Vrouwen zijn ook promiscue. Volgens sommige opvattingen over de geschiedenis hadden oude samenlevingen promiscuïteit als uitgangspunt. En dat uitgangspunt is inmiddels een lastig punt van discussie met een medeauteur van een artikel waaraan ik werk.
Promiscue betekent dat je wisselende sexpartners hebt. Jarenlang werd mannen verweten dat ze deze stijl aanhingen. Er is echter veel grond om aan te nemen dat vrouwen er ook wat van kunnen. Promiscuïteit was ooit de basis voor matrilineariteit. Althans volgens theoretici als Johann Jakob Bachofen dus. Immers werd de geslachtsgemeenschap los gezien van de voortplanting waardoor de inbreng van de mannen onduidelijk was. Vervolgens trad de patrilineariteit in, die ook weer gekoppeld werd aan sprookjes over de inbreng van de man. Volgens sommige zou de moeder meer een voedingsbodem zijn voor een compleet afgeleverd product van de man. Afin zo langzamerhand zouden we allemaal moeten weten dat de inbreng van beide geslachten in de voortplanting even belangrijk is. Hoewel… hier en daar viert de moederschapsideologie nog hoogtij. Voormalig kamerlid Mieke v.d. Burg van de PvdA zei mij eens dat echte gelijkstelling pas zou komen als mannen ook kinderen baren.
Op grond van bovenstaande menen sommigen in de vaderbeweging dat de tweede-golf feministen een vrouwelijke promiscuïteit hebben opgevoerd waarmee de matrilineariteit weer werd ingevoerd. Niet valt te ontkennen dat vooraanstaande tweede-golf feministen als Anja Meulenbelt hun promiscuïteit niet onder stoelen of banken staken (zie haar boek “De schaamte voorbij”). En dit liep inderdaad gelijk op met een toenemende neiging tot moederschapsverheerlijking (althans de facto). Maar of het een uit het andere voorkomt? Uit de vele door haar beschreven gezellige vrijpartijtjes van Anja kwamen geen kinderen voort. Behalve uit die eerste met de vader van haar kind. Juist het promiscue leverde geen kinderen op. Inmiddels hadden we dan ook de pil.
Kortom dit soort verbanden zijn ingewikkeld en niet altijd onderling oorzakelijk. Merkwaardig is dat in weerwil van allerlei vooroordelen over mannen het juist vrouwen zijn die tweede leggen creëren zo bleek onlangs uit onderzoek van het NIDI. En bij die nesten van moeders zijn de vaders dikwijls de voorbijgangers. Is vrouwelijke promiscuïteit daarom de oorzaak, en mannelijke promiscuiteit niet. Hebben mannen belang bij monogaam gedrag? Mwah daar gedragen ze zich geloof ik niet naar. Het zijn wel de vrouwen die soms misbruik maken van die promiscuïteit om de matrilineariteit in te voeren.
Dit gebeurt vaak door te liegen over hun vruchtbaarheid of hun pilgebruik en dankzij het feit dat onze samenleving er nog steeds weinig waarde aan hecht om vaderschap eenduidig vast te stellen. En dat is iets waar mannen ook niet altijd aan willen. Soms omdat een relatie met het kind naar verwachting onmogelijk wordt gemaakt.
Je kunt hierin vele kanten op. Dat maakte ook wel dat er in een artikel over de geschiedenis van de loyaliteit van het kind, mijns inziens voor moest worden gekozen om het begrip promiscuïteit ten dele buiten beschouwing te laten of er anders veel meer woorden voor uit te trekken.
Jammer dat deze zaken zo emotioneel liggen dat een grondige discussie blijkbaar moeilijk is.
Ik heb u, lezer deze keer met een ingewikkeld verhaal belast in plaats van een snel miniatuurtje. Sorry, maar ik ben toch benieuwd naar jullie reacties.