Cookies

Bestrijden van ouderverstoting vergt ook ander woordgebruik

Vandaag conferentie ouderverstoting in Olst. Een mooi pallet van lezingen. Allemaal van hoge kwaliteit zowel inhoudelijk als qua presentatie. In mijn verhaal heb ik geprobeerd wat touwtjes aan elkaar te knopen zodat we met zijn allen dat machtsbolwerk familierecht van haar voetstuk af kunnen trekken. We hebben in ieder geval nu een gezamenlijke hashtag #ouderverstoting. Helaas heb ik geen twitteraccount, maar ik hoop dat het anderen wat touwtjes in handen geeft om wat groters in elkaar te vlechten zodat we er samen aan kunnen trekken.  Graag had ik deze week op het Malieveld en Olst nog voor elkaar gekregen dat er zich groepjes gaan vormen die bij rechtbanken openbare uitspraken gaan opeisen. Maar ik weet dat zo dicht bij revolutie voelt (hoewel volledig legitiem, en zelfs een burgerplicht) dat het nog even verder moet broeien. Alles kookt eigenlijk nog teveel onderhuids.
Ik heb me altijd erg geërgerd aan het gebruik van de term ‘ verzorgende ouder’  en vaak geprobeerd daar wat anders (status-Quo-ouder) voor te verzinnen. Een ouder wegnemen van het kind verdient namelijk niet het woord ‘zorg’. Congresorganisator Erna had ongeveer hiervoor nu de woorden binnen- en buitenouder uitgevonden. Vind ik wel mooi. Evenals het woord onthechtscheiding in plaats van het vreselijke woord vechtscheiding. Ivor, die dit introduceerde ging daar wel zelf nog even wat onzorgvuldig mee om vond ik.  Afin daarover een andere keer meer.
joep conferentie Olst

6 antwoorden op “Bestrijden van ouderverstoting vergt ook ander woordgebruik”

  1. Beste Joep,
    Je weet dat ik het heel ver met je eens ben, toch stelt het mij een beetje teleur dat mijn idee zo weinig wordt overgenomen.
    Voor degenen die dit ook ontgaan is, hier een korte uitleg: naar mijn mening houdt de verantwoordelijkheid van vaders niet op bij het verwekken van kinderen of het betalen voor hen dan wel er in het weekend voor ze zijn of ‘af en toe een luiertje omdoen’ (citaat van onze koning!). De verantwoordelijkheid voor beide ouders is naar mijn mening ZORG GEVEN, en wel voor beide ouders 50 %. Er is niet voor niets het vak ‘verzorging’ ingevoerd voor alle leerlingen,. Deze opvatting vergt een mentaliteitsverandering aan 2 kanten: moeders dienen te leren dat zorg ook verantwoording van vaders is en dienen deze taak wat meer aan vaders over te laten, vaders dienen te leren dat zorg geven gewoonweg een plicht is! Ik beschreef een en ander in een paar artikelen, zie bijvoorbeeld het 2e deel van http://jeugdzorg-darkhorse-plus.blogspot.nl/2014/07/de-vechtscheiding-een-oplossing.html . Mijn idee zorgt er ook voor dat er nimmer strijd zal zijn over alimentatie en het probleem van mogelijk part-time werken is dan ook gelijk verdeeld tussen vader en moeder, nimmer meer alimentatiestrijd!!!
    De term ‘omgang’ houdt een vernedering is, ik blijf bij ZORGEN voor beide ouders en een ‘zorg-verdelingsregeling’. Die laatste is wat mij betreft alleen maar een kalender, waarbij de dagen ‘zorg voor vader / moeder’ verdeeld zijn tussen vader en moeder, méér niet!
    Nico Mul

    1. De term ‘omang’ vind ik ook een vernedering. Het opleggen van een 50-50 zorgv erdeling leidt tot volstrekt onnodige en contraproductieve overheidsbemopeienis. Wil je soms nog wat jeugdzorgpolitie erbij om te controleren of elke ouder wel precies 50-50 doet? Blijkbaar zowel voor als na scheiding ? Ik snap je idee echt niet. Gelijkwaardig (kalender inderdaad) ouderschap is wat anders dan gelijkverdeeld. Het recht op gelijke verdeling moet wel bestaan.

      1. Beste Joep,
        de zorgen die jij noemt vallen volledig weg door de implicaties van de door mij voorgestelde wetswijzigingen (zie mijn artikel) Ouders worden zo gewoonweg gedwongen om een zorgregeling te treffen waar beiden het mee eens zijn, zonder enige claim op alimentatie! Dus: géén gang naar de rechter, géén alimentatiestrijd en al helemaal geen oudervervreemding bij de kinderen! De gang naar de rechter zou, theoretisch, alleen komen als een van de ouders zijn / haar zorgtaken verzaakt dan wel de andere ouder hindert in zijn / haar zorgtaak! Grote voordeel: het KIND wordt gewoonweg bij wet beschermd en behoud zijn / haar banden met beide ouders! Dit zou jou toch moeten aanspreken? Is je trouwens ooit opgevallen dat de NL-wet het kind in feite géén enkele bescherming biedt tegen kwaadaardige ouders (je begrijpt wat ik bedoel!), sterker nog, de wet geeft allerlei mogelijkheden om op subjectieve gronde kinderen hun ouders te ontnemen!! (Vragen de kinderen hier om?)
        Nico Mul

        1. Tsja, als je het toch met me eens bent dat ouders zelf een regeling vaststellen, dan zijn we het 100% eens. Dat is conform de al bijna 20 jaar oude verklaring van Langeac.

          1. Misschien ‘vergeten’: vroeger pleitten veel, met name vaders, voor strafsancties op het niet nakomen van omgangsregelingen. Ik denk dat de strafsanctie ‘ “….STRAF” (nader in te vullen) + ontzetting gezag bij niet nakomen dan wel sabotage zorgregeling’ (zie mijn artikel “De vechtscheiding: een oplossing?!) voor veel ouders aanleiding zal zijn om écht het doel te bereiken waarnaar wij beiden, en vele andere ouders, streven: het behoud van de verzorging door beide ouders + behoud van familiebanden voor ieder kind! Ik denk dat toekomstig uit elkaar gaande ouders bij een dergelijke sanctie wel héél snel tot een aanvaardbare zorgregeling zullen komen. Bovendien: nu men steeds vaker zelf de advocaten moet betalen kijkt men wel helemaal uit…..
            Nico Mul

Laat een antwoord achter aan Drs. N.J.M.Mul Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.