Cookies

herfstroos

beleden roos

 

(voor de mensen die de vorige versie al lazen; sorry nu met tekst)

Een Roos kan een welkome afwisseling zijn na periodes van strijd en aanval ( zie vorige blogs). Ik kan mij herinneren dat de advocaat die mij bijstond in de procedures rond mijn dochter mij aanraadde eens een bosje rozen naar het politiebureau te brengen waar ik net uitgekegeld was na een poging daar aangifte te doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. Het merkwaardige was dat dat bosje weliswaar met een glimlach werd ontvangen maar dat men het daarna toch blijkbaar een goed idee vond om mij voor die poging tot aangifte te vervolgen.  Geweld met bloemen tegemoet treden werkt soms niet,  maar af en toe blijf ik dat proberen.

Een paar jaar geleden schreef ik ook een blog over een roos. De foto daarbij staat inmiddels erg hoog in de google imagesearch op het onderwerp Roos. Daarom wordt dat blog nog veel bezocht. Ik hoop dat het zijn uitwerking heeft.

Andere Rozen op mijn blog

De dader-vader van Willem

Heeft hij het geld verbrand? Heeft hij zichzelf gepromoot? Van alles kwam aan de orde in de evaluatie van het optreden van Holleeder in Collegetour.
Dat nou juist Heineken, de werkgever van zijn vader het slachtoffer werd van zijn ontvoering kwam wat minder onder de aandacht. Vader Holleeder (chauffeur, reclamemedewerker) werd, om niet opgehelderde gronden, ontslagen door zijn werkgever , maar van de alcohol kwam hij minder los. Integendeel dat werd na zijn ontslag natuurlijk alleen nog maar erger. Vader Holleeder sloeg er onder die omstandigheden nogal eens op los naar verluidt. Nergens is te lezen dat er een verband was tussen het een en ander, hoewel het in de biografie door Auke Kok wel wordt genoemd. Willem heeft het daar ook niet over. En dat dan ook nog de chauffeur die min of meer zijn vader opvolgde medeslachtoffer werd…..Maar de psyche volgt soms bochtige wegen die toch vaak een retourtje beschrijven. Een verhaal dus ook over de trieste lotgevallen van de working class hero-vader, de alcohol en het geweld.

Willem excuseerde zich in Collegetour voor zijn daden. Gemeend of niet. Het waren natuurlijk vervelende zaken mensen ontvoeren en aan de ketting leggen, 3 weken lang. En daarna is het misschien nog een paar keer niet zo fris geweest. Maar zover ik weet heeft Willem nog nooit direct burgers bedreigd. Al zullen sommige burgers dat indirect wel zo voelen denk ik. En voor dat ketenen heeft Willem zijn excuses aangeboden.

Dus dan volgt nu de hamvraag. Naast wie zou ik liever in de tram zitten naast top-crimineel Willem Holleeder of top-justitiebaas Joris Demmink. Die keuze is snel gemaakt zult u begrijpen als u mijn laatste blogjes over de Demmink-affaire hebt gelezen. Los van de vraag of Demmink gedaan heeft waar hij door half Nederland met rede en bewijs van verdacht wordt, Demmink is het hoofd van een door en door ziek en corrupt apparaat waar dreiging en chantage aan de orde van de dag is. Een man die, als de beschuldigingen kloppen, kinderen heeft verkracht. Bij Willem is dat helemaal omgekeerd. Willem heeft altijd al een zwak gehad voor zwakkeren en neemt het op voor kinderen. Demmink heeft zijn, ook ooit ergens opgelopen zielsverkrachting omgezet in verkrachting van minder machtigen. Willem in het ontvoeren van een meer-machtige. Met een extra sorry voor de chauffeur. Mij zal nu ongetwijfeld een soort klassestrijdromantiek worden verweten, of geitewollensokkenpraat en Robin-Hood-romantiek. En Holleederverheerlijking. Ach, ik bedoel meer wat zaken naast elkaar te zetten.

“The result of this misandry is an increasing number of men who believe that even a negative collective identity is better than no collective identity at all”. Paul Nathanson, Katherine K. Young beschrijven hoe mannen in een criminele identiteit terecht komen. In deze maatschappij is een criminele identiteit naast een feministisch angehauchte identiteit een van de weinige keuzes zijn die er voor mannen weggelegd is. Maar wie is de crimineel en wie zijn rechter?

PS 020117 Na het schrijven van dit blog zijn er verhalen naar boven gekomen van de familie van Willem die doen vermoeden dat er wel sprake was van bedreiging door hem naar gewone burgers. Het blijft voor mij moeilijk te beoordelen, maar het zou kunnen dat ik het wat te rooskleurig zag toen ik bovenstaande schreef.

gxxx commentaar

klik op plaatje voor vergroting

Ik houd me nog maar een beetje aan de kop boven dit blog. Voor de niet-wikipedianen onder u wel even een technische uitleg. Elk Wikipedia-artikel heeft een eigen overlegpagina waarop in beginsel vrijelijk kan worden overlegd over het lemma. Hier dus de overlegpagina van het lemma “Joris Demmink”. In het scherm ziet u de verschillen tussen twee bewerkingen. Hier heeft dus Moira-moira iets weggehaald dat een vorige schrijver toevoegde. Rechts onder de kop vindt u zijn motivatie. Hier wordt dus ingegerpen in de discussie over het lemma door het weghalen  van een opvatting.
Geen uitgebreid inhoudelijk commentaar. Ik laat de conclusies aan u. Wel wil ik opmerken dat bovenstaande beslist meer is dan een toevallig incident. Op dit Wikipedialemma werd vorige week ook al overleg gedelete. Het weghalen van inhoudelijke informatie over dit onderwerp is al jaren aan de gang. zie ook: oude wikipediapagina over de affaire Demmink

volkstribunaal

Mijn beeld van de moderne inquisitie

De laatste dagen wil ik voortdurend meer schrijven en tot me nemen dan ik aankan. En daar raak ik een beetje van buiten adem. Vandaar hier even een kleine hyperventilatie. Belangwekkende opmerkingen en notities over de laatste dagen in “onze rechtstaat”.

Ik zie aan de bezoekcijfers van mijn blog meestal het eerst dat er weer wat met Joris Demmink aan de hand is. In de mainstream-media zie of hoor je weinig. Maar internet staat er bol van. Dat leverde de vorige blog op. En dagen van 600 blogbezoekers.

Maandag kwam het officiële rapport van de commissie Samson uit.
Leuk die excuses van jeugdzorg, maar ze hebben wel eerste het hele onderzoek proberen tegen te houden. Een aantal wetenschappers klaagt inmiddels erover dat de meest kritische opmerkingen gewist zijn. Dat gaat dan over die tegenwerking van de landelijke jeugdzorgkoepel. De onderzoekers hebben hun eigen rapport op internet gezet. De onderzoekers, waaronder de eminente professor Ijzendoorn, klagen er ook over dat de commissie Samson niet scherp kijkt naar de structurele oorzaken.

Als wetenschapper zou ik nu het rapport van de commissie Samson en dat hele onderzoeksrapport moeten lezen. Maar echt… even niet. Ik vrees dat zelfs die kritische collega-wetenschappers het nog te licht en simpel zien.

Een beter zicht op de werkelijkheid komt van advocaat Oude Middendorp uit Enschede. Oude Middendorp staat een slachtoffer uit Enschede bij van misbruik in jeugdinstelling Alexandra in Almelo. Er zou sprake zijn van chantage en druk op de ouders. Hee ken ik dat verhaal al niet van jaren geleden van Jan Hop, of was dat een andere instelling. Want er zijn er meer waar het zo gaat.

Wat extra doorsteekjes waren te zien in de verhalen in het Algemeen Dagblad over weer nieuwe aantijgingen tegen Joris Demmink. Zelfs ík kwam op het punt om te denken dat dat gewoonweg niet waar kán zijn. Een justitieambtenaar die een moordenaar het land uitsmokkelt….

Een goede blik op de werkelijkheid kun je ook krijgen als je in de huid van andere ouders kruipt. Neem Judith Leenders en Ron Nienhuis. Uit hun verhaal blijkt heel duidelijk hoe de misstanden in de jeugdzorg verweven zijn met die in de rechterlijke macht. Defacto kan jeugdzorg haar belangen er bij de rechter gewoon doordrukken. Wraken helpt niet want dan wordt je raadsman buiten de rechtbank gehouden. Ook een zaak van Jan Hop trouwens.

Tussen Demmink en die verkrachting op een kamertje in een jeugdzorginstelling zit het verband van bovenstaande verhalen. Ik heb dat nu nog maar een klein stukje uitgelegd. Ik ga daar meer over vertellen. Bij stukje en beetje zal ook dat eens boven water komen. Ik begin te geloven dat dat niet meer is tegen te houden.

Jose van Rijn startte een petitie om de staat te dwingen onderzoek te doen naar de misstanden rond Demmink. Mooi, goed idee, behalve dat je de staat in deze geen onderzoek meer kunt toevertrouwen. Daarvoor is alles al teveel verziekt en doordrongen van machtsmisbruik. Daar moet je dus iets anders voor verzinnen. Daar waren we het ook snel over eens. Nu is ons uitgangspunt om te streven naar een soort Russell-tribunaal.

We kunnen ons, terecht, geen maatschappij voorstellen zonder rechterlijke macht. We zijn er eigenlijk op dezelfde manier van afhankelijk als die banken die ons oplichten. Ze pikken miljarden, maar we kunnen niet buiten ze. Dus dokken maar belastingbetaler. Rechters en andere justitieadepten gaan zich te buiten aan extreem machtsmisbruik, maar ja wat moeten we zonder ze…. Dat was ook een beetje de reactie van Rieke Samson op de kritiek van de wetenschappers. We kunnen niet buiten Jeugdzorg Nederland… zij moeten de veranderingen doorvoeren…..Jaja…

Wat we dus hard nodig hebben is een soort overgangsprogramma. We moeten het zootje integraal aanpakken, maar ondertussen hebben we een maatschappij draaiende te houden. Hoe doe je dat. Er zijn er die ons zijn voorgegaan. Het is cruciaal om hier zicht op te hebben. Sommige sleutelpersonen die in principe aan onze kant staan spreken zich onvoldoende uit omdat ze bang zijn voor de chaos.

Jaren geleden droomde ik al eens van een soort omgekeerde inquisitie op het marktplein van Zutphen waarbij een bij mij en Jan Hop zeer bekende soroptimistenrechter op de brandstapel kwam met behulp van een soort volksgericht. Ach ja zo moet dat natuurlijk niet precies. Maar het geeft de radeloosheid weer als je geen functionerende rechterlijke macht hebt. Een rechterlijke macht die vooral haar eigen broek en rok omhoog houdt. Nu een serieuzere variant dus. Gewoon een net, maar streng en strak tribunaal. Wie wil ons helpen dit uit te werken. Voer de discussie. En teken alvast die petitie dus!!


Chantage Alexandra

Al in 2001 problemen over sex in Alexandra (zie ook website Hop burojeugdzorg.nl contactjournalen Alexandra)
Kritiek wetenschappers op Samson
Dossier rechtersdictatuur met een video over de zaak Leenders/Nienhuis
Teken de petitie
Lees ook het blog van Jose

Staat versus zijn kinderen

Advocate van der Plas op de hoorzitting

Vandaag kwamen twee gruwelijke werkelijkheden bij elkaar. “Onze” Secretaris Generaal van justitie Joris Demmink is onderwerp van een hoorzitting van de Helsinki-commissie van de federale Amerikaanse overheid. Dit in verband met verondersteld pedoseksueel misbruik en daarbij behorende chantagegevoeligheid. Het tweede is het rapport Samson waaruit klip en kaar blijkt dat de jeugdzorg een groot risico behelst voor kinderen. Seksueel misbruik komt in de jeugdzorg twee maal zo vaak voor als in gezinnen (zelfs meer dan in de pleegzorg hoorde ik melden).

Hebben die dingen alleen met elkaar te maken omdat ze beiden vandaag speelden? Nee lijkt me. Daarmee wil ik niet beweren dat Oom Joris lijfelijk al die ..zelf… Nee natuurlijk. En overigens wil ik benadrukken dat Joris ook nog nergens voor is veroordeeld. Er is zelfs nog geen strafrechtelijk onderzoek gedaan. Maar ook wil ik benadrukken dat dat weinig zegt zolang Demmink in functie dat hele apparaat aanstuurt dat hem zou moeten onderzoeken. Dat het Nederlandse justitieapparaat corrupt is acht ik namelijk wel voldoende aangetoond. En corruptie en machtsmisbruik geven nou eenmaal gelegenheid voor de laagste driften van sommige mensen.Kijk naar de eindeloze macht van de Raad voor de Kinderbescherming.

Er is nog iets dat meteen opspeelt in dit soort kwesties; wat doet wikipedia? Jaren geleden was er op de Nederlandse wikipedia een lemma over de zogenaamde affaire Demmink (jaja die speelt al 15 jaar). Verdwenen, maar ook al weer een tijd terug te vinden op dit blog. (zie onder) Er is nog een pietsie informatie terug te vinden op het lemma van Demmink zelf. Over dat lemma speelde zich vandaag weer het nodige af op de artikelpagina en de overlegpagina van het wikipedialemma. Niet alleen werden feiten over die USA-commissie verwijderd, ook werd overleg daarover verwijderd en de overlegpagina voor een week semi-beveiligd. In de grote media heb ik niets kunnen vinden over de zitting van die commissie van het Amerikaanse congres. Wel waren er onlangs fikse artikelen in Vrij Nederland en het Katholiek Nieuwsblad.

Een van de issues die advocate Adele van der Plas aansneed was de muilkorving van de Nederlandse media. Dit lijkt ook betrekking te hebben op Wikipedia dus.
Inmiddels liggen er dus gevoelige eindjes van het kindermisbruik in Nederland bloot. En dat is werkelijk nog maar het begin. Kinderen misbruiken lijkt wel een staatshobby van ons koninkrijk. Loyaliteitsmisbruik (leidende tot ouderverstoting) hoort daar ook bij.

Hieronder de links naar de video’s van de hoorzitting. Het is echt intrigerend om te bekijken. Niet vlak voor het slapen gaan. Dat is ook de reden dat ik nu nog maar een deel heb gezien. Het transcript van de verklaring van Adele vd Plas is hier te vinden.

petitie : onderzoek affaire Joris Demmink: stop Joris Demmink
hoorzitting 1 start op minuut 27
hoorzitting 2
transcript hoorzitting helsinki-commissie
Informatie op de site van de Bakker-Schut-stichting
het oude wikipediaartikel op deze site

Rieke Samson was PG met een speciale verantwoordelijkheid voor zeden en jeugdzaken vanaf 2006. http://www.mr-online.nl/juridisch-nieuws/8570-samsom-geerlings-als-pg-vertrokken en verantwoordelijkheid bij megazaken http://www.mr-online.nl/juridisch-nieuws/320-nieuwe-procureur-generaal

Bijzonderder nog was dat zij bestuurslid is geweest van de Heldringstichtingen waar een flinke toegedekte affaire was over misbruik van kinderen. http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/10/rieke-samson.html.

http://plazilla.com/commissie-samson verhaal van slachtoffer over de behandeling door de cie Samson

http://www.nrc.nl/nieuws/2012/10/09/felle-kritiek-op-rapport-samson-hardere-conclusies-over-misbruik-geschrapt/

– Samson was ook aanwezig bij het afscheid van Demmink in 2012. De mensen die dit registreerden zijn inmiddels gearresteerd. (bron HHC)

Inmiddels is er ook een youtube versie die wat makkelijker te embedden was hier

Tutu, Ubuntu en vaderschap

Rob van Altena speelt het lied “Vader” waarvan de tekst door zijn broer Ernst werd geschreven. De video volgt over een paar weken.

Vandaag was bisschop Tutu in Deventer. Helaas was de Lebuinuskerk al overvol en moest ik toch nog thuis op de tv kijken en luisteren.
Bekende mededeventenaren probeerden de essentie van Tutu’s wijsheid over te brengen. Daar was pastor Peter Dullaert waarmee ik ooit de discussie over het salomonsoordeel probeerde te voeren zonder duidelijk te kunnen maken wat ik daar nou zo belangrijk aan vond.

Manja Pach, voormalig rechter, en lid van de liberaal-joodse gemeente spreekt over het belang van rechters in de samenleving. Au, waarom doen mensen waarvoor ik een diep respect voel soms zulke platte uitspraken. Ooit voegde me ze toe dat ze dacht dat zoiets als vaderschapsdiscriminatie niet kon bestaan. Wat moet je zeggen tegen iemand die zelf zoveel over haar persoonlijke vaderschap heeft verteld. Ik had toen heel brutaal kunnen antwoorden dat ze misschien eerst eens mijn teksten zou kunnen lezen voor daar een oordeel over te vertellen, maar ik hield mijn mond maar. Is dat naar mensen met zo’n achtergrond inderdaad een getuigenis van respect of juist niet. Ik weet het af en toe niet meer.

Een andere spreekster haalde een van de basisfilosofieen van Tutu uit de kast. “To be human is to be in relationschip”. Uit mijn hart gegrepen. Deze zienswijze blijkt een basis te hebben in traditionele Afrikaanse filosofie: Ubuntu. Volgens mij is dat waarom ooit Afrika weer de toekomst zal zijn als drager van fundamentele waarden die we in het westen zijn vergeten. Het sluit aan bij mijn visie op mensenrechten. Ik pleit er al jaren voor mensenrechten in een aantal gevallen veel meer te definiëren als relatierechten. Met name waar het gaat om ouders en kinderen. Wat ik de afgelopen weken weer oppikte is deze vorm van humaniteit in de vaderbeweging. Met veteraan Rob van Altena deed ik een eerste poging het lied dat zijn broer ooit schreef voor beider vader te zingen. Maar op andere plekken mis ik die verbondenheid ook weer. Ik ben niet in staat samen te werken met mensen die mij beledigen en schofferen. Misschien moet ik me er minder van aan trekken, dat kan míjn manco zijn. Maar veel (potentiële) activisten binnen de beweging zijn gevlucht voor dwingerig dominant gedrag van leiders. Ik ga de namen even niet noemen. Voor een van hen schreef ik anderhalf jaar geleden de volgende overpeinzing die ik hem nooit opstuurde om niet het risico te lopen verkeerd begrepen te worden. Hier toch een klein stukje:

Wat ik het meest zal missen is het gevoel van “wij vaders”. Mijn zoon, D en jij in de trein op weg naar een vaderdemonstratie in Brussel.. Kijk Joshua dat zijn wij de vaders. Wij zijn er voor jou, en voor al die andere kinderen. Je vader is er deel van. Deel van al dat samen. Deel van ouderschap. Ik zal het eerlijk bekennen, ondanks dat ik met veel overtuiging ervoor heb gekozen niets meer met je te maken te willen hebben, er zijn dingen die ik daarmee uit het diepst van mijn hart mis.

De persoonlijke relatie kan niet gemist worden in de strijd voor iets rechtvaardigs. Zonder relatie geen humanitair ideaal. Maar dat wil niet zeggen alles van iedereen accepteren natuurlijk. Dat zou een misvatting zijn. Tutu weigert ook om Blair nog een keer te ontmoeten omdat hij gewoon grof gelogen heeft tegenover de mensheid. Zo is dat. Ubuntu!

Een linke rechtstaat

mijn leerboek “Nederland, een rechtstaat” met uitgelicht deel over de openbaarheid van uitspraken. Klik voor vergroting van dit kunstwerk.

Op mijn oude HBS in Geleen hadden we het vak staatshuishoudkunde. Ik weet niet of het de bedoeling was, maar ik heb dat vak echt geleerd alsof dit ging over de maatschappij waarin ik opgroeide. Dom natuurlijk. Daar is onderwijs niet voor. Het is om je te disciplineren en fabeltjes te doen geloven. Ik zeg het een beetje cru nu, maar elke keer als ik weer eens bezig ben met de staat van de rechtsstaat staat mij steeds weer die ene bladzijde uit dit boek voor ogen. “Rechterlijke uitspraken altijd openbaar”.

Een keer heb ik op een rechterscongres ook uitgelegd dat ik het zo geleerd heb. Een Prof rechten beweerde toen dat mijn studieboek het fout had. Maar na een blik in de grondwet, die hij heel handig uit zijn tas toverde, bleek dat mijn studieboek gelijk had. Maar eigenlijk ook niet. Het staat wel in de grondwet maar het is niet waar in de zin dat het ook praktijk zou zijn.
Waarvoor ga je nog naar school? Gelukkig leert mijn zoon ook handige vakken als wiskunde en Engels. Hoewel ik bij elk vak dingen tegen kom waar je flinke vraagtekens bij moet zetten (wat zelden wordt aangemoedigd), is het zelden zo nep als recht.

Eigenlijk is deze inleiding ook een manier om u te wijzen op het dossier “Nederland een rechtersdictatuur” dat ik in de afgelopen maanden stevig opnieuw heb opgebouwd. En voordat u zegt, wat een onzin; lees het eerst even?

dossier Nederland een rechtersdictatuur

gone with child

still uit de klassieker “Gone with the wind”

Voor de nieuwsbrief Ouderverstoting las ik vandaag een verslag van een lezing van mevrouw Kim Bastaits. Daarin werden de opvoedingsprestaties van vaders geschetst als iets geheel nieuws. Alsof vaders voor de feministische golven nooit iets aan opvoeding deden. Aangezien ik niet bij de lezing aanwezig was weet ik niet helemaal zeker of ze het ook zo bedoelde. We hebben uiteindelijk het verslag een iets neutraler tintje trachten te geven.

Toen ik dezelfde dag s’avonds met het bekijken van de film “Gone with the wind” een belangrijk stuk culturele bagage aan het inhalen was, stuitte ik daar ook op de scene waarin de twee hoofdpersonen ruziën om hun kind. Een stukje ouderverstotingssyndroom avant la lettre. Beide hoofdpersonen komen er in de film aanvankelijk niet al te best van af. Ook waar het om hun kind gaat lijkt de strijd aanvankelijk hoog op te laaien. Na hierboven getoonde scene gaat de vader er met het kind vandoor. Maar gelukkig niet voor al te lang.

Ik schreef al eerder een blogje over de geschiedenis van ouderverstoting. In een commentaar daarbij verwees ik nog naar een andere website met veel heel oude gevallen van ouderverstotingssyndroom.

historische gevallen van ouderverstoting
vorige blog over geschiedenis
Over vaders en film

reclame reductie

bewerkt Go-Ahead-shirtje. Op deze viel de reclame overigens nog mee. Er zijn er met vier verschillende soorten reclames en daar schijnt ook mee gespeeld te worden.

Toen ik de leeftijd van mijn zoon had kreeg ik van mijn vader wel eens de overgebleven oude multomappen van zijn werk. Met reclame erop. Op een gegeven moment had ik daar genoeg van. Ik wilde mij op school niet vertonen met dat soort mappen en ging op zoek naar een map zonder reclame. Uiteindelijk bleek dat heel moeilijk, omdat ik er een beetje rigide in was. Heel vaak bleek er ergens in een hoekje toch een merknaam te staan.

Sinds mijn puberteit zijn de zaken helemaal omgedraaid. Het is popie om een dikke naam op je kleding te dragen en de mappen zijn al lang niet meer interessant voor reclame. Zo zie ik mijn zoon in een shirt rondlopen vol met reclame, naast een minuscuul Go-Ahead-logo. “Zo betalen ze je daarvoor?” vroeg ik.  Dat was een beetje hard natuurlijk.

Maar dan steun ik wel Go Ahead, was de attente reactie. Het was een aanleiding voor een interessante discussie, en bijbehorende internetspeurtocht over geld en voetbal. Hoeveel procent van de inkomsten van clubs bestaat uit commercie? Ongeveer 30 procent bleek het gemiddelde bij topclubs. Zelf wordt ik horendol van de steeds opdringerigere reclames om ons heen. Vandaar dat speciale shirtje hier rechts.

bloemetjes bijtjes en libelles

Ik wil niet zeggen dat libelles de beste  metafoor bieden om met een puber het seksleven te bespreken. Maar het is volgens mij een stuk interessanter en mooier dan om het aan de hand van bloemetjes en bijtjes te doen. In mijn bijgaande video ziet u het gebeuren. Ik maakte het tijdens een rustpauze van de enige solitaire wandeling tijdens onze vakantie. “Oh ja; die maken een hartje” zei Joshua al voordat dat inderdaad daadwerkelijk terug te zien was op mijn camera. “Doen ze dat volgens jou nou omdat ze het leuk vinden of gewoon voor de voortplanting?” enigszins zweemend naar een serieus discussieonderwerp. Er kwam even een discussie los over het verband tussen die twee of niet. Ik zou bijna voor het seksleven van libelles tekenen, ware het niet dat bij nadere beschouwing ze elkaar nogal ruig bejegenen. De voortplanting geschiedt in de regel met het laatst ontvangen zaad. Er schijnen bij andere libellen mannetjes te zijn die gewoon het oudere zaad eerst uit het vrouwtje pulken. Maar bij deze soort richt het mannetje zich op de verdediging van het vrouwtje tegen andere mannetjes. En weinig pappa en mamma voor de jonge larven die ze voortbrengen. Die moeten het helemaal op eigen houtje doen. Kijk dat doen wij dan toch weer aardiger.

Om terug te komen op liefde en sex. Op zijn minst valt vast te stellen dat een mooie waarneming als deze een geweldige liefde voor de natuur oproept. Misschien zit die liefde dan ook wel ín de natuur?

Als ik deze bosbeekjuffer was zou ik geloof ik niet teveel van mensen houden. Ze is op diverse plekken in Europa waaronder Nederland met uitsterven bedreigd. Je kan raden waardoor; kanalisering, bebouwing. Zouden die mensen dat nou uit liefde of voor de voortplanting doen? Misschien wel allebei niet vrees ik. Dus laten voorzichtig spreken over liefde.

Eerst maar weer met mijn zoon een hele grote berg opgegaan, de natuur zien en bedwingen, en op driekwart van de de afdaling down gaan; (au) bedwongen door vader natuur……
Natura artis magistra.