begeleid contactherstel. De conclusies komen morgen. Ben dus best zenuwachtig. Met moederdag heb ik niks gehoord. Laat deze dag ook maar voorbij gaan, ik heb niet het idee dat ik een kind heb. Ik wist alleen niet dat anderen dat net zo voelen. Ik wil ook steeds weg, naar een ander land, of reizen. Weg van dit alles. En toch ga ik door. Vraag me niet hoe.

      1. Nee, je hebt volkomen gelijk, Jeugdzorg is idd de mafia. Ik vertrouw ze niet meer. Ik weet ook dat het niet aan mijn dochter ligt. Maar BJZ, daar kan ik wel een bom op gooien.

  2. ik hoop dat je een fijne vaderdag hebt gehad. Voor het derde jaar op rij nu geen bezoek van de kinderen. Ik heb nooit zoveel gehad met vaderdag maar de reden waarom de kinderen niet komen doet me toch wel erg zeer. Op deze vaderdag kon ik het niet laten om de reactie van moeder (ook haar partner blaast een partijtje mee) op het rapport van de kinderbescherming te lezen. Moeder beweert dat ze graag ziet dat er weer contact komt tussen vader en kinderen. Maar dat zijn woorden, in de praktijk komt het neer op het volplempen van verweerschriften, verslagen van de raad vol met allerlei bizarre beschuldigingen aan mijn adres. Als toetje voor vaderdag las ik in die reactie dat ik beschuldigd word van huiselijk geweld naar moeder toe 10 jaar geleden en als slagroom op het toetje zou ik mijn kinderen hebben bedreigd de afgelopen 2,5 jaar. Blijft lastig om dit soort beschuldigingen te verwerken, Je kan in de basis niets met de frustratie, woede die dit soort beweringen veroorzaken, je moet het inslikken.Blij dat ik veel sport en op die manier een weg heb gevonden om hier mee om te gaan. Overigens ik vind het belangrijk om te melden dat ik een goede ervaring heb met de Raad en het onderzoek wat er plaats heeft gevonden. Maar hoe meer moeder haar gelijk niet krijgt des te meer vuil spuit ze.

Laat een antwoord achter aan arnold scheer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.