Cookies

Verantwoordelijkheid nemen Les 3; organiseer je

rb-utrecht
fathers for justice op de rechtbank Utrecht

Behalve dat je jezelf en je ‘gezin’ op orde kunt maken wat betreft afspraken en inrichting moet je zeker ook iets doen aan de grotere omgeving. En dat doe je niet alleen vanachter je toetsenbordschermpje. Natuurlijk mensen die daar goed in zijn moeten het zeker doen en ik begrijp dat sommige sociale media kunnen helpen om jezelf te organiseren. Maar ze kunnen je ook helpen (nee dus!) om je binnen te houden. Daarmee doe je tekort aan het feit dat niet alleen je brein protesteert tegen de misstanden die je meemaakt. Ook je lichaam reageert daarop. Je kunt dan gaan pilletjes slikken sportschool en yoga doen of zwemmen. Fietsen, wandelen en zwemmen doe ik zelf tamelijk veel.
fathers4justiceMaar probeer ook eens je lijf in de actiestand te zetten. Velen gingen je voor. Als je met een groep naar de rechtbank trekt om elkaar bij te staan of even een serie openbare uitspraken op te vragen (daar ligt een heel protocol voor) dan voel je dat je uit meer bestaat dan een brein met vingers en kun je ook een keer kwaad worden tegen real-life personen. Het is even oefenen, maar dat kan ook heel effectief zijn. Je kunt elkaar daarbij steunen.
joep-nos
Joep op NOS-Journaal

Dit hier is een beschrijving van de manier waarop altijd al actie werd gevoerd. Ook zeker door vaders. Hoewel best eng is het je ultieme expressie om als kwade dwaze vader boven op een brug of rechtbank te klimmen zoals Fathers4Justice 10 jaar geleden vaak deed. Zelf heb ik veel bezettingen georganiseerd met Dwaze Vaders Oost. In de rechtbank Arnhem bijvoorbeeld.
Dwaze Vaders Oost ja, we waren destijds, jaren 90, per regio georganiseerd en dat was belangrijk want dan kende je elkaar, je ging naar elkaars rechtszaken, je huilde en schreeuwde met elkaar. Je hielp elkaar praktisch. En heel belangrijk: je doorbreekt daarmee de isolatie die het familierechtsysteem ons oplegt.
aktie1
Bezetting hoofdkantoor Partij van de Arbeid. Destijds nog een grote partij. Karib kwam met ons onderhandelen.

Een heel belangrijk statement dat je zonder moeite kunt maken. Helaas maakte het bestuur van de Stichting Dwaze Vaders daar een eind aan omdat den Haag de zaak via hun onder controle wilde krijgen. Toen zijn overigens veel mensen uit Oost verder gegaan onder een andere noemer, comité stop omgangsonrecht.
In die hoedanigheid werden hoofdkantoor PvdA, Raad voor Kinderbescherming Zutphen en Rechtbank Arnhem bezet. We lieten zien dat wij als burgers ook nog wel wat in de melk te brokkelen hadden. We stonden er in alle betekenissen van het woord. Uit die bezettingen kwamen gesprekken voor met de landelijke directie, het studiecentrum rechtspleging en politici.
patrick een brug verderPatrick Damhuis heeft onlangs weer een voorbeeld gegeven, ook hij ging een grote mentale en fysieke uitdaging aan. Dat werkte. En het werkt nog beter als er wat meer omheen georganiseerd wordt met nog meer mensen.
De eerste stap is om je per regio te organiseren. Dan kom je om te beginnen elkaar fysiek tegen. En je zult zien dat is anders dan alleen achter het toetsenbord. De meest logische manier om je te organiseren is congruent aan de rechterlijke organisatie. Voor de hand ligt om hofressorten te nemen. Alleen zou ik het nu wat grote ressort Arnhem-Leeuwarden weer gewoon in tweeën splitsen naar hoe het vroeger was (Drie Noordelijke provincies versus Gelderland en Overijssel).
Jullie kunnen gewoon op facebook beginnen met het maken van regiogroepen. Ik doe niet aan facebook, dus houd mensen als ik op andere manieren op de hoogte! daarmee kun je nu beginnen.

NU!

les 1: afspraken
pauze: nieuwe zinnen
les 2: kijk naar jezelf
pauze: is er oorlog?
Binnenkort overhoring!

Verantwoordelijkheid nemen les 1: eigen afspraken

Luchtenveld vvd rechters
Voormalig parlementariër Luchtenveld over hoe zijn voorstel om rechters minder bij scheidingen enzo te betrekken door die rechters onderuit werd gehaald

Dit weekend was ik met een paar mensen erg geschokt betrokken bij een acute vechtscheidingscrisis. Zonder op de details daarvan uitvoerig in te gaan heb ik me voorgenomen minstens twee blogs te wijden aan de lessen die daaruit te leren vallen. Lessen die ik al 20 jaar hanteer, maar die ik graag, nogmaals, anderen duidelijk wil maken.  Voor de duidelijkheid, ik wil daarmee niet zeggen dat ik alles soepel langs me heen heb kunnen laten komen, maar ik ben wel een overlever geworden, zowel persoonlijk als maatschappelijk. Tot nu toe.
gv-presentatie
Op deze foto zowel Ruud Luchtenveld als van harry Bommel en ook nog Kees Vendrik en mijzelf.

Afin, vandaag de eerste les. Al weer bijna 20 jaar pleit ik voor het maken van vroegtijdige afspraken, voor de geboorte, liefst bij het maken van kinderplannen. In de internationale verklaring van Langeac uit 1999 kregen deze ideeën ook veel aandacht. Daarna schreef ik erover,  bijvoorbeeld samen met Harry van Bommel in de Staatscourant. Mijn laatste landelijke televisieoptreden, debat op 2 alweer enige jaren geleden, stond ook in dat teken. Daartussen ligt nog van alles. Ed Spruijt heeft een uitgeklede versie ervan overgenomen. Een directeur van jeugdzorg was enthousiast, het zou allemaal wel even in een campagne worden gegooid.
Essentieel bij deze vorm van afspraken maken is dat je de gangbare circuits buiten sluit. En dat is natuurlijk waar velen afhaakten. Jeugdzorg wil niet buitengesloten worden en rechters al helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het punt bij mensen binnen de familierechtbeweging die het voeren van een campagne voor minder overheidsbemoeienis juist een vorm van overheidsbemoeienis vonden (bv de Waal).  Maar eigenlijk bedoelden ze natuurlijk dat ze te bang waren om zicht tegen rechters te keren. Ook Spruijt ging zich natuurlijk niet tegen zijn broodheren richten.
Maar hebben wij die rechters, jeugdzorgers enz. nodig? Nee eigenlijk niet. En die campagne van de overheid?  Nou nee. Spread the word! Ik moet toegeven dat een afspraak om niet naar de rechter te stappen formeel juridisch altijd kan worden doorbroken. Maar het wordt moeilijk om afstand te nemen van een eigen afspraak waar ook je omgeving intensief en in een ritueel bij is betrokken. Een Portugese universitair docente psychologie die ik dit weekend tijdens de krisisbewegingen sprak dacht dat het in haar land allemaal beter ging omdat er meer sociale controle is.  Ik durf er wat om te verwedden dat in heel veel gevallen afspraken die op een manier gemaakt worden zoals ik die voorsta,  heel veel zogeheten ‘vechtscheidingen’ gaan worden voorkomen.
Dus jullie kunnen dat gewoon doen. Afspraken maken. Als je al kinderen hebt kun je het ook nog steeds doen. Nou niet alleen kunnen; moeten! Als je eenmaal in de scheidingstrein zit wordt het moeilijk. Ik geef graag nog een keer een workshop om het helemaal duidelijk te maken. Doe het dan ook. Ga niet romantisch roepen dat het je niet kan overkomen. Afspraken over de zorg voor de kinderen, voor en na scheiding kunnen zelfs scheidingen zelf voorkomen!
Neem je verantwoordelijkheid.
Deze les ging dus over verantwoordelijkheid op micro-niveau. Laten we het in les 2 ook eens hogerop zoeken. Wat kun je samen met anderen buiten je vrienden en familie doen om de loyaliteitsproblemen van kinderen te tackelen?
In deze blog leg ik wat verder uit waaraan ik denk bij het maken van eigen afspraken.
pS1: Had ik dat nog gemist (dank je Iris) De notarissen hebben wel wat bedacht wat in de richting komt ik ben benieuwd hoe dat er precies uit ziet. Iemand ervaring?
 

We mogen niet vergeten

Afgelopen maandag herdachten we de slachtoffers van 9/11. 9/11 staat tegenwoordig in het teken van de instortende WTC-torens. Maar we mogen niet vergeten dat het ook de dag was waarop in 1973 met behulp van de Verenigde Staten de staatsgreep tegen het democratisch gekozen Chileense regime van Salvador Allende plaatsvond.  Bij deze aanslag en direct erna vielen ongeveer net zoveel doden als bij de aanslag in 2001 in New York. Maar in de verdere jaren van zijn bewind werden een veelvoud van mensen op allerlei manieren gemarteld en vervolgd.
Vandaag moest ik er weer aan denken toen  ik met mijn zangmaatje het lied ‘We mogen niet vergeten’ zong. Hier te beluisteren (sorry voor een wat slordig begin).
[archiveorg BR089WeMogenNietVergeten width=470 height=30 frameborder=0 webkitallowfullscreen=true mozallowfullscreen=true]
Er is nog veel meer leed wat we niet zomaar mogen vergeten. Daar weten de volgers van mijn site alles van. Maar ik moest dit gewoon ook even noemen. Volgende keer gaat het weer over vaders en familierecht enzo. Overigens was het uit elkaar rukken van families ook een ‘onmisbaar’ onderdeel van ook het dictatoriale regime van Pinochet dat Allende verdreef.
PS1: De CIA is natuurlijk niet de meest objectieve bron van informatie over de betrokkenheid van de VS in Chili. Maar als je deze pagina van hun eens aandachtig doorleest en je je een beetje een voorstelling probeert te maken van wat dit allemaal echt betekende dan kun je alleen al op grond hiervan constateren dat de VS decennia lang diepgaand betrokken was bij het valselijk verstoren van de democratische verhoudingen in Chili.
 

Dijkdoorbraken en zandzakken

Twee maanden geleden bereikte ik samen met de facebookgroep (h)erken ouderverstoting een dijkdoorbraak in de openbaarheid van uitspraken doordat het hof Den Bosch de hele serie uitspraken van een raadsheer over 2016 vrijgaf. Zoals te verwachten viel reageerde niet iedere rechtbank hier positief op. Wat minder te verwachten viel was dat ook in eigen kring door een paar mensen (waaronder ‘zelfs’ een jurist) wat meesmuilend werd gedaan over deze duidelijke overwinning. Kortom de zandzakken werden aangesleept om het gat in de dijk te dichten, en die zandzakken kwamen soms uit onverwachte hoek. De rechtbank Breda en het Hof Den Haag hebben negatief gereageerd op verzoeken om openbaarheid van uitspraken cq publicatie. Maar het gat in de dijk zal en kan niet meer worden gedicht. De overwinning op de intransparantie en arrogantie van de rechterlijke macht heeft velen geïnspireerd. Ook Patrick Damhuis roerde het punt zondag in zijn toespraak tot Tweede Kamerlid Sven Koopmans uitdrukkelijk aan. En we gaan er dan ook met Sven over verder. Ook al omdat Sven eerder duidelijke uitspraken deed over de noodzaak van openbaarheid. Op een of andere manier is het wel wonderlijk dat het juist een VVD-er is die deze confrontatie niet helemaal uit de weg gaat. Immers de VVD is juist sterk verbonden met het angstwekkende justitiebolwerk door het leveren van achtereenvolgende ministers van Justitie. Illustere voorgangers van Sven zoals Otto Vos en Ruud Luchtenveld (klik>laatste alinea) hebben echter wel hun nek uitgestoken tegenover het justitieapparaat en de Rechterlijke macht.

vos
1998: VVD-er Otto Vos in de lentemars

Zondag kreeg ik van Nico van den Ham de gelegenheid om de kritiek op het rechtelijke machtsmisbruik nog eens goed op een rijtje te zetten. En ik moet zeggen dat is goed gelukt. Zie onderstaande video. Wat een mooie plek daarvoor zo tussen de ridderzaal, Eerste en Tweede Kamer.
We willen nu een matrix maken met een overzicht van alle gerechten met uitkomsten van inzage en publicatieverzoeken. Een beetje name and shame.

Dossier rechtersdictatuur
Argumenten rond openbaarheid van uitspraken
Bewaren

Patrick wijst de weg

Af en toe was er nog wel wat discussie over de route tussen Zoetermeer en Den Haag. Patrick wees uiteindelijk de weg. Daar ging wel eens wat in mis, maar iedereen was blij en tevreden met zijn leiding. Dat gold niet alleen voor het fysieke lopen, maar ook de rest van het verloop had Patrick prima in de hand. Twee keer een uitstekende toespraak een uitdagende stelling naar kamerlid Sven Koopman “Ik bied u geen 6 weken geen 12 weken maar drie maanden om met iets concreets te komen, maar anders staan we hier de volgende keer met meer mensen op de stoep”
Opvallend was ook de creatieve actie met de sponsjes die eerst een verbinding symboliseerden en vervolgens als natte sponsjes in de grote brievenbus van het Ministerie van Justitie en Vuiligheid verdwenen.
Het was een fysieke prestatie om in 7 dagen 200 kilometer te lopen met een rugzak van 17 kilo en een kinderwagen vol spullen. Het was nog wonderlijker hoe fris en monter op het eindpunt daar samen met ongeveer 70 mensen een uitroepteken achter werd geplaatst!!!
Hieronder ziet u de film die Nico van der Ham schoot van de bijeenkomst bij Justitie en op het Binnenhof. Daarna maakte Nico nog een filmpje waarin hij mij interviewde. Die laatste zal ik morgen ook op mijn blog zetten, maar nu verwijs ik daarvoor even naar zijn site.

uitlokking tot terrorisme?

Er komt een nieuwe wet aan die de taken en bevoegdheden van de veiligheidsdiensten enorm uitbreidt en een flinke ingreep betekent in de privacy van de burgers. Rechters mogen ondertussen defacto nog steeds hun gedrag verbergen ook al staat in de wet dat dat uitgesloten dient te zijn. Burgers moeten hun hele ziel en zaligheid blootleggen. En het zijn juist weer rechters (toetsingscommissie bevoegdheden art 32) en petit comité die straks bepalen wanneer de veiligheidsdiensten tegen ons ingezet mogen worden.dead child
Dit is dus even kort de essentie van het aangenomen wetsvoorstel 34 588: Regels met betrekking tot de inlichtingen- en veiligheidsdiensten alsmede wijziging van enkele wetten. Er kan nog iets aan worden gedaan door middel van een volkspetitie.
Het is niet te hopen dat dit soort wetten zelf leiden tot terrorisme. In ieder geval laten dit soort wetten vrijheidsminnende burgers weinig alternatieven over. Eigenlijk worden wij opgesloten (veilig!).  Laten we hopen dat dit soort wetten in ieder geval niet tot nog meer geweld leiden zoals afgelopen week in Barcelona.
lees meer
PS: mijn commentaar op boublog:
Ook een groot gevaar van deze wet is dat hij mogelijk zal worden doorgedrukt met een soort false flag operatie. Dus dat bijvoorbeeld de veiligheidsdiensten een aanslag niet verijdelen om zo de bevolking rijp te maken voor instemming. Een cynische maar m.i realistische gedachte, die we maar beter tijdig kunnen uitspreken om het effect van zo’n false flag alvast te minimaliseren.
 

Poolse toestanden

poolse keien
Mijn laatste vakantie in Polen. Er zitten veel lagen in de werkelijkheid, een opknapbeurtje zou toch niet misstaan

Onafhankelijk is wat anders dan democratisch. Soms heeft het wat met elkaar te maken. In de verhoudingen in de Trias Politicas is er in ieder geval nog een ander heel belangrijk democratisch principe: checks and balances. Als het gaat om de rechterlijke macht ontbreekt daar in Nederland en veel andere westerse landen nogal wat aan. Zelfs zo veel dat rechters hier in staat zijn om op grote schaal de wet aan hun laars te lappen, ook met name als het gaat om hun eigen gedrag.
Het geeft geen pas om de toestanden in de Poolse rechtstaat te beschouwen zonder eens goed naar onze eigen Poolse toestanden te kijken. Ik wilde hier een flinke oekaze schrijven over de simpelheid waarmee wij over anderen oordelen. Over de waanzinnige macht van al die, ook nog eens in Europees verband georganiseerde Raadjes van Rechtspraak. Maar het dreigt een heel artikel te worden en daar leent dit blog zich niet voor.
Ik geef mijn lezers wel de tip mee om de Poolse hervormingen in benoemingsprocedures van rechters te vergelijken met de Nederlandse procedures. Zie hieronder:
Hoe worden in Nederland rechters benoemd?
Is Polen nog een rechtstaat Wat er dreigt/dreigde te veranderen in Polen volgens NRC ( uh ja dat is ook nog maar NRC, erg gecommitteerd aan de Nederlandse Rechterlijke elite maar een goede onafhankelijke bron was moeilijk te vinden)
Wat zeggen ze er in Polen bijvoorbeeld van (PIS partij google translate)
De collaborerende Europese Rechterlijke machten zijn ook tegen
No integrity of Dutch Judiciary
Help me tot translate this video:

Bewaren
Bewaren

Hoe de staat ons gegijzeld houdt

Gijzeling of ontgijzeling? Dit plaatje is een onderdeel van een schilderij dat ik maakte met het beeld van de Erlkönig die een kind uit het leven kaapte.

De meeste lezers van mijn blog begrijpen inmiddels wat ouderverstotingssyndroom inhoudt. Een kind verstoot een ouder door constante druk, gijzeling, kortom loyaliteitsmisbruik van de andere, programmerende ouder. Het maakt zich de verstoting van de programmerende ouder eigen. Ik heb altijd proberen duidelijk te maken dat die loyaliteitsdruk niet alleen afkomstig is van de programmerende ouder maar ook van de instituten op meso-niveau en de staat op macro-niveau. In mijn lezing, alweer meer dan een maand geleden in Bratislava op een congres over emotionele kindermishandeling kwam ik tot nog verder gaande conclusies:

– Loyalty-abuse in Parental Alienation can be considered as a manifestation and a result of a broader existence of loyalty of civilians facing the powers that be. Even if loyalty is not in the own interests of civilians.

– Loyalty-abuse is simply one of the major mechanisms of power. Parental alienation is the excessive form of abuse of power finally originated in the behavior of our so called rule of law.

– As I have argued this abuse is manifested and persisted through manipulation practices at various levels. The child is urged to unknow about the reality of alienation on every level, We are also urged to unknow this reality.

En hoe staat het met mijn eigen loyaliteitsbindingen met de staat waarin ik leef? Ik moet toegeven die zijn hecht. Hecht maar verbrokkeld. Hoe langer hoe meer verziekt. Maar ook in het negatieve kan een loyaliteitsbinding zich voortzetten. Loskomen van deze gijzeling is niet eenvoudig wat schreeuwen. Het is constateren dat er al jaren diep van binnen iets zeer pijnlijk schuurt.

Ik ken de heftige en goed gelezen internetpublicisten die hun afkeer uiten in fuzzy geschreeuw. Soms zeggen ze daardoor iets wat raak is. Want soms moet je kwaad zijn om je vertoornde ziel bloot te leggen, de waarheid boven tafel te laten komen. Maar vaak heeft dat verzet ook iets onvoldragens. Het verzet in mij heeft ook soms vaak iets niet helemaal voldragens, maar dan vaak weer op een andere manier. Ik doe mijn best uiteraard. Onze maatschappij blinkt er in uit je ziel te beschadigen. Het dwingt je links of rechtsom tot loyaliteit. Het dwingt tot zielsvervuiling, het grijpt je zwakke plekken bij de lurven om ze nog zwakker te maken. Je wordt in Nederland niet snel in de gevangenis gegooid als publicist, maar ook dat komt overigens wel voor (maar niet zo vaak als in Turkije). Mensen die hun bek open trekken vinden zich uiteindelijk tegenover elkaar en slaan elkaar de hersens in onder het sadistische oog van de ware ‘powers that be’.

Het los laten van valse loyaliteit door kinderen met ouderverstotingssyndroom is zwaar. Sommige van mijn lezers kunnen zich daar zo langzamerhand wel een voorstelling van maken. Maar laten  we goed kijken naar onze eigen loyaliteitsbanden, alles wat we braaf blijven accepteren van deze staat. Braaf elke keer naar de verfoeide rechterlijke macht blijven stappen, bij jeugdzorg aankloppen voor een OTS om de programmerende ouder in het gareel te krijgen, meestal overigens zonder resultaat. Als we daar goed naar kijken hoe ook wij net als kinderen ons een verstotingssyndroom eigen maken ons tegen onze lief te hebben medemensen te keren, want ze zijn zus of zo in DSM te classificeren enzo, dan begrijpen we misschien pas goed hoe moeilijk kinderen het kunnen hebben. Laat ons liever onze zwakheden samen rapen en ze tot kracht maken. Met behoud van kritiek. En niemand hoeft zich door een ander te laten intimideren natuurlijk. Maar blijf kijken waar het vandaan komt.

Gebruikelijke oplossingen uit dit maatschappelijke loyaliteitsmisbruik, ontgijzeling zijn criminaliteit, gek worden, motorclubs, isolatie, vlucht in drugs, in onwetendheid (NOS-journaal) of naar drugs en gokken. Dat zijn dingen die mensen intuïtief dan wel bedacht kiezen om zich uit de dwingende druk van de maatschappelijke loyaliteit te bevrijden of zich eraan aan te passen. Net hoe je het bekijkt. Sneaky gedrag is misschien nog wel het meest gebruikelijke. Je kunt eigenlijk bijna niet meer recht voor zijn raap zijn. Iedereen kleed de kritiek naar de machten voorzichtiger in dan die naar zijn medemensen.  Veel vaders zijn in dit soort vaarwaters terecht gekomen, een beetje, helemaal.

Het gaat er hier natuurlijk niet om dat we niet wat over zouden mogen hebben voor het leven in een welvaartstaat. Natuurlijk. Maar wat ons geboden wordt is schijnwelzijn, brood en spelen op zijn best, wat bovendien nog extra ten koste gaat van kinderen en veel mensen in zogenaamd onderontwikkelde landen.  Wat ons geboden wordt is dictatuur. Ik kan niet alles nog een keer uitvoerig in dit, toch al uitgebreide, blog toelichten. U zult als u hier als argeloze lezer komt wat links moeten volgen. Dat kan bijvoorbeeld met de tags onder dit blog. Of bladert u terug door mijn recente blogs (bijvoorbeeld het systematische nep-wetenschapgebruik van de Raad voor de Kinderbescherming). Of leest u mijn publicaties. Of bekijk mijn mediaoptredens.

Wer reitet so spat durch nacht und wind? Es ist der Vater mit seinem kind.–Mein Vater, mein Vater jetzt fasst er mich an Erlkonig hat mir ein Leids getan! Goethe muziek Schubert

Angst

angst voor en na

Toen ik bezig was met mijn Engelse tekst voor mijn speech, bijna een maand geleden, in Bratislava ontdekte ik dat er ook een Engels woord ‘angst’ bestaat dat een van de mogelijke vertalingen is van het Nederlandse woord angst. Maar dan wel angst in een zeer verreikende vorm. Levensbedreigende angst. In het laatste aandachtsstreepje uit dit gedeelte van mijn speech kunt u het terug vinden. Overigens heb ik wegens tijdgebrek een aantal streepjes bij de lezing overgeslagen. Maar ook misschien een beetje uit angst.

—–

– All (as far as we can unravel the secrecy) public sentences in family-law in The Netherlands are undersigned under the sentence: pronounced publicly.

– An organization called ASZM (general secretary of the Judiciary) attracted itself hierarchical powers without any legal status. This illegitimate or even illegal organization firmly limited the constitutionally obligated public pronouncement of sentences.

– No sentence on family law in the Netherlands (as far as known) is physically pronounced in an open session of a court, which on it self is not necessary. About 2 % of the sentences are being published. There is no public pronouncement of about 98 % of the sentences. This is already practiced this way during several decennia and the number of sentences involved are millions.

– There was an evident just decision of the court of Arnhem in 1997 to give insight to sentences that was overruled by the fore mentioned secetary. Apart from the question what title anyone could have to interfere in the autonomy of the judges and the responsibility of courts to facilitate those judges, even the status of this organ on that moment was quite obscure and sinister.

– Considering the checks and balances of the Trias Politica it seems quite obvious that it is precisely a task of the civilian to execute some control on the judiciary. So there is a power structure (almightiness Goudard) assigned to the judiciary institutions without democratic control.

– Members of parliament fear to intervene. Moreover, Some members of parliament are judge themselves.

(- A lot of University law teachers are judges. The now just installed foremen (women) of the The Netherlands Scientific Council for Government Policy (WRR) is a law professor that systematically refuses to debate the situation on public pronouncement although transparency, privacy and so is here core scholarly subject.)

– There is a general knowledge of a fear-culture on the department of justice that is so deep that civil servants even don’t want to speak about this culture of fear so says the work council of this department.

– The former ( till 2012) secretary General of this department was accused of abusing and raping children in among other Turkey and Prague. An investigation was started. Although he lied and was accused of perjury by the public attorney the investigation is still pending. This might not only have harmed children directly, but also indirectly by creating a ministry without integrity and a cult of fear..

– Public and open discussion about these kind of problems is impossible and encounters fear even angst, and well, people just don’t want to know.

(C) Joep Zander Bratislava 2017

Openbaarheid van familierecht kan (in Slowakije) wel

Vorige week hield ik een inleiding op een conferentie over emotioneel kindermisbruik in Bratislava. Mijn inleiding ging over politieke en sociologische aspecten van ouderverstoting. Best een klus om dat goed te doen in het Engels. Ik werd simultaan vertaald in het Slowaaks.

lezing Bratislava
Hier ben ik toe aan mijn conclusies. Op de voorgrond de Amerikaanse PAS-specialiste Sue Cornbluth

Mijn inleiding ging, onder andere, over de manier waarop de Nederlandse rechters de grondwet en diverse andere wetten aan hun laars lappen. Geen openbaarheid van uitspraken waardoor we nog slecht kunnen waarnemen wat er eigenlijk gebeurt in het familierecht. Ik had eigenlijk verwacht dat het in Slowakije minstens net zo erg zou zijn als in Nederland. Nummer 54 op de corruptielijst, een stuk lager (slechter) dan Nederland. Maar je moet dus niet naar de schone schijn oppervlakte kijken. Wat langst bedekt blijft is vaak het ergst. Die massale Nederlandse corruptie waarbij rechters bovendien het lef hebben om te liegen over die niet-openbaarheid dat zie je dus niet in Slowakije. Niet alleen zijn de uitspraken openbaar, zelfs de familierecht-zittingen zijn openbaar. Dan wordt er wel een uitzonderingetje gemaakt voor de kindverhoren. En daar wordt dan ook weer mee gesjoemeld. Als je rechters enige ruimte geeft om hun macht te misbruiken doen ze dat. Kindverhoren bij omgangs/gezagzaken kun je ook beter achterwege laten vond ik samen met PAS-expert Sue Cormbluth.
stairways to heaven 1
Na een mooie trektocht door de mooie Slovaakse natuur ben ik inmiddels weer terug in dit …-land dat mijn vaderland schijnt te zijn. Ik heb me werkelijk waar nog nooit zo goed gevoeld in een buitenland en zo slecht bij terugkeer.  Niet dat Slowakije alleen maar goed is. Het is ook dat hier in Nederland juist dat dat moeras aan rechters, (overheids-) trol-intriganten en trolorganisaties me weer staat op te wachten. Afin daar ga ik het nog wel een keer over hebben… misschien. Mijn toespraak wordt de komende tijd omgezet naar een wetenschappelijk artikel dat ook gepubliceerd gaat worden. Ik zal binnenkort wel wat citaten vrijgeven.