Cookies

Correcties Nieuwe Revu: vaders op de barricades!

Nieuwe Revu correctieEen artikel over vaders en moederschapscultuur in de Nieuwe Revu. Ook ik word daarin geïnterviewd  Helaas zijn de opmerkingen, correcties (onjuistheden en aanmerkingen), die ik op het conceptartikel maakte niet meegenomen. De fout lag bij de eindredactie die de conceptversie en de definitieve versie door elkaar had gehaald.
De hoofdredactie van de Nieuwe Revu heeft inmiddels enkele correcties aan laten te brengen in de digitale versie.  Inmiddels is  verwijzing naar dit weblog in de nieuwe Nieuwe revu opgenomen . Zie plaatje hierboven.
Hierbij mijn commentaar op het concept. Graag deze tekst wijd verspreiden, dank jullie wel (delen liken enz).
Het ifathers4justices natuurlijk een goede zaak dat ook gevestigde vaderorganisaties weer mee lijken te 220px-ciskederatwillen doen aan de vaderrevolutie, als  ik het artikel goed begrijp! Op de barricaden...uhh bruggen en paleizen. Als Batman, of misschien deze keer als echte oud-hollandse held Ciske de Rat (ook iets met missende vader!)

Correcties

(oorspronkelijke tekst doorgestreept)
– Ik zou het aardig vinden als ik ook een keer pedagoog/promovendus word genoemd.
– Ik vind het gebruik van het woord vechtscheiding in zijn algemeenheid al verwarrend. Er worden dan twee problemen ( partnerscheiding en ouderscheiding op een hoop gegooid) Zelf was ik zeker niet betrokken in een vechtscheiding. Ik heb altijd autonoom mijn vaderschap uitgeoefend, ben niet getrouwd geweest of iets dergelijks. Slechts werd mij het contact met mijn kind afgenomen. Dus wellicht zo:
Na een vechtscheiding was zijn rol als vader uitgespeeld>> De moeder van zijn kind probeerde hem zijn rol als zorgende vader af te nemen. Daarvoor wist ze ook de kinderbescherming te strikken die vond dat Zander zich ten onrechte als zorgende vader profileerde ( hieronder citaat raadsrapport)

liedjes en progressieve vader
Deel raadsrapport uit 1994 over mijn dochter. Dit was en is de werkelijkheid

9-jarige dochter>>> destijds 5 jarige dochter (waarmee hij inmiddels weer een uitstekend contact heeft. Zelf ziet hij dat als een resultaat van zijn inzet die niet gericht is tegen de moeder maar tegen het familierechtssysteem)
Ook bezette hij het gebouw van de Raad voor de Kinderbescherming in Zutphen>>> Ook organiseerde hij  met een grote groep vaders onder andere bezettingen van de Raad voor de Kinderbescherming in Zutphen en de Rechtbank Arnhem.
formulier Arnhem; klik voor meer informatie
In deze zaak was ik geen deskundige maar raadsman. Dit formulier bewijst dat gelijkwaardig ouderschap niet bestond en nog steeds niet bestaat. Zie de voorgedrukte tekst onderaan. Er is nooit excuses voor aangeboden en het formulier is weliswaar verdwenen, maar de praktijk is gebleven. De vermelde griffier Krahe, die waarschijnlijk persoonlijk verantwoordelijk is voor dit formulier,  werkt nog steeds op de rechtbank en speelt ook een rol in een recente vaderonvriendelijke procedure. Meer over dit soort vaderdiscriminerende formulieren.

– Ik ben geen complottheoreticusmoedwillig tegen elkaar uitgespeeld>>> Ouders worden door perverse mechanismes van macht en geld tegen elkaar uitgespeeld.
(uit mijn eerste reactie aan betreffende journalist: – Over complottheorieën. Ik denk niet dat het familierecht als een groot complot bijelkaar wordt bedacht of zo. Het is vooral een reactie op steeds weer perverse prikkels (geld, macht e.d)  en het niet kunnen erkennen van fouten waardoor het steeds erger wordt. Maar als rechtbankpresidenten in vergadering bijeen, of althans georganiseerd in een illegitieme organisatie, besluiten om individuele rechters te blokkeren hun uitspraken openbaar te doen dan zou je dat wel een complotachtig onderdeel kunnen noemen.

bemiddelaar in echtscheidingszaken.. >beter> deskundige voor de rechtbank.
– De gang van zaken rond het amendement gelijkwaardig ouderschap. Allerlei mensen hebben allerlei  bijdragen geleverd aan het promoten van gelijkwaardig ouderschap. Inderdaad was er een artikel van Harry van Bommel samen met mij in de Staatscourant.  Zelf heb ik bijvoorbeeld ook in het Tijdschrift voor Familie en Jeugdrecht er over geschreven. De laatste slag was een motie van de afdeling Deventer van de SP op het partijprogramma waarvan ik de tekst grotendeels heb geschreven en die  tekst in een amendement van SP  kamerlid Jan de Wit terecht kwam. Dit amendement werd aangenomen.
Misschien kun je hier ook nog iets aan schaven?
Maar hoe reëel het is dat er daadwerkelijk een grote, revolutionaire vadergroepering wordt gevormd die in staat is om aan de poten van onze moedercultuur te zagen, weten de heren zelf ook niet. >>>> Joep heeft een duidelijke visie op hoe we kunnen bouwen aan een vader-en ouderbeweging die weer gelooft in eigen kracht. Vaders moeten zeker niet het stempel opgeplakt krijgen dat ze toch niet willen zorgen. Samen strijden betekent in elkaar en jezelf geloven en je niet door de overheid en angehauchte organisaties tegen elkaar op laten zetten.
Dat laatste is natuurlijk erg belangrijk. Een beetje hart onder de riem.
Ik heb er, met enige moeite, van af gezien nog te reageren op opmerkingen van anderen. Zij staan hopelijk voor wat ze zelf beweren.
 

advertentiecampagne voor “wetenschapper”

 

Villa Pinedo maakt reclame voor Spruijt
Villa Pinedo maakt reclame voor Spruijt; klik voor vergroting

Hij zal het moeilijk hebben met de kritiek. Of met het idee dat die ook zo makkelijk gevonden kan worden (zie het derde google-resultaat). Maar dit is dan toch wel weer een bijzondere move. Gesteund door “de Nederlandse kinderen van Villa Pinedo”die een advertentie voor deze “scheidingsdeskundige” zetten op google-ads! Hoe mooi kun je het hebben. Een prima ondersteuning voor je opvatting Ed dat jij het voor de kinderen doet. Maar is dat inderdaad wat het zegt? Nee het zegt niet meer en niet minder dan een kind die enthousiast naar haar moeder roept dat ze absoluut niet naar vader wil. Ik wil rust, wij willen rust.  Het is ouderverstotingssyndroom op macro-niveau. Een afgedwongen loyaliteit. Niemand kan meer om Ed heen. Als auteur, organisatie ja zelfs als overheid ben je zo langzamerhand afhankelijk van de steun van Ed. Dank je wel Ed! Vaders…. in het stof ermee!

Exclusief interview van deze site met scheidingsdeskundige Spruitjes van de Wijs (nee dat is iemand anders!)

Het dossier Spruijt

ingrijpen; maar hoe?

Gisteren verscheen er een viral filmpje op you tube van een moeder die haar kind uit huis gehaald zag worden zodat het begeleid omgang met de vader kon hebben. De laatste maanden worden we bijna ondergesneeuwd door zielige verhalen van moeders die zich beklagen dat vaders het er niet bij laten zitten dat ze hun kinderen niet mee kunnen verzorgen en opvoeden. Een van de voorbeelden heb ik onlangs besproken in mijn blog.

Daarvoor voerde ik een discussie met het AD over Verstoten moeders.

Er is alle reden om sceptisch te zijn over dit geval. De moeder produceert wel heel erg veel, niet altijd consistente, modder over de vader van dit joch. Het gaat hier notabene om een begeleide omgang. Veel mis kan er daar ook niet gaan. Zelfs al zou de vader een bruut zijn dan is het nog maar de vraag of begeleide omgang moet worden onthouden. Belangrijk is het om op te merken dat werkelijk mishandelde kinderen helaas juist vaak wel heel erg naar hun mishandelende ouder tanen. Dit is verwarrend voor buitenstaanders maar een belangrijke realiteit.

Verder is weerstand bij verplaatsing van de ene naar de andere ouder onder condities van loyaliteitsconflicten vaak dramatisch. Als het joch bij de vader zou zijn gefilmd zou je gegarandeerd het omgekeerde te zien krijgen (nou ja als die vader ongeveer net zo bezig is, anders misschien iets minder dramatisch). Al die mensen die op allerlei fora kort door de binnenbocht reageren mogen zich daar wel eens bewust van zijn. Kortom houd er ernstig rekening mee dat in dit geval het kind juist tegen de vader is opgezet. Juist dat kan het gedrag verklaren.

Nog belangrijker opmerking: Op grond van zo’n filmpje alléén is het moeilijk om een oordeel te vellen over de werkelijke situatie. Direct afgaan op de opvatting van rechters of jeugdzorgers is óók niet aan te raden. Zo’n vader of moeder kan nog zo beroerd zijn, jeugdzorg en consorten is vaak nog erger.

Wat je wel redelijk helder over zo’n gebeurtenis kunt opmerken is dat jeugdzorg c.s weinig moeite lijkt te hebben gedaan om dit probleem tactisch aan te pakken. Ik heb als deskundige in Ouderverstotingssyndroom al enige keren mooie procedures ontwikkeld om dit soort zaken goed aan te pakken. Helaas ben ik de laatste waarvan de rechterlijke Macht in Nederland wat aanneemt (hoewel, …) en laten we eerlijk zijn; dat is vice versa.

Per saldo zou het zo maar kunnen zijn dat dit soort dramatische aanpak van ouderverstoting door jeugdzorg juist bedoeld is om weerstand te kweken onder naïeve burgers tegen het oplossen van deze gijzelingsproblematiek, vooral niet te kijken naar hun eigen falen in het voortraject, laat staan naar preventieve oplossingen zoals al zo vaak door mij en anderen voorgesteld.

Mensen die nog wel eens willen zien waar goede voorstellen staan om familierechtproblemen op te lossen kan ik om te beginnen verwijzen naar De verklaring van Langeac. Maar in mijn publicaties is ook veel terug te vinden.

herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?

ontvoering of ontgijzeling?
ontvoering of ontgijzeling?

Heeft jeugdzorg Amsterdam op een zorgvuldige manier het contact tussen kind en vader hersteld of op onbeschaamde wijze de kinderen uit handen van de moeder gerukt?

Een paar dagen geleden begon ik een blogpost op deze manier:

Klokkenluiders voor de rechter dagen, kritische ondersteuners de voet dwars zetten, tegenwerken als de commissie Samson langskomt om te kijken hoe het met seksueel misbruik binnen jeugdzorg staat. Zelfs het boek dat Arnold Heertje over misstanden in de jeugdzorg wil schrijven willen ze alvast van tevoren censureren. Vroeger moest je je boek eerst bij de kerk inleveren om het stempel Nihil Obstat te krijgen, nu doe je dat bij jeugdzorg.

Ok, dit klopt nog steeds redelijk. Maar is de kwestie zelf die Heertje in aanvaring bracht met Jeugdzorg Amsterdam werkelijk zo hemeltergend?

Inmiddels heb ik daarover het nodige geschreven op de plek van die vorige blog, die ik wegens twijfel even had verwijderd.

Ik heb geprobeerd via verschillende bronnen informatie te krijgen over de kwestie. Lees verder “herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?”

Normaal afdwingbaar

koning en koninginEen aantal van jullie heeft mijn roerselen rond het artikel in het Algemeen Dagblad gevolgd. Ik was niet tevreden met het kadertje waarin ik aan het woord kwam over ouderverstotingssyndroom. Met name over het wegvallen van twee specifieke zinnen zinnen over vaderschap uit een al geautoriseerde tekst. Doordat ik aan de bel trok is er uiteindelijk een aanvulling gekomen waarmee ik weer akkoord ging. Maar jullie raden het al. Ook daar verdwenen toch nog weer twee woorden uit. Eerst denk je nog: “toch mooi dat het stukje er in staat” (vrijdag jongstleden dus) en ach dat ene woord…. Na vergelijken bleken het twee woorden te zijn. “Ach ik moet niet zeuren”, hield ik mezelf voor. Ik had de hoofdredacteur na het maken van de afspraken alweer een complimentje gemaakt, er stond zelfs een extra kop boven die de moeite waard is en ook de inleidende zin was mooi geformuleerd. De toegemeten woorden waren in tweede instantie ook ruimer bedeeld.

Maar hoe langer hoe meer begint het toch weer te knagen. Daarom leg ik jullie het verschil graag voor.
Afgesproken: Ouders zouden gestimuleerd kunnen worden vroegtijdig, al voor de geboorte een overeenkomst aan te gaan die de status zouden moeten hebben van een normaal afdwingbaar contract.
En het werd: Ouders zouden gestimuleerd kunnen worden vroegtijdig, al voor de geboorte een overeenkomst aan te gaan die de status zouden moeten hebben van een contract.

Het verschil is dus; Normaal afdwingbaar (contract). Nou begrijp ik de redacteur die het eruit heeft gehaald. Die dacht waarschijnlijk dat het een soort pleonasme was. En het is natuurlijk typisch familierecht dat je dit soort pleonasmes gewoon broodnodig hebt omdat gewone civiele overeenkomsten in het familierecht meestal gewoon vodjes papier blijken. En… eigenlijk staat er in de geplaatste zin nu juist een ander pleonasme. Een overeenkomst met de status van contract. Tussen de woorden overeenkomst en contract zit volgens mij zo goed als geen ruimte. Zelfs niet in het familierecht.

De integrale teksten
De vorige post hierover

Verstoten moeders

Moeders zonder kinderen ziet er nog beroerder uit dan vaders zonder kinderen? Beeld Donald de Leest. Gaat dit om een vader of een moeder?

Ik heb beloofd wat te schrijven voor en over verstoten moeders. Morgen komt er een kadertje met mijn opvattingen over ouderverstotingssyndroom in het Algemeen Dagblad. En ondanks dat het verhaal ernaast over een moeder gaat heb ik het toch ook weer veel over vaders (nee dus; juist dat is geschrapt door het AD). Ik wil met deze bijdrage bekrachtigen dat iedere moeder contact en zorg moet behouden met en voor haar kinderen, net als elke vader. Dat is wat kinderen nodig hebben. En de westerse samenleving gaat daar waanzinnig mee om.

Sinds een paar jaar laten verstoten moeders danig van zich horen. Komt dat omdat er meer verstoten moeders zijn gekomen? Ja, iets meer vermoed ik dan 10 jaar geleden toen je het als vader wel helemaal kon schudden. Maar niet zoveel meer dat het het toenemende geluid kan verklaren. Er spelen ook de volgende factoren een rol:

– Vrouwen zoeken makkelijker hulp en krijgen die ook makkelijker. Neem alleen al het aantal vrouwen dat mij belt om hulp. Zowel vanuit een voormalige kindslachtofferpositie als vanuit verstoten ouderschap. Het is blijkbaar heel makkelijk om als vrouw ergens aan te kloppen. En dat gebeurt bij mij ook ondanks dat ik juist gespecialiseerd ben in vaderschap.
– Vaders worden niet begrepen als ze willen duidelijk maken dat ze van hun kinderen houden. Dus rep je er ook maar niet over, laat staan dat je laat blijken dat je in die liefde wordt gefrustreerd. Pas trouwens nog een prachtig filmpje gezien van een vader (Jan Rot) die een liedje zingt met zijn kind. Als je niet snapt wat vaderliefde is moet je dat filmpje zien. Bij dat filmpje moest ik ook heel erg denken aan een lezing van Femmie Juffer over veilig hechtingsgedrag. Maar daarover een andere keer.
-Vaders worden niet begrepen als ze uitleggen wat voor secundaire uitsluitingsperikelen ze meemaken.Bijvoorbeeld dat je per definitie te kwaad bent, gevaarlijk bent, het wel allemaal fout zult bedoelen, tegen gelijkwaardigheid voor vrouwen zou zijn, dat je zomaar mag worden opgesloten, uitgescholden, geen recht hebt op informatie over je kind. Lees de rest van mijn blogjes.Uit onderzoek blijkt dat vaders vaak zo diep in de misère zitten dat je gewoon niets meer van ze hoort. Ze behoren bij de non-respons van veel onderzoeken.
– Ouderverstoting is een proces waarbij soms allebei de ouders verstoting programmeren. De achterstandpositie van vaders, vaderdiscriminatie maakt dat vaders vaak alleen kunnen winnen door zich extreem op te stellen. Soms is er sprake van een reactie op acties van de moeder. De waardering van de maatschappij voor vaderschap en ook de zelfwaardering van vaders is denk ik gestegen de afgelopen jaren. Vaders laten zich niet altijd meer uit het veld slaan. Dat betekent soms dat ze preëmptief reageren op wat ze te wachten zou kunnen staan of bij onraad eieren voor hun geld kiezen. Dit leidt vaak tot omdraaiing van de machtsverhoudingen. Bekend zijn de zogenaamde ‘ontvoeringen’ door vaders, die in zekere zin ook een ultimum remedium zijn. Hoe gretig er dan naar moeders wordt geluisterd weten we nog van de kwestie Sara en Ammar. Er werd zelfs een minister ingezet om de kinderen naar de moeder te krijgen en de beloofde omgang met de vader werd daarna gewoon (weer) niet nagekomen. (zie PS hieronder)

Kortom het klimaat voor moeders in distress is minder beroerd dan voor vaders, ze worden meestal geloof-d, ge-loof-d en begrepen.
Dat alles wil dus niet zeggen dat ik de kwestie van verstoten moeders maar even terzijde leg. Alle moeders die mij hierover gebeld hebben weten dat ik hierop serieus reageer. Ook hier geldt het adagium van Joke Smit: “Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk”. Voor moeders die hun kinderen niet zien zijn er dingen erger dan voor vaders. Vaders kunnen nog quasi stoer zeggen dat ze ‘loslaten’ wat door velen wordt beschouwd als een daad van vredelievendheid. Maar moeders zonder kinderen daar kun je nietmakkelijk stoer mee wegkomen. Wat we dus vooral goed moeten gaan begrijpen is dat vaders en moeders allebei zielsveel van hun kinderen houden en dat kinderen die onvoorwaardelijke liefde en opvoedingsverantwoordelijkheid nodig hebben.

PS: Het AD had een aantal specifieke opmerkingen van mij, waarover met de betreffende journalist overeenstemming was, geschrapt. Vooral waar de opmerkingen genderspecifiek waren.  De originele geaccordeerde tekst staat hier.. Begrepen dat er gekort moest worden ivm overval in Deurne.  Inmiddels ben ik met het AD overeengekomen om een aanvulling te schrijven die vrijdag 11-4-2014 is geplaatst.Weer met fouten.! Lees: http://joepzander.wordpress.com/2014/04/13/normaal-afdwingbaar/

PS2: Ik lees dit alles 3 jaar later nog eens over en merk mijn eigen worsteling met het punt dat soms beide ouders verstoting programmeren. Uiteindelijk is de finale act van verstoting om het kind bij de andere ouder weg te houden, omgang niet na te komen, gezamenlijk gezag te verbreken. Het is heel moeilijk voor een verstoten ouder om met dat proces om te gaan en de verstotende ouder nog te waarderen als ouder. Het kan wel. Maar als het niet lukt kun je dat nog niet direct tot programmeren bestempelen. Wel wederzijdse verstotingsprogrammering wordt het als beide ouders afwisselend het kind niet naar de andere ouder willen laten gaan. Maar laten we vooral ook niet vergeten dat ouderverstoting een maatschappelijk proces is. Ik worstel nog met de verhouding tussen misdragingen van ouders en het wangedrag van rechters, jeugdzorg en kinderbescherming. Zie ook een verhaal van Karen Woodall.

Machinegeweer of wetenschap

Gebaseerd op een uitspraak van Ed Spruijt

Man gijzelt dochter met machinegeweer/ wetenschap pervers. Deze week kwamen op dezelfde dag 2 bijzondere berichten langs die niet alleen te denken geven maar ook best wat met elkaar te maken hebben als je er even over doordenkt. En doordenken doe ik graag.

Meneer Miedema van de Universiteit Utrecht vindt dat de wetenschap teveel blootstaat aan ‘perverse prikkels’. Bijvoorbeeld bij promoties. Om maar te produceren en geld te vangen van de overheid worden promoties er nog al eens doorheen gesleurd. Een andere belangrijke perverse kwestie zijn de derde geldstromen. Zogenaamde wetenschappers, soms al jaren geleden gepromoveerd verdienen geld voor zichzelf en hun Universiteit door onderzoek voor derden te doen. Liefst een beetje zo dat die derden er een beetje blij van worden. Zo deed Dhr Spruijt onderzoek voor de Raad voor de Kinderbescherming. Daarbij liet hij zich liever niet op de vingers kijken door zijn peers (medewetenschappers). Zijn begeleidingscommissie bestond alleen uit vertegenwoordigers van zijn opdrachtgever. Het is niet onbelangrijk om dit feit deze week nog een keer te memoreren. Soms denken wij namelijk dat alleen de medische wetenschap een kwestie van leven of dood kan zijn. Maar al te vaak speelt rond scheidingen tussen vaders en kinderen hetzelfde. Leven en dood. Ouder-en kind dodingen. Familiedrama’s. En voor onderzoeken daarover moet je bij Spruijt zijn. Althans dat denken de meeste media. Of anders bij mevrouw Groenhuijsen. En wat krijg je dan als die aangestuurd worden door hun eigen perverse (ik neem de term maar even over van Miedema) belangetjes? Dan krijg je dat ouders met zoveel woorden in de grond worden getrapt ze worden gedwongen aan verplichte zelfvernedering te doen (zie links en plaatje), speciaal vaders.

In zijn perverse onderzoek van 2003 schreef Dhr Spruijt, je moet het lef maar hebben, dat Dhr Gardner, de internationaal gewaardeerde duider van Ouderverstotingssyndroom, een ´hired gun’ is, een huurmoordenaar dus. Ik weet niet precies hoe letterlijk Spruijt dat toen bedacht, maar dat inhuren dat laat ie zichzelf nogal doen kun je zeggen. En misschien kun je het na het oplossen van zijn projectie zelfs wel vrij letterlijk uitleggen. Misschien is Spruijt wel het machinegeweer waar sommige ouders mee schieten. Zoiets van; “van meneer Spruijt moet jíj door het stof; nietes jíj moet door het stof. Per saldo besluitend zichzelf dan maar om te brengen. En hun kind. Heel erg en ook verwijtbaar. Maar niet alleen aan die ouder, maar vooral ook, en in multiple vorm aan mensen als Spruijt.

Miedema kan dichtbij, op zijn eigen universiteit het heft ter hand nemen. Zo dichtbij zit Spruijt. Ik probeer deze week een mooie open brief te maken voor Dhr. Miedema waarin ik mijn best zal doen mijn verhaal voor de zoveelste keer nog eens goed te verwoorden. Hopen dat het een keer doorbreekt. En dat daar geen verdere familiedrama’s voor nodig zijn.

Dossier vaders en wetenschap
U kunt de afbeelding bij dit blog kopen als kaart.

Zie ook ons interview met Dhr Spruitjes-van de Wijs

lemma ouderverstotingssyndroom verdwijnt?

Het slachtoffer van ouderverstotingssyndroom is het kind

Het lemma ouderverstotingssyndroom dreigt te verdwijnen van wikipedia. Dit lijkt onderdeel van een serie verwijderingsnominaties die allemaal met vaders en ouderverstoting hebben te maken en waarin ik een aandeel had. Het verwijt is onder andere dat het subjectieve informatie zou zijn en dat ik er verwijzingen naar boeken die onder mijn redactie zijn gemaakt in zou hebben opgenomen. Uiteraard valt er altijd wel wat te verbeteren. Het is niet verboden om eigen boeken te noemen (soms hebben overigens anderen dat toegevoegd). Ook andere literatuur staat genoemd. En ja sorry ik heb inderdaad nu eenmaal als een van de weinigen over dit internationaal relevante onderwerp in het Nederlands geschreven.
En overigens is in een geval een wetenschappelijk artikel van mij ook door een reviewproces gegaan en dus als verantwoord beoordeeld.
Mensen die wat willen inbrengen over de ontstane situatie ( Wikipedia kan door iedereen worden bewerkt, je kunt je commentaar overal kwijt, zelfs zonder registratie) kunnen onder andere terecht op de volgende pagina’s:

Het lemma zelf staat hier ernaast ziet u een tab met overleg.

dossier over de verwijderhetze tegen een hele serie lemma’s oa over vaderschap en ouderverstoting
Zie ook de blog hieronder

Ik zal mijzelf voorlopig afzijdig houden is mijn voornemen.

nieuws: Het lemma ouderverstotings is van de verwijderlijst af, dus staat nog op wikipedia, maar ligt nog steeds onder vuur. Zo dreigt het enige omvattende boek in de Nederlandse taal over ouderverstotingssyndroom van de literatuurlijst te verdwijnen.

De wereld ontbeert hechting

plaatje van Jacob Vos
plaatje van Jacob Vos

Psychiater Dirk De Wachter vindt dat de hele wereld aan borderline lijdt. Leegte en relatieinstabiliteit alom. Het is meer een kwaal van de wereld dan van het individu. De Wachter blijkt een nieuwe adept van de anti-psychiatrie waar ooit Szasz en Foudraine groot in werden. Vooral de breuk tussen kinderen en vaders, de symbiotische verhouding met hun opvoeders (het moederlijke?) draagt bij tot een dol draaiende wereld. Meer identiteit, meer hechting, meer traditie, meer hiërarchie en vooral meer zingeving zullen ons verder moeten helpen. Borderline schiet naar tien procent prevalentie in de bevolking, ADHD mag er ook wezen en lijkt een ziekte die samenhangt met vaderloosheid. Nu voegen we steeds nieuwe psychiatrische ziektes toe aan de lijst. DSM 5 komt in mei uit met een weer langere lijst, ondanks dat ouderverstotingssyndroom er niet aan is toegevoegd. Juist erkenning van dat laatste was voor een deel een antwoord geweest binnen De Wachters vakgebied op de misdaad loyaliteitsmisbruik die op voet van oorlog staat met een veilige hechting. Ik ben benieuwd of De Wachter voor opname van PAS/PAD in DSM-V is Toch ervaar ik het ook zelf als een spanningsveld om in een lobby actief te zijn voor het opnemen van PAS/PAD (ouderverstoting) in DSM-5 terwijl ik tegen psychiatrisering ben. Ik probeer in de discussie dan ook steeds de maatschappelijke component te benadrukken. Het is de maatschappij die ouderverstoting genereert. Eergisteren sprak ik er nog over met antropoloog Dirck van Bekkum die op diezelfde lijn zit. We moeten weer met de familie optrekken en de staat binnen de lijnen manen. Nog een opgaaf voor de volgers van dit blog die graag wijzen op borderlinesymptomen bij moeders die hun kinderen opeigenen. Leg het niet alleen bij ouders neer, maar kijk met Dirk de Wachter naar de maatschappelijke component. Vaders en moeders hebben in deze maatschappij hechtingsproblemen opgelopen. We zullen die dwaze structuren erachter in de kraag moeten grijpen. Niet de mensen die er de dupe van zijn. Moeder-Kind-Vader.

Vrij Nederland interviewt Dirk de Wachter
Mijn Engelse artikel over de maatschappelijke kant van Ouderverstotingssyndroom

gone with child

still uit de klassieker “Gone with the wind”

Voor de nieuwsbrief Ouderverstoting las ik vandaag een verslag van een lezing van mevrouw Kim Bastaits. Daarin werden de opvoedingsprestaties van vaders geschetst als iets geheel nieuws. Alsof vaders voor de feministische golven nooit iets aan opvoeding deden. Aangezien ik niet bij de lezing aanwezig was weet ik niet helemaal zeker of ze het ook zo bedoelde. We hebben uiteindelijk het verslag een iets neutraler tintje trachten te geven.

Toen ik dezelfde dag s’avonds met het bekijken van de film “Gone with the wind” een belangrijk stuk culturele bagage aan het inhalen was, stuitte ik daar ook op de scene waarin de twee hoofdpersonen ruziën om hun kind. Een stukje ouderverstotingssyndroom avant la lettre. Beide hoofdpersonen komen er in de film aanvankelijk niet al te best van af. Ook waar het om hun kind gaat lijkt de strijd aanvankelijk hoog op te laaien. Na hierboven getoonde scene gaat de vader er met het kind vandoor. Maar gelukkig niet voor al te lang.

Ik schreef al eerder een blogje over de geschiedenis van ouderverstoting. In een commentaar daarbij verwees ik nog naar een andere website met veel heel oude gevallen van ouderverstotingssyndroom.

historische gevallen van ouderverstoting
vorige blog over geschiedenis
Over vaders en film