Cookies

De gedachten zijn vrij

Vandaag zong ik met mijn vaste zangmaatje het lied “De gedachten zijn vrij.” Mijn gedachten gingen uit naar alle gedachten die ik moet verdringen om te kunnen overleven. Dit verdringingsproces zelf verdring ik nog niet. Met veel gemiste vaders is het erger gesteld. Ze moeten om te overleven zelfs de gedachten aan hun kinderen verdringen. Ik heb dat nooit willen doen. Ook niet onder het weirde motto “loslaten”. Af en toe voel ik me gedwongen om maar niet meer te denken aan de wrede manier waarop de Nederlandse rechtsstaat (!) dit allemaal voor elkaar krijgt. Klik maar eens op mijn laatste blogs.
Hieronder een kwetsbare en mooie versie van het lied. In deze versie een mij onbekend laatste couplet dat lijkt te willen redden wat er nog te redden valt. Maar helaas het houden van wordt er voor veel ouders ook uitgeslagen. wat blijft er over?
PS1 U kunt hieronder zien hoe een van de reacties op deze blog na maanden moest worden geanonimiseerd. Dat dus. Leve onze vrije maatschappij!

7 antwoorden op “De gedachten zijn vrij”

  1. Beste Joep, ook ik ben een vader die problemen heeft met zijn gedachten. Ik krijg mijn kinderen er niet uit. Heb wel eens overwogen om de handdoek in de ring te gooien en alles te vergeten. maar dat kan ik niet. Mijn kinderen zijn elke dag aanwezig in mijn gedachten. Soms helpt heel erg hard werken om het soms te vergeten. Als niemand anders voel ik wat jij voelt. het gevoel zit in je ziel ingebakken. Vergeten kan ik niet. Elke dag is er een om te overleven, loslaten kan ik niet. De pijn en verdriet moeten maar wennen, in de hoop dat het iets beter word. Anoniem (op verzoek schrijver maanden later geanonimiseerd omdat hij er last mee krijgt)
    > Op 25 augustus 2015 om 13:53 schreef Joep Zander weblog

  2. ik verdring de gedachten aan mijn kinderen niet, kan ik niet en wil ik niet. Dat dit eindeloos voortdurend intens diep verdriet/rouw met zich meebrengt, is voor mij inmiddels een gegeven wat ik geaccepteerd heb. Soms heb ik het wel eens het idee of het voor mijn eigen verdriet/rouwverwerking niet beter zou zijn als ze er echt niet meer zouden zijn, overleden is immers een definitief afscheid. Want afscheid nemen van kinderen die er wel zijn maar waar je geen contact mee hebt, dat gaat gewoon niet.
    Elke dag, elke seconde hoop ik dat de kinderen groot genoeg worden om zelf eens op onderzoek uit te gaan in plaats van de lastercampagne van moeder voor waar aan te nemen. Of het ijdele hoop is, dat zal de toekomst uitwijzen.
    Zelfs de RVDK ziet geen enkel aanknopingspunt voor de (ranzige) laster/beschuldigingen die zij allemaal aan mij adresseert. Maar ja, moeder is het oneens met advies. Dat terwijl ze in haar eerste verweerschrift als uiterste middel op een onderzoek aandrong en hoopte dat het advies van de Raad zou worden opgevolgd. Omdat ze met geen enkel traject in kon stemmen heeft de rechtbank uiteindelijk een onderzoek bevolen. Schijnbaar gold haar opmerking over het onderzoek van de Raad alleen maar voor mij, zij ziet geen enkele reden om het advies op te volgen (advies is onder begeleiding communicatie tussen ouders verbeteren en de strijd er uit halen) want alles gooit ze op mijn bordje

  3. Dit is op Joep Zander weblog herblogden reageerde:

    Een vader die zijn mond moet houden anders krijgt hij zijn kinderen niet meer te zien. Daar komt het op neer. Om die reden werkte ik mee aan de anonimisering van een reactie onder mijn blog uit augustus. ‘De gedachten zijn vrij’. Cynischer heb ik het nog niet meegemaakt op mijn blog. Al eerder vorige maand haalde ik op verzoek de naam weg van de vader die zich jaren geleden in brand stak voor de Kinderbescherming Almelo. Zijn dochter meende dat ze met die verwijdering haar vader respect betoogde. Ik stel me openlijk de vraag of ik nog wel mee moet werken aan dit soort anonimiseringen. Immers de mogelijkheid van anonimisering speelt de chantage mogelijk in de hand. Kinderrechters, moeders kunnen dit alleen maar van vaders eisen omdat het kan. Het geval van die brandende vader stond ook al in mijn boek Gemist Vaderschap. Moeten die nu allemaal op de brandstapel? Nee natuurlijk.
    En dan deze week maar weer braaf luisteren naar al dei wereldleiders over de verdediging van onze vermeende westerse waarden. bah!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.