Nou om te beginnen;  van mijn spellingscorrector niet (in tegenstelling tot vrouw-zijn). Maar deze week leek de APA, de American Psychological Association,  man-zijn nog verder te devalueren door aan traditionele mannelijkheidspatronen een ziektelabel te hangen. De APA kwam deze week naar buiten met zijn onlangs ontwikkelde Guidelines for Psychological Practice for Boys and Men. Ach en dan hadden we deze week ook nog de Nashville-verklaring. Met wat cynisme zou je kunnen zeggen; ombouwen tot vrouw is dan ook niet meer de oplossing. Wat dan wel…tsja.
Zelf ben ik niet zo’n erg traditionele man. Ik ben erg feministisch opgevoed . Zo erg dat ik zelf ook al eens mijn eigen man-zijn belachelijk maakte door bijgaande button te dragen.

Ik heb in mijn leven mijn eigen mannelijkheid weer voor een deel op moeten graven zodat ik weer op een normale manier met mijn mannelijke en vrouwelijke kanten om kan gaan. De reden dat mijn mannelijke kanten ergens achter op een kerkhof begraven lagen heeft eerder met wat ziekelijke kantjes van vrouw-zijn   het feminisme te maken.
Ik zou over de APA, Nashville en DNA-manipulatie, schepping en maakbaarheid nog veel kunnen zeggen. Maar vooral dat ik het een moeilijke discussie vind die baat zou vinden bij meer respect en minder hoogmoed. Ik wil dan ook niet zo arrogant zijn om hier een concluderend laatste woord te spreken.
https://townhall.com/tipsheet/briannaheldt/2019/01/07/american-psychological-association-labels-traditional-masculinity-as-harmful-n2538637
APA Guidelines for the psychological practice with Boys and Men