Cookies

Ga maar rustig slapen; sprookjes over de rechtstaat (NRC)

rechter2open brief aan columnist, voormalig hoofdredacteur NRC n.a.v column

Geachte heer Jensma,
Afgelopen weekend kreeg ik op de Brink in Deventer weer eens een NRC-next in handen gedrukt. Zoals gebruikelijk neem ik dat aan met de woorden dat ik geen abonnement wil. De straatventers van NRC worden echter de laatste tijd steeds happiger om toch een discussie te voeren over het hoe en waarom daarvan. Op zich een goede zaak. Ik ben ook de beroerdste niet en een echte discussie is nooit weg. Dus als ik tijd heb dan ben ik meestal wel bereid daar een paar minuten aan te besteden. Met name als het om de NRC gaat besteed ik er aandacht aan dat de berichtgeving over de rechtstaat en het rechterlijke apparaat weliswaar typisch een NRC-onderwerp is, maar dat het dan juist tegenvalt qua diepte en bereidheid om aan waarheidsvinding te doen. Ja de krantenventer begon aanvankelijk al te glunderen want hij dacht  al dat hij een aanknopingspunt had, maar helaas voor hem en de NRC was dat wel een aanknopingspunt in de discussie maar niet voor het verkooppraatje.  Uiteindelijk komt in zo’n gesprek dan ook wel eens de manier aan de orde waarop voormalig hoofdredacteur Jensma, zonder er ook maar iets van te lezen al wist dat een door mij geschreven artikel dan wel een voor uw publiek geschreven variant daarop, niet interessant genoeg zou zijn. Afin per slot nam ik, uiteraard zonder iets te kopen of te beloven, een exemplaar van de zaterdageditie van NRC-next mee naar huis zodat ik mijn toch wel sceptische mening over de conditie van de Nederlandse hoofdstroommedia zou kunnen toetsen en eventueel bijstellen. Vol goede moed voorzag ik mijzelf van een kopje koffie en bladerde wat door de krant op zoek naar iets dat mijn belangstelling zou kunnen wekken.
En natuurlijk was het even schrikken, want in dit nummer kwam ik een column van uw hand tegen waarin u, in Colijn’s voetsporen, uitlegt dat we hier in Nederland allemaal rustig kunnen slapen omdat we hier in tegenstelling tot andere plekken op deze wereldbol  in een rechtstaat zouden leven. Ik kan me voorstellen dat u er niet rustig bij kunt slapen als u werkelijk uw journalistieke verantwoordelijkheid neemt om te berichten over de staat van de Nederlandse rechtstaat zoals bijvoorbeeld beschreven in mijn artikel over onder andere de openbaarheid van rechtspraak. Als u moet erkennen dat de scheiding der machten vooral door die rechterlijke macht zelf wordt gebruuskeerd voelt dat vast ongemakkelijk. Ik merk op dat u ook veel schrijft voor het Nederlands Juristenblad, een bezigheid die mogelijk in gevaar zou kunnen komen als u zich kritisch (meer dan het ietsepietsje dat u eerder ventileerde) uitlaat over de rechterlijke macht en al helemaal als u daarbij aandacht zou geven aan wat ondergetekende daarvan vindt.
Toch ben ik er ergens van overtuigd dat het niet helemaal mogelijk is dat u ooit hoofdredacteur was van een ‘gezaghebbende’ krant zonder diep van binnen ook wat journalistieke mores mee te hebben gekregen. Waarschijnlijk houdt u uw morele waarden vooral in stand door stevig de andere kant uit te kijken als er zich iets aandient wat niet past binnen uw cognitieve elastiek. Ik bedoel met dat woord dat het wellicht te onplezierig is om de werkelijkheid te zien. Het zou de nachtrust kunnen bederven.
Ik maak mij weinig illusies over uw reactie in deze en dat is natuurlijk op zich al een betreurenswaardige situatie. Immers wij pretenderen in Nederland om met elkaar in gesprek te blijven. Ook al zo’n sprookje helaas. Mijn afwerende houding naar de reguliere Nederlandse media wordt elke keer weer bevestigd door een zeer afstotende houding van die media zelf. Om denigrerende reacties voor te zijn, merk ik nog op dat ik veel, maar ook veel niet, gepubliceerd heb in diverse journalistieke formats (wetenschappelijk, vaktijdschriften, opinieartikelen, boekhoofdstukken en boeken) en dat bedoeld artikel door mijn toenmalige promotor als goed en overtuigend was betiteld.
Ik ga niet rustig slapen. Werkelijk niet.
met vriendelijke groet

(ps: ik zal deze brief op mijn blog publiceren en hem daar voorzien van de nodige linken ter onderbouwing (https://joepzander.wordpress.com/)

Joep Zander

4 antwoorden op “Ga maar rustig slapen; sprookjes over de rechtstaat (NRC)”

  1. Henk Krol attendeerde op een aankomend probleem m.b.t. de pensioenpotten van ca. € 1400 miljard. Want er zijn geen erfgenamen die recht hebben op die nalatenschap van de spaarders. Staatssecretaris Jetta Klijnsma opperde dat de collectieve fondsen genationaliseerd moeten worden. Nationalisatie is ook de oplossing voor het pensioen voor de jeugd zonder dat zij moeten sparen, want dat hebben hun ouders al gedaan. Wil je weten waarom de journalisten en politici zwijgen over pensioen voor jouw kinderen? Wie zal 1400 miljard euro erven? Uw eigen kinderen?
    Op Salto vraag ik ook u om vragen te stellen aan de media en de lijsttrekkers..! Zie: http://www.sdnl.nl.

  2. Dit is op annemarievanmackelenbergh herblogden reageerde:
    Hier draait het om! We denken een goede rechtsstaat te hebben, totdat je er mee te maken hebt.
    Niemand kan de rechters op de lat leggen. Ze kunnen uitspreken wat ze willen.
    Als je vonnissen opvraagt (in openbaarheid uitgesproken) om die te toetsen of de succesverhalen van bijvoorbeeld de inzet van een bijzonder curator (Mr C van Leuven), dan krijg je niet alleen nul op rekwest, nee, meteen een dreigement van inschakeling politie als ik hierover nog iets wil communiceren (Mr Koek, Rechtbank Breda).
    De vonnissen/beschikkingen die ik onder ogen kom zijn stuitend.
    Hoe kan een rechter een goede, welwillende ouder, de gezonde ouder, de omgang ontzeggen, een contact verbod opleggen, onderwerpen aan allerlei idiote, traumatiserende onderzoeken en/of trajecten, waarbij zogenaamd gehandeld wordt in het belang van het kind?!
    Rechters rouleren. Advocaten kunnen dubbele petten op hebben, ja, zelfs een keer rechter zijn.
    Geen speciale bijscholing om kinderrechter/familierechter te zijn.
    Niemand die hun dwingt de stukken goed te lezen en kritische vragen te stellen tijdens de zitting.
    Niemand die hun dwingt zich te verdiepen in de effectiviteit van al die dure trajecten en dwang/drangmiddelen, waardoor de situatie nog meer escaleert.
    Rechters die denken aan een kwartiertje met het kind in de rechtbank genoeg gehoord te hebben.
    Rechters die verweven zijn met de politiek. Met het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
    Rechters met eigen belangen, die niet ter verantwoording zijn te roepen.
    Deze rechters beslissen over ons en onze kinderen. Dat is eng. Dood eng en gevaarlijk.
    Er zijn oplossingen, binnen de wet nota bene, maar wat een weerstand bij het bolwerk dat de gerechtelijke macht heet. In plaats van in oplossingen te willen denken en in gesprek te gaan met ervaringsdeskundigen, worden juist de ouders die zich verzetten en zich uitspreken gedemoniseerd, uit het leven van hun kinderen gebannen, geïntimideerd (Mr. Koek Rechtbank Breda).
    Vertel mij het maar. Wat kunnen wij, burgers/ouders, doen om er voor te zorgen dat de rechters hun werk correct en goed gaan doen. Bijgeschoold, gescreend, onder supervisie, opdat het belang van het kind werkelijk weer centraal gaat staan?

  3. Hier draait het om! We denken een goede rechtsstaat te hebben, totdat je er mee te maken hebt.
    Niemand kan de rechters op de lat leggen. Ze kunnen uitspreken wat ze willen.
    Als je vonnissen opvraagt (in openbaarheid uitgesproken) om die te toetsen of de succesverhalen van bijvoorbeeld de inzet van een bijzonder curator (Mr C van Leuven), dan krijg je niet alleen nul op rekwest, nee, meteen een dreigement van inschakeling politie als ik hierover nog iets wil communiceren (Mr Koek, Rechtbank Breda).
    De vonnissen/beschikkingen die ik onder ogen kom zijn stuitend.
    Hoe kan een rechter een goede, welwillende ouder, de gezonde ouder, de omgang ontzeggen, een contact verbod opleggen, onderwerpen aan allerlei idiote, traumatiserende onderzoeken en/of trajecten, waarbij zogenaamd gehandeld wordt in het belang van het kind?!
    Rechters rouleren. Advocaten kunnen dubbele petten op hebben, ja, zelfs een keer rechter zijn.
    Geen speciale bijscholing om kinderrechter/familierechter te zijn.
    Niemand die hun dwingt de stukken goed te lezen en kritische vragen te stellen tijdens de zitting.
    Niemand die hun dwingt zich te verdiepen in de effectiviteit van al die dure trajecten en dwang/drangmiddelen, waardoor de situatie nog meer escaleert.
    Rechters die denken aan een kwartiertje met het kind in de rechtbank genoeg gehoord te hebben.
    Rechters die verweven zijn met de politiek. Met het Ministerie van Veiligheid en Justitie.
    Rechters met eigen belangen, die niet ter verantwoording zijn te roepen.
    Deze rechters beslissen over ons en onze kinderen. Dat is eng. Dood eng en gevaarlijk.
    Er zijn oplossingen, binnen de wet nota bene, maar wat een weerstand bij het bolwerk dat de gerechtelijke macht heet. In plaats van in oplossingen te willen denken en in gesprek te gaan met ervaringsdeskundigen, worden juist de ouders die zich verzetten en zich uitspreken gedemoniseerd, uit het leven van hun kinderen gebannen, geïntimideerd (Mr. Koek Rechtbank Breda).
    Vertel mij het maar. Wat kunnen wij, burgers/ouders, doen om er voor te zorgen dat de rechters hun werk correct en goed gaan doen. Bijgeschoold, gescreend, onder supervisie, opdat het belang van het kind werkelijk weer centraal gaat staan?

    1. Juist Anne-Marie. Denk ook nog even aan de vermdeniging justitie en wetenschap. Dat wist je natuurijk al dik. Klachten over belangenverstrengeling tussen Spruijt en justitie moet je bij een prof indienen die ook rechter is. Dat soort dingen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.