Cookies

reblog: Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?

Hoi Sven, Ik kreeg vandaag van iemand de tekst van je blog over de pogingen tot samenwerking met jeugdzorg. Erg interessante stof. Goed dat jullie zo scherp blijven.
Waar ik me wel vaak over verbaas, ook in je artikel, is het wat negatief kwalificeren van emoties van ouders. Je stelt het eerst tegenover verstandige ouders en later lees ik nog iets over volkswoede. Ik geloof best dat emoties soms het verstand wat in de weg kunnen zitten, maar ik denk dat het omgekeerde nog veel meer gebeurt. Het wegstoppen van emoties leidt tot blokkades in het nadenken. Dat het gedrag van jeugdzorg emotioneert dat ligt aan het gedrag van jeugdzorg. Je moet ouders die hun kinderen af worden genomen niet ook nog eens hun emoties afpakken. Vind ik. Benieuwd naar je reactie. Op je blog was dat niet mogelijk dus ik probeer een herblog met commentaar.
Ruim een jaar geleden (november 2015) hebben Jeugdzorg Dark horse en stichting SOS-jeugdzorg voorzichtig banden aangeknoopt met jeugdzorg Amsterdam (JBRA) om een mogelijke samenwerking te verkennen tussen ouderorganisaties en jeugdbeschermers. Na een wat moeizame aanloop en een verandering van de oorspronkelijke doelstelling van een autisme-voorlichtingsfilm voor scholen naar het organiseren van bijeenkomsten tussen ouders en gezinsvoogden kwam er tenslotte een concreet plan op tafel. De gedachte daarbij was dat het mogelijk moest zijn om met ontwikkelde ouders en welwillende gezinsvoogden een gemeenschappelijke grond te vinden over een jeugdzorg die echt in het belang zou handelen van ouders en kinderen. De workshop ‘Allemaal Gekkies?’ werd geboren waarvan de titel aangaf dat niet alle ouders emotionele en pedagogisch onbekwame
Lees verder:  Dark horse Essays: Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?

5 antwoorden op “reblog: Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?”

  1. Beste Joep, met ‘niet-geïnformeerde volkswoede’ bedoel ik de meerderheid die jeugdzorg niet uit eigen ervaring kent. De emoties van mensen die jeugdzorg wel kennen neem ik heel serieus, maar tegelijk moet je er voorzichtig mee zijn omdat jeugdzorg de emoties vanuit machteloosheid vaak misbruikt door ouders als een stel idioten voor te stellen en daar ook nog een vals begrip voor te tonen. Voor het congres op 10 nov is een van de richtlijnen dat er ‘geweldloos gecommuniceerd gaat worden’, m.a.w. ze verwachten een stel gefrustreerde instabiele ouders die zichzelf nauwelijks in de hand kunnen houden. En zelf zitten ze daar dan onbeweeglijk met hun juridisch-professionele jargon propaganda te maken en iedereen te overbluffen. Ze hebben graag heel emotionele ouders op dat congres. Daarom vertalen wij de emoties van mensen liever naar concrete voorstellen. Met vriendelijke groet, Sven Snijer.

    1. Hoi Sven, Heel belangrijk wat je zegt en een beetje verrassend. Jij zegt dat jeugdzorg er eigenlijk een beetje op uit is om verward geëmotioneerde cliënten bij elkaar te zetten en daar dan ‘begrip’ voor te tonen. Een bijzondere manier van bevoogdende controle. Ik vind het beste een fikse beschuldiging, maar er zit wel iets in vermoed ik. Zo pervers wel dat ik het eigenlijk zo nog niet durfde zien.
      Wat jeugdzorg vast niet wil zijn zelfbewuste mensen die hand in hand met hun verstand hun zaken met gevoel durven neerzetten. Zonder schaamte voor hun gevoel, en niet bevoogd. Nee met een verstandelijk en emotioneel volwassen gedrevenheid. En dat zouden we cliënten, medestanders natuurlijk ook kunnen uitleggen en leren. Dat leren is dan vooral voordoen.
      We gaan onze emoties gebruiken als speerpunt voor onze gedegen en doorwrochte plannen. Onze emoties als speerpunten om door hun harnassen heen te prikken. Want dat laatste is nodig. Want die harnassen hebben ze. Als het niet in het gesprek is met ons, dan toch in ieder geval zo gauw ze weer met hun team om tafel zitten om alles weer weg te stoppen achter hun collegiale maliënkolder. We moeten onze kracht laten zien om onze argumenten te berde te kunnen brengen.
      Instellingen proberen ons van onze kracht af te houden door onze emoties belachelijk te maken, te ridiculiseren of, zoals jij daar aan toevoegt, te bevoogden, klein te houden. Veel van onze medestanders, vaak mensen met een goed intellect, doen daar aan mee. Ze waarschuwen ons voor onze emoties in rechtszalen en spreekkamertjes. En ja de jeugdzorgers hebben de macht om onze gevoelens tegen ons te gebruiken, zolang we dat allemaal individueel doen in die spreekkamertjes en in de zalen van de geheime, stiekeme rechtspraak. Ieder wordt per stuk klein gehouden.
      Interessante discussie Sven.

      1. Maliën-kolder. Een mooi woord voor Mal-kolderiek ingepantserde arrogante institutionele eigengereidheid. Ah ik proef mijn emotie erbij en toch gebruik ik wel degelijk mijn waarneming, mijn verstand om alles op een rij te krijgen. Ik hoop dat jullie dat met me mee proeven.

    1. Ja het woord feitenonderzoek is denk ik inderdaad beter dan het af en toe wat te filosofisch klinkende woord waarheidsvinding. Van de andere kant is mijn stelling tegenover jeugdzorgers enzo die het hebben over het idee dat er meer waarheden zijn dat dat klopt namelijk de waarheid van de moeder-kindrelatie en de waarheid van de vader-kind relatie. En dan heb je dat woord dus weer nodig. Want juist in die context komt dat begrip waarheid goed tot zijn recht, denk ik. Feit is volgens mij wel dat het woord waarheid door jeugdzorgers enzo vooral wordt gebruikt hoe het hun in de kraam te pas komt. Maar ik ga er ook nog even goed over nadenken.

Laat een antwoord achter aan joepzander Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.