Let op: in dit blog stond ten onrechte de naam Miedema vermeld. Dit is nu veranderd in Weijers.
Mijn excuses.

“Dan vraag ik die kinderbeschermers: “is dat nou wel in het belang van het kind dat die met alle geweld naar de vader moet? Ed Spruijt heeft toch in een paar mooie onderzoeken laten zien hoe slecht dat is.” U begrijpt, althans degenen die mij al langer kennen dan vandaag, dat er ergens een pijnscheut door mij heen trok. Ik moest dan ook wel reageren. Maar mijn gevoel zat op het punt dat ik vreesde  een zaal van 150 Theoretisch pedagogen en aanverwante sociale wetenschappers tegen mij zou krijgen. Hoewel ik er uit kreeg wat ik wilde zeggen kwam het onder die omstandigheden niet meer over. Ik voelde een plaatsvervangende schaamte over mijn durf om zo’n kwestie aan de orde te durven stellen in het gezelschap van collega’s waarvan de al dan niet verdiende voetsporen vrolijk blonken. “Spruijt heeft niet eens gereageerd op mijn theoretisch pedagogische noties over belang van het kind in een polemiek in een vaktijdschrift.” bracht ik te berde. Nou ja niets zeggen was laf geweest.

Maar eigenlijk zou mijn reactie ongeveer zo moeten luiden:

U gebruikt een begrip “Belang van het kind” Kunt u daar (als deelnemer aan een theoretisch pedagogische discussie) een definitie van geven?  Hoeveel verschillende definities denkt u dat er van dit begrip zijn te geven? Waarom denkt u dat kinderbeschermers moeten reageren op iets waarvan ze niet kunnen bevroeden wat u bedoelt? Wat denkt u eigenlijk zelf dat er achter de handelwijze van deze kinderbeschermers zit? Kunt u hier een probleem of een dilemma in kaart brengen. Kunt u begrijpen dat als u een begrip gebruikt als dooddoener mensen dan ook “doodgeslagen” reageren? Wat denkt u eigenlijk als pedagoog in  huis te hebben dat u deze arrogante houding kunt innemen? En aan welke theoretisch pedagogische analyse heeft u de handel en wandel van Dhr Spruijt eigenlijk onderworpen. Weet u wel dat deze meneer onderzoek aan de kinderbescherming verkocht heeft zonder daar open over te zijn?  Denkt u dat u de afschaffing van ongelijkwaardig ouderschap kunt beoordelen aan de hand van onderzoek van Spruijt? Weet u eigenlijk wel wat hij onderzocht heeft? Denkt u dat het helpt als ouders door het stof gaan voor elkaar.? Leidt dat tot volwaardig ouderschap? Wist u dat Spruijt dat propageert.

In een een-op-een discussie met de genoemde professor Ido Weijers kwam ik er met gemak uit en heeft hij op geen enkel punt zijn gelijk kunnen uitleggen. Hij weet natuurlijk best dat de term “Belang van het Kind”  een nietszeggend begrip is en dat zo’n dooddoener  doodslaat. Maar toch doen. Dus. En dan die kinderbeschermers even en plein publique voor schut zetten. En natuurlijk kan hij in de verste verte niet uitleggen wat de relevantie is van Spruijts onderzoek naar gelijkwaardig ouderschap als je het al onderzoek kunt noemen. En dat dan de halve zaal hem komt feliciteren met deze geweldige inbreng in een, als het goed is, theoretisch pedagogisch gefundeerde discussie. Daarbij ook mijn ex-docent Ben Baarda die iets opmerkte in de trant van dat ze kinderen aan hun ouders moeten toewijzen. Prima natuurlijk, andersom mag ook, en wat is het verschil Ben? Maar het voelde als een minachting voor mijn standpunt dat per saldo drie keer zo genuanceerd is als dat van hem. maar weet hij veel. Hij is gewend te vertellen en niet te luisteren vrees ik. Nou ja in ieder geval met betrekking tot dit onderwerp.

Maar ole!! Dat is lang geleden dat ik een paar kinderbeschermers mocht verdedigen. Overigens… met veel mate. Want eigenlijk ging het hier (Weijers  gooide in de snelligheid ook allerlei vragen vluchtig op een hoopje) ook om de vraag of er een omgangs-OTS moest komen in deze  zaak. Het gebruik van de begrippen omgang en het direct daaraan gekoppelde begrip. Recht leiden nog meer af van de kern van de discussie. Maar ik ben in het geheel niet voor omgangs-OTSen. Ik ben ervoor dat kinderbeschermers zich wat minder met vaderbashing bezig gaan houden. En Theoretisch pedagogen en Spruijtologen al helemaal. En van vaders, althans mij, moet de kinderbescherming en aanverwante handel zich inderdaad niet bezighouden met vaderschap, dat zal de zaak opfleuren. Als het negatieve gezeur over vaders wordt afgeschaft: “Zo meneer legt u dat maar eens uit waarom wilt u eigenlijk uw kinderen zien? Ja dat moet u even uitleggen want dat moeten wij dan weer aan Professor Weijers uitleggen.” Overigens vond Weijers na afloop zelf ook niet dat vaders zich voor hun vaderschap moeten verantwoorden. Zoals gezegd; van zijn betoog in de richting van vaders bleef weinig over. Alleen heel erg jammer dat ik dat punt niet en publique heb kunnen maken. Ik voelde me vreselijk alleen tussen mijn vakgenoten.

Achteraf ontdek ik dat Dhr Weijers ook betaald wordt door de Raad voor de Kinderbescherming (net als, maar dan incidenteel,  Ed Spruijt). In die zin, ik geef het ruiterlijk toe, getuigt het van moed om de Raad te vertellen dat ze juist wat minder moeten ingrijpen. Dat heb ik hem ook verteld. Maar volstrekt verkeerd om dat te motiveren met het standpunt dat geen omgang soms beter is voor het kind. Hierbij aangetekend dat het begrip omgang verhult dat vaders en kinderen een opvoedingsrelatie hebben. Een onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid. Dat is mijn standpunt. Ik heb gezegd, beter te laat dan niet.

Ik heb overigens ook leuke discussies gehad hoor; maakt  u niet te ongerust. Onder andere over de wijsgerig-pedagogische vragen die als onkruid de grond uit zullen komen. Laat ik nou van dat soort zijn. Onkruid van het betere soort. Rest mijn hoop op een betere en verdere discussie met Bas Levering, een meesterlijk voormalig docent, op wiens afscheidsconferentie dit allemaal gebeurde. Oh ja en de pedagogen zijn van plan internet te ontdekken. Ik ben benieuwd wie van mijn collega’s dit blog ontdekt. Ik houd u op de hoogte!

De nogal harde beweringen, met name over Ed Spruijt zijn niet zomaar uit de lucht gegrepen en zijn door mij goed onderbouwd in diverse artikelen in boeken en (wetenschappelijke) tijdschriften.
Artikel Joep Zander in Pedagogiek
citaten uit antwoord Spruijt en repliek Zander en verdere verwijzingen
bestellingen Relapublishing (kaarten en boeken waarin op diverse wijzen andacht is besteed aan het onderzoek van Spruijt)
Over het belang van het kind is ook heel wat afgeschreven. Graag verwijs ik hierbij naar de stukken van Wouter Hanhart en Peter Prinsen en het wikipedialemma (met weeer een verwijzing naar het werk van Bas Levering)
over het belang van het kind