Cookies

Hoe de staat ons gegijzeld houdt

Gijzeling of ontgijzeling? Dit plaatje is een onderdeel van een schilderij dat ik maakte met het beeld van de Erlkönig die een kind uit het leven kaapte.

De meeste lezers van mijn blog begrijpen inmiddels wat ouderverstotingssyndroom inhoudt. Een kind verstoot een ouder door constante druk, gijzeling, kortom loyaliteitsmisbruik van de andere, programmerende ouder. Het maakt zich de verstoting van de programmerende ouder eigen. Ik heb altijd proberen duidelijk te maken dat die loyaliteitsdruk niet alleen afkomstig is van de programmerende ouder maar ook van de instituten op meso-niveau en de staat op macro-niveau. In mijn lezing, alweer meer dan een maand geleden in Bratislava op een congres over emotionele kindermishandeling kwam ik tot nog verder gaande conclusies:

– Loyalty-abuse in Parental Alienation can be considered as a manifestation and a result of a broader existence of loyalty of civilians facing the powers that be. Even if loyalty is not in the own interests of civilians.

– Loyalty-abuse is simply one of the major mechanisms of power. Parental alienation is the excessive form of abuse of power finally originated in the behavior of our so called rule of law.

– As I have argued this abuse is manifested and persisted through manipulation practices at various levels. The child is urged to unknow about the reality of alienation on every level, We are also urged to unknow this reality.

En hoe staat het met mijn eigen loyaliteitsbindingen met de staat waarin ik leef? Ik moet toegeven die zijn hecht. Hecht maar verbrokkeld. Hoe langer hoe meer verziekt. Maar ook in het negatieve kan een loyaliteitsbinding zich voortzetten. Loskomen van deze gijzeling is niet eenvoudig wat schreeuwen. Het is constateren dat er al jaren diep van binnen iets zeer pijnlijk schuurt.

Ik ken de heftige en goed gelezen internetpublicisten die hun afkeer uiten in fuzzy geschreeuw. Soms zeggen ze daardoor iets wat raak is. Want soms moet je kwaad zijn om je vertoornde ziel bloot te leggen, de waarheid boven tafel te laten komen. Maar vaak heeft dat verzet ook iets onvoldragens. Het verzet in mij heeft ook soms vaak iets niet helemaal voldragens, maar dan vaak weer op een andere manier. Ik doe mijn best uiteraard. Onze maatschappij blinkt er in uit je ziel te beschadigen. Het dwingt je links of rechtsom tot loyaliteit. Het dwingt tot zielsvervuiling, het grijpt je zwakke plekken bij de lurven om ze nog zwakker te maken. Je wordt in Nederland niet snel in de gevangenis gegooid als publicist, maar ook dat komt overigens wel voor (maar niet zo vaak als in Turkije). Mensen die hun bek open trekken vinden zich uiteindelijk tegenover elkaar en slaan elkaar de hersens in onder het sadistische oog van de ware ‘powers that be’.

Het los laten van valse loyaliteit door kinderen met ouderverstotingssyndroom is zwaar. Sommige van mijn lezers kunnen zich daar zo langzamerhand wel een voorstelling van maken. Maar laten  we goed kijken naar onze eigen loyaliteitsbanden, alles wat we braaf blijven accepteren van deze staat. Braaf elke keer naar de verfoeide rechterlijke macht blijven stappen, bij jeugdzorg aankloppen voor een OTS om de programmerende ouder in het gareel te krijgen, meestal overigens zonder resultaat. Als we daar goed naar kijken hoe ook wij net als kinderen ons een verstotingssyndroom eigen maken ons tegen onze lief te hebben medemensen te keren, want ze zijn zus of zo in DSM te classificeren enzo, dan begrijpen we misschien pas goed hoe moeilijk kinderen het kunnen hebben. Laat ons liever onze zwakheden samen rapen en ze tot kracht maken. Met behoud van kritiek. En niemand hoeft zich door een ander te laten intimideren natuurlijk. Maar blijf kijken waar het vandaan komt.

Gebruikelijke oplossingen uit dit maatschappelijke loyaliteitsmisbruik, ontgijzeling zijn criminaliteit, gek worden, motorclubs, isolatie, vlucht in drugs, in onwetendheid (NOS-journaal) of naar drugs en gokken. Dat zijn dingen die mensen intuïtief dan wel bedacht kiezen om zich uit de dwingende druk van de maatschappelijke loyaliteit te bevrijden of zich eraan aan te passen. Net hoe je het bekijkt. Sneaky gedrag is misschien nog wel het meest gebruikelijke. Je kunt eigenlijk bijna niet meer recht voor zijn raap zijn. Iedereen kleed de kritiek naar de machten voorzichtiger in dan die naar zijn medemensen.  Veel vaders zijn in dit soort vaarwaters terecht gekomen, een beetje, helemaal.

Het gaat er hier natuurlijk niet om dat we niet wat over zouden mogen hebben voor het leven in een welvaartstaat. Natuurlijk. Maar wat ons geboden wordt is schijnwelzijn, brood en spelen op zijn best, wat bovendien nog extra ten koste gaat van kinderen en veel mensen in zogenaamd onderontwikkelde landen.  Wat ons geboden wordt is dictatuur. Ik kan niet alles nog een keer uitvoerig in dit, toch al uitgebreide, blog toelichten. U zult als u hier als argeloze lezer komt wat links moeten volgen. Dat kan bijvoorbeeld met de tags onder dit blog. Of bladert u terug door mijn recente blogs (bijvoorbeeld het systematische nep-wetenschapgebruik van de Raad voor de Kinderbescherming). Of leest u mijn publicaties. Of bekijk mijn mediaoptredens.

Wer reitet so spat durch nacht und wind? Es ist der Vater mit seinem kind.–Mein Vater, mein Vater jetzt fasst er mich an Erlkonig hat mir ein Leids getan! Goethe muziek Schubert

If you can't beat them join-t them

Rechtbankpresident Koek van de rechtbank Breda heeft (brandpunt afgelopen dinsdag 23-5) een mooi argument ontdekt om haar organisatie nog wat uit te breiden. De illegale wietteelt vereist meer rechters. Het zou aardig zijn als ze eerst eens ging kijken of het in sommige sectoren van het recht niet wat efficiënter kan. Familierecht bijvoorbeeld. Maar we moeten er natuurlijk dan weer niet aan denken dat al die hennepteelt, door uit het familierecht verplaatste rechters, op dezelfde slappe manier wordt aangepakt als de daders in het familierecht. Of gebeurt dat al op deze slappe wijze die de weetteelt alleen maar doet uitdijen? Ik heb geen verstand van dat rechtsgebied. Wel van familierecht. En daar geldt dus al jaren If you can’t beat the mother (mishandelende programmerende ouder) then join the mother. Dus parallel toegepast: If you can’t beat them join-t them.

openbaarheid-rb-breda-170217-deel
Rechtbankpresident Koek van Rechtbank Breda februari 2017 aan burger. Openbaarheid ≠ openbaarheid

De uitzending van Brandpunt terugkijken (vanaf minuut 25.40).

Tv Oost zoekt vaders in het oosten van het land

Tv Oost maakt een vervolguitzending over vaders die hun kinderen niet zien. Rechters en Kinderbeschermers worden zwaar onder vuur genomen ( zie: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3%C2%A0 ). Er zijn nog vaders uit het Oosten nodig voor de vervolguitzending. Breek uit de angstcultuur, trek je mond open! Meld je bij Jauke Boerdam: j.boerdam@rtvoost.nl
( He zucht door enerzijds automatische hoofdletters in veel programma’s en anderzijds ander (meer) hoofdlettergebruik in het Engels maak ik veel fouten; sorry)

vanavond tv oost

Vader/familierecht-item met oa Ed vd Werk en mij 12 mei op tv Oost. Na het nieuws van 17 uur en dan elk uur herhaald. Link voor uitzending gemist: http://m.rtvoost.nl/nieuws/267135/dwaze-vaders-boos-op-justitie?rubriek=3  Let op: er staat een fout in de aankondiging. Ik heb maar een van mijn twee kinderen, mijn dochter, een tijd gemist. Dus niet meervoud. Ik heb gevraagd om verbetering.
Een paar verdergaande uitspraken van mij, vooral over het gedrag van de rechterlijke macht, zijn er nog uit gebleven. Er komt echter waarschijnlijk nog een vervolg op deze aflevering.

Rechtstaat 2009?

Acht jaar geleden wond ik er ook al geen doekjes om……… over de rechtstaat die niet beter is dan die van China. Met een oproep tot actie van mij en de presentator. Hoe staat het er nu mee? Nou China, wat ik toen qua rechtstaat met ons vergeleek is inmiddels niet meer vergelijkbaar met ons. Ik denk dat ze daar meer rechtstaat hebben dan hier. Nog nooit heb ik de censuur hier zo scherp ervaren als de laatste jaren.
Tv Oost met mij aan tafel (nee ik ben niet en was niet en wil niet van Stichting Dwaze vaders zijn. Maar het wil maar niet doordringen).

Belang van het kind of staatsgeheim?

sharleyne staatgeheim
(20-11 19.25: lees de uitgebreide reactie’s)
Volgens advocaat Sébas Diekstra, die de Wobprocedure voor Remouchamps voert, is dat uitzonderlijk. ,,Hoe kan het onderzoek naar de dood van een 8-jarig meisje de veiligheid van de staat raken? Ik heb dit nog nooit meegemaakt. We houden er rekening mee dat het OM het staatsgeheim misbruikt om eventuele fouten niet te hoeven erkennen.”
Bijna 17 jaar geleden onderhandelde ik met een groep vaders die net een kinderbeschermingsgebouw hadden bezet, met de landelijke directie van de Raad voor de Kinderbescherming. Een van de punten was naamswijziging na scheiding. De Raad was het met ons eens dat dit niet meer in het belang van het kind kon worden geacht. Maar ze wilden hun nek niet uitsteken omdat ze zich gebonden voelden aan ambtelijke loyaliteit. Ik zei toen: “maar het belang van het kind gaat toch boven alles?” Toen was het even stil. En het heeft blijkbaar aan het denken gezet, want een tijdje later is de mogelijkheid van dat soort naamsveranderingen flink teruggebracht.
Ook in de zaak Sharleyne gaat het niet meer om het belang van het kind, maar om het belang van de staat. Verstoppen dus maar. Maar dit soort zaken zijn slechts een voorbeeld van hoe het heel vaak gaat! Vaak bleken vaders buiten spel gezet. Maar gelukkig hebben we in deze kwestie weer te maken met een vader die het er niet bij laat zitten. Lees op onderstaande link:
Eerdere blogs en artikelen van mij over deze en soortgelijke zaken.
Volgende blog: Om door het stof?
AD hierover

De aanschurkstaat

Het is heel gemakkelijk om het onrecht van de schurkenstaten te benoemen. Journalisten, rechters in de gevangenis. Dat is Turkije een beetje. Nederland is meer een aanschurkstaat. Allerlei clubs schurken aan tegen corrupte overheden en semi-staatsorganen. Het effect is per saldo hetzelfde. De waarheid komt niet boven tafel. Leugens worden beloond, het brengen van de waarheid afgestraft. En dat met behulp van bakken overheidsgeld. Hieronder een van de kritici op de NOS die zich hoe langer hoe meer profileert als een staatsomroep. (analyse vanaf :20 ongeveer)

Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem?

“Dit is mij als kind overkomen, ik heb mijn vader verstoten. Nu zijn mijn kinderen hetzelfde lot beschoren lijkt het. Maar dat laat ik niet nog een keer gebeuren”  “Mijn vader spatte bijna uitelkaar toen ik vroeg wat de kinderbescherming had gedaan voor onze relatie” “Mijn moeder had er spijt van dat ze me tegen mijn vader had opgezet. ‘Maar iedereen, rechters, kinderbeschermers en andere omstanders lieten me in de waan dat het goed was’ zei ze ”
Twee van de vier leden van onze delegatie in het overleg met de directie van de Raad voor de Kinderbescherming en Corine de Ruiter hadden zelf ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn van loyaliteitsmisbruik, het programmeren van ouderverstoting. Hoe langer hoe duidelijker tekent zich af hoe waanzinnig de rol is van de Raad voor de Kinderbescherming bij het veroorzaken van ouderverstoting. Je kunt er zelfs de vinger op leggen dat ze zelf veelvuldig manipulaties verrichten die onder dezelfde categorieën vallen als de manipulaties van de programmerende ouder. Ik roep dat al lang. Maar ik heb het nooit zo indringend verwoord zien worden als gisteren.
De Raad beloofde weer van alles op te pakken maar dat heb ik al vaker vernomen. Bijna twintig jaar geleden onderhandelden we ook met de landelijke directie. We dachten toen punten binnen te halen. Ik denk dat een punt echt is binnengehaald toen. Geen naamswijziging na scheiding meer voor kinderen onder de 12. Maar onderzoek naar ouderverstoting, ook een toezegging, pakte uit als het beruchte corrupte onderzoek van Ed Spruijt.

Eigenlijk werd er gisteren door een aantal mensen keihard aan de noodrem getrokken. Maar is de hendel van de noodrem nog wel echt verbonden met de rem zelf? We zullen het zien.
Onze delegatie komt nog met een uitgebreid verslag, maar omdat dat nog wel een paar dagen kan duren alvast dit eerste berichtje. We hebben besloten om iedereen mee te laten kijken wat er gebeurt.

Niet genoeg rechters? Meer dan genoeg rechters! Genoeg van rechters.

rechter-serie-5De Trouw en andere media melden dat er niet meer genoeg rechters gevonden kunnen worden. Daar meldt de site vaderseenzorg.nl al 2 decennia lang het volgende over :
Minder rechters, meer recht. Bescherm ons tegen de kinderbeschermers. Stop loyaliteitsmisbruik, heel het ouderverstotingssyndroom. Meer vader voor het kind. Beëindig de moederschapscultus.
Ik dacht er vandaag verder maar eens een keer  niet zo veel over te zeggen. Alleen dit: er zijn alternatieven voor méér rechters namelijk minder rechters, vooral in het familierecht.
toch nog even een dossierverwijzing voor de achtergrondinformatie

Ga maar rustig slapen; sprookjes over de rechtstaat (NRC)

rechter2open brief aan columnist, voormalig hoofdredacteur NRC n.a.v column

Geachte heer Jensma,
Afgelopen weekend kreeg ik op de Brink in Deventer weer eens een NRC-next in handen gedrukt. Zoals gebruikelijk neem ik dat aan met de woorden dat ik geen abonnement wil. De straatventers van NRC worden echter de laatste tijd steeds happiger om toch een discussie te voeren over het hoe en waarom daarvan. Op zich een goede zaak. Ik ben ook de beroerdste niet en een echte discussie is nooit weg. Dus als ik tijd heb dan ben ik meestal wel bereid daar een paar minuten aan te besteden. Met name als het om de NRC gaat besteed ik er aandacht aan dat de berichtgeving over de rechtstaat en het rechterlijke apparaat weliswaar typisch een NRC-onderwerp is, maar dat het dan juist tegenvalt qua diepte en bereidheid om aan waarheidsvinding te doen. Ja de krantenventer begon aanvankelijk al te glunderen want hij dacht  al dat hij een aanknopingspunt had, maar helaas voor hem en de NRC was dat wel een aanknopingspunt in de discussie maar niet voor het verkooppraatje.  Uiteindelijk komt in zo’n gesprek dan ook wel eens de manier aan de orde waarop voormalig hoofdredacteur Jensma, zonder er ook maar iets van te lezen al wist dat een door mij geschreven artikel dan wel een voor uw publiek geschreven variant daarop, niet interessant genoeg zou zijn. Afin per slot nam ik, uiteraard zonder iets te kopen of te beloven, een exemplaar van de zaterdageditie van NRC-next mee naar huis zodat ik mijn toch wel sceptische mening over de conditie van de Nederlandse hoofdstroommedia zou kunnen toetsen en eventueel bijstellen. Vol goede moed voorzag ik mijzelf van een kopje koffie en bladerde wat door de krant op zoek naar iets dat mijn belangstelling zou kunnen wekken.
En natuurlijk was het even schrikken, want in dit nummer kwam ik een column van uw hand tegen waarin u, in Colijn’s voetsporen, uitlegt dat we hier in Nederland allemaal rustig kunnen slapen omdat we hier in tegenstelling tot andere plekken op deze wereldbol  in een rechtstaat zouden leven. Ik kan me voorstellen dat u er niet rustig bij kunt slapen als u werkelijk uw journalistieke verantwoordelijkheid neemt om te berichten over de staat van de Nederlandse rechtstaat zoals bijvoorbeeld beschreven in mijn artikel over onder andere de openbaarheid van rechtspraak. Als u moet erkennen dat de scheiding der machten vooral door die rechterlijke macht zelf wordt gebruuskeerd voelt dat vast ongemakkelijk. Ik merk op dat u ook veel schrijft voor het Nederlands Juristenblad, een bezigheid die mogelijk in gevaar zou kunnen komen als u zich kritisch (meer dan het ietsepietsje dat u eerder ventileerde) uitlaat over de rechterlijke macht en al helemaal als u daarbij aandacht zou geven aan wat ondergetekende daarvan vindt.
Toch ben ik er ergens van overtuigd dat het niet helemaal mogelijk is dat u ooit hoofdredacteur was van een ‘gezaghebbende’ krant zonder diep van binnen ook wat journalistieke mores mee te hebben gekregen. Waarschijnlijk houdt u uw morele waarden vooral in stand door stevig de andere kant uit te kijken als er zich iets aandient wat niet past binnen uw cognitieve elastiek. Ik bedoel met dat woord dat het wellicht te onplezierig is om de werkelijkheid te zien. Het zou de nachtrust kunnen bederven.
Ik maak mij weinig illusies over uw reactie in deze en dat is natuurlijk op zich al een betreurenswaardige situatie. Immers wij pretenderen in Nederland om met elkaar in gesprek te blijven. Ook al zo’n sprookje helaas. Mijn afwerende houding naar de reguliere Nederlandse media wordt elke keer weer bevestigd door een zeer afstotende houding van die media zelf. Om denigrerende reacties voor te zijn, merk ik nog op dat ik veel, maar ook veel niet, gepubliceerd heb in diverse journalistieke formats (wetenschappelijk, vaktijdschriften, opinieartikelen, boekhoofdstukken en boeken) en dat bedoeld artikel door mijn toenmalige promotor als goed en overtuigend was betiteld.
Ik ga niet rustig slapen. Werkelijk niet.
met vriendelijke groet

(ps: ik zal deze brief op mijn blog publiceren en hem daar voorzien van de nodige linken ter onderbouwing (https://joepzander.wordpress.com/)

Joep Zander