Cookies

bang zijn

“Bang voor Joep Zander” Dankzij google-analytics zag ik onlangs dat iemand op mijn website terecht was gekomen met behulp van deze zoekwoorden. Welke wereld daar achter schuil moet gaan kan ik uiteraard slechts bevroeden. Maar zeker vind ik het heel ernstig als iemand op deze wereld bang voor mij rondloopt. Veel kinderen zijn bang voor een van hun ouders omdat ze dat is ingestampt door de andere ouder en de maatschappij; angst roep je dus niet per definitie zelf op. Maar het zal me een eer zijn om mijn kwetsbaarheid te laten zien aan de mensen die tegen me durven zeggen dat ze bang zijn voor mij.

Rechters zou het ook een eer moeten zijn om hun gezag te laten spreken in plaats van angst in te boezemen. En hun kwetsbaarheid te laten zien. Kwetsbaarheid…openbaarheid dus. En daar ontbreekt het nu juist aan. Vooral waar het familierecht betreft.

Angst voor de rechter is een oud verschijnsel dat via een notie van heksenprocessen en inquisitie diep in het collectieve geheugen geworteld zit. Mensen zijn niet zozeer bang dat ze straf krijgen voor iets waar ze straf voor verdienen, uiteindelijk zal gerechtigde confrontatie de gestrafte een spiegel voorhouden. Angst voor de spiegel is een angst voor zichzelf; niet voor de rechter. Dieper zit de angst voor de willekeur die in een aantal rechtsgebieden wordt ervaren. Wat ook diep zit is de angst dat als je een vingertje opheft naar de rechter je hoofd eraf wordt gemaaid.” schreef ik in 1997 als bijdrage aan een boek voor rechters.

Ik ben bang voor rechters en voor de rechterlijke macht in het algemeen en de stoel waarop de rechtstaat ondanks alles gehesen wordt. Ik ben bang voor de manier waarop elke buitenparlementaire oppositie, met verwijzing naar de vermeende rechtstaat momenteel verdacht wordt gemaakt. Waar actieve buitenparlementaire betrokkenheid jarenlang een erkende functie had, wordt ze nu afgeschilderd als een groot gevaar voor het voortbestaan van een democratie. Terwijl nu juist deze verdachtmakingen het gevaar zijn voor de democratie.

Rechtspreken, buikspreken, linkspreken, kromspreken, uitspreken en tegenspreken; artikel uit 1997

de geromantiseerde rechtsstaat

Actievoerders romantici. Dat bedoelde Femke natuurlijk niet positief. Ze sprak over romantiseren. Romantisch zijn is leuk en kan ergens toe leiden (vaderschap?). Maar romantiseren…
Wat mij opvalt zijn haar eigen romantiseringen van de “democratische” rechtsstaat. Ik zal dat nu de geromantiseerde rechtsstaat noemen. Een koekje van eigen deeg.

Het a priori uitgaan van het aanwezig zijn van een (demokratische) rechtsstaat is gevaarlijk. Een rechtsstaat moet zich kunnen bewijzen.
Mijn optie, en die van meer activisten, is dat deze rechtsstaat maar beperkt bestaat. Natuurlijk wordt er vaak recht gesproken. En meestal zal dat recht misschien iets met récht te maken hebben. Maar veelal is het linkspreken. Veelal zijn rechters gestuurd door stands- en economische belangen, vooroordelen en houden ze zich niet aan de door de wetgever vastgestelde rechtsorde. En dat op belangrijke punten zoals de openbaarheid van uitspraken. Of wat dacht u van dat beruchte formulier waarop vaders bij voorbaat elke kans op zeggenschap over hun kinderen werd ontzegd?  Het gaat te ver om in een column dat allemaal uitvoerig uit de doeken te doen. Daarvoor vind u hier onderaan de nodige links.

Juist als het er om gáát nemen rechters in Nederland een ondemocratisch standpunt in.
In alle minder democratische landen, nu en in het verleden, namen rechters voor het merendeel waarschijnlijke rechtvaardige besluiten. Het gaat om die keren dat ze mensen die actief opkwamen voor mensenrechten, die zich verzetten tegen onrecht, neersabelden.

En ook dan waren er óók altijd politici die meenden de zogenaamd democratische rechtsstaat te moeten verdedigen. Femke bevindt zich in goed gezelschap. Het klinkt bijna als een argumentatie ad Hitlerianum maar dat kan ik dan ook niet helpen.

Om meer te weten te komen kunt u ook mijn andere weblogs daarover nog eens allemaal nakijken. Ik heb ze met dat doel vandaag allemaal nog een keertje opgepoetst.

dossier rechterlijke macht
dossier openbaarheid van uitspraken

oom joris

jorisAls het justitieapparaat niet functioneert is het moeilijk om schuld of onschuld vast te stellen.  Het gebruikelijke adagium “de rechter heeft gesproken”  betekent dan, zeker voor mij,  slechts dat er iets uitgesproken  is. Niet dat de waarheid gevonden is, laat staan het pleit beslecht.

Of Secretaris-Generaal van justitie Joris Demmink níet schuldig is aan machtsmisbruik en pedoseksueel misbruik omdat hij nog niet echt is vervólgd, laat staan veroordeeld? Het zegt mij niets. Gezien het onwaarschijnlijk omvangrijke, goed constateerbare machtsmisbruik bij justitie en rechterlijke macht, is het wél vrij aannemelijk dat er pedofiele netwerken zijn die zoveel macht hebben dat ze niet worden vervolgd.  Verder ben ik overigens ook onder de indruk van de argumenten en feiten die door advocate van der Plas en onderzoeksjournalist Micha Kat en anderen naar boven zijn gehaald.

In het verlengde daarvan weet je dus ook niet of een vader als die is vrijgesproken van incest of huiselijk geweld, hij het niet gedaan heeft. Je weet zelfs niet eens of de rechter dacht dat hij het niet gedaan heeft. Het kan zowel waar als onwaar zijn. Het wantrouwen is groot als er weer eens iemand in de vaderbeweging en contreien ergens van is beschuldigd. Je weet dat het dikwijls niet klopt. Zelfs als hij is veroordeeld. Ongetwijfeld lopen er ook actieve vaders rond die wel wat misdaan hebben. Maar nog veel meer die niets, althans heel weinig misdaan hebben en wel zonder enige schuld zijn gestraft met een van de ergste dingen die je een mens kunt aandoen; het afnemen van je kinderen.

Maar een van de meest onwaarschijnlijke dingen in een zogenaamde democratie is het te moeten stellen met een justitie en rechterlijke macht die zo ondemokraties en stiekem ( geen openbaarheid van uitspraken) functioneert. En hoe dan ook is ome Joris mede verantwoordelijk voor die bende. Als ie onschuldig is is hij zélf ook slachtoffer van het terechte wantrouwen tegen justitie en rechterlijke macht.

(2015) Het bedrijven van pedoseksualiteit dient te worden bestreden, maar volksgerichten zijn alleen relevant als het om machtigen gaat die zich buiten de wet zouden dreigen te stellen. Dat zou hier het geval kunnen zijn. Verder blijven misdadigers mensen die vaak hun missers ook ergens hebben opgelopen. Dat is bij dit soort zaken erg vaak het geval. In die zin moet vooral het ermee samenhangende machtssysteem worden bestreden, en dienen mensen hun verantwoordelijkheden te nemen.


De voormalige wikipedia-pagina over de affaire Joris Demmink

dossier rechterlijke macht
dossier assen oa over verdachte kinderbeschermingsmedewerker

ouderverstotingssyndroom

vervreemdDe Spaanse associatie van psychologen heeft het ouderverstotingssyndroom erkend als een afwijking die dient te worden uitgebannen. Al eerder waren er geluiden uit Spanje dat rechters het syndroom erkenden. In Nederland zijn er ook rechters die het syndroom noemen in hun vonnissen.

In 1999 schreven we onder mijn redactie het eerste Nederlandstalige boek over het ouderverstotingssyndroom. Inmiddels werken we aan een ( zeer uitgebreide) herdruk van dit uitverkochte Ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context.

Het is tekenend voor de Nederlandse situatie dat we hier hard op moeten roeien tegen veel weerstand. Dat het onmogelijk lijkt het boek bij een grote uitgever te plaatsen. Deze geven liever zwaar door de overheid gesubsidieerde boeken uit. Ondanks de pogingen een reëel bestaand verschijnsel (ik citeer weer de Spaanse psychologen) te marginaliseren blijven we ook in Nederland aan de weg timmeren, al is het tegen de klippen op. Ok nog een positief geluid; de Nederlandse raad voor de Kinderbescherming heeft voor al haar vestigingen reeds een exemplaar van het toekomstige boek besteld. Het kost ze minder dan de subsidiëring van Dhr. Spruijt, die een paar jaar geleden een poging deed om het probleem ouderverstoting te marginaliseren.

Spaanse psychologen over ouderverstotingssyndroom

dossier ouderverstotingssyndroom

wraak

De rechtbank Zutphen kan er maar geen genoeg van krijgen. Na het buiten houden van procesvertegenwoordiger Jan Hop, gaan nu ook de mogelijkheden om de rechter te wraken op de schop.
Want nu heeft die zielige rechtbankpresident Gert Vrieze maar liefst 15 (vijftien!) wrakingsverzoeken dit jaar al te verwerken gehad. En dat in het familierecht. Zo zielig voor de kindertjes nietwaar. Uh zielig. Wie?

Jan Hop was de belangrijkste indiener van dit soort verzoeken. We hadden het hieronder al over hem. Nu hij geen procesvertegenwoordiger mag zijn bij de rechtbank is het aantal wrakingsverzoeken niet minder geworden. Zijn cliënten hebben blijkbaar de smaak te pakken. Jan Hop dient, meestal terecht, goed onderbouwde, wettelijk gerechtvaardigde, wrakingsverzoeken in. Ik heb er een uitgebreid behandeld (zie de links). Meestal worden ze ten onrechte afgewezen.

Een van de wrakingsgronden is het, achter gesloten deuren, bij de rechter achterblijven van medewerkers van jeugdzorg. Zo kunnen ze nog even snel, zonder dat de andere partij erbij is, overleggen met iemand die zich blijkbaar rechter mag noemen. Op tv Gelderland werd door een voogdijmedewerker gewoon erkend dat dit gebeurde. Deze voogd meende notabene dat ze het recht heeft om dat te doen. Het is evident dat dit een goede reden tot wraking is. Partijen die met elkaar in conflict zijn mogen natuurlijk niet zomaar onderonsjes met de rechter hebben. Een wraking op die gronden wordt overigens meestal niet wordt toegewezen.

Het wordt tijd dat er een einde komt van de ongebreidelde almacht van rechters die denken dat ze zich niet hoeven te storen aan de regels voor een eerlijke rechtsgang. Ik zou bijna zeggen voordat al die justiabelen van wraking tot (ongewenste) wraakneming komen. Je moet wat met rechters die je ongemotiveerd je kinderen afnemen.

omroep gelderland radio
op videoarchief tv gelderland, “alles uit de kast” zet schuif op 9:26
Alle blogs van mij over Jan Hop en de manier waarop rechtbank Zutphen hem probeert uit te schakelen.

Tijd

Eens zal de tijd winnen, dan sterft de onderdrukker uit.

Sommige onderdrukkers zijn deel van ons zelf. geworden. Vooral in onderdrukte posities willen sommige mensen wel eens zichzelf onder de duim gaan houden. Of hun directe maten. Ik zie dat in de vaderbeweging herhaaldelijk gebeuren.

De meest irritante vorm treedt op bij sommige, zelfbenoemde buitenstaanders, die zelf slachtoffer zijn. Deze (mannen) willen zo hard níet onderdrukt zijn, dat ze juist mensen die tegen hun onderdrukking in gewéer komen, als losers zien. En ze kúnnen echt niet anders. Want ze willen echt niet zien dat ze zélf misschien wel de grootste loser zijn. De onderdrukker van hun eigen gevoelens, van het gevoel voor de relatie met hun kinderen. Deze mensen zijn het sterkste wapen van de echte onderdrukkers, ze maken zich tot handlangers van rechters en jeugdzorgers. Zij verworden tot de tentakels van het onrecht, de haarvaten van de onderdrukking.

Je komt ze vaak tegen in de vorm van journalisten die evenementen van vaders verslaan en politici die laatdunkend doen over inzichten van vaders. Maar ook bij zogenaamde wetenschappers. Overal eigenlijk. En het ergste is vaak dat ze vaders die dan schrijven over maatschappelijke verschijnselen, zoals ik, verwijten dat ze zelf betrokken zijn bij het gebeuren. Het verschil tussen hun en mij is dat ik ervoor uit kom, en zij daarentegen héimelijk betrokken zijn en dat niet willen weten, en juist daarom zo vervormd schrijven.

Gevecht tegen onrecht is ook altijd een gevecht om om te gaan met je eigen opgelopen deuken, je eigen trauma´s. Maar zonder dat het grote geheel wordt ontzien. Dat combineren is het gevoel dat ik had bij het zingen van het liedje (van Frank Edam) en de clip (hieronder) die ik ervan maakte.

[youtube=http://youtu.be/5hj6VjPtXko]

Opzij

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats………..

Het damesblad Op-zij moet een beetje op-schuiven. En wij maken graag plaats voor positief nieuws op dit weblog. Ik hoorde een paar weken geleden van het televisieprogramma “De leugen regeert” van de principiële klacht van een mannelijke sollicitant over het feit dat het, naar eigen zeggen feministische, maandblad geen mannen wil aannemen. Ik had niet de indruk dat hij daarmee bij de Commissie gelijke behandeling (CGB) voet aan de grond kon krijgen. Ook gelijke voeten worden bij de CGB immers nogal eens ongelijk behandeld.

Maar de CGB heeft deze klager gelijk gegeven!! Immers ook mannen kunnen feministisch zijn! Misschien wel meer dan vrouwen… ah! Of Opzij daarmee kritiek van mannen binnen dit vrouwenbolwerk toelaat is nog maar de vraag. Opzij liet wel eens eerder mannen dingen schrijven. Zo werd ooit een rubriekje met mannennieuws in opzij gevuld door Transact-beleidsmedewerker Nico van Oosten.

Als Opzij nu aan de slag moet met mannen zullen ze misschien weer niet de stevigste uitzoeken. Mij zullen ze zeker niet uitzoeken lijkt me. Ook al ben ik bepaald feministisch. Maar afin.

Een blokkade is geruimd; Opzij,maak plaats, we komen eraan!

artikel Commissie_Gelijke_Behandeling: Opzij discrimineert in Trouw
dossier emancipatie en mannen

ver trouwen

t(e)reurVertrouwen komt te voet en gaat te paard. Als je dan het vertrouwen op, voor jezelf moverende gronden, hebt opgezegd, zal de eerste stap van de andere kant moeten komen. Toen ik dus onlangs het vertrouwen opzegde in de klachtencommissie van de VBS ( Vereniging Bijzondere Scholen) lag het voor de hand dat ze een stap zouden zetten. Die stap bleek een trap. Ik werd gesommeerd binnen een paar dagen mijn vetrouwen uit te spreken anders zouden ze geen klacht meer behandelen van mij. Nu had ik al geschreven (sic) dat ik vanwege dit wantrouwen die klacht zou intrekken.

Het is niet ongebruikelijk dat dit soort instituten het begrip “vertrouwen afdwingen” nogal letterlijk opvatten. Zo was het probleem jaren geleden bij de rechtbank Zutphen dat we geen inzage kregen in openbare rechterlijke uitspraken. Volgens de griffier lag het probleem geheel bij ons. Wij zouden immers geen vertrouwen hebben in de rechtstaat. Door tenenenmale geen inzage te geven werden wij natuurlijk niet geheeld van onze merkwaardig afwijking. In tegendeel ons vertrouwen werd alleen nog maar kleiner.

In mijn boek Gemist Vaderschap beschrijf ik het geval van een vader die zich gedwongen voelde om voortdurend met instanties die hij niet vertrouwde om te moeten gaan. Je wordt als het ware gedwongen om ze te vertrouwen. Net te doen alsof natuurlijk. Het creëren van dit soort fake is een corebussiness van onze politieke en sociale instituten. Zo ook moeten wij Hirsch Ballin, die al meerdere malen gelogen heeft (en hij is toch echt niet de eerste liegende politicus) gewoon geloven. Anders horen wij bij de mensen die denken dat we een bananrepubliek zijn ( en die bananenrepubliek willen bestrijden). Misschien is iedereen die politici verdenkt van liegen wel een potentiële terrorist.

Trouwen doe je ook uit een soort van vertrouwen. Beetje gedegradeerd in deze maatschappij. Vandaar dat veel allochtonen ver(weg)trouwen. Dat nu mag echter niet meer van Verdonk.

terrorist; sluit hem op (veulpoepers)
boek gemist vaderschap

ontwikkelingsland

prop NederlandIemand uit een ver Afrika belde mij dit weekend omdat haar zus hier in Nederland in de knel kwam door de belabberde familierechtbedoening. Ze kon zich niet voorstellen dat Nederland zo inhumaan is als het defacto is.

Daartegenover de arrogantie van bewegingen van Wilders en Verdonk die vinden dat niet híer maar dáár de mensenrechten worden geschonden. Ook de manifestatie Nederland bekent kleur laat bij mij de indruk achter dat ze buitenlanders wel aardig vinden maar dat het fundamentele inzicht dat mensen gelijk zijn nog steeds ontbreekt. Dat geldt al helemaal als we het over de gelijkheid naar sekse hebben.

Nederland is eerder hypocriet dan democraat. Het is een grote spagaat tussen theorie en praktijk. Het westerse familierecht is één poel van getarte mensenrechten. Onze leiders propageren wat ze zelf vooral niet als voorbeeld wensen te geven. Het is begrijpelijk dat moslims niet direct deze zoot overnemen. Nederlands is eigenlijk een ontwikkelingsland.

Mensenrechten moeten in christelijke én islamitische samenlevingen verworven worden.

Een paar posts hieronder zag ik in een commentaar een verwijzing naar een buitenlandse site die nogal afgeeft op Hollanders. Ik realiseer me dat er ook buitenlanders via een Wilders-tag hier terecht komen.

Inmiddels heb ik een statement in mijn beste engels gemaakt over deze kwestie. Zowel voor Nederlanders als Engels-sprekenden hopelijk de moeite waard.

Het begint zo:

Holland is a kind of wild country. Everyone is expecting it to be a well developed democracy in which people tend to be nice to each other and in which human rights are respected.

Holland is sometimes a wilder country then a lot of country’s we usually refer to as banana republics. It is not respecting basic democratic rights.

At this moment Holland is, seen trough the eyes of a lot of moslims in the world, seen as the wildest country looking at the way we are biased and disrespectful.

As one person seems to set the agenda and the public image for Holland we even can call Holland the Wilderst country. read on

op naar het licht

strijderEen ongeblinddoekte vrouwe justitia met haar linkerhand naar de Raad voor de Kinderbescherming en de rechterhand naar de jeugdzorg wijzend; op naar het licht.

Advocaat van Ruth drukt zich beeldend uit over de gang van zaken in monopoliebedrijfstak familierecht. En hij wil zich voorzichtig uitdrukken. Immers hij wordt al vervolgd wegens vermeende verbeeldende bedreiging van een jeugdzorger (zie de post hieronder) .

De dagvaarding op grond waarvan hij deze week moest voorkomen is weliswaar ingetrokken, maar van een sepot is bepaald nog geen sprake. Goede kans dat de zaak jarenlang boven zijn hoofd dreigt te blijven hangen. Dus desnoods zal hij zelf pogingen in het werk stellen om de zaak alsnog voor te laten komen.

De meeste advocaten zijn al snel bang om hun mond open te doen. Van Ruth heeft zijn jarenlange ervaring en aanvaring met het familierecht in een mooie volzin gegoten en wordt nu op een slimme manier onder druk gezet. Voor justitie is het handig als er verwarring ontstaat over de zittingsdatum (dan komen er minder mensen) en de zaak lang blijft spelen ( dan is er ook minder interesse en is de dreiging effectiever). Mogelijk is de aangifte door de rechter gedaan die de familierechtzaak behandelde waarin betreffende jeugdzorger en van Ruth met elkaar te maken kregen.

En in het verblindende licht van vrouwe justitia zien we het elektronisch kinddossier met een aureool van licht rouvoetig letterrige handgrepen naderbij komen. En justitia spreekt verlossende woorden. “Laat u doorlichten, wordt verlicht”.

We horen vast nog een keer van Mr. Van Ruth.

advocaten bang voor kinderbescherming volgens prof. Doek

zie ook