Cookies

(O)Pa

kiempjes in diasporaAf en toe verbaasd hoe mijn zoon Joshua leuke dingen van mij oppikt. Soms bang dat hij ook verkeerde dingen kan oppikken. Tsja ik ben ook maar een mens nietwaar ook al denken sommigen van niet. En dan de dingen die hij nog van zijn opa blijkt te hebben opgepakt, zoals zijn liefde voor de natuur.

Het is erg persoonlijk, maar een bezoek aan het graf van mijn eigen vader hoort toch in een weblog met miniatuurtjes over vaderschap. Een paar van mijn sporen van het project diaspora paterna eindigen hier met een paar net uitgekomen eikeltjes. Kiemen van zaden ook in een van de objecten van het kunstproject ( zie hiernaast).

Het is natuurlijk natuur; zo van dood en leven. Bijzonder dat het ongepland allemaal voorbij komt. En dan Jan Wolkers ook. Ook voorbij. Maar daar zal nog veel aan ontspruiten.

diaspora paterna finitum?

kinderbox in bosTegen een rechter zei ik ooit dat ik best begreep dat de moeder van mijn dochter last heeft van het feit dat ik besta (af en toe wat van me laat horen, in de krant sta). Alleen zou die subjectieve overlast bepaald niet eindigen bij het beeindigen van mijn activiteiten, zelfs niet bij mijn dood. Zelfs de grafzerk zou nog een teken des aanstoots kunnen zijn.

Mijn kunstproject Diaspora paterna (zie eerdere post) kent eigenlijk geen einde. Ook al doen sommige vaders en gehersenspoelde kinderen hun best het vaderschap te vergeten. Er blijft een spoor.

Hiernaast een foto van een opvouwbare kinderbox/bedje ergens gedumpt in een bos in het buitengebied van Deventer. Het sluit eigenlijk naadloos aan op mijn kunstproject. Als ik de bruataliteit had gehad had ik het er zelf neergelegd. Dit is echter niet het geval. Het bedje ligt er alleen. Er is geen sprake van grootschaliger dump van vuil.

Misschien besloot een man hier zijn auto te parkeren voor een uitbundige vrijpartij met zijn nieuwe vriendin en was dat het moment waarop het bedje in de, toch al kleine, auto in de weg lag. Functie had het niet meer. De laatste keer dat hij zijn kind mee kon nemen en bij zijn moeder met hem kon … kon wat ja…spelen, zijn, omgang hebben. wat voor woord moet je daar eigenlijk voor gebruiken……was in ieder geval al weer maanden geleden. En met deze vriendin een nieuw kind……….. Hij moest er niet aan denken.

Misschien liep het ook anders? Wie het weet mag het zeggen.

zie ook : diaspora paterna

oktoberkind

Oktober is de maand van de verjaardagen van mijn kinderen. Ik heb ze nu net allemaal achter de rug. Bij de moeder van Rosa een brief met dvd door de bus gedaan daarop :voor gebruik in familiekring ( anders had ik die kopie misschien ook niet mogen maken). Het gaat hier natuurlijk ook om de familiekring al ligt die nogal uitelkaar.

Mijn moeder bracht traditiegetrouw ook een cadeautje.

In een prachtig zonnetje genoten van de verjaardag van mijn zoon Joshua en tussen de bedrijven door een verhaaltje over mijn eigen vaderschap gemaakt voor Henk van IKvader ten behoeve van Mens Health.

Liselore Gerritsen maakte een mooi liedje over oktoberkinderen.

“Dat is waarom een oktoberkind niet gelooft in laatste dingen
’t Zal een herfstdag als een lentedag bezingen.”

Dit liedje is vanaf de geboorte van mijn dochter populair bij mij. Nou hóóp ik nog dat het populair wordt bij háár. Dat onze eerste nieuwe ontmoeting zo’n herfstdag mag zijn die een lentedag wordt.

Quik-Schuijt eruit

De actualiteit noopt tot een snelle post.

Dankzij de SP haalden we gelijkwaardig ouderschap in het wetsvoorstel voortgezet ouderschap van Donner. Dankzij diezelfde SP ( maar dan de senaatsfractie) wordt dit amendement weer onderuit getimmerd. Quik-Schuijt, justitiewoordvoerder van de SP in de senaat vind namelijk dat 50-50 gelijkwaardig recht van het kind op een vader en een moeder die voor hem zorgen geen uitgangspunt moet worden. Tegenstemmen gaat deze dame een stapje te ver. Maar dat hoeft ze ook helemaal niet. De wet is al slap genoeg. Een paar vragen aan de minister die ongetwijfeld op even taktische manier het, door hem niet gewenste, SP tweede-kamer-amendement, zal afvallen en oud rechter Quik-Schuijt heeft het voorelkaar voor haar vriendjes in de rechtszaal die weer vrolijk verder kunnen gaan het leven van vaders, moeders en kinderen in de rechtszaal te verzieken.

Ik begrijp dat u in dit miniatuurtje nog te weinig uitgeschreven argumenten terugvind. Dat kan ook niet in dit weblog. Maar ik vond het van belang hier, ook als SP-lid, snel stelling te nemen.

zie ook: meer over Quik-Schuijt

koningin

Lang leve de koningin is de titel van een mooie film van Esme Lammers, de kleindochter van schaakgrootmeester Max Eeuwe en dochter van oud landdrost Han Lammers. Als ik nog s ooit iets belangrijks mag worden wil ik ook graag drost heten, whatever that i.c may be. Maar dat terzijde.

De film gaat over een meisje dat haar vader terugvindt nadat ze zo goed schaken heeft geleerd dat ze tegen haar vader in een simultaan kan spelen. En daarna komt alles weer goed. Dankzij de schaakkoningin. Deze week hield ik voor kinderen een inleiding over de ze film. Die inleiding begon zo:

Ik heb wel eens een brief geschreven naar de koningin, maar die was lang niet vriendelijk en ook zag ik wel eens een koninginneportret in een rechtszaal; ook al niet vriendelijk. Dus mij zal je dat (lang leve de koningin) niet horen roepen in het algemeen. Maar……

Ik vond het , al zeg ik het zelf, een mooie inleiding waarin ik kinderen iets kon vertellen over kunst, mijzelf en over vaders en kinderen.

Wie meer wil lezen kan mijn inleiding nalezen op mijn website (zie hieronder). Ondertussen ben ik benieuwd of Esme de film vanuit haar eigen ervaring schreef. Maar ik weet niet of we dat nog ooit te horen krijgen…..

lang leve de koningin

heel veel praten

Ik kan niet meer zo goed tegen dat soort programma’s waar heren en dames van zogenaamde wetenschappelijke stand hun goede bedoelingen mogen ventileren. Zeker niet als het over vaderschap gaat. Eergisteren een programma met Felix Rottenberg over opvoeden door ouders, door de staat, autoritair of meegaand. Ik heb maar de helft gezien. Even wat over vaderschap gehoord omdat iemand zei dat dat toch wel belangrijk is. Hoopvol op Diekstra gewacht. Misschien heb ik wat gemist, maar ik geloof niet dat iemand heeft uitgelegd dat vaders ook weg worden gehouden. Dat wordt meestal weer als een ander probleem gezien. Van de koppeling zal de oplossing moeten komen. Vaders zijn te weinig actief in de opvoeding omdat ze er weg worden gehouden.

En als dan Prof. dr. J.C.J. Boutellier (Algemeen Directeur Verwey-Jonker Instituut) komt vertellen hoe het allemaal moet dan denk ik weer aan de merkwaardige manier waarop hij, eenzijdig vanuit het perspectief van vrouwen, onderzoek doet naar arbeidsparticipatie.

Inhoudsloos gezeur.

zie ook: boutellier geeft geen antwoord

vooral niet praten

Al sinds 1995 staat in de wet dat ook niet-omgangsgerechtigde ouders (meestal vaders) recht hebben op gelijkwaardige informatievoorziening over hun kind door, onder andere, scholen en huisartsen. Maar nog steeds is die 12 jaar oude wet tot de meeste scholen niet doorgedrongen. Het ministerie van onderwijs staat er al jaren om bekend dat ze de scholen platspuiten met regelgeving, maar aan zoiets essentieels als gelijkwaardig contact met beide ouders van het kind is nog geen aandacht besteed.

Vooral Vrije Scholen hebben, ondanks het antroposofische uitgangspunt dat een kind ( al in aanleg) zijn ouders heeft gekozen, de reputatie vaders met gemak te negeren. Dat geldt niet alleen voor de vader van een kind, maar dat kan ook voor iedere andere vader gelden die zich daarover dan weer druk maakt.

Zo kwam het dat dat na drie jaar pogingen te praten van mijn kant en diverse excuses van de schoolleiding dat het allemaal nog steeds niet of zelfs helemaal fout geregeld werd, er besloten werd de communicatie met mij te beëindigen. Nogal vervelend want het is wel de school waar ik 3 keer per week mijn zoon breng en haal. En het was natuurlijk vooral daarom dat ik me zorgen maakte over wat daar gebeurde. De formele reden voor de schoolleiding was dat praten alleen maar tot slechte verhoudingen zou leiden. Het omgekeerde is nu aan de hand. De landelijke klachtencommissie gaat een klacht van mij behandelen en de schoolleider wil praten als er een mediator bijzit.

(Deze tekst is lichtelijk herzien om de eventuele mogelijkheden van mediation niet te storen. )

op de vrouw spelen

Helpen! roept de vrouwelijke coach van het dappere, exclusief vrouwelijke pupillenvoetbalteam naar haar meiden als een van hun in de knel komt. Ik maak me wijs dat ik die (weinig specifieke) aanwijzing bij de coaches van het team van mijn zoon nooit gehoord heb, en vraag me af of dat helpen wellicht iets is wat vrouwen hier leren. Nou vast niet, het zit er in die algemeenheid bij vrouwen beter in gestampt dan bij jongens. Het heeft ook niet mogen helpen. De jongens wonnen met 20-0. De leiding kwam onze jongens nog vragen, of het ook 18-0 mag worden (er was al wat onduidelijkheid), dat zou dan ook eervoller zijn voor de meiden. Ik kon daar wel in meevoelen. Maar de jongens waren bikkelhard. De scheidsrechter had 20 gezegd, en we moeten ook aan ons doelsaldo denken.

Bij de schaakbond denken ze over dat soort zaken anders. Terwijl er, anders dan bij het voetbal, weinig redenen zijn om aan te nemen dat vrouwen in aanleg minder goed kunnen schaken worden meiden daar flink positief gediscrimineerd. Toen ik een paar maanden geleden met mijn zoon meeging naar het nationale pupillentoernooi bleken daar diverse dames met meerdere bekers voor dezelfde prestatie te worden beloond. Immers als een meisje de beste bleek in haar leeftijdsklasse kreeg ze daarvoor een beker. Maar omdat ze daarmee ook meteen de beste meid was, kreeg ze daarvoor ook nog een beker.

Hoewel er wel minder meiden meededen bleek uit niets dat die het minder konden dan de heertjes. Zowel ik als mijn zoon waren daarover niet te spreken. Niet dat hij in een ander systeem wel een beker had bemachtigd, maar uit principe. En eigenlijk ook omdat het ons voor die meiden ook maar niets lijkt om zomaar twee bekers mee te krijgen om niets.

Ik wens de meiden van Diepenveen veel sterkte met de de keuze om als meisjeselftal aan de gemengde ( maar in meerderheid jongens) competitie deel te nemen. Ik prijs hun moed.

zie ook: http://joepzander.nl/ogv.htm

diaspora paterna

Verdwenen, verstrooid, verzaaid, verwaaid, verweesd, verdrongen, verdwaasd, verzonnen, verdrongen, verdaasd, verjaagd, verspreid.flesje pappa

Vaderschap in de verdrukking. 22 objecten aangebracht in de expositie Salon 2007 van Deventer kunstenaars. Eerst een paar dagen nagedacht en objectjes gemaakt. Gisteren verwerkt in en door het gebouw. Een diasporisch kunstwerk over diasporisch vaderschap.

Vaderschap een kunst, of een kunstje dat ons vaders geflikt wordt.

meer lezen over de expositie en dit project

sara en ammar revisited

Nou ja niet revisited. Het viel te verwachten. Alle mooie loze beloften van minister Bot ten spijt dat de vader Hafez altijd zijn kinderen mag zien krijgen we nu dus deze uitspraak van de advocaat van de moeder:

“Het is het beste voor de kinderen als het gezag alleen bij Janneke ligt, Later als ze ouder worden kunnen ze misschien weer contact opnemen met hun vader”.

Tegen die tijd zal het er wel grondig ingehamerd zijn dat ze dat beter kunnen laten. Want zo gaat dat immers in weerwil van de maatschappelijke mythe “dat het allemaal wel weer goed komt, dat je kind heus wel een keer op zoek gaat”

Hoe bot kan Bot zijn?

http://vaderseenzorg.nl/sara-ammar3.html