Dat is goed geregeld voor die advocaten zult u misschien even denken, of misschien nog beter voor die huisarts. Nee wat ik bedoel is dat een huisarts gemiddeld voor 2000 patiënten zorgt en een advocaat op 1000 inwoners staat. Bij de arts is men meestal ook echt wel patiënt en de tweede gelukkig niet allemaal cliënt. Het is gewoon een ‘plaatje’ om even bij stil te staan.
Dag van Spruijt
Je kunt het de dag van de scheiding noemen natuurlijk, maar het lijkt meer op de dag van Ed Spruijt, zelfbenoemd die zich profileert als scheidingsdeskundige . Hij profileert, net zoals op veel andere dagen in het jaar, vooral de scheiding der denkbeelden en hun geesten. In Spits kon ik vandaag lezen dat ie vindt dat niet zozeer gelijkwaardig ouderschap als wel een kindwaardige scheiding moet worden gepropageerd. Hier brengt hij een volstrekt onnodige scheiding aan. En niet alleen onnodig, deze debatingtruuk verheelt dat onder het mom van Spruijts soort kindwaardigheid kinderen al jarenlang de dupe zijn en een fatsoenlijk beleid voor kinderen niet van de grond komt.
Maar Spruijt is toch een wetenschapper? hoor ik u roepen. Ja helaas durft hij zich als zodanig te profileren. Aan zijn wetenschappelijkheid kleven echter wel wat macabere puntjes. Omdat hij zijn onderzoek meer dan eens betaald wordt door de Raad voor de Kinderbescherming propageert hij vooral wat ze daar willen horen. En daar kneutert past hij dan wel een quasi wetenschappelijk verhaal bij, zonder dan weer erbij te vertellen door wie hij wordt betaald. Een doodzonde in de wetenschap. In feite is gelijkwaardig ouderschap, zo blijkt uit onderzoek een van de beste dingen die een kind kan overkomen, zeker na scheiding. Daar zijn ook erg veel onderzoeken naar gedaan.
Geen gelijkwaardigheid na scheiding betekent strijd over wie de”beste” ouder is. Met als saldo-resultaat helaas dat meestal de slechtste ouder, die het niet kon laten tegen de andere ouder te strijden haar (zijn) zin krijgt. Walgelijk, en volstrekt in strijd met de wijsheid van Salomon. Maar het verdíént lekker, al die scheidingen. Voor advocaten, rechters, kinderbeschermers en jeugdzorgers. Waarvan er dan ook steeds meer moeten komen. Een nog steeds groeiende moloch die kindertjes eet. Een moloch die haar bestaansrecht mede lijkt te willen ontlenen aan de uitspraken van Spruijt.
Overigens betekent gelijkwaardigheid niet de facto 50-50 verdeling maar rechtens 50-50-verdeling. Ik leg het nog maar eens uit. Een wettelijk recht op een fifty-fifty, zoals in België in theorie bestaat geeft juist ouders de ruimte om zonder angst voor verlies van de hoofdmacht een passende afspraak en tijdsverdeling te maken. En die kan ook best 70-30 zijn, maar niet 100-0.
voetnoot: Ik heb in deze blog op 23-9 een paar kleine aanpassingen gedaan. Weliswaar is een blog geen wetenschappelijk artikel, het past meer in de normen voor een column, maar het komt nu wel in een wetenschappelijke discussie terecht. Ik vond het verstandig om er dan toch nog maar een paar nuances in te brengen. Ook mét nuances is het al erg genoeg overigens, of misschien wel erger. De oude passages zijn doorgehaald. Nieuwe passages zijn vet gezet. Overigens had ik me in mijn reacties al wat genuanceerder uitgedrukt (zie hieronder) en ook de verwijzingen wijzen naar goed onderbouwde nuchtere artikelen.
Meer over Spruijt
Meer over gelijkwaardig ouderschap
De mogelijke betekenissen van het begrip gelijkwaardig ouderschap
Mijn andere blogs over Spruijt
Razzia
Uit de brandbrief van de 12 advocaten over de jeugdzorg, twee citaten:
“De wijze waarop uithuisplaatsingen vaak plaatsvinden, vinden wij traumatiserend voor kinderen. Kinderen worden als criminelen van hun bed gelicht of door de politie van school gehaald. Regelmatig komt het voor dat kinderen voor de ogen van broertjes en zusjes en buren door de politie worden weggevoerd,vervolgens een hele dag in een politiecel doorbrengen en pas ‘s avonds ergens naar een instelling worden gebracht. Sommige kinderen hebben flinke blauwe plekken op de plaatsen waar zij zijn vastgegrepen.”
“Alhoewel met de wetswijzigingen nieuwe eisen aan het vervoer van de jeugdige van en naar de rechtbank zijn gesteld blijkt dit vervoer regelmatig voor veel stress te zorgen. De kinderen worden nog vaak in arrestantenbusjes vervoerd. Ze zitten lang in het busje en rijden langs verschillende instellingen door het hele land.
Een voorbeeld uit de praktijk: Een 15-jarige jongen met een autistische stoornis moest tijdens de lange rit nodig plassen. Er was geen communicatiesysteem tussen het deel van het busje waar hij verbleef en de chauffeurs. De chauffeurs hoorden hem niet kloppen door het dikke glas. De jongen heeft in zijn broek geplast en heeft vervolgens de hele verdere dag in zijn natte, vies ruikende broek moeten lopen.
Jeugdzorg behoort te zorgen voor adequaat vervoer. Jeugdzorg vergeet vaak dit vervoer te regelen of belt nog steeds de DVO voor het vervoer.Het komt zelden voor dat een gezinsvoogd het kind zelf ophaalt. Dat vinden wij onbegrijpelijk. Als je de verantwoordelijkheid hebt over een kind, kan juist zo ’n rit op een voor een kind heel belangrijke en spannende dag bijdragen aan het versterken van de vertrouwensband.”
de zorgsinterklaas
Vaak pak ik de krant uit de brievenbus, struikel over een bericht over vaders en jeugdzorg. Vervolgens schiet me téveel te binnen om op te schrijven………
Advocaten in opstand tegen rechters. Dat werd tijd. Maar geweldig moedig natuurlijk van die 12 jeugdrechtadvocaten. Ik hoop dat hun praktijk het overleeft. Rechters schuwen er niet voor meedogenloos op te treden tegen criticasters. Zie mijn blogs over de manier waarop procesvertegenwoordiger Jan Hop het werk onmogelijk werd gemaakt.
De voorbeeldcase gaat over een kind dat met een razzia uit huis geplaatst werd omdat de arme moeder een nieuwe mobiel zou hebben gekocht. Als het kind nou uit huis geplaatst was omdat het een een-oudergezin, zonder vader dus, betrof dan hadden we tenminste nog over een reeel risico gesproken . In een-oudergezinnen wordt vaker mishandeld. Zou nog niet op deze manier tot uithuisplaatsing mogen leiden, maar ik bedoel maar.
Na de uithuisplaatsing wordt vervolgens een status-quo gecreëerd waarbij voor de rust van het kind de uithuisplaatsing in stand blijft ook al blijkt het mobieltje gekregen. Het dossier wordt achteraf gewoon bijelkaar geknoeid. Jan Hop, ondergetekende en die Eindhovense advocaat Jan van Ruth waarschuwden al voor dit soort razziapraktijken. En de politici… zij kijken toe.
Dank je sinterklaasje, maar mogen die jeugdzorgmedewerkers, gezellig samen met die rechters, nu in de zak naar Spanje?
Rechter kiest kant jeugdzorg
citaten uit de brandbrief van de advocaten
beurs, pers en scheiding
De scheidingsbeurs, die was aangekondigd als een geweldig event ( zie ook hieronder) heeft veel persaandacht maar weinig mensenaandacht getrokken. Wel was er gelukkig vader Ad Verdiesen die er nog maar een keer de aandacht op vestigde dat vaders er na de scheiding bekaaid afkomen. Het grote publiek ziet de beurs blijkbaar als een poging om je beurs te rollen.
Van Een Vandaag overigens na een poging ze allerlei interessante invalshoeken uit de doeken te doen te horen gekregen dat ze geen oorspronkelijke invalshoek voor de scheidingsbeurs konden bedenken.
Die geldtrekkerij van rechters, advocaten en middelaars is misschien niet origineel meer, maar het laten horen van een geluid daartegen was bepaald wel origineel geweest. De gedachte van Een-vandaag om daar kunst bij te betrekken was ook een leuke aanzet. Jammer dat er dus niets van gekomen is. Maar dit lijkt me meer te maken hebben met de macht van het kapitaal dan het gebrek aan creativiteit.
Of misschien waren ze wel beurs.
bedrijfstak familierecht
zie ook deze prachtige belgische cartoon over de beurs
