Cookies

Universiteit Maastricht dreigt weer met juridische stappen tegen aan de orde stellen misstanden bij sociaal wetenschappelijk onderzoek

(16:30 Added English text below)
(23.45 added links to uploads Ivo Vrijkotte documents procedure and corrected article ECRM: 6.1, by the way article 3 is also important in this case)
(11-10 minor corrections and additions, improvement English text)
(12-10 added jurisprudence ECHR 6.1 and remarks on genderbias De Ruiter in PS1 and 2 )
(18-10 toevoeging verweer Corine de Ruiter)
( 21-10 niet ontvankelijk LOWI)
Ik wilde hier eigenlijk verslag doen van de opening van mijn expositie afgelopen zaterdag, maar ik wil voor iets urgenters uw aandacht vragen. Mij uitlatingen over de Universiteit Maastricht hebben de bevestiging van zichzelf opgeleverd. Wederom begint de universiteit Maastricht te dreigen met maatregelen, tegen mijn persoon, zoals eerder al tegen Ivo Vrijkotte. Het gaat om de volgende uitlatingen:
“Hoe komt het dat ze zo bang zijn om de Ruiter echt aan te pakken? Ivo en ik weten dat
wel. De Ruiter is gespecialiseerd in een bijzonder soort geweld, coercief geweld (coersive controlling violence). Niet in de zin dat ze er zo goed over kan theoretiseren maar omdat ze dat graag zelf met verve inzet. Zo bedreigde ze Ivo met smaad en lasterprocedures met de Universiteit als slaghout. De universiteit werd door deze bedreiging over te nemen gecorrumpeerd aan het geweld van de Ruiter.
Inmiddels sprak ik met verschillende wetenschappers die doodsbang zijn voor de Ruiter. Mijns inziens komt dat ook door haar truc om alles wat man is weg te zetten als gevaarlijk tuig tenzij ze het met haar eens zijn. Anders zijn het allemaal gevaarlijke vadergroepjes en old-boys-networks. En als mannen ergens bang voor zijn dan is het wel om van vrouwonvriendelijkheid beschuldigd te worden.”
Tevens zou ik onrechtmatig een besluit van het college van bestuur van die Universiteit hebben gepubliceerd. Ik zie echter totaal niet in waarom een klachtbesluit wetenschappelijke integriteit geheim zou moeten blijven. Niet alleen is dat maatschappelijk ongewenst, ik voel me ook absoluut niet gebonden aan klachtreglementen van de Universiteit Maastricht, ik heb daar nooit voor getekend. Bovendien is openbaarheid van rechterlijke uitspraken volgens mij mutatis mutandis volgens Europees recht (zie onderaan de Nederlandse tekst op dit blog) van toepassing op klachtbehandelingen, zeker waar die het publieke belang raken.
Ik heb dan ook onmiddellijk een antwoord gestuurd aan het college van bestuur van de Universiteit waarin ik om opheldering vraag.
Geacht college,
Ik reageer alvast primair op de door u aan mij per mail verzonden brief.
Ten aanzien van mijn uitlatingen: U bevestigt met uw mail precies wat ik u verwijt.  U gebruikt dreigementen om u af te schermen tegen gefundeerde kritiek. Het is niet de eerste keer dat u dat doet. Ook naar de heer Vrijkotte heeft u zich, bij monde van uw klachtpunt, in dezelfde zin uitgelaten.
De bottomline is uw standpunt dat de facto inhoudt dat sociaal-wetenschappelijk onderzoek volgens u niet aan bepaalde minimumeisen hoeft te voldoen.
Verder zou ik graag van u willen vernemen waarom ik mij aan uw reglementen zou moeten houden, ik heb mij daar op generlei wijze aan gecommitteerd.
Ik zie uw antwoord gaarne zo snel mogelijk tegemoet, uiterlijk binnen een week, daarna zal ik mij beraden op verdere al dan niet juridische stappen tegen u.
met vriendelijke groet

 Joep Zander

Scan brief J. Zander
Inmiddels is overigens de klacht doorgezet naar de landelijke commissie Wetenschappelijke integriteit (niet ontvankelijk verklaard).
Ivo Vrijkotte, klager in kwestie, steunt het hierboven uitgedragen standpunt.
Zie ook documenten in deze
Andere blogs over de kwestie
PS1: Europees recht over openbaarheid klachtbehandeling:
De jurisprudentie waar ik op doelde is oud, maar toch. het gaat om 26 juni 1986 nr7/1984/79/123-126 Marle-Netherlands over de uitleg van het begrip dispute/contestation. Afin misschien is dit al door een andere uitspraak ingehaald. ( de uitspraak is uiteraard terug te vinden op HUDOChttp://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-62146
PS2: Nu lees ik (Annemarie vM) dit op jouw(Corine de Ruiter) website:
“Dwingende controle (ook wel intieme terreur genoemd) wordt meestal gepleegd door de mannelijke partner. Het geweld (lichamelijk, maar soms ook alleen bedreiging en manipulatie) wordt als instrument ingezet om macht over de ander te houden. De dominante partner uit deze macht en controle alleen in de relatie met de ex-partner; daarbuiten maakt hij vaak een rustige, aangepaste indruk.” Gepleegd door de mannelijke partner…….Dat begrijp ik dus niet! Volgens mij heb ik toch duidelijk gehoord dat dit juist door de vrouwelijke partner plaats vindt; controle! Zeker niet fysieke overmacht, maar juist psychische controle.
Misschien heb ik het verkeerd gehoord? Zou jij mij kunnen uitleggen hoe ik dit moet zien? Het valt mij namelijk op dat de man elke keer weer als de agressor wordt weggezet, terwijl juist bij ouderverstoting, een resultante van high conflict scheiding, het toch in 80% de vrouw is. Profiel is HBO denk vermogen of hoger, jeugdtrauma en dus kinderen inzetten als pion.
——————————————————————–
In my best English: (sorry for the possible mistakes; please inform me, will be improved) (till now only published on this blog)

Repression by Maastricht University

Dear foreign connections (linkedin and others)
I ask for your support against the threatenings I experience from the (Dutch) University of Maastricht. As scientist I support a complaint on scientific integrity against forensic psychologist prof Corine de Ruiter. In the course of that complaint the complainer and me were threatened by juridical measures against us because we published about the misconducts of Corine de Ruiter. The University states that because of the fact that we did some effort to formulate the complaints and sended our complaints, of course, to the University, we are supposed to keep that complaint and the results and so on secret.
Our complaints included two main points:
– De Ruiter did a research with a 10% response without any non-response analysis. Based on that ‘research’ she stated that other ideas then that proposed by herself and her co-author were myths. The word Myths even appeared in the title of an article she published about this research.
– De Ruiter used a very small selection of literature and did not do many attempts to compare her own point of view (called a scientific result) with other research.
As a result of the complaint the University admitted the complaint components but in a way that they were regarded as minor points that couldn’t result in a formal rightness of our complaint. The complainer decided to bring the complaint to the national Dutch committee on scientific integrity.
In a comment on that and the original threatenings we accused the University of Maastricht of cowardness and both prof de Ruiter and the University of coercive controlling violence. Coercive controlling violence is a specialism of prof Corine de Ruiter, at least she is quite skillfull in addressing that to others.
Because bringing this to justice in a country in which the judiciary is not so very keen in being transparent in the way art 6.1 of the European Convention of Human Rights demands, I feel very threatened by the behavior of the University of Maastricht and I ask all my English connection to send a letter to the University to ask for dealing in an integer way with complaints which they themselves agree. Ask for transparency and for measures against violation of scientific codes.
Please adress your support for academic freedom and freedom of speech to the secretariat of the Executive Board of Maastricht University: miranda.klingenstijn@maastrichtuniversity.nl
Decision on complaint against Corine de Ruiter (in Dutch sorry, try Google translate)
other documents in this case
My Blogs on the subject Corine de Ruiter in a normal chronological order (old to new)
Deskundigen bevooroordeeld tegen vaders = social experts against fathers
af-sprake-loos The misandric behaviour of social experts
Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem? Corine de Ruiter and her connections to Child-protection
Tv-oost serie Dwaze Vaders the public discussion with Corine de Ruiter
Hoe prof. Corine de Ruiter ook wetenschappelijk onderzoek selectief bij elkaar shopt. Science shopping by Corine de Ruiter
“Coercive control” door hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter Coervive control as a behaviour of Corine de Ruiter
Universiteit Maastricht: intimidaties in plaats van argumenten Maastricht University threatens complainers
Klagen over klachten die klagen over klachten die klagen over klachten compaining about complaining
Ingehouden tik op de vingers voor Corine de Ruiter, Universiteit Maastricht laf? minor correction of major mistakes of De Ruiter
Universiteit Maastricht dreigt weer met juridische stappen tegen aan de orde stellen misstanden bij sociaal wetenschappelijk onderzoek. University Maastricht threatens complainers again.
In de blogs over de klachtprocedure tegen Hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter heb ik geprobeerd om waar ik kan ook te verwijzen naar haar eigen verdediging op onze stellingen en eerdere berispingen.
Wij verwijten haar onder andere te weinig te verwijzen naar onderzoek dat iets anders beweert dan wat zij graag aanneemt. Ik vind het van belang dat ik ook zelf zoveel mogelijk verwijs naar andere standpunten dan die van ons zelf.  Overigens is een blog geen wetenschappelijk artikel en  geldt daarvoor dus een andere norm.  Een blog hoeft niet genuanceerd te zijn, maar ik wil in dit geval graag aan een hogere standaard voldoen. Dus als ik repliek van De Ruiter tegenkom link ik dat graag.
Zo ontdekte ik een paar weken geleden dat Adri van Montfoort een stevige kritiek had geschreven op hetzelfde artikel op basis waarvan Ivo Vrijkotte een klacht indiende tegen De Ruiter. Maar ook ontdekte ik dat De Ruiter daar een antwoord op heeft gegeven. Deze polemiek gaat vooral over de inhoudelijke kwesties, hoeveelheid valse beschuldigingen en definities ervan. Heel interessant. Wij hadden het daar ook over maar van Montfoort gaat er veel dieper op in. Ivo heeft, met mijn hulp, van de Universiteit van Maastricht vooral een voorzichtig gelijk gekregen  over de onderzoeksmethodologische kwesties (non respons en literatuurbreedte).
artikel van Montfoort
reactie De Ruiter
Ik was al een paar maanden geleden in contact getreden met het tijdschrift in kwestie (Family and Law) om ook een artikel te schrijven. Daar ga ik ook aan proberen te beginnen ondanks de onrust. Het zal me erg benieuwen of een kritiek die ook de review van het betreffende blad raakt geplaatst gaat worden.
Ik kwam ook een verdediging tegen van de Ruiter over de kwestie van een eerdere berisping door het NIP. Hier gaat De Ruiter onder andere uitgebreid in op het verschil tussen forensische psychologie en therapeutische psychologie en beweert ze dat er onwaarheden staan in rechtbankverslagen. Dat laatste is iets wat me aan het denken zet, want dat is natuurlijk wat vaders heel vaak tegenkomen. Corine pleit voor waarheidsvinding, maar eerlijk gezegd heb ik niet de indruk dat ze daar zelf erg aan toekomt. Eigenlijk is alles een beetje drijfzand lijkt het wel. Psychologische toevoegingen die aan het onrecht niets veranderen maar een Orwelliaanse staat creëren zeg ik dan in gedachtenis aan Professor Hoefnagels ( ‘Het huwelijk, a comedy of errors’ 1992).
Maar afin laat ik deze keer Corine de Ruiter zelf even aan het woord laten.
Ook in de klachtprocedure bij de universiteit Maastricht heeft ze de kans gehad zich te verdedigen, maar de universiteit wil dan liever weer niet dat we het daarover hebben.