Cookies

spoorwegsuicides en buitensluiting

Zelfmoorden vinden vaak plaats als reactie op langdurige uitsluiting van mensen, vaak vaders, in ieder geval veel meer dan gemiddeld mannen, uit deze maatschappij door oneerlijke behandeling zoals geestelijke mishandeling door rechters. Dat vermoed ik, maar daar schijnen ook cijfers van te zijn. In dat licht moet u misschien de volgende oproep lezen aan de NS:
dead childBeste spoormensen,
Afgelopen donderdag en vrijdag werd ik op mijn treinreizen twee keer geconfronteerd met omleidingen vanwege een aanrijding met een persoon op het spoor. Dat raakte mij. Dramatische gebeurtenissen waar mensen zich liever niets bij voorstellen en zich beperken tot hun eigen irritatie over de vertraging of, als het meezit, hun medeleven tonen met de machinist in kwestie. De vermoede zelfmoordenaar komt er veelal af met opmerkingen als: ‘Had ie niet beter van een hele hoge toren kunnen springen”en dergelijke.
Wat weten we van mensen die zich voor de trein werpen? Vaak niets, vermoed ik als ik op mijzelf afga. Was dit de enige manier waarop ze een eind aan hun leven durfden te maken, wilden ze juist een punt maken naar een maatschappij die ze had buitengesloten?
Misschien zouden we met zijn allen onze verlegenheid met dit soort gebeurtenissen beter kunnen hullen in stilte in een contemplatief moment een overweging van de dramatiek en een inkeer en een uitzicht. Hoe is deze maatschappij werkelijk naar de uitgeslotenen, hoe sluiten wij zelf vaak mensen buiten?
Ik zou de NS willen oproepen op dit soort momenten niet te kiezen voor de hulpeloze en ongewilde stilte van een acuut gebrek aan informatie voor de reizigers maar voor een oproep tot een minuut stilte, voor de machinist, voor de zelfmoordenaar, voor onszelf en onze medereizigers.
Beste reizigers; helaas is er op traject A naar B een medemens voor de trein gesprongen waar slechts één andere medemens, de machinist ermee werd geconfronteerd. Laten we allemaal een minuut stil zijn om deze situatie onder ogen te komen en mededogen te betonen.
Een minuut aandacht. Elkaars ogen en handen vasthouden.

Joep Zander mede namens Marjoline Kampinga
joepzander.nl

antwoord NS

Geachte heer Zander,
Hartelijk dank voor uw bericht betreffende aanrijdingen met personen die geregeld plaatsvinden op het spoor. Allereerst mijn excuses vanwege onze late reactie. Ik ben mij ervan bewust dat uw geduld op de proef wordt gesteld zeker gezien het gevoelige onderwerp welke u aansnijdt.
Ik stel het op prijs dat u de moeite neemt om uw gedachten hierover met ons te delen. Het betreft trieste gebeurtenissen die een grote impact hebben op veel levens. Daar mag zeker bij stil gestaan worden. Het blijft uiteraard wel altijd de vraag hoe dit het beste gedaan kan worden. Het is een hard gegeven dat de maatschappij verder draait, ook als zich een dergelijke ingrijpende gebeurtenis heeft voorgedaan. Een minuut stilte behoort helaas niet tot de mogelijkheden. Ik wil u tegelijkertijd van harte uitnodigen om het gesprek over zelfdoding niet uit de weg te gaan. Dit blijft een onderwerp wat helaas altijd actueel zal blijven. Iedereen zal zijn weg moeten vinden hoe daarmee om te gaan.
In de buurt van ons Hoofdgebouw in hartje Utrecht, in park Nieweroord, is een monument geplaatst voor slachtoffers van spoorwegongevallen. Daarmee hopen we dat wie daar behoefte aan heeft stil kan staan bij de slachtoffers.
Nogmaals hartelijk dank voor uw bericht. Ik wens u en mevrouw Kampinga het allerbeste toe.
Datum:
3 december 2018
Ons kenmerk:
5082982935
Onderwerp:
Opvolging naar aanleiding van uw contact
Met vriendelijke groet,
Paulette van den Broek
Hoofd NS Klantenservice

4 antwoorden op “spoorwegsuicides en buitensluiting”

Laat een antwoord achter aan annemarievanmackelenbergh Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.