Cookies

Het werk van mijn vader

Zo zag het er ongeveer uit
Zo zag het er ongeveer uit. wikipedia GNU bewerkt

Als ik aan het werk van mijn vader denk dan moet ik, sorry pa, toch vaak denken aan een schoorsteen waar onversneden stikstofdioxide uitkwam. Een lange sliert hele donkere rook, die dag en nacht de lucht boven de westelijke mijnstreek bezwangerde. Daar zagen wij als kinderen dan vaak een aanleiding in om pa te kapittelen. Als vader kun je het niet snel goed doen. Dat bleek ook hieruit weer. Je wordt sinds de industriële revolutie geacht de kost te verdienen voor je gezin en in plaats van dank krijg je stank. Of is het toch stank voor stank?
Inmiddels zijn de staatsmijnen, inmiddels DSM, bevrijd van dat soort bezwangerde luchten. Maar het probleem is geloof ik vooral meer ondergronds gegaan. Niet ondergronds bij DSM, want daar is de ondergrondse arbeid al lang opgeheven. Maar figuurlijk wel ondergronds in Wolfsburg. De VW-fraude kan net zoveel luchtvervuiling hebben opgeleverd als die NO2 schoorsteen, of wie weet wel meer. Maar het probleem zit diep verstopt in digitale sjoemelschoorsteentjes. Als er bruine rook uit al die Volkswagens was gekomen,dan hadden we het wel geweten. Maar de ellende is in witte rook verstopt. Maar ook daar werkten vaders voor vrouw en kinderen. Ik ga daar niets van goed praten, maar er waren vast veel werknemers die een beetje medeschuldig zijn. Modale mannen met modale gezinnen. Ok inmiddels ook hoe langer hoe meer moeders natuurlijk.
En dan vader ikzelf. Hoe kun je als pedagoog nog je brood verdienen zonder je te corrumperen. Ik zou het niet weten. Ik heb een tijdje jeugd en kinderwerk gedaan en begeleid in buurthuizen. Daar kon je toentertijd nog wel van zeggen dat het vooral zinnig was. Het is nu m.i bijna onmogelijk om in Nederland op een eerlijke manier als pedagoog je werk te doen. de ruimte voor een alternatief was misschien kleiner dan die voor mijn vader. Dat klinkt ruig, en ok mijn zicht is enigszins beperkt tot het veld dat raakt aan jeugdzorg en familierecht. Toch denk ik dat de regels, gebruiken en normen grotendeels door dat veld worden bepaald. En overigens is het ook binnen de wetenschap niet goed pluis als het gaat om betrouwbare wetenschappelijke normen. Zeker in de sociale wetenschappen. Dat merk ik ook als promovendus.
Voor mannelijke pedagogen is het nog een graadje moeilijker dan voor vrouwen. Er melden zich tegenwoordig dan ook geen mannelijke studenten meer aan op mijn afdeling pedagogiek bij de UvA. En de laatste mannen zijn wegens vooroordelen de kinderopvang uitgevlucht.
Hoe is dat voor mijn kinderen? Nou ja van dat vaderschap zelf, heb ik in ieder geval wel een punt gemaakt. en daar pluk ik met mijn kinderen ook de vruchten van.
Hoe moeilijk het is om op een eerlijke manier te verdienen als je je als pedagoog in het familierecht beweegt. (met binnenkort dossierupdate correspondentie rechtbank)
 
 
 

11 antwoorden op “Het werk van mijn vader”

  1. maakbaarheid..
    de enige pedagoog die ik bepaald waardeer is bas levering, daartegenover heb ik geen respect voor 10-tallen anderen die ik op een of andere manier ben tegengekomen, misschien zijn er nog wel meer ‘goeien’ maar puur pedagogisch is dat denk ik impliciet onmogelijk..

    1. Ha die Ad, Bas was mijn docent theoretische pedagogiek en filosofie.
      Ik heb zijn term ‘onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid’ gebruikt in het voorstel voor gelijkwaardig ouderschap dat jan de Wit als amendement heeft ingebracht in de 2de kamer. Zodoende staat dat woord dus nu in de wettelijke analen (toelichting op het amendement). Verder heeft hij mede zorg gedragen voor de polemiek die ik met Spruijt voerde in het vakblad PIP. ( http://www.joepzander.nl/pip%20reactie%20Joep.htm ).
      Ik vind mijzelf ook geen al te slechte pedagoog overigens.

      1. Hallo Joep,
        quik-schuijt en spruit c.s. zijn mafkezen, wat mij aansprak aan bas levering was dat hij invulling aan bestaande wetgeving nastreefde en zo weinig mogelijk meedeed met de wanen vd scheidingsindustrie door allerlei disciplines heen, echter, ik ga verder, immers kinderen hebben natuurlijk recht op volwaardig familieleven ook al is in 97 de definitie van gezin door de ngr vervalst in huishouden met kinderen, ‘onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid” klinkt mij bedoeld voor na-scheiding, tja, kinderen lijden door scheiding en worden in wezen levenslang beschadigd, dat mag geen mishandeling worden genoemd? scheiden is niet normaal, slechts elite parasieten denken er beter van te worden..

          1. dat klinkt zo voor mij, immers bij co-ouderschap mis je dat de helft vd tijd en bij omgangsregelingen blijft er niet veel meer over dan het spelen van een betalende pretpapa, een doekje voor het bloeden en zo heeft mama ook wat tijd voor haarzelf (tssss) om lekker te kunnen gaan shoppen/uitgaan/daten etc.

          2. Die onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid heb je altijd. Of je je kind nooit meer zie, altijd ziet of alleen als je moe thuis komt van je werk.of als je kind uit huis is ( althans voor zover we het dan nog tot de opvoeding rekenen). Of als de moeder je het binnen het gezin onmogelijk maakt om een volwaardig contact te hebben met je kinderen op straffe van van alles en nog wat en per ultimum remedium scheiding. het is echt niet zo dat je netjes binnen een niet gescheiden gezin, zoals jij dat graag ziet gewoon vader kunt zijn. Nee juist vaak niet. Blijkbaar denk jij dat wel. je moet wel een erg ideaal huwelijk hebben gehad?

    1. Otto Vos. Ik heb veel contact met hem gehad. Ook om een parlementaire enquete voor elkaar te krijgen. Ik kan me niet herinneren dat hij daar veel voor gedaan heeft. Wel heeft hij daar voorstellen voor in ontvangst genomen en meegelopen in demonstraties.

Laat een antwoord achter aan AdVader Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.