Ik had er geen zin in, maar nu dan toch maar. Mijn bijdrage aan Divorce Challenge. Op de valreep. Een valreep is zo’n touwladdertje om een schip op het laatste moment te betreden. in dit geval een waarmee je op het laatste moment nog kunt proberen op het schip van staat te klimmen. Of het te bestormen.
Fase 1 – Als het (nog) goed gaat
Fase 2 – De eerste problemen
Fase 3 – Een onafwendbare breuk
Fase 4 – Na de scheiding
Wat is je betrokkenheid bij het onderwerp?
Pedagoog, publicist, vader. Ik doe mee, bijna tegen beter weten in. Wordt het wel geplaatst en serieus genomen? Het is erg belangrijk dat de onthechting van kinderen en ouders stopt, dat ouders gewoon weer beiden voor hun kinderen kunnen zorgen. Ik heb dat zorgen niet kunnen doen voor mijn dochter omdat de kinderbescherming het wel leuk maar niet verstandig vond dat ik me niet aan de moeder aanpaste. Ik heb wel 18 jaar de helft van de zorg gedaan voor mijn zoon doordat ik dit soort staatsinmenging heb kunnen vermijden door zelf met de moeder heel heldere afspraken te maken voor de geboorte en die in te bedden in de sociale omgeving en in een ritueel. Ja ik ben heel kwaad. Maar goed ik zal nogmaals mijn best doen om mijn inzichten inclusief mijn kwaadheid, onder woorden te brengen. Denk niet dat ik zomaar wat van me af sta te oreren. Ik heb veel geschreven, gepraat en gediscussieerd over de problemen. Het onderwerp Ouderverstotingssyndroom heb ik in 1999 in Nederland geïntroduceerd. Ik heb de begeleidende tekst geleverd voor het amendement Gelijkwaardig Ouderschap. In de afgelopen 25 jaar heb ik veel gesprekken gevoerd met kinderbeschermingsdirecties, rechtersorganisaties en parlementariërs. Ik geloof dat ik wel 25 keer een gesprek met kamerleden heb gehad. Ik heb vele boeken en artikelen gepubliceerd, waaronder die in wetenschappelijke tijdschriften. Ik was een van de mensen die in internationaal verband de Verklaring van Langeac opstelde die nog steeds prima als uitgangspunt kan dienen voor beleid op dit vlak. Maar men wil niet, het ministerie wil met alle (geestelijke) geweld dat ouders de schuld voor al die ellende in de schoenen krijgen geschoven. Maar een justitieapparaat dat de plegers van geestelijk geweld tegen kinderen voortdurend en zo goed als altijd de zin geeft en de kinderen laat ruïneren is vooral zelf de grootste schuldige. En met hun manipulaties belasten ze de kinderen ook nog een keer rechtstreeks. Zij doen dit bovendien willens en wetens. zie http://joepzander.nl
Geef een beschrijving van de huidige situatie van het probleem
Het is eigenlijk wonderlijk dat een ministerie wiens disfunctioneren samen met dat van de rechterlijke macht, zelf de grootste oorzaak is van de geforceerde onthechting tussen ouders en kinderen nu van de burgers, die daar de dupe van zijn, gaat vragen om met oplossingen te komen. Dat gaat natuurlijk niet werken. Ze zullen, vermoedelijk blijven weigeren om aan hun eigen functioneren te gaan sleutelen. Misschien voor de bühne, maar niet oprecht. En de meeste gefrustreerde burgers hebben het opgegeven om oplossingen aan te dragen, of zijn daartoe niet meer in staat. Bij dat schuldtoedelingsproces wordt bovendien op grote schaal gelogen en bedrogen. Rechters plegen dagelijks ongeveer 1000 keer valsheid in geschrifte door onder hun vaak misbakken uitspraken te schrijven dat ze in het openbaar zijn gedaan, terwijl dat geenszins het geval is. Ouderorganisaties worden tegen elkaar opgezet. Nogmaals ik heb dit allemaal gedocumenteerd en grotendeels gepubliceerd met bronvermeldingen en al; zie de verwijzingen hieronder. Mijn scherpste uitingen zijn gecensureerd, dat wel. De scheidingsindustrie wordt voortdurend, steeds groter, opgetuigd, waarmee grote geldstromen zijn gemoeid (kindcuratoren, ombudsman, kindbelangenbehartigers, externe deskundigen, Jeugdzorg naast kinderbescherming). Al die toevoegingen maken het conflict alleen maar groter. Alle wetten die de laatste decennia over scheiding van kinderen en ouders zijn ingediend worden stelselmatig gefrustreerd door de rechterlijke macht. Maar nee de ouders hebben het gedaan. Want inderdaad die arme ouders die zich geen raad meer weten gaan uiteindelijk maar met elkaar op de vuist omdat binnen het huidige bestel er altijd maar een van de twee zijn/haar zin krijgt. Dus je moet bijna wel. De ouder die de zogenaamde ‘koninklijke weg’ kiest (elk conflict uit de weg gaat) wordt zelf extra belaagd en beschuldigd van verwaarlozing. Met name vaders verkeren hierdoor in een voortdurende collectieve, maar geïndividualiseerde spagaat (iedereen wordt apart en afzonderlijk in geheime rechtspraak aangepakt). Mensen die het aan willen pakken worden geconfronteerd met censuurintriges. En wetenschap op dit terrein is onder leiding van de heer Spruijt volledig gecorrumpeerd door wetenschappelijk ongeoorloofde afhankelijkheid van de staat.
Welke andere kijk of benaderingswijze breng je in?
Als uw ministerie het dan toch serieus mocht nemen, lees dan eens de verklaring van Langeac. Zie bijlage. Hoofdzaak: Ouders maken vroegtijdig (voor de geboorte) afdwingbare afspraken op basis van gelijkwaardig ouderschap. En zolang justitie niet in staat is om op dit gebied werkelijk recht te spreken die een oplossend vermogen heeft, bemoeit ze zich nergens meer mee, omdat ze het alleen maar erger maakt. Start een campagne om dit voor elkaar te krijgen. Ja dat is bijna een campagne tegen jullie zelf. Maar gaat het om kinderen of om jullie?
Wat heb je nodig om verder te komen?
Wat er nodig is is een campagne die misschien hoogstens een ton kost om miljarden verspilling te voorkomen. Maar die campagne zal wel de werkgelegenheid in de scheidingsindustrie stevig verminderen. deze campagne moet worden opgezet door ouders en deskundigen die zich tot nu toe niet hebben gecorrumpeerd aan het huidige systeem.
Bijlagen
PS: En ik wordt ook helemaal niet vrolijk van die expertgroep die een en ander moet beoordelen. Daar wil ik me niet aan onderwerpen. Nog even die hoogleraren screenen.
Zie mijn volgend blog over de samenstelling en regels van deze expertgroep
PS2 ; In de loop van de dag verander ik nog wat aan de originele versie. onder andere toevoegen bijlages. En als u zo aardig zou willen zijn like dan zowel mijn bijdrage op divorce challenge als hier
Hoop dat men je frisse kijk erop in beleidsland uitvoeren.
Wanneer was Divorce Challenge eerst in beeld en wiens initiatief?
Ik heb er zelf nl een scherp beeld van een heel bepaalde factor die overal (niet alleen scheidingen) doorheen speelt zonder dat men daar serieus erg in heeft, ik ben ervan geschrokken, al veel eerder.