Cookies

Belang van het kind of staatsgeheim?

sharleyne staatgeheim
(20-11 19.25: lees de uitgebreide reactie’s)
Volgens advocaat Sébas Diekstra, die de Wobprocedure voor Remouchamps voert, is dat uitzonderlijk. ,,Hoe kan het onderzoek naar de dood van een 8-jarig meisje de veiligheid van de staat raken? Ik heb dit nog nooit meegemaakt. We houden er rekening mee dat het OM het staatsgeheim misbruikt om eventuele fouten niet te hoeven erkennen.”
Bijna 17 jaar geleden onderhandelde ik met een groep vaders die net een kinderbeschermingsgebouw hadden bezet, met de landelijke directie van de Raad voor de Kinderbescherming. Een van de punten was naamswijziging na scheiding. De Raad was het met ons eens dat dit niet meer in het belang van het kind kon worden geacht. Maar ze wilden hun nek niet uitsteken omdat ze zich gebonden voelden aan ambtelijke loyaliteit. Ik zei toen: “maar het belang van het kind gaat toch boven alles?” Toen was het even stil. En het heeft blijkbaar aan het denken gezet, want een tijdje later is de mogelijkheid van dat soort naamsveranderingen flink teruggebracht.
Ook in de zaak Sharleyne gaat het niet meer om het belang van het kind, maar om het belang van de staat. Verstoppen dus maar. Maar dit soort zaken zijn slechts een voorbeeld van hoe het heel vaak gaat! Vaak bleken vaders buiten spel gezet. Maar gelukkig hebben we in deze kwestie weer te maken met een vader die het er niet bij laat zitten. Lees op onderstaande link:
Eerdere blogs en artikelen van mij over deze en soortgelijke zaken.
Volgende blog: Om door het stof?
AD hierover

reblog: Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?

Hoi Sven, Ik kreeg vandaag van iemand de tekst van je blog over de pogingen tot samenwerking met jeugdzorg. Erg interessante stof. Goed dat jullie zo scherp blijven.
Waar ik me wel vaak over verbaas, ook in je artikel, is het wat negatief kwalificeren van emoties van ouders. Je stelt het eerst tegenover verstandige ouders en later lees ik nog iets over volkswoede. Ik geloof best dat emoties soms het verstand wat in de weg kunnen zitten, maar ik denk dat het omgekeerde nog veel meer gebeurt. Het wegstoppen van emoties leidt tot blokkades in het nadenken. Dat het gedrag van jeugdzorg emotioneert dat ligt aan het gedrag van jeugdzorg. Je moet ouders die hun kinderen af worden genomen niet ook nog eens hun emoties afpakken. Vind ik. Benieuwd naar je reactie. Op je blog was dat niet mogelijk dus ik probeer een herblog met commentaar.
Ruim een jaar geleden (november 2015) hebben Jeugdzorg Dark horse en stichting SOS-jeugdzorg voorzichtig banden aangeknoopt met jeugdzorg Amsterdam (JBRA) om een mogelijke samenwerking te verkennen tussen ouderorganisaties en jeugdbeschermers. Na een wat moeizame aanloop en een verandering van de oorspronkelijke doelstelling van een autisme-voorlichtingsfilm voor scholen naar het organiseren van bijeenkomsten tussen ouders en gezinsvoogden kwam er tenslotte een concreet plan op tafel. De gedachte daarbij was dat het mogelijk moest zijn om met ontwikkelde ouders en welwillende gezinsvoogden een gemeenschappelijke grond te vinden over een jeugdzorg die echt in het belang zou handelen van ouders en kinderen. De workshop ‘Allemaal Gekkies?’ werd geboren waarvan de titel aangaf dat niet alle ouders emotionele en pedagogisch onbekwame
Lees verder:  Dark horse Essays: Waarheidsvinding – beterschapbeloften of wetgeving?

Nooit meer Nulde

Een paar jaar geleden ontdekte ik dat een aantal artikelen van mij over het Meisje van Nulde ( Rowena) een loze verwijzing hadden naar een heel dossier dat een voor mij onbekende persoon ooit had geschreven. Ik heb dat verhaal toen van archive.org gered en op mijn blog gezet met verwijzingen naar mijn eigen commentaar op de zaak Nulde. Later nam ik nog wat primitief een filmpje op van een tv optreden van vader Martin Huisman. Aan het aantal bezoekers van dat dossier te zien, voorziet deze pagina in een behoefte.
De moord op Rowena had niet kunnen plaatsvinden als de Raad voor de Kinderbesch… er niet zoveel energie in had gestoken om de vader van dat meisje bij haar weg te houden. Vaders zijn meestal, dat blijkt uit onderzoek, een veiligheidsgarantie extra voor kinderen. Maar bij de Raad voor de kinderbesch is dat nog niet doorgedrongen, nog steeds niet. Juist ouders met het meest idiote gedrag wordt de zorg voor kinderen toebedeeld. Ik ga dat niet allemaal in dit blog nog een keer uitleggen. Maar als u de links volgt komt u er allemaal wel (dat zouden lezers van mijn blog sowieso meer kunnen doen vind ik de statistieken bekijkend).
Inmiddels dreigt de moordenaar, stief vader(?) van Rowena vrij te komen. Dat is een flinke bedreiging voor Rochelle, het zusje van Rowena en haar vader. Na de moord op haar zusje moest Rochelle het ook al een tijdje zonder vader doen. Want de Kinderbesch wilde natuurlijk kost wat kost volhouden dat er ook heel veel met de vader mis zou zijn. Inmiddels is Rochelle groot genoeg om zelf het woord te voeren:

Rochelle heeft inmiddels gelukkig (weer?) de achternaam van haar vader Huisman.
Ik denk dat het haar veel zou helpen als de Kinderbesch eens haar fouten ruimhartig zou erkennen. Idem de betrokken rechters, advocaten enzovoorts. Zij waren gewoon medeschuldig. Rowena was niet de eerste en niet de laatste die door de inzet van de Kinderbescherming om goed functionerende ouders, vaders met name, weg te houden bij hun kinderen. Zo was de dood van het meisje Savanna cynisch genoeg niet de aanleiding om eens goed opruiming te houden bij de jeugdzo en kinderbesch bende maar juist om nog meer jeugdzorgers in te gaan zetten om zo vaders effectief bij kinderen weg te kunnen houden. En het gebeurt nu nog steeds en nog steeds…….
Het moet afgelopen zijn. Nooit meer Nulde, Zero tolerance voor jeugdzo.. fouten erkennen en ervan leren!!
dossier Nulde met heel veel verwijzingen. Klik door naar artikelen van mij, blogs over andere kinderen die de dood vonden, filmpjes
Er is nog iets wat mij hieromtrent dwarszit. Ik weet dat mensen uit de sfeer van de vaderbeweging door(de echte) vader Martin Huisman op een gegeven moment te hulp zijn gevraagd. Ik heb sterk de indruk dat die hulpvraag zo gretig werd opgevangen dat de hulp niet in harmonie is verlopen. Dat het een voorbeeld is geworden van het narcistische disfunctioneren van een aantal topmannen uit de vaderbeweging,  een verschijnsel dat ook bij de begrafenis van vadernestor Rob van Altena sterk naar voren trad. Ooit in deze wil ik hier nog het fijne over te weten komen. De vaderbeweging dient een voorbeeld te geven.

Kinderbescherming steekt veren in zijn eigen reet en het stinkt.

Ik schreef een paar weken geleden al kritisch over de samenstelling van de jury die Divorce Challenge zou gaan beoordelen. Maar dat deze justitiekliek ook nog eens de eerste prijs aan zichzelf, lees de Raad voor de Kinderbescherming zou weggeven, dat had ík zelfs niet verwacht. Een prijs voor nog meer van hetzelfde aan mediation onder dezelfde condities, dus hopeloos. Moet dit de burger, die toch zo ijverig meedeed aan deze overheidscampagne moed geven. Nou nee dus. Gelukkig hoef ik dit allemaal zelf niet nader uit te leggen want dat kunt u allemaal lezen in het nieuwste artikel van Alina Sedee over de vechtscheidingsindustrie. Daarin komt Anne-Marie van Mackelenberg aan het woord die op de uitreikingsbijeenkomst aanwezig was. Verder nog een helehoop kritiese geluiden waaronder ikzelf. Lezen herbloggen en liken!

Intimidatie

update 2021: Per saldo heb ik besloten deze en andere blogs over B te anonimiseren omdat de inmiddels volwassen B dat verlangde en dat op zichzelf een redelijk recht is.

dossier repressie familierechtDit blog gaat over de ernstige intimidatie die jeugdzorginstanties uitoefenen om hun misdaden te verbergen. Maar voordat ik het daarover ga hebben ga ik eerst aan de hand van een voorbeeld uitleggen hoe intimidatie werkt. Ik gebruik dan een voorbeeld wat iets eenvoudiger is, om zo de opstap te maken naar het grote verhaal.

Stel; u hoort van uw buurman dat hij mishandeld wordt door zijn vrouw. U mag het van hem niet verder vertellen, want als zijn vrouw het hoort gaat ze hem nog eens keihard met de sleutelbos in zijn gezicht staan meppen en desnoods zelf aangifte doen van zogenaamde mishandeling door hem. Ja je zal maar zo’n buuv hebben.  Wat staat je in zo’n geval te doen. Braaf je mond houden of er een punt van maken. Het meest voor de hand liggende punt wat je kunt maken is aangifte doen/melden bij een officiële instantie. Dat zal vaak niet helpen want aangifte over geweld tegen mannen wordt nog steeds niet erg serieus genomen.  Iets doen voor het slachtoffer wat het slachtoffer niet wil: dat lijkt een dilemma.  Wat is de oplossing ? Ik zou zeggen probeer naar gelang je inschatting van Buuv en je eigen capaciteiten een gesprek, maar als dat niet werkt, gooi het dan onmiddellijk naar buiten. Probeer aangifte of melding, maar als dat niet onmiddellijk werkt de sociale media in, op internet. Je nooit en te never laten intimideren.

Ok dat was het voorbeeld. Nou de intimidaties van jeugdzorg. De lezers van mijn blog kennen het verhaal van B. Hij wist zich met succes te ontworstelen aan een illegale uithuisplaatsing door Jeugdbescherming Gelderland. Mijn blog speelde daarin een cruciale rol. Jeugdzorg deed een poging tot ontvoering en pleegde daarmee tevens huisvredebreuk. Inmiddels heeft B gelijk gekregen. Er was geen geldige machtiging en uithuisplaatsing was nergens voor nodig. Ook van zijn OTS is hij nu verlost. Alle reden tot vreugde zou je zeggen. Ja, maar niet bij jeugdzorg natuurlijk. Want het hele verhaal staat inmiddels op internet en in diverse kranten. En omdat die kranten moeilijker zijn aan te pakken moet internet(lees ik) dus aangepakt worden. Niet rechtstreeks natuurlijk. Nee stel je voor, dat levert alleen maar meer herrie op. Nee wij jeugdzorg,  eisen van de grootouders  dat ze een filmpje van de site van Joep afhalen. Ik heb de brief in bezit. Lekker onmogelijk geformuleerd want hoe kunnen hun iets van míjn site afhalen immers. Maar de bedoeling is evident. Men hoopt druk te organiseren vanuit de grootouders op mij om zo zelf buiten schot te blijven. Dat werkte niet. In zo’n geval neem ik mijn maatregelen. Per direct zorg ik dat het filmpje op allerlei manieren wordt veiliggesteld zodat het ook als er bij mij iets uit de lucht wordt gehaald niet verdwijnt.

Maar nu krijg ik van de direct betrokken B, inmiddels bijna volwassen, het verzoek om van alles over hem weg te halen. Een afspraak om het toe te lichten komt hij niet na. Het enige wat er nog over blijft is het een mantra in de vorm van dictaat in één woord: Verwijder. En hij dreigt met het inschakelen van ons beider grootste vijand; justitie. Het is duidelijk; B wenst niet langer trots te zijn op zijn verleden, hij is rechtstreeks of indirect op het idee gebracht dat zijn winst op jeugdzorg in de doofpot moet belanden. Het is moeilijk om van iemand die met succes wordt geïntimideerd aan te tonen dat hij wordt geïntimideerd. Hij zal dat uiteraard ontkennen. Maar uit het woordgebruik valt veel te begrijpen. Net als bij kinderen met ouderverstotingssyndroomverschijnselen Gezien het optreden van jeugdzorg naar zijn grootouders in relatie tot het eerdere strafbare optreden van jeugdzorg (aangifte daarover werd geseponeerd, maar het probleem door een rechter de facto onderkend) meen ik dat mijn angst gronden heeft. Dat er zelfs sprake kan zijn van een loyaliteitssyndroom. Niet met een moeder als programmerende ouder, maar de instituten ( die overigens toch al altijd achter moeders aanliepen) als programmerende grootheid. Ik zal dan ook zeker niet tot verwijdering overgaan. Wel heb ik gemeend zijn achternaam tot de beginletter terug te kunnen brengen op dit en andere blogs (het duurt even voordat dat overal is doorgevoerd).

Lees de blogs die ik hierover schreef. Download ze, like ze. Schrijf erover. Sla de filmpjes op op eigen media. Ik merk op dat in een van de filmpjes B klaagt over de slappe houding van zijn vader naar jeugdzorg en moeder. Laat ik sterk zijn. Help me daarbij alsjeblieft.

https://youtu.be/BXSLDuEyuyo

(verbeterde audio)

Laat je nooit en never intimideren door jeugdzorg

PS: Bij intimidatie is het van belang er geen gras over te laten groeien, je moet de tegenpartij niet de indruk geven dat er nog ruimte is om op mijn angst in te spelen. Daarom publiceer ik dit blog zonder het drie keer door te lezen, en zonder dat er nu al links en tags bij staan. Die tags en verbeteringen komen er wel. Dus kom hier terug!

PS2: Uiteraard is het ook in het belang van B dat ik met rechte rug reageer. Zo wordt het onaantrekkelijk om verdere druk op hem uit te oefenen. Het zal immers niet helpen.

PS3 Er stond een foutje in het blog over de plaats delict waar Jeugdzorg huisvredebreuk pleegde. Dat was niet bij de Grootouders maar bij de tante van B.

het AD over de kwestie

Geef mij mijn leven terug

Lees eerst de eerdere berichten over B. Scroll na klikken eerst naar beneden als u bij het begin wilt beginnen).
22-7 Zie het verslag van de zitting door Bob C bij de reacties
26-7 B is opgeroepen als verdachte in verband met overtreding leerplichtwet.

Dit  blog openbaart over familierechtprocedures. Volgens de wet dienen procedures in het algemeen openbaar te worden gehouden en als de zitting niet openbaar wordt gehouden dient dat te worden gemotiveerd.  De uitspraken dienen altijd openbaar te zijn. Desalniettemin zijn er natuurlijk rechters die het niet leuk vinden dat er over hun handelen  wordt gewaakt. Die dan bijvoorbeeld roepen dat het openbaren strafbaar is, terwijl juist het niet openbaren, het gedrag van die rechters zeer strafbaar is. Maar we zijn in Nederland inmiddels vergaand de weg kwijt. Het is daarom van belang dit soort artikelen op internet zoveel mogelijk te delen en zelf op te slaan.

—————————-

Vandaag gaat de 17-jarige B in zijn eigen woorden de rechter in Zutphen het volgende uitleggen:
Geachte Meneer de Kinderrechter,
Ik zou me even voorstellen, ik ben B

rest tekst weggehaald op verzoek B op 8 dec 2016
https://youtu.be/qsDP_6F8e9U

NO POKÉM ON

pokemonVerrassing voor mijn zoon als hij straks thuiskomt van het buitenspelletje. De totale verwarring tussen virtueel en reëel. Wat leek die prachtige film Red Turtle van Michael Dudok de Wit (bij vaders en dochters bekend van Father and Daughter) gisteren in het filmhuis virtueel. Maar het ging eigenlijk over de realiteit van een leven zonder de virtualiteit van jeugdzorg en Pokémon go. Of zo.

no pokemon real
tweede versie. Copyrighted. Nou ja een zelf te bepalen  bijdrage dan…. mail joep@joepzander.nl

Mijn ontwerp is natuurlijk bij mij te bestellen, ook in wat groter formaat.
Tsja en ik was niet de eerste met een dergelijk idee

kind vlucht voor jeugdzorg 2

(update 16-6 nieuwe video online; zie nieuwe post)
De 17 jarige B eet geen boterhammetje mee. Hij is teveel gegrepen door het feit dat hij donderdag voor de rest van zijn jeugdtijd wordt opgesloten in een jeugdhuis met zeer streng, isolerend, regime. In plaats van een boterhammetje slikt hij een paracetamol weg tegen buik en hoofdpijn.
Vorige week werd ik verrast door een telefoontje. B C. Zegt u dat niets (meer)? Ik blogde hier eerder over hem, vooral óver hem ja. Aan het woord waren vooral zijn grootouders versus zijn moeder. En allerlei andere mensen, waaronder ook kranten en ikzelf die zich ertegenaan bemoeiden. Mijn eigen insteek was vooral de positie van zijn vader die op allerlei manieren buiten beeld bleef. B wil nu wel eens helemaal zelf vertellen hoe hij het heeft beleefd. Over enkele dagen moet hij naar een tamelijk gesloten inrichting omdat hij inmiddels, na dat opnieuw een jaar te hebben geprobeerd, heeft besloten niet bij zijn moeder te willen blijven en omdat hij door alle verwikkelingen niet meer aan school toekwam. Volgens Jeugdzorg is er van alles mis, maar een rapportage of rechterlijk besluit heeft hij nog niet langs zien komen. Hij zat alweer 4 maanden, prima naar zijn zin, bij zijn tante. Hij vertelt het gevoel te hebben een straf te moeten uitzitten (’tot ik volwassen ben’) terwijl hij geen enkel gedragsprobleem heeft. Hij heeft er ook uidrukkelijk voor gekozen om mij zijn verhaal te vertellen en daar een deel van op internet te laten zetten.
Omdat er nogal wat technische problemen waren tijdens de opnames is het wat moeilijk  om alles snel gemonteerd te krijgen.Ik kies er daarom voor nu eerst een bijna ongemonteerd stukje te publiceren. Ik vind het belangrijk dat kinderen in ieder geval gehoord worden. B heeft nog geen rapport gezien en geen rechterlijke uitspraak. Hij heeft dus ook nog weinig daarover in kunnen brengen. Mijn indruk is dat het rapport en het rechterlijk besluit hierop nog moeten komen. Dat is vaak jeugdzorgtactiek. Creëer alvast de feiten zodat de rechter geen weg terug meer heeft.
Ik ga even niet al te snel mijn mening geven. Behalve dat mij een rigide uithuiszetting geen oplossing lijkt. B komt op mij in ieder geval behoorlijk uitgebalanceerd over, zeker na alles wat hij heeft meegemaakt. Hij zegt trots te zijn op zichzelf dat hij dit allemaal overleeft. In de video-opname doet hij zichtbaar moeite om nuances te benoemen. Dat weet ik door het voorgesprek. Alleen voor zijn moeder heeft hij geen goed woord over. Hij heeft het gevoel dat hij dankzij moeder en jeugdzorg in een soort gevangenis terecht komt. Binnenkort kom ik met een grotere compilatie op dit blog. Dat zal uitgebreider ingaan op de vanaf 2012 opspelende geschiedenis, zijn vader, zijn moeder, opa en oma. Kom hier terug.
https://youtu.be/qsDP_6F8e9U
Ook de nieuwe complete video staat inmiddels online. Zie hieronder. Er is een nieuw blog met recente ontwikkelingen.
https://youtu.be/HRpBTw7A2VU

Sharleyne…hoe vaak moeten we dat nog meemaken?

(laatste update: 20-2 met links en gegevens kindermishandeling door vrouwen)
Kinderen mishandeld, verwarloosd door de moeder. Vader staat, hopeloos buiten spel, alarm te slaan.
Het is niet de eerste keer dat het gebeurt, ook niet de eerste keer dat er maatschappelijke opwinding over ontstaat. We hadden onder andere in de negentiger jaren de zaak van Petertje, die uitvoerig is beschreven door Tjerk Bakker; de zaak Savanna die vooral aanleiding was om meer en meer jeugdzorgers aan te stellen zodat er nog meer vaders kunnen worden buitengesloten en niet te vergeten de zaak van het meisje van Nulde.
Het is een zeer goed onderbouwd feit dat kinderen minder mishandeld worden als ze nog in het zicht van twee ouders zijn en dat juist moeders een gevaar vormen voor kinderen. Maar allerlei instanties proberen ons voortdurend op het verkeerde been te zetten en vaders voor te stellen als een groot gevaar voor het kind. Als je als vader, of nieuwe partner van vader melding maakt van kindermishandeling wordt er vaak juist gezegd dat je te dicht bij staat om objectief te kunnen melden. Terwijl juist die nabijheid dus van cruciaal belang is om mishandeling te voorkomen.
Een tijdje geleden nam ik op vrij primitieve wijze nog een stukje op van het optreden van de vader van het meisje van Nulde bij rondom 10. Ja ik weet het, mijn bureau was weer even niet zo opgeruimd. Misschien is er ergens nog een betere versie te vinden, ik hoor het graag.

Sharleyne en haar vader
Dossier Nulde, met verdere verwijzingen
De kwestie Savannasavanna vader
Over de sekseverdeling kindermishandeling:
De AMK’s melden (nota Privé-geweld, publieke zaak, 2002) dat bij één geweldpleger in het gezin, dat in 35% van de gevallen de moeder is en in 14% de vader. Bij twee plegers is het tien keer zo vaak moeder en nieuwe vriend (7%) als vader en nieuwe vriendin (0,7%).
Hoeveel kinderen worden er in Nederland mishandeld? De AMK’s krijgen ruim 20.000 meldingen per jaar. Schattingen als 50.000-80.000 (Willems, C.Hoefnagels) berusten op extrapolatie van verhoudingsgetallen uit de Verenigde Staten, waar kinderen eveneens veel vaker worden mishandeld door de moeder (58%) dan door de vader (16%) of door allebei (13%). De percentages zijn van Farrell (Wat mannen niet zeggen, 2001).
(Rob van Altena: http://vaderseenzorg.nl/hg.html#rob)
Opgemerkt moet worden dat du moment dat dit een aantal vaders dit is opgevallen de AMK’s de cijfers, met dit opvallende verschil tussen vaders en moeders, simpelweg niet meer publiceerden. Het rapport 2001, waarin de cijfers nog wel stonden, is niet alleen van internet verdwenen, maar ook van archive.org. Gelukkig had ik hem zelf nog bewaard!
PS: Verwarloosd in de eerste zin, moet natuurlijk verwaarloosd zijn, maar het is wel een mooie verschrijving, dus ik laat het staan!
 

Mishandelen rechters kinderen?

pagina a-1
Brammetje in de rechtszaal tekening Hans Stempher

Even wat zware kost. Ik had het al eerder (vorige blogs) over mijn inzet als deskundige door rechter Lous van Son van de Rechtbank Gelderland (Arnhem).
Inmiddels is er een briefwisseling geweest tussen mij en de rechtbank. Die vindt u gelinkt en in een overzicht onderaan.
Ik stel vast dat:
a. Ik door de rechtbank als deskundige ben aangesteld, ondanks het feit dat ik dat eerder had afgewezen. Wel had ik aangeboden kinderen te begeleiden naar hun vader. Ik gaf daarbij aan, dat ik daar geen persoonlijk belang bij heb, maar dat ik wel te doen had met de betrokken kinderen. Ook na de aanstelling heb ik duidelijk gemaakt wat mijn vraagtekens bij mijn aanstelling als deskundige zijn. Er werd volhard in mijn aanstelling.
b. Nadat de rechtbank halverwege het begeleidingsproces stelde dat de opdracht niet door kon gaan (voor de details zie eerdere blogs), volgde er een briefwisseling met het teamhoofd familierecht. Hierin gaf ik onder andere aan dat de rechtbank zich mijns inziens schuldig maakt aan (geestelijke) kindermishandeling en probeert mij daarin medeplichtig te maken. En ook gaf ik aan dat er valselijk werd voorgesteld dat er openbare uitspraken zouden zijn gedaan.
citaat rb arnhem 1
c. De rechtbank antwoordde dat ze me bedanken voor mijn inzet die volgens hen van een diepe betrokkenheid getuigt (ik kan dat beamen)
citaat rb arnhem 2
Conclusie: Er was een serieuze briefwisseling met een relevante functionaris waarin geen poging werd gedaan mijn beschuldiging van geestelijke kindermishandeling te weerleggen. De rechtbank beschouwt mij als deskundige met een oprechte betrokkenheid. Dan mag ik aannemen dat ze mij serieus nemen. Dat ze mijn brief beantwoorden zonder in te gaan op mijn beweringen over mishandeling, kan dan ook alleen maar worden gezien als een indirecte erkenning van die mishandeling. Overigens is ook de bewering over het valselijk voorwenden van openbaarheid niet weerlegd.
En toen: Ik heb al een paar keer overwogen aangifte te doen tegen de rechtbank cq medewerkers cq rechters van een of meerdere strafbare feiten. Mijn correspondentie ligt overigens wel bij het openbaar ministerie. Maar ik heb persoonlijk zeer nare ervaringen met het doen van aangiftes. Ik ben daarvoor al een keer veroordeeld (in beroep vrijgesproken). Ik loop echt op mijn tandvlees. Ik ben ook niet van plan daarvoor een advocaat in te schakelen omdat advocaten niet serieus kunnen worden genomen in dit soort zaken. Verder beschouw ik een en ander als een ernstige systeemfout. Voor een individuele rechtbankmedewerker ligt het zo langzamerhand ook erg moeilijk, en ik heb de indruk dat het teamhoofd waarmee ik correspondeerde haar best deed en misschien ook wel meer had willen zeggen. Enerzijds grijpt ze in in het juridische proces anderzijds weigert ze dat juist weer. Meer dan bij de individuele rechtbankmedewerkers, ligt de schuld bij de organisatie waarin ze moeten functioneren onder dictaat van de top van de Magistratuur, de Raad voor de Rechtspraak en de ambtelijke top van justitie. Zie hiervoor mijn dossier rechtersdictatuur en openbaarheid van uitspraken.
Overigens valt er niet onderuit te komen dat een onafhankelijke rechter een individuele verantwoordelijkheid zou moeten dragen; daar hebben rechters een eed op gedaan.
Ik ga in dit blog vooral in op de misstanden bij de rechtbank.  Er is ook van alles mis met jeugdzorg, de kindcurator en meer. Natuurlijk kan er nog van alles gezegd worden over de opstelling van de ouders. Maar aan het lezen van de dossiers ben ik, in deze afgebroken bemoeienis, eigenlijk nog maar matig toegekomen. Voor mij staat inmiddels wel vast dat het gaat om een procedure die zeer onvriendelijk is voor vader en kinderen.
Ik heb, behalve in de procedures zelf, al zo vaak gelijk gekregen van rechters en kinderbeschermers. Vaak halfslachtig en indirect maar toch. En daar lijkt het nu ook weer erg op. Wat hebben al die kinderen aan dat soort gelijk?
recente briefwisseling:
antwoord 1 van rechtbank
reactie joep aan rechtbank
antwoord rechtbank 171215
Vorige blogs (Kunnen rechters liegen?)