…… is het ego goed gekwetst dan dient
er op de wang gepetst
de tweede klap die is echt raak
midden op de onderkaak
ach wat dreunt het nu toch lekker
op de kin van je verwekker……….

Zeer terecht heet het boekje, waar ik dit gedicht met de titel “vaderdag” uithaalde, “mannenhaatverzen”. Het verscheen in 1992. Dat is dus ruim na de tachtiger jaren waar we zo nodig een discussie aan moeten wijden. Ik ben niet van de soort die vindt dat het nu maar weer eens tijd wordt om terug te slaan. Nee, het wordt hoog tijd om als seksen vredig naast elkaar te leven, en elkaar níet op de bek te slaan. En zeker zouden wij niet moeten accepteren dat váders en móeders elkaar verrot slaan.

Hoewel het boekje enigszins cynisch therapeutisch aandoet, zegt het iets belangrijks over die tijd en nog over de tegenwoordige tijd óok. Vaderhaat ís namelijk een maatschappelijk verschijnsel, mede vorm gegeven door die Femke van de romantiseringen (sic). En dit soort haat is met deze woorden ook in de praktijk gebracht. En wat mij persoonlijk betreft met een hoogtepunt in, alweer, 1992.

MANNENHAATVERZEN, Amsterdam 1992, De Bonte was geschreven door Marijke Ekelschot