Het passeren van het gerechtshol Arnhem kan ik niet in stilte voorbij laten gaan. De plek waar ik herhaaldelijk als vader werd beledigd, geschoffeerd, waar we met een stuk of dertig vaders ons binnen in de hal vastketenden, waar het beruchte discriminerende formulier werd geproduceerd waarop vaders al bij voorbaat voorgedrukt de voogdij (gezag) werd ontzegd. De rechtbank waar ik met toestemming van de dienstdoende rechter optrad als raadsman voor vader Peter (zeer tegen de zin van de advocate van tegenpartij). De rechtbank die toestemming gaf tot inzage in een groot aantal uitspraken maar zich daarin liet overrulen door een clubje illegitiem georganiseerde rechtbankpresidenten. De rechtbank waar, tegen de zin van de kunstenaar een salomonsbeeld meters hoog buiten zicht werd gehouden maar die het beeld na de kritiek in mijn (ons) boek ‘Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” op een veel zichtbaardere plek zette.
De rechtbank waar ik met Fathers4Justice mee deed aan een decontaminatie-unit. De rechtbank met rechter van Son, die mij inschakelde als deskundige , maar daar halverwege het proces ineens mee stopte en toen valselijk beweerde dat ik was gestopt. Een brief van een medewerkster van de familieunit die mij volledig gelijk gaf in mijn irritatie hierover. Die rechtbank, dat gerechtshof wil je niet onbecommentarieerd passeren , zeker niet als onderdeel van een grote groep gele hesjes. Dus ik riep wat kwade kreten in die richting. Kreten die geen nuance toonden en dat kan ook niet in die context. Maar als je goed op een rijtje zet wat mijn ervaringen zijn in dit gerechtsgebouw dat kan ik niet ontkennen dat daar ook goede tussen zitten. Er is iets merkwaardigs aan de hand. Het lijkt wel of er 2 heftig elkaar bestrijdende bewegingen zijn binnen dat gebouw, dat er ook nog mensen zijn die zich met tegenzin laten inperken door de dwang van bovenaf. De vice-president Hooft Graafland die ooit aanvankelijk inzage toeliet (“anders is het nietig”) in rechterlijke uitspraken is op dramatische wijze (ik citeer hier rechter van Son) van het toneel verdwenen. “Ook omgekomen bij een roei-ongeluk? vraag je je dan stiekem af, want oh ja er was ook nog iets met die Demmink-zaak en het Arnhemse gerecht.
De Gele Hesjes zijn de enige grote sociale beweging die fundamentele önderbouwde kritiek op het functioneren van de rechtstaat toelaat. Ten bewijze daarvan hieronder de toespraak van volhardend rechtzoekend vader Erik Groenendijk bij de demonstratie van afgelopen zondag, bevrijdingsdag in Arnhem. Geel tegen de zwarte togacriminaliteit. Een brug verder.
https://www.youtube.com/watch?v=K8uXrMWYoAo&feature=youtu.be
Dag Ruud, hierbij de richtlijn van de Hoge Raad der Nederlanden m.b.t. de verplicht vorm van ondertekening van de rechter van een vonnis.
Dat impliceert, dat wanneer je een aantal vonnissen met onjuiste, dus onwettige vonnissen op een rij hebt dat een webpagina kan worden
gemaakt die alle slachtoffers van corrupte rechtspraak in staat stelt om ook hun met valsheid in geschrifte gewezen vonnis nietig te verklaren
en zij ook schadevergoeding kunnen eisen voor de schade die het vonnis heeft toegebracht. Ik denk dat dan eindelijk de pleuris zal uitbreken.
Verder is van belang dat de magistratuur, OM en RM, verantwoordelijk en aansprakelijk is voor de schade door suïcide van veroordeelden.
De nabestaanden kunnen op basis van schending van de zorgplicht door grove nalatigheid ook schadevergoeding eisen van de overheid die
de werkgever is met belastinggeld van al het magistrale personeel van rechters, raadsheren en griffiers. Artikel 162 Sv help hen dan daarbij.
Ik weet niet wie je met Ruud bedoelt, maar verder heb je nog veel meer gelijk dan je blijkbaar beseft. Ook niet-openbaarheid leidt tot nietigheid. Het gaat om miljoenen vonnissen. Ik vrees dat de rechterlijke macht al te veer is afgedwaald om daar zomaar een eind aan te maken laat staan schadevergoedingen voor toe te wijzen. Maar het zou wel moeten ja…